Το στοίχημα της αγροτικής ανάπτυξης της Ελλάδας

Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας που δεν αξιοποιούμε ούτε στο ελάχιστο τις άπειρες δυνατότητες του. Δεν είναι άλλος από τον αγροτικό τομέα!

Ζούμε σε μια χώρα ευλογημένη! Μπορεί οι εδαφικές εκτάσεις μας να μην είναι αχανείς σαν τις στέπες της Σιβηρίας, αλλά διαθέτουμε πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, που κάνουν τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα μοναδικά σε ποιότητα! Το εύκρατο μεσογειακό κλίμα, η ποικιλομορφία των εδαφών μας (πεδινά, ημιορεινά, ορεινά, παραθαλάσσια, ηπειρωτικά, νησιωτικά, ηφαιστειογενή, κ.α.), δημιουργούν ειδικές τοπικές παραγωγικές συνθήκες και μικροκλίματα, που επιτρέπουν την ανάπτυξη πλούσιας και ταυτόχρονα σπάνιας βιοποικιλότητας, που δίνει τη δυνατότητα να παραχθούν εξαιρετικής ποιότητας, μοναδικά προϊόντα! Όμως, όλα αυτά θα είχαν περιορισμένη αξία, αν ο τόπος δεν κατοικούνταν από φιλότιμους, δουλευταράδες, φιλοπρόοδους,  έξυπνους ανθρώπους, που όταν τους δίνεται η δυνατότητα, χωρίς τρικλοποδιές και εσκεμμένα εμπόδια, καταφέρνουν να προκόψουν και μαζί τους να αγιάσει και ο τόπος όπου βρίσκονται! Ίσως να σας ξενίζουν τα λόγια μου, γιατί έχουμε πέσει θύματα μιας απίστευτης προπαγάνδας που θέλει να μας υποτιμήσει και να μας απαξιώσει, για να κάμψει το ηθικό μας, να κουρελιάσει την αυτοπεποίθησή μας, κι έτσι να μειωθούν οι αντιστάσεις μας για να μας υποδουλώσουν πιο εύκολα! Και ως ένα σημείο, δυστυχώς το έχουν πετύχει... Όμως στο χέρι μας είναι να αναστρέψουμε την κατάσταση, και να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας! Αρκεί να πιστέψουμε στις ικανότητές μας στις δυνατότητες της γης μας και να οργανωθούμε καλύτερα! Όλα τα άλλα θα πάρουν τον δρόμο τους!

Ο συνδυασμός του εξαιρετικού ανθρώπινου δυναμικού, των τεράστιων δυνατοτήτων της γης μας, σε συνδυασμό με τις νέες τεχνολογίες, απογειώνουν την αγροτική παραγωγή με εκπληκτική εξοικονόμηση φυσικών πόρων, προστασία του περιβάλλοντος και σεβασμό στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του!

Θα αναφερθώ σε μιά σειρά ενεργειών που θα μπορούσαν να γίνουν, και που θα άλλαζαν άρδην την οικονομική μας κατάσταση και τις προοπτικές της χώρας!

Αν εισαγάγαμε τις νέες προηγμένες τεχνολογίες στην αγροτική παραγωγή, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε αρκετά εν γένη προβλήματα, που τώρα φαντάζουν απροσπέλαστα. Για παράδειγμα, έχουν εφευρεθεί πολλά αυτοματοποιημένα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, και για το σταδιο της καλλιέργειας και για το σταδιο της συγκομιδής, που θα μας λύσουν το πρόβλημα της έλλειψης εργατικών χεριών, που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες! Τα μηχανήματα αυτά είναι τόσο εντυπωσιακά προηγμένα (και βαίνουν συνεχώς  βελτιούμενα) που πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.

Επιπλέον αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να επιφέρουν σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων. Υπάρχουν δορυφόροι ή drones με θερμικές κάμερες που μπορούν να ανιχνεύσουν και να προσδιορίσουν τις ανάγκες κάθε σημείου του χωραφιού σε νερό, έτσι ώστε να γίνεται στοχευμένο πότισμα κάνοντας τρομερή εξοικονόμηση νερού και ενέργειας! Το ίδιο μπορεί να γίνει με λεπτομερή χαρτογράφηση της σύστασης του εδάφους του χωραφιού και στοχευμένη λίπανση με τα στοιχεία εκείνα που λείπουν από συγκεκριμένα τμήματα του χωραφιού. Κι εδώ μπορεί να γίνει τρομερή οικονομία στο υψηλό κόστος λίπανσης.

Θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά πώς αποκτιούνται;

Εδώ ακριβώς είναι ο κομβικός ρόλος που μπορεί να παίξουν ικανοί πολιτικοί με όραμα για την πατρίδα! 

Υπάρχει ένας πακτωλός κεφαλαίων που μπορούν να αντληθούν μέσω  των επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, της ΚΑΠ και άλλων ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών προγραμμάτων, που σήμερα είτε κατασπαταλούνται σε μη επενδυτικούς σκοπούς, είτε επενδύονται άστοχα, χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επιχειρηματικής ανάπτυξης. Επίσης υπαρχει ικανό επιστημονικό δυναμικό στη χώρα, που μπορεί να παράγει εφευρέσεις και πατέντες, που μπορούν να βρούν πρακτική εφαρμογή στην ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία και να λύσει πολλά πρακτικά προβλήματα. Η ενθάρρυνση μάλιστα, τις αναπτυξης από έλληνες επιχειρηματίες, της υλοποίησης και αναπαραγωγής αυτών των πατέντων, θα προσδόσει και αυτονομία στην παραγωγική τους διαδικασία, ζήτημα που είναι κρίσημης εθνικής σημασίας. Ταυτόχρονα από εισαγωγείς τεχνολογίας μπορούμε να γίνουμε αυταρκεις, και γιατί όχι και εξαγωγείς!

Νομοθετικά μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να συσταθούν δυναμικές και πρωτοποριακές ομάδες παραγωγών, που θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτές 

τις τεχνολογίες πιο οικονομικά δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας. Όχι γιγάντιους, δυσκίνητους και σκανδαλώδεις  συνεταιρισμούς, σαν αυτούς που χαντάκωσαν την αγροτιά τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά ευέλικτες ομάδες παραγωγών που θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις!

Αυτές οι ομάδες αγροτών:

 - υποβοηθούμενες από νέους επιστήμονες γεωπόνους, 

- υπό την αιγίδα των γεωπονικών πανεπιστημίων, που θα πρέπει να στραφούν στην έρευνα νέων τεχνολογικών εφαρμογών στον αγροτικό τομέα, 

- με την καθοδηγηση ενός επιτελικού υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης, που θα χαράζει τη στρατηγική παραγωγής συμφωνα με τις προγνώσεις της εξέλιξης των αναγκών και θα δίνει κινητρα και αντικίνητρα για να την κατευθύνει, 

- με οργανωμένες εμπορικές αντιπροσωπείες σε κάθε ελληνική πρεσβεία του εξωτερικού, που θα προωθεί με σοβαρό τρόπο τα ελληνικά προϊόντα, 

με όλα αυτά μαζί και συντονισμένα, θα καταφερουν 

- να απογειώσουν την παραγωγή ποσοτικά και ποιοτικά, 

- να ελαχιστοποιήσουν το κόστος,

 -  προστατεύοντας ταυτόχρονα το περιβάλλον, 

- να εξασφαλίσουν την αυτάρκεια σε ελληνικά βασικά τρόφιμα της εωτερικής αγοράς, ένα ζήτημα κορυφαίας στρατηγικής σημασίας στα επόμενα χρόνια, έτσι όπως διαμορφώνεται η διεθνής κατάσταση.

