Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ’40 !






Τα τελευταία τρία χρόνια, μονοπωλεί την επικαιρότητα το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδας, για το οποίο, κυρίως οι γερμανοί δανειστές μας, μάς κατηγορούν ότι αμελούμε να εξοφλήσουμε και γι αυτό μας επιβάλλουν ατελείωτα δυσβάσταχτα, όσο και ταπεινωτικά μέτρα!

Με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου 1940, θα ήθελα να υπενθυμίσω στον ελληνικό λαό, ένα άλλο, ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΧΡΕΟΣ που έχουμε, απέναντι στους παππούδες και τους πατεράδες μας, που έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους, για την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την Ελευθερία και την Αυτοδιάθεση του λαού μας!

Όταν οι Γερμανοί μας κουνάνε με αυθάδεια το δάκτυλο και μας αποκαλούν τεμπέληδες και χαραμοφάηδες, εμείς δυστυχώς, σκύβουμε δουλικά το κεφάλι κι αποδεχόμαστε τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, αντί να τους βροντοφωνάξουμε ευθαρσώς, ότι οι "τεμπέληδες" πατεράδες μας είναι αυτοί που έχτισαν μεταπολεμικά, μαζί με άλλους μετανάστες, το "γερμανικό θαύμα", χύνοντας ιδρώτα και αίμα στα γερμανικά εργοστάσια, ορυχεία και χυτήρια, και πως με τα δικά μας χρήματα και τις δικές μας περιουσίες, που καταλήστευσαν όταν πάτησαν τις μιαρές μπότες τους στην Ελλάδα, επαίρονται σήμερα ότι είναι υπερδύναμη!

Το μεγάλο όνειδος για το γερμανικό λαό, είναι ότι ο Χίτλερ δεν ήταν απλώς ένας δικτάτορας που κατέλαβε την εξουσία με τη βία, αλλά εκλέχθηκε από το γερμανικό λαό, και μάλιστα έχαιρε μεγάλης λαϊκής υποστήριξης, γι αυτό και άλλωστε δεν υπήρχε καμία ουσιαστική εσωτερική γερμανική αντίσταση στα απάνθρωπα σχέδιά του! Επίσης, τις κτηνωδίες, δεν τις κάνανε μόνο κάποιοι λίγοι φανατικοί ναζί, αλλά δεκάδες χιλιάδες γερμανοί στρατιώτες, που απολάμβαναν (ή στην καλύτερη περίπτωση εκτελούσαν με απάθεια τις απάνθρωπες εντολές) και με ιδιαίτερο ζήλο σκότωναν ομαδικά, αθώα γυναικόπαιδα, ξεκοιλιάζανε βρέφη και πυροβολούσαν εν ψυχρώ ανήμπορους γέροντες! Οι εικόνες που περιγράφω με λόγια, ίσως να είναι σκληρές, όμως ακόμη σκληρότερη ήταν η πραγματικότητα! Πρέπει επιτέλους ορισμένα πράγματα, να μην αποσιωπούνται και να λέγονται με το όνομά τους, ιδιαίτερα όταν οι απόγονοι αυτών των εγκληματιών, που ευημερούν σήμερα χάρη στο πλιάτσικο των προγόνων τους, αποθρασύνονται και κάνουν κατάχρηση της μεγαλοθυμίας μας! Διότι ο ελληνικός λαός μπορεί να είναι μεγαλόψυχος και να συγχωρεί ακόμη και τα απεχθή εγκλήματα, αλλά οφείλει και να μην ξεχνά!

Και φυσικά, οι ανθρώπινες απώλειες, δε νοείται να αποτιμηθούν σε χρήμα, γιατί οι ανθρώπινες ζωές, για μας τους Έλληνες, είναι ανεκτίμητες…
Όμως, οι υλικές ζημιές που προκάλεσε η Κατοχή, είναι μετρήσιμες και απαιτητές!

