Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008

Ασφαλιστικό: «Αναίμακτες» λύσεις υπάρχουν! Η πολιτική βούληση λείπει…


Σε ένα υπαρκτό πρόβλημα όπως είναι αυτό του ασφαλιστικού, δυστυχώς αναζητούμε τη λύση του σε λανθασμένη κατεύθυνση!
Έχουμε πέσει θύματα των «πραιτόρων» του κατεστημένου πολιτικοοικονομικού συστήματος, που θέλουν να μας πείσουν ότι η μόνη διέξοδος από το τέλμα στο ασφαλιστικό, -που οι ίδιοι, άλλωστε, δημιούργησαν- είναι η βάρβαρη περικοπή των ήδη λειψών ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων!
Όμως η Κοινή Λογική, μας λέει ότι όχι μόνο δεν πρέπει να γίνουν περικοπές σε συντάξεις και ασφαλιστικά δικαιώματα, αλλά αντιθέτως, για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και της συνεχούς βελτίωσης του βιοτικού μας επιπέδου, είναι απόλυτη ανάγκη να συμβούν τα ακόλουθα:

α) Να αυξήσουμε τις περισσότερες συντάξεις που βρίσκονται σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, σε σχέση με την οικονομική ευημερία που έχουμε κατακτήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Όχι μόνο να υπάρχει πλήρη ανταπόδοση στους ασφαλισμένους αναλογικά με τις εισφορές τους, αλλά να υπάρχει πρόνοια και για τους ανασφάλιστους, έτσι ώστε όλοι να ζούμε με αξιοπρέπεια στα γεράματά μας. Από δω και πέρα, ας φροντίσει η Πολιτεία να μην υπάρχουν πλέον ανασφάλιστοι!

β) Να βελτιώσουμε και να διευρύνουμε την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που είναι ιδιαίτερα ακριβή για τους περισσότερους μη-προνομιούχους ασφαλισμένους και πλημμελώς ανεπαρκής σε πάρα πολλά ασφαλιστικά ταμεία.
Ταυτόχρονα να πατάξουμε τα παραφαρμακευτικά και παραϊατρικά κυκλώματα, που χρεώνουν με απίστευτα ποσά τα Ταμεία για εικονικές ιατρικές εξετάσεις και υπερβολικές συνταγογραφήσεις.

γ) Να βελτιώσουμε τις συνθήκες ασφάλισης και τις παροχές σε πολλές ευπαθείς κατηγορίες εργαζομένων, όπως τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, τις εργαζόμενες μητέρες, τους πολύτεκνους εργαζόμενους, και λοιπές ειδικές κατηγορίες που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να αφαιρεθούν τα εξόφθαλμα, προκλητικά και σκανδαλώδη προνόμια από αυτούς που τα λυμαίνονται αδίκως και χαριστικά, εις βάρος των υπόλοιπων εργαζομένων (π.χ. βουλευτές, δήμαρχοι, κ.ά. ).

Και πριν προλάβει κανένας κακόβουλος απολογητής του υφιστάμενου απαράδεκτου συστήματος ή κανένας αφελής, «φιλήσυχος» αλλά βαθειά νυχτωμένος πολίτης, να αναρωτηθεί: «Καλά όλα αυτά που μας λέτε, αλλά που θα βρεθούν όλα αυτά τα χρήματα για να δοθούν στους ασφαλισμένους;», παραθέτω (ορισμένους μόνο) τρόπους που μπορούν να δώσουν «αναίμακτες» για τους εργαζόμενους και στέρεες, μακροπρόθεσμες, για την επίλυση του ασφαλιστικού, λύσεις:

1) Να δοθεί η δυνατότητα στα Ταμεία να μπορούν να εκμεταλλευτούν τα ίδια τα αποθεματικά τους, εκτελώντας διάφορες τραπεζικές εργασίες. Έτσι, θα μπορούν να δανείζουν στους ασφαλισμένους τους με χαμηλότερα επιτόκια από αυτά των τραπεζών, αλλά ταυτόχρονα τα ίδια θα αποκομίζουν υψηλότερα οφέλη από τις μέχρι σήμερα «επενδύσεις» που έκαναν, ωφελώντας κυρίως διάφορους μεσάζοντες ή καιροσκόπους (τράπεζες, διορισμένους διοικητές ταμείων, διεθνή κυκλώματα μεγαλοαπατεώνων, διεφθαρμένους κυβερνητικούς παράγοντες, κλπ.). Με τον τρόπο αυτό θα ωφεληθούν και τα Ταμεία που θα έχουν πολύ καλύτερες αποδόσεις στα κεφάλαιά τους, αλλά και οι ασφαλισμένοι που θα μπορούν να δανείζονται με χαμηλότοκα δάνεια, χωρίς την αφαίμαξη που τους κάνουν οι τράπεζες!
Οι μόνοι «χαμένοι» θα είναι οι «αιμοβόροι γύπες» της οικονομίας μας, οι ανάλγητοι και αδίστακτοι Τραπεζίτες, που θα μειωθούν τα απαράδεκτα υπερκέρδη τους! (Πρόσφατα μια μεγάλη ελληνική τράπεζα –όπου μεγαλομέτοχος της είναι και η Εκκλησία της Ελλάδος- ανακοίνωσε ξεδιάντροπα, κέρδη 1,625 δισεκατομμυρίων ευρώ για το 2007!!!!!! Μπορείτε να συλλάβετε το μέγεθος του ποσού;).