Όλα αυτά όμως απαιτούν όραμα, αντίληψη, διάθεση για σκληρή δουλειά, χωρίς να υποκύπτουμε σε διάφορα σκοτεινά συμφέροντα!

Όμως, όσο κι αν προαχθεί η τεχνολογία, αγοτικός τομέας χωρίς αγρότες δεν μπορεί να υπάρξει! Και για να υπαρξουν αγροτες στην ελληνική ύπαιθρο, θα πρέπει να υπαρχουν και οι απαραίτητες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στα χωριά, με δομές υγείας, σχολεία, πολιτιστικές και αθλητικές  υποδομές και διάφορες υπηρεσίες, που θα κανουν ελκυστική τη ζωή στην ύπαιθρο έτσι ώστε, όχι μόνο να συγκρατήσει τον εναπομείναντα πληθυσμό, αλλά να προσελκύσει και νέους, που θέλουν να εγκαταλείψουν τα αστικά κέντρα, χωρίς όμως να στερηθούν βασικά αγαθά για την ποιότητα της διαβίωσής τους!

Οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα επιδίδονται σε ερασιτεχνισμούς, διαχείριση της μιζέριας, χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό και όραμα για το μέλλον, δέσμιες διαφόρων συμφερόντων, ανίκανες και απρόθυμες να τολμήσουν το Μεγάλο, το Καινοτόμο, το Υπερβατικό!

Αυτή η νοοτροπία είναι ο αντιπαλός μας, αυτή παλεύουμε, για να την αλλάξουμε και να πάμε επιτέλους μπροστά!

Είμαι τεκμηριωμενα πεπεισμένος ότι θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε, γιατί έχουμε όλες τις δυνατότητες, αρκεί να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, καλυτερη οργάνωση και να αποφασίσουμε ότι το θέλουμε πραγματικά!

Γιατί με τη Ζωή;

 

Με αφορμή την επίσκεψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Κιλελέρ, όπου είχα την τιμή και την ευχαρίστηση να την συνοδεύσω, καθώς και την, για πολλοστή φορά, βόλτα μας στους δρόμους της Λάρισας, και την επαφή με τους συμπολίτες μας, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου εμπειρία από την πολιτική μου συμπόρευση με αυτή τη γυναίκα, που είμαι σίγουρος ότι θα είναι η κυρίαρχη ηγετική φυσιογνωμία της πολιτικής ζωής της χώρας μας, και η ηγέτιδα που κομίζει ένα σπάνιο ήθος, που θα αναβαθμίσει την πολιτική, και θα τη βγάλει από το τέλμα της απαξίας που έχει ο λαός γι αυτή, εξαιτίας των ανάξιων πολιτικών που μας έλαχε να ορίζουν τις ζωές μας.

Ξέρω ότι πολλοί από σας, κατά δήλωσή σας, εκτιμάτε και υπολογίζετε τη γνώμη μου. Σας είμαι ευγνώμων γι αυτό! Επομένως την αναφορά μου στη Ζωή Κωνσταντοπούλου μην τη δείτε ως πολιτική προπαγάνδα, αλλά ως μια εξομολόγηση εκ βαθέων, σαν αυτές που συνηθίζω να σας κάνω συχνά-πυκνά, πάνω σε θέματα που με απασχολούν.

Αυτή η υπέροχη πολιτική έλξη, ξεκίνησε από τη γενναία στάση της μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το δημοψήφισμα του 2015. Η ανυποχώρητη στάση της στις αξίες και τις αρχές της, η ανιδιοτελή θυσία των σπουδαίων αξιωμάτων που κατείχε, και ο δυναμικός και αξιοπρεπής τρόπος που πολιτεύτηκε στο πλευρό των αδυνάτων και του δικαίου, με οδήγησαν να επιδιώξω να τη συναντήσω, για να τη γνωρίσω προσωπικά. Απογοητευμένος από την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας,  και μάλιστα στις πιο κρίσιμες στιγμές της νεότερης ιστορίας της χώρας μας, ομολογώ ότι στην αρχή "κρατούσα μικρό καλάθι".

Όμως από την πρώτη προσωπική συνάντηση, όχι μόνο επιβεβαίωσα την αρχική μου εκτίμηση, αλλά ανακάλυψα και άλλες πτυχές του χαρακτήρα της, που τα ΜΜΕ, είχαν εσκεμμένα αποκρύψει, θέλοντας να την παρουσιάσουν αυταρχική, άγρια, σχεδόν σαν μέγαιρα που κατασπαράζει ανθρώπους! Η Ζωή όμως δεν είναι έτσι! Είναι ένας ευγενικός, γλυκύτατος άνθρωπος, ανοιχτή και προσιτή σε όλους, που κερδίζει την εμπιστοσύνη σου από την πρώτη στιγμή. Οι εκατοντάδες των λαρισαίων που έτυχε να έρθουν σε επαφή  με τη Ζωή, να συζητήσουν μαζί της, να ακούσει τη γνωμη τους και τα προβλήματά τους και να τους απαντήσει με γνήσιο ενδιαφέρον και διάθεση να σταθεί αρωγός, είμαι σίγουρος ότι μπορούν να το επιβεβαιώσουν! Ίσως και κάποιοι από σας να έτυχε να μιλήσατε μαζί της...

Δεν είναι ο τύπος του πολιτικάντη που συνηθίσαμε, που θα μοιράσει ξερές καλημέρες χωρίς καν να τις εννοεί. Ούτε του καλοχαιρέτα υποψηφίου που κάνει βιαστικές χειραψίες και χτυπήματα στην πλάτη, λες και δουλεύει φασόν με το κομμάτι. Ούτε του Μαυρογιαλούρου που θα κάνει ότι τάχα σε ακούει, και θα σου απαντήσει με κλισέ ατάκες και εξυπνακισμούς χωρίς ουσία! 

