Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Οι ευθύνες των πολιτικών

Οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής με τον ισχύοντα "Νόμο περί ευθύνης υπουργών" είναι μια σκέτη κοροϊδία! Πρώτον, γιατί οι ίδιοι οι βουλευτές καλούνται να κρίνουν συναδέλφους τους και η πράξη απέδειξε ότι "κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει". Δεύτερον, είναι απαράδεκτος και κατάπτυστος ο νόμος, που κατασκευάστηκε για να συγκαλύπτει τα ανομήματα των πολιτικών και αποτελεί ντροπή γι αυτους που τον ψήφησαν, αυτούς που τον διατήρησαν και αυτούς που ανέχονται να είναι βουλευτές με ένα τέτοιο καθεστώς και δεν παραιτούνται λόγω ευσυνειδησίας!
Επειδή ως πολίτης δικαιούμαι και να κρίνω αλλά και να προτείνω, καταθέτω τη δική μου πρόταση:
1) Η κρίση των πολιτικών να γίνεται από ΜΕΙΚΤΟ ΟΡΚΩΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, όπου θα συμετέχουν και κληρωτοί ένορκοι πολίτες - δικαστές!
2) Να τιμωρείται όχι μόνο ο δόλος, αλλά και η ανικανότητα των πολιτικών, εφόσον οι πολιτικοί δεν κληρώνονται για τα αξιώματα που κατέχουν (όπως συμβαίνει στην πραγματική Δημοκρατία), αλλά εθελοντικά διεκδικούν τις θέσεις ευθύνης! Είναι καιρός λοιπόν, οι πολιτικοί να αναλαμβάνουν και τις πραγματικές συνέπειες αυτής της ευθύνης, όταν και εάν προκύπτει!
3) Αν προκύπτουν ευθύνες των πολιτικών (είτε λόγω δόλου, είτε λόγω ανικανότητας), οι τιμωρίες πρέπει να είναι βαριές και παραδειγματικές, γιατί θίγεται η κοινωνία στο σύνολό της!
Δεν προτείνω την τιμωρία της φυλάκισης, γιατί είναι μέν παραδειγματική, αλλά δεν αποκαθιστά τη βλάβη που υπέστην το κοινωνικό σύνολο. Αντιθέτως μας επιφορτίζει με την υποχρέωση να στεγάζουμε και να σιτίζουμε τους φταίχτες!
Κατά τη γνώμη μου, κατάλληλη ποινή είναι η δήμευση της περιουσίας του πολιτικού που διέπραξε τη βλάβη στο δημόσιο συμφέρον, ως το ποσό που εκτιμάται η έκταση αυτής(της βλάβης).
- Εάν η βλάβη του δημοσίου συμφέροντος οφείλεται σε ανικανότητα, τότε η ποινή θα πρέπει να εμπεριέχει και τη στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του πολιτικού, ώστε να μην υπάρξει πιθανότητα επανάληψης αυτής της βλάβης!
- Εάν η βλάβη του δημοσίου συμφέροντος οφείλεται σε δόλο, τότε ο πολιτικός θα πρέπει μαζί με τη δήμευση της περιουσίας του να χάνει και την ιδιότητα του Έλληνα Πολίτη, αλλά και να εκδιώκεται από τη χώρα, ως persona non grata (ανεπιθύμητο πρόσωπο)!
Με αυτές τις αυστηρές και παραδειγματικές ποινές, τα λαμόγια που ασχολούνται με την πολιτική για να πλουτίσουν, αλλά και οι ανίκανοι που επιδιώκουν να δοξαστούν, θα αποχωρήσουν τρέχοντας από την πολιτική και θα μείνουν μόνο όσοι πραγματικά επιθυμούν να προσφέρουν στην πατρίδα ανιδιοτελώς και με κίνδυνο μάλιστα να κριθούν αυστηρά για τις επιλογές τους! Τότε θα δούμε πόσους πραγματικούς πατριώτες έχουμε!
Για όσους βιαστούν να κρίνουν ότι τα μέτρα αυτά που προτείνω, είναι αδύνατον να εφαρμοστούν, σας πληροφορώ ότι σχετικά πρόσφατα (το 1974) έχουν εφαρμοστεί με επιτυχία για αρκετά χρόνια, εναντίον του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ ή Δεγκρέτσια όπως δήλωσε στο ελληνικό διαβατήριό του, το οποίο απέκτησε με περίεργες διαδικασίες μετά από μια εικοσαετία τουλάχιστον αποπομπής του από την Ελλάδα. Όσο για την περιουσία του, κατάφερε να πάρει μέρος αυτής, ύστερα από μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα σε διεθνή δικαστήρια βοηθούμενος από την πολιτική υποστήρριξη των μοναρχικών οικογενειών της Ευρώπης, αλλά και την όχι και τόσο σθεναρή αντίδραση του ελληνικού κράτους!
Πάντως για τη διασφάλιση αυτών των αλλαγών θα πρέπει να υπάρξει κατάλληλη, συνταγματική ρύθμιση, ώστε τυχούσα τροποποίησή τους στο μέλλον, να μπορεί να γίνει μόνο με δημοψήφισμα.