2) Δημιουργία και απρόσκοπτη λειτουργία ενός αυστηρού εισφοροεισπρακτηκού μηχανισμού, που να μην «χαρίζεται» στους μεγαλοοφειλέτες και να μην εξαντλεί όλη την αυστηρότητά του στους ανήμπορους και στους τίμιους μικροεπιχειρηματίες. Αν τα Ταμεία είχαν την ικανότητα και οι κυβερνήσεις την πολιτική βούληση, να εισπράττουν από όλους τις εισφορές ασφάλισης, χωρίς χαριστικές ρυθμίσεις και σκόπιμους αλληθωρισμούς μπροστά στα χρέη των ισχυρών, δε θα υπήρχαν σήμερα αυτά τα ελλείμματα. Και πρώτο από όλους, θα πρέπει να συμμορφωθεί το ίδιο το κράτος, που σαν εργοδότης, είναι μέγας κακοπληρωτής των ασφαλιστικών εισφορών!

3) Νοικοκύρεμα και αποτελεσματικός ορθολογικός έλεγχος στα έξοδα για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ασφαλισμένων. Όλοι είμαστε σιωπηλοί μάρτυρες (και πολλές φορές εξαναγκασμένοι παθητικοί συνεργοί) της καταλήστευσης των ασφαλιστικών ταμείων, από τις φαρμακευτικές εταιρείες σε συνεργασία, δυστυχώς, με αρκετούς επίορκους γιατρούς, που επιβαρύνουν προς όφελός τους τα ασφαλιστικά μας βιβλιάρια, με άχρηστα και πανάκριβα φάρμακα και περιττές πανάκριβες εξετάσεις. Ταυτόχρονα, σε περιπτώσεις όπου πραγματικά υπάρχει μεγάλη ανάγκη, βλέπουμε το αποκρουστικό πρόσωπο του ανάλγητου ασφαλιστικού συστήματος, να αρνείται να καλύψει εύλογα ιατρικά έξοδα, στερώντας ακόμα και ανθρώπινες ζωές! Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να τερματιστεί και να μπει επιτέλους μια τάξη, που θα επιτρέπει τη διαφάνεια, τον εξορθολογισμό και τον έλεγχο των συνταγογραφήσεων και των ιατρικών εξετάσεων και θα αποθαρρύνει τους παραβάτες με εξαντλητικές ποινές.


4) Αποφασιστικά μέτρα για την πάταξη της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας. Να λειτουργήσει ο κρατικός μηχανισμός που θα εντάξει όλους τους εργαζόμενους, αλλοδαπούς και ημεδαπούς, στο σύστημα ασφάλισης, έτσι ώστε και οι ίδιοι να απολαμβάνουν υπηρεσίες ασφάλισης και το σύστημα να τροφοδοτείται με τις εισφορές τους. Αντίθετα όμως, παρατηρείται το φαινόμενο, οι ίδιοι επίδοξοι «Σωτήρες» του ασφαλιστικού, να πριμοδοτούν την ανασφάλιστη ή ημι-ασφαλισμένη εργασία, με κατάπτυστες, αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμβάσεις, (τύπου ΣΤΕΪΤΖ), που εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους, ενώ ταυτόχρονα τους κρατάνε ως πολιτικούς ομήρους, προκειμένου να τους ανταλλάξουν με ψήφους στις επόμενες εκλογές!

Αυτές είναι μερικές μόνο σύντομες προτάσεις ΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ του ασφαλιστικού προβλήματος, που αν εφαρμοστούν, μπορούν να το λύσουν, όχι μόνο χωρίς να θίξουν τα δικαιώματα των ασφαλισμένων, αλλά βελτιώνοντάς τα!
Δεν ισχυριζόμαστε ότι ανακαλύψαμε την Αμερική, απλά τονίζουμε ότι η λύση σε φαινομενικά πολύ δύσκολα προβλήματα, συνήθως βρίσκεται στην τήρηση των αυτονοήτων, πού όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε!
Επιτέλους, αν «πρέπει να σπάσουν αυγά για να γίνει ομελέτα» όπως πολύ γλαφυρά διατείνονται οι υπηρέτες του συστήματος περιφερόμενοι στα διάφορα τηλεοπτικά κανάλια, ας είναι τα «αυγά του φιδιού», (δηλαδή τα υπερκέρδη των τραπεζών, τα συμφέροντα των μεσαζόντων, τα παραφαρμακευτικά και παραϊατρικά κυκλώματα, και η κακή οργάνωση της Δημόσιας Διοίκησης)! Αυτά τα «δίκροκα αυγά» πρέπει να σπάσουν για να γίνει χορταστική η ομελέτα και όχι τα λιανά αυγουλάκια των ταλαίπωρων ασφαλισμένων!