Η Ζωή έχει τη μοναδική, πραγματικά εκπληκτική ικανότητα, όχι μόνο να  θυμάται ακόμα και τα ονόματα αυτών που συνάντησε στο δρόμο, αλλά όταν τύχει να τους ξανασυναντήσει, να θυμάται και το θέμα που της έθεσαν και να τους εξηγεί με κάθε ειλικρίνεια τι μπόρεσε να κάνει γι αυτό. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Το χάρισμά της αυτό δεν είναι απλά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, αλλά μιά έμφυτη ικανότητα, που πηγάζει από το πραγματικό ενδιαφέρον της για τους ανθρώπους! Όσοι τη συναντούν, ακόμα κι αν δε συμφωνούν μαζί της πολιτικά, ακόμα κι αν δεν είναι ακόμα έτοιμοι να κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση και να πάψουν να ψηφίζουν αυτό που παραδοσιακά ψηφίζουν κι ας μην τους ικανοποιεί,  της εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη στάση της και την αγωνησικότητά της! Ειλικρινά μου κάνει τρομερή εντύπωση, να ακούω από πολίτες που μπορεί και να μην την ψήφισαν, να της λένε ευχαριστώ, για τον αγώνα που κάνει!

Όμως δεν είναι μόνο οι επικοινωνιακές ικανότητες που έμφυτα και άδολα έχει η Ζωή! 

Σέ μια Βουλή που η Κυβέρνηση καταρρέει στη συνειδηση των πολιτών από την ανικανοτητα και τη δολιότητα των στελεχων της, το βάρος των αστοχιών και των προμελετημένων εγκλημάτων που διαπράττει, μεθυσμένη από την αλαζονεία της εξουσίας...

Σε μια Βουλή που η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη και η υπόλοιπη αντιπολίτευση πλην της Ζωής, είναι λίγη, ανεπαρκής, κατώτερη των περιστάσεων, χαμένη στην ιδεολογική της σύγχυση, κολλημένη στον δογματισμό της, δέσμια  των σκελετών που κρύβει στις ντουλάπες της, και φορτωμένη με ενοχές για την ανικανότητά της, στερούμενη πραγματικών ηγετών και αξιόλογων στελεχών...

Σ' αυτή τη Βουλή που περιέγραψα πιο πάνω, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με την άρτια επιστημονική της κατάρτηση, το ακέραιο ήθος, το όραμα, την πολτική πείρα και τον δυναμισμό της, είναι μοναδική ελπίδα για να ανατραπεί αυτή η νοσηρή κατάσταση και να ξανααποκτήσουμε όραμα και ελπίδα!

Απολογούμαι για την μακροσκελή ανάρτηση, αλλά όταν μιλάω για τη Ζωή, δεν μπορώ να είμαι φειδωλός στο λόγο, γιατί άλλωστε είναι κι αυτή πληθωρικός χαρακτήρας!

Εύχομαι κι εσείς να τα διαπιστώσετε προσωπικά όλα αυτά σύντομα, γιατί ο αγώνας μας χρειάζεται όλους μαζί ενωμένους!

Το τέλος της Νέας Τάξης Πραγμάτων

 

*Του Δρ. Νικολάου Α. Παντελίδη
Διδάκτορα (Ph.D.) των Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων

 

 

Σημειώστε μια ημερομηνία: 22-24 Αυγούστου 2023.

Σημειώστε μια τοποθεσία: Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής.
Αύριο δηλαδή, ξεκινάει η αρχή του τέλους της Νέας Τάξης Πραγμάτων!
Και ξεκινάει συμβολικά από μία ήπειρο, που έχει υποφέρει τα πάνδεινα από την εκμετάλλευση των αποικιοκρατών και των επιγόνων τους, που ως σήμερα στην κυριολεξία ρουφούν το αίμα των Αφρικανών (και όχι μόνο αυτών), νέμονται των αμύθητων πλουτοπαραγωγικών τους πηγών, πάνω στις οποίες εν πολλοίς στηρίζουν την ευημερία τους, σπέρνουν δικτατορίες, πυροδοτούν εμφυλίους πολέμους, ακραία φτώχια, πείνα, ασθένειες, θάνατο, κι έτσι ωθούν τους κατοίκους της στην απελπισία και την απόγνωση με αποτέλεσμα, την με κάθε τρόπο και κάθε ρίσκο μετανάστευση, την οποία και πάλι οι επιτήδειοι την «οργανώνουν» με όρους δουλοκτητικού καθεστώτος!

Και όλα αυτά, στο όνομα της δήθεν «Δημοκρατίας», της δήθεν «Ελευθερίας», του «Αμερικάνικου Ονείρου», που όμως για σχεδόν όλους, πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων, γίνεται φοβερός εφιάλτης!
Το 15^ο Φόρουμ των BRICS (Brazil, Russia, India, China, South Africa) που θα ξεκινήσει αύριο στο Ντέρμπαν, είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης, αθόρυβης, προσεκτικής προσπάθειας, που ξεκίνησε το 2009 από τις προαναφερόμενες χώρες, για να βρούνε τρόπο να αντιμετωπίσουν την παντοκρατορία του Δυτικού Κόσμου, με την χυδαία μέθοδο επιβολής της, το New Order (Νέα Τάξη Πραγμάτων), όπου τα «Πράγματα» είμαστε όλοι εμείς, όπως εύστοχα επισήμανε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης.
Αυτή η αθόρυβη διαδικασία, κρατώντας χαμηλό προφίλ, δεν προκάλεσε ανησυχία στις ιθύνουσες δυνάμεις του New Order, καθώς έμοιαζε περισσότερο με «ευσεβείς πόθους» ετερόκλητων και ανοργάνωτων δυνάμεων, κι έτσι δεν ανάγνωσαν καμία απειλή για την παντοκρατορία τους, συνεχίζοντας την αλαζονική συμπεριφορά τους…

Όμως, καταλύτης στις καταιγιστικές εξελίξεις του εγχειρήματος, αποτέλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία και ότι επακολούθησε!
Σ΄ αυτό το σημείο, ας ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας…
Ίσως είμαι ο μοναδικός αναλυτής, που στην πρώιμη ανάλυση του πολέμου της Ουκρανίας που διακινδύνευσα να κάνω μόλις 72 ώρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στις 24/2/2022,  προέβλεψα ότι η εξέλιξη αυτή, και ιδιαίτερα η αντίδραση της Δύσης με τις κυρώσεις και τον διεθνή απομονωτισμό που επέβαλαν στη Ρωσία, θα ενεργοποιήσει την «ξεχασμένη» συμμαχία των BRICS, και θα πυροδοτήσει ραγδαίες εξελίξεις. Έλεγα τότε (27/02/22):

[…η όλη κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται, οξύνει περισσότερο τις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση, και ωθεί τη μεγαλύτερη προσέγγιση της Ρωσίας με την Κίνα. Λαμβάνοντας υπόψη και την θετική για τη Ρωσία στάση στον ΟΗΕ και της Ινδίας (και των Αραβικών Εμιράτων), στο μυαλό μου ήρθε μια εικόνα που δεν άκουσα να αναφέρεται από άλλους αναλυτές.
Αναφέρομαι στην ξεχασμένη συμμαχία των B.R.I.C.S. (Brazil, Russia, India, China, South Africa), μία δια-ηπειρωτική πολύπλευρη συμμαχία γιγάντων, που αν ενεργοποιηθεί και προχωρήσει, θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη υπερδύναμη με διαφορά σε όλον τον πλανήτη, που θα αλλάξει τα πάντα όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα!...]