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα νέα μέτρα για την οικονομία;

Του δρ. Νικολάου Α. Παντελίδη*

Προεκλογικά ο πρωθυπουργός εμφανίζονταν υπέρμαχος της - ιστορικά επιτυχημένης - θεωρίας του Κέυνς για την αντιμετώπιση της κρίσης (δηλαδή τόνωση των εισοδημάτων και των δημοσίων επενδύσεων, που θα "κινήσουν" την αγορά, θα αυξήσουν την παραγωγή, θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας κι έτσι θα μπούμε σε μια νέα τροχιά ανάπτυξης).
Ξαφνικά μεταπήδησε στο - ιστορικά αποδεδειγμένα - αποτυχημένο νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που θέλει συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, μέσω της άγριας φορολογίας και των περικοπών εισοδημάτων, κυρίως των μισθωτών και των συνταξιούχων, άρα πτώση της Ζήτησης και επομένως περαιτέρω πτώση της παραγωγής, με ολέθρια αποτελέσματα για την απασχόληση και την ανάπτυξη! Μια πρακτική δηλαδή, που με πρόσχημα την άμεση αντιμετώπιση των οξυμένων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, οδηγεί την οικονομία μας σε έναν φαύλο κύκλο παρατεταμένης ύφεσης, χωρίς να διαφαίνονται στο ορατό μέλλον, σημάδια ανάκαμψης!
Οι κακοί δημοσιονομικοί δείκτες δεν είναι η ρίζα των προβλημάτων της οικονομίας μας, αλλά μόνο κάποια συμπτώματα της βαριάς ασθένειάς της. Η επικέντρωση των προσπαθειών μας επομένως, θα πρέπει να γίνει στα αίτια, και όχι στα συμπτώματα!
Οι κυριότεροι άξονες των προβλημάτων μας είναι:

α) Ο ανεπαρκής - έως ανύπαρκτος - σχεδιασμός ενός σύγχρονου ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης.

β) Η αδυναμία εφαρμογής των όποιων αποφάσεων, λόγω κακής οργάνωσης του κράτους και των υπηρεσιών του.

γ) Η παντελής έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών, που να επιτηρούν την εφαρμογή των αποφάσεων και των νόμων, να προβαίνουν στις κατάλληλες κυρώσεις σε όσους παρανομούν και να ανατροφοδοτούν το σύστημα με προτάσεις για τη βελτίωσή του.