Το μέλος του «Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα», Δαμιανός Βασιλείου, αναφέρει:

»…Οι οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα είναι δύο κατηγοριών:

Α’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ

1. Οι επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές κατά τη διάρκεια της κατοχής, δηλαδή προς το Δημόσιο, ύψους 7,1 δις Δολάρια, αγοραστικής αξίας 1938. Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται έως τον Μάρτιο του 2010 στο ποσό των 108,43 δις ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους (με το ελάχιστο επιτόκιο του 3% σε τιμές του 1938 υπερβαίνουν σήμερα το 1 τρις ευρώ, τρεις φορές περίπου πάνω από το δημόσιο χρέος).[!!!]
2. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δις Δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938). Το κατοχικό δάνειο είναι το μισό περίπου του ανωτέρω ποσού των 7,1 δις Δολαρίων. Ανέρχεται σήμερα σε περίπου 54 δις ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους.
Το δάνειο αυτό, που υπολογίζεται κάθε χρόνο, τόσο από την τράπεζα της Ελλάδας, όσο και από την γερμανική κρατική τράπεζα, προκάλεσε καθοριστικά την πείνα και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς απ’ αυτήν. Το δάνειο της κατοχής, πρέπει να τονίσουμε, το δώσαμε με αίμα! Και τα δύο αυτά ποσά δεν έχουν παραγραφεί, ούτε μπορούν να παραγραφούν, γιατί είναι αναγνωρισμένες οφειλές με διεθνείς συμφωνίες και διεθνείς συμβάσεις. Αρκεί να τα ζητήσει η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Γιατί, αν τα ζητούσε και η γερμανική κυβέρνηση αρνιόταν να τα καταβάλει, θα μπορούσε η όποια ελληνική κυβέρνηση να προσφύγει στα διεθνή δικαστήρια και αναμφισβήτητα να δικαιωθεί και να τα πάρει.
Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν τα διεκδίκησε με αυτή τη διαδικασία.
…….
Β’ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
1. Οι αποζημιώσεις τω θυμάτων 100 Ολοκαυτωμάτων, από τα οποία έχουν αναγνωριστεί τα 89. (56.225 νεκροί ενδεικτικά).
Μία περίπτωση αφορά και τα θύματα του Διστόμου, που η αποζημίωσή τους ανέρχεται σήμερα περίπου στο ποσό των 60 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, που αναίρεσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Σημίτη, αλλά επικύρωσε η απόφαση του αντίστοιχου Αρείου Πάγου (Corte Suprema di Cassαzione) της Ιταλίας τον Οκτώβριο του 2008, που ισχύει και για το Δίστομο.
…….
2. Οι αρχαιολογικοί θησαυροί, που άρπαξαν από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και από παράνομες ανασκαφές, είναι καταγεγραμμένες, και δεν έχουν επιστραφεί ως όφειλαν.
……..

Όμως, ακόμη και οι ίδιοι οι Γερμανοί, αναγνωρίζουν πως ένας από τους σημαντικότερους λόγους για την σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, είναι η μη πληρωμή των κατοχικών αποζημιώσεων και η μη επιστροφή του αναγκαστικού δανείου που πήραν από μας οι Γερμανοί κατά την Κατοχή!
Στη συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, ο γερμανός καθηγητής του London School of Economics, Albrecht Ritschl, μεταξύ άλλων αναφέρει:

»… Spiegel: Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστον τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του ‘30, ανακουφίστηκε η Γερμανία από τις ΗΠΑ με το γνωστό πλέον haircut, σαν να μετατρέπεις ένα afro look σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της. Στο ίδιο διάστημα όμως οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να σηκώσουν κεφάλι από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Είστε βέβαιος;

Ritschl: Φυσικά! Ήταν όταν ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των δύο Γερμανιών, θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμανία όμως πλήρωσε ελαχιστότατες αποζημιώσεις μετά το 1990, ούτε τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα. Μην κρυβόμαστε! Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, ο δεύτερος μάλιστα ήταν πόλεμος αφανισμού και εξολόθρευσης. Στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμά τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το περίφημο «γερμανικό θαύμα» συντελέστηκε πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων. Αυτό δεν το ξεχνούν οι Έλληνες…»

Όλα αυτά, αποδεικνύουν το μέγεθος της προδοσίας ΟΛΩΝ των πολιτικών που κυβέρνησαν την Ελλάδα μετά τον πόλεμο και ως σήμερα, που δεν τόλμησαν να διεκδικήσουν τις δίκαιες απαιτήσεις της Ελλάδας! Κάποιους μάλιστα τους αποκαλούμε «Εθνάρχες», «Εθνοπατέρες» ή «Ευπατρίδες της πολιτικής»!

Το γεγονός ότι επιτρέπουμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους να ποζάρουν ξεδιάντροπα σε κάθε παρέλαση στην εξέδρα των επισήμων, αποτελεί μέγιστη ύβρη και προσβολή για τους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης, που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα!