(Δείτε όλη την ανάλυση εδώ: http://nikpantelidis.blogspot.com/2022/02/ )

Επίσης, αντίστοιχη θέση ανέπτυξα και στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ3 «Οξυγόνο 3», όπου ήμουν προσκεκλημένος στις 18/03/2022. (δείτε το βίντεο εδώ: https://nikpantelidis.blogspot.com/2022/03/3-3-18032022.html ).
Ενάμιση χρόνο μετά, η τότε εκτίμησή μου δείχνει να δικαιώνεται!

          Τι είναι όμως η περίφημη BRICS, και τι θα συμβεί στις 22 έως τις 25 Αυγούστου στο Ντέρμπαν;
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η ονομασία B.R.I.C.S. προέρχεται από τα αρχικά των χωρών Brazil, Russia, India, China και South Africa. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος, την δύναμη και την επιρροή που μπορεί να ασκήσει αυτή η συμμαχία όταν αναπτυχθεί επαρκώς, θα σας δώσω μόνο λίγους αντιπροσωπευτικούς αριθμούς:

Οι BRICS αντιπροσωπεύουν περισσότερους από 3,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους, ήτοι το 42% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού, εκτείνεται σε 4 ηπείρους κατέχοντας το 26,7% της συνολικής έκτασης της Γης, παράγει το 31,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ και εκτιμάται ότι τα  τα συνδυασμένα συναλλαγματικά αποθέματα ανέρχονται σε 4 τρισεκατομμύρια δολάρια!

Εκτός αυτών των 5 χωρών, έχουν εκδηλώσει επίσημα την επιθυμία τους  για ένταξη στη συμμαχία 23 χώρες ακόμα, όπως: Αίγυπτος, Αιθιοπία, Αλγερία, Αργεντινή, Βενεζουέλα, Βιετνάμ, Βολιβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ινδονησία, Ιράν, Καζακστάν, Κούβα, Κουβέιτ, Λευκορωσία, Μαρόκο, Μπαγκλαντές, Μπαχρέιν, Νιγηρία, Ονδούρα, Παλαιστίνη, Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη και Ταϊλάνδη. Επισημαίνεται ότι στο παρελθόν ενδιαφέρον συμμετοχής εξέφρασε και η Τουρκία, κάτι που μας αφορά άμεσα!

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι χώρες, οι οποίες ανήκαν στις αναδυόμενες αγορές, παρουσίαζαν αλματώδη οικονομική ανάπτυξη, πολύ μεγαλύτερη από αυτή των μεγάλων οικονομιών των πλούσιων χωρών. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου οικονομικού όρου για να περιγράψει τις οικονομίες των χωρών αυτών, ο οποίος πήρε το όνομά του, BRIC, από τα αρχικά των 4 χωρών (πλην της Ν. Αφρικής που προσχώρησε στη συμμαχία αργότερα το 2010).

Οι BRICs πραγματοποίησαν την πρώτη επίσημη σύνοδο κορυφής τους στις 16 Ιουνίου 2009, στο Αικατερίνμπουργκ της Ρωσίας. Ο κεντρικός στόχος της συνόδου κορυφής σχετιζόταν με τη βελτίωση της τρέχουσας παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης και το πώς οι τέσσερις χώρες μπορούν να συνεργαστούν καλύτερα στο μέλλον, καθώς και μια γενικότερη ώθηση για τη μεταρρύθμιση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Υπήρξε επίσης συζήτηση γύρω από το πώς οι αναδυόμενες αγορές, όπως τα μέλη του BRIC, θα μπορούσαν να συμμετέχουν περισσότερο στις παγκόσμιες υποθέσεις στο μέλλον. Στον απόηχο της συνόδου κορυφής, οι BRICs δήλωσαν ότι υπήρχε ανάγκη για ένα νέο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα που να είναι «διαφοροποιημένο, σταθερό και προβλέψιμο». Η δήλωση που κυκλοφόρησε δεν έκανε μια άμεση επίθεση στην επικρατούσα αντίληψη για την «κυριαρχία» του αμερικανικού δολαρίου, κάτι για το οποίο οι Ρώσοι άσκησαν κριτική. Ωστόσο, οδήγησε σε πτώση της αξίας του δολαρίου έναντι άλλων μεγάλων νομισμάτων.

Η Νότια Αφρική έγινε επίσημα δεκτή ως κράτος-μέλος στις 24 Δεκεμβρίου 2010, μετά από επίσημη πρόσκληση από την Κίνα και τις άλλες 3 χώρες να ενταχθεί στην ομάδα. Έτσι η ομάδα μετονομάστηκε σε BRICS, προσθέτοντας το γράμμα "S" στο υπάρχον αρκτικόλεξο (από το South Africa).

Στη συνάντησή των BRICS στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής τον Μάρτιο του 2013, οι πέντε χώρες συζήτησαν την ίδρυση μιας «Αναπτυξιακή Τράπεζα» που θα χρηματοδοτεί κυρίως έργα υποδομής και θα έχει αρχικό κεφάλαιο 50 δισεκατομμύρια δολάρια, 10 δισεκατομμύρια από κάθε χώρα. Την συμφωνία χαιρέτησε η Παγκόσμια Τράπεζα, δηλώνοντας έτοιμη να συνεργαστεί στενά με τη νέα τράπεζα. Η συμφωνία για την ίδρυση της, ύστερα από την επίλυση διαφωνιών πάνω σε οργανωτικά θέματα, ευοδώθηκε τελικά το 2014, κατά την έκτη συνάντηση των BRICS στη Φορταλέζα της Βραζιλίας.

Το αρχικό κεφάλαιο της τράπεζας κυμαίνεται μεταξύ των 40 με 80 δισεκατομμυρίων ευρώ, με κεντρική θέση να κατέχει η Κίνα ως ο μεγαλύτερος κάτοχος συναλλαγματικών αποθεμάτων. Η έδρα της συμφωνήθηκε να βρίσκεται στη Σανγκάη, ενώ την προεδρία της για τα πρώτα 5 χρόνια ανέλαβε η Ινδία. Παράλληλα συμφωνήθηκε η δημιουργία ενός αποθεματικού ταμείου ασφαλείας, με διαθέσιμα 75 με 100 δισεκατομμύρια ευρώ, στο οποίο θα μπορούν να προσφύγουν οι 5 χώρες σε περίπτωση προβλημάτων με τους ισολογισμούς τους. Η τράπεζα θα επενδύει σε έργα ανάπτυξης στα κράτη-μέλη της ένωσης. Αυτά μέχρι πρόσφατα…

Τι είναι όμως αυτό που αναμένεται να συμβεί στις 22 Αυγούστου και θα είναι η απαρχή του τέλους της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που αναφέρουμε και στον τίτλο του άρθρου;

Μην περιμένατε πάντως, καμία ένοπλη επανάσταση, σαν αυτές που συνηθίσαμε τους προηγούμενους αιώνες!