Σ' αυτούς τους τρείς άξονες, πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές ώστε να λειτουργήσουν, κι έτσι να δημιουργηθούν ελπιδοφόρες προοπτικές βιώσιμης ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά και της κοινωνίας μας!
Το "φτηνό" πρόσχημα για τη λήψη αυτών των νεοφιλελεύθερων και αντιαναπτυξιακών μέτρων είναι ότι: "τα δημοσιονομικά μας προβλήματα είναι οξυμένα και επομένως πρέπει άμεσα να παρθούν μέτρα για την πρόσκαιρη, έστω, βελτίωσή τους, για να μπορέσει να δανειστεί η χώρα και να μην οδηγηθεί σε χρεωκοπία"!
Είναι όμως, έτσι τα πράγματα;
Πρώτον, δεν υπάρχει πιο βέβαιος δρόμος προς την χρεωκοπία, όταν μειώνεις τα εισοδήματα των καταναλωτών και επομένως παγώνεις τη Ζήτηση και άρα και την παραγωγή, δημιουργώντας προϋποθέσεις για γιγάντωση της ανεργίας, και πνίγοντας έτσι, κάθε προοπτική ανάπτυξης!
Δεύτερον, ακόμα και τα όποια έσοδα αναμένονται από τις περικοπές εισοδημάτων και τη βαριά φορολογία των μισθωτών και των συνταξιούχων, θα ισοσκελιστούν με τη μείωση των εσόδων του κράτους από την συρρίκνωση της κατανάλωσης και την κάθετη πτώση του τζίρου των επιχειρήσεων!
Τρίτον, πώς είναι βέβαιοι οι κύριοι της κυβέρνησης, ότι αυτοί που δεν απέδιδαν τον ΦΠΑ όταν ήταν χαμηλότερος, θα τον αποδίδουν τώρα που αυξήθηκε; Μήπως οι υπέρογκες αυξήσεις θα οδηγήσουν και άλλους - έως τώρα συνεπείς - φορολογούμενους στην παρανομία;
Τέταρτον, οι κοινωνικές αναταραχές που σίγουρα θα προκληθούν από τα άδικα και ετεροβαρή μέτρα της κυβέρνησης (που δυστυχώς, δε θα είναι και τα τελικά), θα έχουν σημαντικές επιπτώσεις τόσο στην ομαλή άσκηση της οικονομικής δραστηριότητας, όσο και στη συνοχή του κοινωνικού ιστού, όπου οι επιπτώσεις θα είναι απρόβλεπτες και ίσως ανεξέλεγκτες!
Επομένως αυτά τα μέτρα είναι αμφιβόλου αποτελέσματος, ακόμη και για την πρόσκαιρη άμβλυνση των δημοσιονομικών δεικτών, που υποτίθεται ότι θα διευκολύνει το δανεισμό μας!
Τότε γιατί μας τα ζητάνε με τόση πιεστικότητα οι Ευρωπαίοι; Λογικά, αν ήθελαν την πραγματική επίλυση των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, θα μας πίεζαν αφόρητα για ριζικές αλλαγές στους τρεις άξονες των ελληνικών προβλημάτων, που αναφέραμε πιο πάνω.
Η αλήθεια είναι ότι από τη μια μεριά μας χρησιμοποιούν ως "αποδιοπομπαίο τράγο" για όλες τις αδυναμίες και ανεπάρκειες του συστήματος της Ευρωζώνης και από την άλλη, η πίεση αποσκοπεί στον δανεισμό μας με χειρότερους όρους για μας, αλλά με περισσότερα κέρδη γι αυτούς που θα μας δανείσουν!
Έτσι προκύπτει ένα ακόμη θέμα που δεν έχει τεθεί - επίσημα τουλάχιστον - από κανένα: Γιατί άραγε εγκλωβιστήκαμε στο δίλλημα: δανεισμός ή από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (δηλαδή από τους Αμερικάνους που το ελέγχουν);
Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές, που ίσως να κάνουν λιγότερο ξινά πορτοκάλια!
Γιατί δεν αναζητούμε κεφάλαια και στους Κινέζους, τους Ρώσους, τους Άραβες ή όποιους άλλους διαθέτουν, ώστε να διασπαρθεί το Χρέος μας σε όσο το δυνατόν περισσότερες και ετερόκλητες δυνάμεις, με διαφορετικά συμφέροντα, ώστε να μην μπορούν εύκολα να συντονιστούν εναντίον μας;
Είναι βέβαιον ότι αν κάνουμε πως αναζητούμε κι αλλού πηγές δανεισμού (εκτός Ε.Ε και Δ.Ν.Τ.) θα τρέξουν ξοπίσω μας όλοι αυτοί που σήμερα μας βρίζουν, φοβούμενοι πως θα χάσουν τον καλύτερο πελάτη τους στα δάνεια και στους εξοπλισμούς!
Χρειάζεται λοιπόν, περίσσιο θάρρος για τη διόρθωση των κακώς κειμένων της οικονομίας μας, και όχι περίσσιο θράσος για να επιβαρυνθούν και πάλι οι αδύναμοι, που είναι και η μόνοι που δε φταίνε για τα χάλια της οικονομίας μας!

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Οι Ελληνες συγχωρούν, αλλά δεν ξεχνούν!


