Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2007

Η Ελλάδα στις φλόγες: Ουδέν κακό αμιγές καλού


Η πύρινη λαίλαπα που έπληξε τη χώρα, ήταν η Νέμεσις για την ύβρη που διαπράττουμε καθημερινά απέναντι στη Μητέρα Φύση!
Η ευθύνη για την καταστροφή μας βαραίνει όλους!
Η αδιαφορία μας για την ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης, οδήγησε στην έλλειψη σεβασμού για το περιβάλλον.
Η υιοθέτηση ανόητων κοσμοθεωριών, που καθιστούν τον άνθρωπο ξιπασμένο αλαζόνα, ανίκανο να αντιληφθεί τον ταπεινό ρόλο του μέσα στο οικοσύστημα, είχε ως αποτέλεσμα τη διατάραξη της Αρμονίας της Φυσικής Αλυσίδας.
Η μεθοδευμένη προσπάθεια για κατάπνιξη της ιδιότητας του Ενεργού Πολίτη και η κατάργηση της Άμεσης Δημοκρατίας, μετέτρεψε την κοινωνία σε «ποίμνιο άβουλων ανθρωποειδών», ανήμπορων να αντιληφθούν και να αντιδράσουν στα σχέδια ελέγχου και χειραγώγησής τους, από αυτόκλητους «Ποιμένες ψυχών» ή «Σωτήρες του έθνους». Έτσι παραδώσαμε τις τύχες μας στα χέρια ανάξιων ανθρώπων που μας κυβερνούν με αλαζονικό ύφος και επικίνδυνο τρόπο, δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται ότι προσπαθούν να λύσουν.
Δομήσανε ένα κράτος ανοχύρωτο που δεν λειτουργεί επαρκώς ούτε κατασταλτικά, ούτε πολύ περισσότερο προληπτικά, απέναντι στα προβλήματα τα οποία εμείς οι ίδιοι προκαλούμε και αναπαράγουμε!
Με τη εκούσια αποφυγή δημιουργίας εθνικού κτηματολογίου, που θα κατέγραφε και θα οριοθετούσε επακριβώς τις δασικές εκτάσεις, τροφοδοτήθηκε η όρεξη των πάσης φύσεως νοσηρά ιδιοτελών και αντικοινωνικών στοιχείων για να γίνουν εμπρηστές.
Προς αυτή την κατεύθυνση βοήθησαν και οι απαράδεκτοι νόμοι, που όχι μόνο δεν προστατεύουν, αλλά δίνουν και κίνητρα για την καταστροφή των δασών.
Ο κομματισμός και η αναξιοκρατία κατέστησαν τον κρατικό μηχανισμό λειτουργικά ανάπηρο και ανίκανο να συντονίσει τις διάφορες υπηρεσίες του. Η αυταπάρνηση και η ηρωική προσπάθεια μεμονωμένων πυροσβεστών και πιλότων, δεν απαλλάσσει από τις τεράστιες ευθύνες της την ανίκανη ηγεσία τους.
Όμως, «ουδέν κακό αμιγές καλού», όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και μάλλον είχαν απόλυτο δίκιο!
Μαζί με τα υπέροχα δάση, την αρχαία Ολυμπία (αυτό το παγκόσμιο λίκνο του πολιτισμού), τις φτιαγμένες με κόπο περιουσίες των κατοίκων και της ανυπολόγιστης αξίας ανθρώπινες ζωές, για τις οποίες δε θα πάψουμε να θρηνούμε, κάηκαν και πολλές ασχήμιες και ψέματα.
Κάηκε και η παραμικρότερη αμφιβολία ακόμα και στον πιο αφελή πολίτη, ότι το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας είναι παντελώς ανίκανο να τον υπερασπίσει, πόσο μάλλον να τον οδηγήσει στην πρόοδο!
Κάηκε η ψευδαίσθηση, ότι μέσω του αποτυχημένου κοινοβουλευτικού «θιάσου», με τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές και τους δύο ή τρεις κομπάρσους, όποια κι αν είναι η ανακατανομή των ρόλων μεταξύ τους, θα μπορέσουν ποτέ να γελάσουν τα χείλια των πολιτών – θεατών! Χρειάζεται ριζική αλλαγή του σεναρίου και μόνο πρωταγωνιστή τον Ελληνικό Λαό!
Κάηκε ο μύθος ότι η κοινωνία μας είναι ανάλγητη και αναίσθητη κι ότι δε θέλει και δεν μπορεί να αναλάβει σημαντικές πρωτοβουλίες για να ανακουφίσει όσους έχουν ανάγκη και να ανατρέψει κατεστημένα καθεστώτα και αντιλήψεις!
Γι’ αυτό ας δούμε τα πράγματα από την αισιόδοξή τους πλευρά κι ας ατενίσουμε ευοίωνα το μέλλον που χαράζει μετά από μια ολική καταστροφή.
Ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία για να χτίσουμε τις ζωές μας με καλύτερους όρους από αυτούς που είχαμε πριν από τη φωτιά.
Ας στήσουμε τους νέους οικισμούς, όχι πρόχειρα και άναρχα, αλλά με ορθό πολεοδομικό σχεδιασμό, με σεβασμό στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική, άλλα και με νέες τεχνολογικές προδιαγραφές, που θα εξοικονομούν ενέργεια και θα σέβονται το φυσικό περιβάλλον.
Ας ανασυγκροτήσουμε τις κατεστραμμένες περιοχές, δημιουργώντας τις κατάλληλες υποδομές για ανάπτυξη, όχι μόνο βιώσιμη, αλλά και εναρμονισμένη με το περιβάλλον και το χαρακτήρα της περιοχής.
Ας διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα του εθελοντισμού και της πολιτικής πρωτοβουλίας που πυροδότησαν στη συνείδησή μας οι πυρκαγιές κι ας την επεκτείνουμε σε όλες τις πτυχές του κοινωνικού μας βίου!
Ας χτίσουμε μια Ελλάδα που θα θέλαμε να είχαμε, αλλά που δε μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να αποχτήσουμε!
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι όλα αυτά δε θα μπορέσουν να συμβούν, αν δεν ξαναγίνουμε Ενεργοί Πολίτες, που διεκδικούν μια καλύτερη ζωή, ελέγχουν την εξουσία, προτείνουν ιδέες, αλλά και συμμετέχουν ενεργά στα τεκταινόμενα!