Αναμένεται να παρθούν αποφάσεις, που σταδιακά και σε εύλογο χρονικό διάστημα, θα αλλάξουν τον συσχετισμό των δυνάμεων στη διεθνή σκακιέρα, θα σπάσουν το μονοπώλιο του παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού ελέγχου και κυριαρχίας που ασκούσε μέχρι τώρα η Δύση, και που τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται όλο και πιο προβληματικός!
Στη συνδιάσκεψη λοιπόν του Ντέρμπαν, όπως αναμένεται:

1)    Θα γίνει διεύρυνση της συμμαχίας με τις εν αναμονή αιτούσες χώρες, που θα εμπλουτίσουν ακόμη περισσότερο την ισχύ της,

2)    Θα θέσουν τις βάσεις για τη μελλοντική δημιουργία κοινού νομίσματος των BRICS, ως αντίπαλο δέος του δολαρίου, το οποίο θα έχει αντίκρισμα στις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών και όχι τον «αέρα», όπως διαμορφώθηκε το διεθνές δολαριοκεντρικό νομισματικό σύστημα μετά την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό, το 1971. Αυτή η προοπτική βέβαια απαιτεί χρόνο, καθώς οι μισές περίπου παγκόσμιες συναλλαγές γίνονται σε δολάρια, ένα νόμισμα όμως, το οποίο φθίνει τόσο ως συναλλακτικό, όσο και ως αποθεματικό μέσο. Όμως υπάρχουν γεγονότα (όπως ο πόλεμος της Ουκρανίας που αναφέραμε παραπάνω), που λειτουργούν ως επιταχυντές των εξελίξεων!
Πάντως, άμεση πρόθεση φαίνεται να είναι, οι χώρες της συμμαχίας σε πρώτη φάση να χρησιμοποιούν στις μεταξύ τους συναλλαγές τα εθνικά τους νομίσματα, με την υποστήριξη της Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS, παρακάμπτοντας το διεθνές διατραπεζικό σύστημα Swift (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication), καθώς και το δολάριο.

 

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με:

- την απόφαση πολλών πρώην αποικιών, κυρίως στην Αφρική, να ανατρέψουν, σθεναρά και συντονισμένα, τις σχέσεις εκμετάλλευσης που ασκούν ακόμη επάνω τους οι πρώην αποικιοκράτες,

- καθώς και οι κοσμογονικές εξελίξεις που δρομολογούνται στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας που καλπάζει, αλλά και στον ενεργειακό τομέα, με τη μετάβαση σε νέες μορφές ενέργειας (ηλεκτροκίνηση, υδρογόνο, και ίσως κι άλλες, που ακόμα δεν ανακοινώνονται), θα ανατρέψουν τα πάντα έτσι όπως τα γνωρίζαμε μέχρι τώρα!

Δεν ξέρω αν όλες αυτές οι εξελίξεις, θα αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, αλλά το σίγουρο είναι ότι το υφιστάμενο σύστημα εξουσίας είναι προβληματικό και έχει φτάσει στα όριά του.
Επίσης δεν είναι ξεκάθαρο ποια είναι «η σωστή μεριά της ιστορίας» στην οποία θα πρέπει να βρεθούμε, καθώς μπορεί να λέγεται ότι «την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές», αλλά η εθνική μας εμπειρία από τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, μας έχει αποδείξει ότι οι «ηττημένοι» (π.χ. Γερμανία), μπορεί τελικά να είναι πιο ευνοημένοι σε σχέση με ορισμένους «νικητές» (π.χ. Ελλάδα)…

Ας είμαστε επομένως προετοιμασμένοι για να διεκδικήσουμε τη θέση μας στο καινούριο σκηνικό που διαμορφώνεται, και ας πάψουμε να είμαστε τόσο «χατζηαβάτικα» θα έλεγα, δεδομένοι, διακηρύττοντας ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν» ή την Ανατολή ή οποιοδήποτε άλλο σημείο του ορίζοντα, γιατί ακόμα και η «πολιτική πολικότητα» της Γης είναι πιθανόν να αλλάξει!

Μας περιμένουν ή μεγάλες ελπίδες ή μεγάλες απογοητεύσεις! Το σίγουρο είναι πως δε θα πλήξουμε! Αναμένουμε λοιπόν… 

Για τις δύο Ωραίες Ελενίτσες μου!

 

Αν και ο Τρωικός Πόλεμος έγινε για την Ωραία Ελένη, ο προπάππος μας ο Όμηρος, πουθενά δεν αναφέρει στοιχεία για την ομορφιά της! 

Πουθενά δεν αναφέρει αν ήταν ξανθιά, μελαχρινή ή ρούσα...

Πουθενά δεν αναφέρει το χρώμα των ματιών της και το σχήμα του προσώπου της...

Πουθενά δεν αναφέρει αν ήταν ψηλή ή μικροκαμωμένη, ζουμερή ή αδύνατη...

Κι αυτό το έκανε συνειδητά επί τούτου, για να αφήσει ελεύθερη τη φαντασία του κάθε αναγνώστη, να πλάσει την Ωραία Ελένη σύμφωνα με τις νόρμες ομορφιάς που έχει ο καθένας!

Το ασύλληπτο μέγεθος της ομορφιάς της Ωραίας Ελένης αφήνει να εννοηθεί ο άγιος Όμηρος, μόνο σε ένα σημείο στην Ιλιάδα, όπου καθόντουσαν κάπου στην Τροία μια παρέα σοφών γερόντων  ένα δειλινό, και καθώς συζητούσαν, αναρωτιόντουσαν αν άξιζε να γίνεται τέτοιος πόλεμος και τέτοιος χαλασμός για μια γυναίκα. Άν άξιζε να σκοτώνονται για χάρη της τόσα και τόσα παλικάρια, όσο όμορφη κι αν ήταν αυτή...

Ήταν σούρουπο, κι εκείνη τη στιγμή βγήκε για την απογευματινή της βόλτα στα τείχη η Ωραία Ελένη. Κάποια στιγμή κοντοστάθηκε για να αγναντεύσει τη θάλασσα, λουσμένη στο φως του δειλινού, καθώς το αεράκι ανέμιζε τον αραχνοΰφαντο χιτώνα της... 

Οι γέροντες έστρεψαν τα κεφάλια τους προς αυτήν κι αφέθηκαν να την κοιτάνε σα μαγεμένοι για ώρα, με μάτια υγρά από τη συγκίνηση... Όταν συνήλθαν, γύρισαν τα κεφάλια και συμφώνησαν ομόφωνα μεταξύ τους,  πως πράγματι αξίζει κάθε θυσία γι αυτή τη γυναίκα!

Στα χνάρια της συνονόματής σας, της Ωραίας Ελένης, βαδίζετε κι εσείς καρδούλες μου, κι αξίζετε κάθε θυσία που κάνω για την ομορφιά της μορφής σας και της ψυχούλας σας! 

Να ζήσετε αστέρια μου, να ευτυχήσετε και να σας καμαρώνω πάντα συγκινημένος, όπως οι σοφοί γέροντες της Τροίας!

Keep walking...