Σε μερικές συζητήσεις μεταξύ Ελλήνων στο διαδίκτυο παρατηρώ το φαινόμενο κάποιοι να εκθιάζουν την εργατικότητα και την οργανωτικότητα των Γερμανών και να υπερτιμούν την προσφορά της Γερμανίας μεταπολεμικά, δίνοντας την εντύπωση πως αγνοούν ή εσκεμένα ξεχνούν την συνολική ιστορία της Γερμανίας, διαχρονικά.
Χωρίς να διαφωνώ σημαντικά με αρκετά από όσα λένε για τη Γερμανία στη μεταπολεμική περίοδο, νομίζω πως κάπου την "εξιδανικεύουν" υπέρμετρα.
Μην ξεχνάτε πως:
α) ο πλούτος της (όπως και κάποιων άλλων ευρωπαϊκών χωρών) προέρχεται από τη λεηλασία που έκανε εις βάρος άλλων χωρών (κυρίως της Αφρικής), κατά την περίοδο της Αποικιοκρατίας.
β) Ήταν ο κεντρικός υπαίτιος δύο παγκοσμίων πολέμων, με καταστροφικές άνθρωπιστικές και υλικές συνέπειες για όλη την ανθρωπότητα.
γ) Το "γερμανικό θαύμα", δηλαδή η ταχεία ανάκαμψη της κατεστραμένης Γερμανίας συντελέστηκε εξαιτίας:
πρώτον, του πακτωλού κεφαλαίων και της πολιτικής υποστήριξης που της παρείχαν οι Αμερικάνοι, για να εξυπηρετήσουν την ψυχροπολεμική τους πολιτική, και
δεύτερον, λόγω της σκληρής δουλειάς των μεταναστών (και αρκετών Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων), που βρισκόμενοι σε απόγνωση πάνω στα ερείπια των πατρίδων τους - που οι ίδιοι οι Γερμανοί κατέστρεψαν - δελεάστηκαν από τά καλύτερα μεροκάματα που δίνανε οι Γερμανοί (με χρήματα των αμερικάνων πάντα).
Αν οι Γερμανοί είναι τόσο πολύ άξιος και εργατικός λαός όσο λένε κάποιοι (προσέξτε, δε λέω ότι είναι τεμπέληδες, όπως αυτοί κατηγορούν εμάς σήμερα), αλλά αν είναι πράγματι τόσο άξιοι και δουλευταράδες, τότε γιατι το "γερμανικό θαύμα" δε συντελέστηκε και στην Ανατολική Γερμανία, όπου ζούσε ο ίδιος λαός;;; Μήπως επειδή, εκεί δεν υπήρχαν τα αμερικάνικα κεφάλαια και δεν πήγαν προς τα εκεί οι μετανάστες για να φάνε τα νιάτα τους στα χυτήρια, τα ορυχεία και τα εργοστάσια;;;
Πράγματι, οι μεταπολεμικοί Γερμανοί δε δείχνουν να έχουν την ίδια βαρβαρότητα με τους ναζί προγόνους τους. Μην ξεχνάτε όμως, πως ο Χίτλερ δεν ήταν δικτάκτορας, αλλά εκλεγμένος και μάλιστα έχαιρε μεγάλης λαϊκής αποδοχής. Επίσης, τις κτηνωδίες δεν τις έκανε μόνο μια κάστα φανατικών ναζί, αλλά δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες όλων των βαθμίδων ιεραρχίας, ενώ οι αντικαθεστωτικοί Γερμανοί ήταν ελάχιστοι, εώς αμελητέοι!
Αυτά δεν τα λέω για να δημιουργηθεί μίσος απέναντι στο γερμανικό λαό, κάθε άλλο! Πιστεύω πως οι Έλληνες είναι μεγαλόψυχος λαός και πρέπει να συγχωρούν!
Να συγχωρούν όμως, όχι να ξεχνούν!
Γιατί ένας λαός που ξεχνάει την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει στη χειρότερή της εκδοχή!
Γι αυτό επιμένω πως πρέπει να μην ξεχνάμε και να διεκδικήσουμε σθεναρά όλα όσα μας χρωστάνε οι Γερμανοί από την Κατοχή, από τις καταστροφές, τις λεηλασίες και τις απεχθείς βαρβαρότητες που έκαναν ενατίον του λαού μας! Έχουμε ηθική υποχρέωση απέναντι σε όσους σκοτώθηκαν από τους Γερμανούς, αλλά και ιερή ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας να τους επιστραφούν όσα βίαια και παράνομα τους αφαίρεσαν οι Γερμανοί από το μέλλον τους!