Αντί να τους περάσουμε από δίκη για την ενδοτική στάση τους, τους αφήνουμε να ορίζουν τις τύχες μας! Έτσι, κάναμε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη, ο οποίος ήταν γιός και συνήγορος υπεράσπισης στη δίκη των δωσίλογων, του κατοχικού «πρωθυπουργού» Ιωάννη Ράλλη, (ιδρυτή των αιμοσταγών Ταγμάτων Ασφαλείας, γνωστά ως Γερμανοτσολιάδες ή Ράλληδες), και ο οποίος στη δίκη του πατέρα του ισχυρίστηκε λίγο-πολύ, ότι ο πατέρας του έπρεπε να πάρει παράσημο από το ελληνικό κράτος και όχι κρεμάλα!!! Επίσης κάναμε υπερυπουργό οικονομικών τον Γεώργιο Παπακωνσταντίνου, η οικογένεια του οποίου θησαύρισε στην Κατοχή, εφόσον ο παππούς του πήρε από τον Τσολάκογλου, το αποκλειστικό δικαίωμα παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος στην Πτολεμαΐδα (!), ενώ ο αδερφός του πατέρα του και μετέπειτα υπουργός εξωτερικών του Μητσοτάκη, Μιχάλης Παπακωνσταντίνου, υπήρξε διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη, κατά την Κατοχή! Ας μην μας ξενίζει λοιπόν, που ο εγγονός συνέχισε την οικογενειακή παράδοση στην προδοσία!

Κι αυτές είναι μόνο μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις, της εισχώρησης στην «δημοκρατική» μεταπολεμική Ελλάδα τέτοιων βδελυρών στοιχείων, που κατάφερε το πολιτικό σύστημα να τους προωθήσει σε θέσεις εξουσίας. Ο κατάλογος παρόμοιων περιπτώσεων, δυστυχώς είναι ακόμη πολύ μακρύς, και τα ονόματα που τον απαρτίζουν, εξίσου ηχηρά…

Τα ερωτήματα τα οποία προκύπτουν είναι αμείλικτα:

- Ως πότε θα τους ανεχόμαστε;

- Ως πότε θα ζούμε μέσα στην άγνοια και τη λήθη, σαν να είμαστε λοβοτομημένοι;

- Που πήγε εκείνος ο περήφανος και απροσκύνητος λαός των Θερμοπυλών, του ‘21 και του ‘40;

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Μέρα των Ηλικιωμένων.

Ομολογώ ότι δε μου αρέσει ο θεσμός των Παγκοσμίων Ημερών, γιατί μοιάζει σα να θέλουμε να κρύψουμε πίσω από αυτή τη μέρα, την ντροπή για την αδιαφορία που δείχνουμε όλες τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου.

Όμως, δωθήσης της ευκαιρίας, θέλω να επιστήσω την προσοχή μας σ' αυτή την ευάλωτη κοινωνική ομάδα των απόμαχων της δουλειάς, που όμως δεν είναι και απόμαχοι της ζωής!

Πολλες φορές μάλιστα, η λαχτάρα της αθάνατης ψυχής τους για ζωή, ξεπερνά τις λιγοστές εναπομείνασες δυνάμεις του φθαρτού σώματος, κι αυτό μπορείς να το διακρίνεις στην άσβεστη φλόγα που λαμπυρίζει, βαθιά μέσα στα κουρασμένα τους μάτια...

Είναι οι γονείς μας και οι παππούδες μας, που πρόσφεραν με τον ιδρώτα και το αίμα τους, ό,τι και όσο μπορούσε ο καθένας τους, και συχνά στερήθηκαν οι ίδιοι για να μας αναστήσουν και να έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε κι εμείς το θείο δώρο της ζωής, μέσα από καλύτερες προϋποθέσεις....

Ας μην τους προδόσουμε τώρα που γέρασαν και δεν μπορούν πιά να μας προσφέρουν, όσα μας πρόσφεραν άλλοτε...

Τα άλογα δεν πρέπει να τα σκοτώνουμε όταν γεράσουν!

Τους αξίζει σεβασμός, στοργή και φροντίδα, ωστε να αισθανθούν δικαιωμένοι για τις θυσίες που έκαναν για μας, στη ζωή τους...

Κι ας μην ξεχνάμε πως αργά ή γρήγορα, κι εμείς θα βρεθούμε στη θέση τους...