 Ο ιστορικός του μέλλοντος (αν υπάρξει μέλλον), δε θα κατακρίνει τόσο τους ανίκανους, ανεπαρκείς και ανάξιους πολιτικούς που έλαχε να μας κυβερνάνε αυτά τα δύσκολα χρόνια, αλλά το απαθές, βουβό, εγκληματικά ανεκτικό πλήθος, βολεμένων και ηθικά αλλοτριωμένων ή τρομοκρατημένων από τα ΜΜΕ και λουφαγμένων μοιρολατρών, που δεν έκαναν τίποτα για να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση...

Νιώθω να πνίγομαι ανάμεσα σ' αυτόν το σαθρό, σαρακιασμένο "δάσος" μαζανθρώπων, κι έχω κουραστεί να βαδίζω αντίθετα από τη φορά που τους καθοδηγεί το σύστημα σαν υπνωτισμένα ζόμπι, προσπαθώντας να βρω μια διέξοδο προς την αξιοπρέπεια, την προκοπή και την υπερηφάνεια...

Και ξέρω πολύ καλά ότι αν αφεθώ, θα με ποδοπατήσουν ή θα με συμπαρασύρουν μαζί τους κάνοντάς με ίδιο μ' αυτούς!

Αντί μνημοσύνου για τον αδικοχαμένο Άλκη Καμπανό

 Σας (ξανά)παρουσιάζω σε μια τριλογία το δικό μου δριμύ κατηγορώ, έτσι όπως το διατύπωσα την ημέρα που σκοτώσανε τον Άλκη Καμπανό, οι 12 χρήσιμοι ηλίθιοι, θύματα κι αυτοί του τερατώδους συστήματος που όλοι μας αφήσαμε να γιγαντωθεί και να μας πνίξει! Έτσι, σαν ένα δικό μου μνημόσυνο, μήπως και ταρακουνηθούν κάποιοι...

ΚΑΤΗΓΟΡΩ 1ο:

Γιατί κλαίτε κι οδύρεστε για τον χαμό του 19χρονου από ανεγκέφαλους χούλιγκανς;

Που ήσασταν όταν τις ομάδες τις αναλάμβαναν ναρκέμποροι, πιστολάδες, λαμόγια και αλητήριοι τύποι, και φτιάχνανε οπαδικούς στρατούς για να τους χρησιμοποιούν ως μοχλούς πίεσης για τα συμφέροντά τους;

Που ήσασταν όταν η νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία μετατρέπονταν σε ορντινάτσα των συμφερόντων τους;

Που ήσασταν όταν ανεχόσασταν να βλέπετε τον νοικοκύρη, τον εργαζόμενο, τον επιστήμονα, τον καλό χριστιανό, τον έφηβο, να αφήνει έξω από τη θύρα του γηπέδου την ανθρώπινη ταυτότητά του, και μπαίνοντας μέσα να μετατρέπεται σε όχλο, αφηνιασμένο ζώο, που βρίζει χυδαία, σπάζει καθίσματα, πετάει αντικείμενα σε κεφάλια, αλληλοδέρνεται με τους ομοίους του για ένα σφύριγμα, για ένα φάουλ, για μία φανέλα, ενώ έξω από το γήπεδο κάθεται σαν κότα να τον "πηδάει" το αφεντικό του, η εξουσία, οι ξένοι δυνάστες μας, ο κάθε τυχάρπαστος, χωρίς να βγάζει κιχ και φιλώντας τους και τον πισινό για να τους ευχαριστήσει...

Όλοι εμείς σκοτώσαμε τον 19χρονο, γιατί επιτρέψαμε, ο καθένας μας με τον τρόπο του, να δημιουργηθούν οι δολοφόνοι του!

Φτάνει πια η υποκρισία...

Αηδίασα!!!

ΚΑΤΗΓΟΡΩ 2ο:

Να και ποιοί άλλοι ευθύνονται! Ο οπαδικός ( και όχι αθλητικός) Τύπος!

Με πηχαία γράμματα στα πρωτοσέλιδα, με χυδαίες εκφράσεις, σπερνουν το μίσος στα μυαλά των παιδιών, το φουντώνουν και στην ουσία οπλίζουν τα χέρια τους για αποτρόπαια εγκλήματα!

Που είναι η ΕΣΗΕΑ; Που είναι οι αρχές δεοντολογίας που επιτρεπουν σε όλες αυτές τις πολύχρωμες, σαν κουρελούδες, κωλοφυλλάδες, να μολύνουν τα μυαλά των ήδη τρελαμένων οπαδών; Τι θετικό προσφέρουν που να ισοσταθμίζει τη ζημιά που κάνουν, και δεν τις κλείνουν;

Ναι να τις κλείσουν, αφού δεν μπορούν να ενημερώσουν σωστά και να προάγουν το φίλαθλο πνεύμα!

ΚΑΤΗΓΟΡΩ 3ο:

Να! Καραγκιόζηδες σαν κι αυτόν, που οι πρόεδροι των ομάδων τους πληρώνουν και τα κανάλια τους υπερπροβάλλουν σε ολες τις εκπομπές, αυτοί είναι που φανατίζουν τους νέους και διαμορφώνουν τα ήθη!

Μην κολλάτε στο χρώμα της μπλούζας ή στη φάτσα που βλέπετε! Τσουκαλάδες υπάρχουν σε όλες τις ομάδες και χαίρουν και εκτιμήσεως!

Κι εσύ θλιβερέ τηλεθεατή κάτσε και χαζογέλα με τα καραγκιοζηλίκια που κάνει ο κάθε Τσουκαλάς, ενώ ο γιός σου τον έχει ως πρότυπο!

Άντε γειά!

Περί "Ελγινίων", "Μαρμάρων" και "Γλυπτών"...

Δεν είναι "Ελγίνια μάρμαρα"!

Ως πότε θα μνημονεύουμε το όνομα του βάνδαλου Βρετανού κλέφτη;

Δεν είναι ούτε σκέτα "Μάρμαρα του Παρθενώνα"! Είναι πολύ υποτιμητικό να αναφερόμαστε σ' αυτά, σα να ήταν απλές πέτρες...

Δεν είναι ούτε κάν "Γλυπτά του Παρθενώνα"! Δεν είναι σωστό να εξομοιώνονται με οποιαδήποτε έργα τέχνης!

Είναι τα απόλυτα  σύμβολα του Ελληνικού Πολιτισμού, το συμπύκνωμα του πολιτισμικού οργασμού που συνέβη στην Ελλάδα σ' εκείνον τον μακρυνό Χρυσό Αιώνα και των πέριξ αυτού ελάχιστων αιώνων, που έθεσαν τις βάσεις σε ότι ονομάζεται Πολιτισμός: φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες, και ότι άλλο εξευγενίζει την ανθρώπινη οντότητα, και την κάνει να ξεχωρίζει θετικά από τα υπόλοιπα έμβια όντα!

Είναι το απόλυτο σύμβολο του μεγαλείου του ανθρώπινου γένους, που μέσα από το Ελληνικό Πνεύμα απέδειξε για πόσο σπουδαία πράγματα είναι ικανό, αλλά ταυτόχρονα απέδειξε και πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει αν απομακρυνθεί από το Ήθος των Ελληνικών Αρετών!

Ναι, είναι σύμβολα του Παγκόσμιου Πολιτισμού, δηλαδή στην ουσία Σύμβολα του Ελληνικού Πολιτισμού, καθώς μόνο οι Έλληνες ήταν Πολίτες (απ' όπου προέρχεται και η λέξη "πολιτισμός") εφόσον δημιούργημα της Ελληνικής Σκέψης ήταν η Δημοκρατία, το μοναδικό πολίτευμα που έχει Πολίτες! Όλες οι άλλες κρατικές δομές που εφάρμοσαν οι άλλοι λαοί είχαν υπάκουους και άβουλους Υπηκόους!

Αν κατανοήσουμε σε βάθος αυτήν την αλήθεια, τότε θα συνειδητοποιήσουμε το βάρος της κληρονομιάς που φέρουμε, και θα προσπαθήσουμε με ολες μας τις δυνάμεις, ο καθένας από το μετερίζι του, να φανεί άξιος θεματοφύλακας, αλλά και άξιος συνεχιστής της!

Μεθεόρτια μελαγχολία...

 

Πέρασαν κι αυτά τα Χριστούγεννα, τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα μετά την πανδημία...

Όμως, πόσο πραγματικά ελεύθερα Χριστούγεννα ήταν;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από τη σκλαβιά του δήθεν, του ψεύτικου, του προσποιητού;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από την κακογουστιά της υπερβολης;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από τα εκατομμύρια λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, αλλά που δεν μπορούν να φωτίσουν το σκότος των μυαλών μας;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από τις ατέλειωτες πιατέλες των γλυκών και των γκουρμέ εδεσμάτων, που δεν είναι ικανά όμως να μας κάνουν να νιώσουμε την πραγματική γεύση της ζωής;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από την εποχιακή και ενοχική "αγάπη" και φιλανθρωπία που ξαφνικά πλημμυρίζει τους πάντες, η οποία όμως θα σβήσει όταν σβήσουν και τα εορταστικά λαμπιόνια και θα πακεταριστεί μαζί με τα άλλα ψεύτικα στολίδια στο πατάρι, για να είναι έτοιμα προς χρήση την επόμενη χρονια;

Μ' αυτές τις μεθεόρτιες καταθλιπτικές σκέψεις, οδεύουμε προς την πρωτοχρονιά για να γιορτάσουμε (άραγε τι;), και να ανταλλάξουμε ουτοπικές ευχές, που τίποτα δεν προμηνύει ότι θα πραγματοποιηθούν, γιατί τίποτα δεν πάει καλά σ' αυτόν το τερατώδη κόσμο που φτιάξαμε!

Ευσεβείς πόθοι..

Βρε, βρε, βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Ήγγικεν γαρ το πλήρωμα του χρόνου, που οι θεωρίες των "ουτοπιστών", των "αθεράπευτα ρομαντικών" και των "αιθεροβαμόνων", αποδεικνύονται οι μόνες ρεαλιστικές λύσεις στο τέλμα που μας έριξε η επικρατούσα φρενίτιδα με τη συνεχή, ατέρμονη και με κάθε κόστος, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, με σκοπό το εμμονικό κυνήγι της ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ!

Να παράγουμε όσο γίνεται περισσότερα, αδιαφορώντας για την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα των παραγόμενων προϊόντων, και αδιαφορώντας επίσης για το αν έχουμε επάρκεια φυσικών πόρων γι αυτή την ασταμάτητη παραγωγή των πάντων, χρήσιμων και μη!

Και η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης, ή πιο σωστά της άμετρης, αλόγιστης υπερκατανάλωσης, για να δημιουργούνται χρηματικά υπερκέρδη, είχε αναχθεί σε αυτοσκοπό! Υπερκέρδη, τα οποία όμως δεν μοιράζονταν στην κοινωνία για τη βελτίωση του συλλογικού υλικού αλλά και ψυχοπνευματικού της επιπέδου, αλλά τα νέμονταν μια ελίτ, που δε χόρταινε ποτέ και με τίποτα!

Τυφλωμένοι όμως από τον πυρετό του κέρδους, κανείς δεν έβλεπε ότι αυτή η "λογική" δεν οδηγεί πουθενά! Ή μάλλον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή μας! Κανείς, εκτός από τους λίγους προαναφερόμενους "τρελούς" που μιλούσαν για ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ (Degrowth, décroissance).

Μην μπερδεύετε τον όρο με την "υπανάπτυξη", δηλαδή την τεχνολογική και κοινωνικοοικονομική υστέρηση που παρουσιάζουν οι χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.

Η Αποανάπτυξη σημαίνει τη συνειδητοποίηση του ανθρώπου ότι είναι ένας απλός κρίκος της Φυσικής Αλυσίδας, αναγνωρίζει και σέβεται τους Φυσικούς Νόμους, αντιλαμβάνεται την ανεπάρκεια των Φυσικών Πόρων, και προσαρμόζει τη ζωή του με βάση αυτά τα δεδομένα. Και μάλιστα, αυτή την επιλογή δεν την κάνει μόνο από ανάγκη, αλλά ύστερα απο βαθιά φιλοσοφική αναζήτηση που τον οδηγεί στην αυτοσυνειδησία, την αναγνώριση της ομορφιάς της απλότητας, και την υιοθέτηση του φυσικού τρόπου ζωής, που είναι εναρμονισμένος με το περιβάλλον, και δίνει έμφαση στην ψυχοπνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Δίνει άλλη έννοια στην ποιότητα της ζωής, αποσυνδέοντάς την από την ποσότητα των υλικών αγαθών που έχουμε στην κατοχή μας, χτυπώντας έτσι τη ματαιοδοξία του ανθρώπου και το σύνδρομο έλλειψης κορεσμού. Με άλλα λόγια, δίνει έμφαση στον δείκτη "Κατά κεφαλήν ευτυχίας" και όχι στο "Κατά κεφαλήν εισόδημα"!

Δεν τρέφω αυταπάτες.

Η αλλαγή στάσης απέναντι στην "κατανάλωση" και την "ανάπτυξη" δεν την προκάλεσε ο ξαφνικός ασπασμός της Επικούρειας φιλοσοφίας, και η αίφνης συνειδητοποίηση του λάθους δρόμου που είχαμε τραβήξει ως ανθρωπότητα...

Αποτελεί μια αναγκαιότητα λόγω της οξείας ενεργειακής κρίσης που προέκυψε, και εντάθηκε με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο. 

Δεν επιλέξαμε ξαφνικά να γίνουμε ενάρετοι και μετρημένοι...

Έστω κι έτσι όμως, είναι μια ευκαιρία να απεξαρτηθούμε από ένα σωρό περιττά πράγματα που μέχρι τώρα θεωρούμε "απαραίτητα" για τη ζωή μας, και να διαπιστώσουμε ότι τελικά μπορούμε να ζήσουμε, και μάλιστα πολύ καλύτερα, χωρίς αυτά! Να ξαναανακαλύψουμε το μέτρο, τον ορθολογισμό, την αυτάρκεια, την ολιγάρκεια, αρετές που είχαμε απολέσει, στο ξέφρενο κυνήγι του μάταιου!

Και που ξέρετε; Μπορεί να μας αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής και να μη ξαναθελήσουμε να επιστρέψουμε στον δρόμο της αυτοκαταστροφής που είχαμε πάρει!

Μια συνηθισμένη μέρα στο βουνό των θεών

 

Το πρωινό ξύπνημα στον Όλυμπο δεν είναι μια οδυνηρή διαδικασία όπως στην πόλη. Ανοίγω την πόρτα μου και βρίσκομαι κατευθείαν μέσα στη φύση! Καλημερίζω τον Απόλλωνα που ξεπροβάλλει από την απέναντι βουνοκορφή και μου χαμογελάει. Απολαμβάνω τον καφέ μου κάτω από τα δέντρα καθώς το φρέσκο αεράκι του βουνού γεμίζει τα πνευμόνια μου! Η Άρτεμις μου στέλνει την καλημέρα της με ένα σκιουράκι, αλλά η Κίρκη το εξελαβε ως απιστία, κι άρχισε να το γαυγίζει, ώσπου το τρόμαξε.

Το ζυμωτό ψωμί και η σπιτική μαρμελάδα από ντόπια φρούτα, έχουν άλλη γεύση...

Γεμάτος ενέργεια, σηκώνομαι να αδράξω τη μέρα μου, αλλά χωρίς το άγχος της πόλης και τους καταπιεστικούς ρυθμούς της αστικής καθημερινότητας.

Το έργο που πρέπει να εκτελέσω σήμερα είναι η κατασκευή ενός υποστέγου που έριξε κάτω ο περσινός χιονιάς. 

Σε λίγο φτάνει ο Παναγιώτης, ο συνταξιούχος δάσκαλος και επιδέξιος τεχνίτης που προσφέρθηκε ευγενικά, ως άλλος Ήφαιστος, να με βοηθήσει σ' αυτό το έργο! Για την ακρίβεια, αυτός θα είναι ο μάστορας κι εγώ ο βοηθός που μαθητεύω κοντά του...

Η δουλειά ξεκινά, και στα διάφορα τεχνικά προβλήματα που συναντούμε επικαλούμαστε τη φωτιση της σοφής θεάς Αθηνάς.... Τελικά, ο προπαππους μας ο Πυθαγόρας με το θεώρημά του εφαρμοσμενο στην πράξη, μας δίνει τη λύση. 

Το εργο προχωρά, αλλά εδώ αφεντικό δεν είσαι εσύ, αλλά τους ρυθμούς της δουλειάς σου τους επιβάλλει ο καιρός ο γιός του Ποσειδώνα!

Οι διαθέσεις του καιρού σήμερα πορομηνύονται άστατες. Τον αρχικό λαμπρό ήλιο τον διαδέχεται η συννεφιά και δεν αργούν να ακουστούν και βροντές από τις γύρω κορφές. Φαίνεται πως ο Δίας έστησε πάλι καυγαδάκι με την ζηλιάρα Ήρα. Ευτυχώς, ώσπου να φουντώσει ο θεϊκός καυγάς και να πέσουν οι πρώτες σταγόνες, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε ένα σημαντικό μερος της δουλειάς. Η ευεργετική βροχούλα μας ανάγκασε να μαζέψουμε βιαστικά τα εργαλεία και να αναζητήσουμε μια στρέχα για να προστατευτούμε από την νεροποντή.

Μεσημέριασε, και η ώρα καλεί τον αμπελοστεφανομένο Διονύσο! 

Το Άγιο τσιπουράκι ρέει στα ποτήρια και οι σπονδές υψώνονται στα ουράνια! Ο μεζές λιτός από τον μπαχτσέ του Παναγιώτη, λίγη φέτα και ότι άλλο πρόχειρο βρέθηκε διαθέσιμο! Όμως η ουσία αυτής της ιεροτελεστίας δε βρίσκεται στα υλικά, αλλά στο σμίξιμο των πνευμάτων! Το τσιπουράκι έλυσε τους ενδοιασμούς και τις γλώσσες και η συζήτησή μας περιπλανήθηκε ευχάριστα σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, και ήταν πάρα πολλά αυτά! Ανταλλάξαμε πολιτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις, εμπειρίες από το στρατό, τις περιπέτειες μου στην Ουκρανία και τη Ρωσία, ιδέες για την κοινή μας αγάπη, την Καλλιπεύκη, κι όλα αυτά με τη συνοδεία εκλεκτών τραγουδιών που κι αυτά τροφοδοτούσαν τη συζήτηση μας.

Ο χρόνος κυλούσε ευχάριστα και όσο μας κυρίευε το ιερό απόσταγμα της αμπέλου η πνευματική επικοινωνία μετουσιώθηκε σε μια από καρδιάς εξομολόγηση, που σφυριλάτησε μια ουσιαστική φιλία.

 Όμως όλα τα ωραία τελειώνουν κάποτε κι έτσι, ξεμένοντας από "καύσιμα", αποφασίσαμε να αποσυρθούμε στα ησυχαστηριά μας. Άλλωστε έχουμε αφήσει μια δουλειά στη μέση, κι αύριο θα ξημερώσει μια καινούρια υπέροχη μέρα...

Έτσι ήσυχα κυλά ο χρόνος μας στην ωραία Καλλιπεύκη, κι αυτή η γαλήνια ομορφιά που πλημμυρίζει τις καρδιές μας, μας δίνει δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τον δυσκολο χειμώνα που πλησιάζει απειλητικά...

Ένα παραμύθι... από το μέλλον!

 

Συνηθως τα πραμύθια ξεκινούν με τη φράση "Μια φορά κι έναν καιρό..." και διηγούνται μια ιστορία που συνέβη στο παρελθόν που μπορεί να είναι αληθινή, μπορεί όμως να είναι και μυθοπλασία.

Εγώ όμως σήμερα βίωσα ένα φανταστικό ταξίδι στο μέλλον, που έμοιαζε με παραμύθι, βλέποντας μια φωτογραφία που τράβηξε ο "εξ αγχιστείας" συγχωριανός μου Nikiforos Lampiris , που δείχνει το οροπέδιο της Καλλιπεύκης γεμάτο με πρωινή ομίχλη, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι η αρχαία λίμνη Ασκουρίς, που αποξηράνθηκε το 1911, με έναν μαγικό τρόπο είχε ξανασυσταθεί!

Αυτή η φωτογραφία έφερε στο μυαλό μου σαν όραμα, πιθανές εικόνες από το μέλλον, όταν επιτέλους κάτοικοι και αρχές θα καταφέρουν να πεισθούν ότι η ανασύσταση της λίμνης Ασκουρίδας θα είναι σωτήρια λύση, όχι μόνο για την επιβίωση του χωριού, που βρίσκεται σε δραματικά φθήνουσα πορεία, αλλά και για την αξιοποίηση των σημαντικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει ο τόπος, προς όφελος ΟΛΩΝ των κατοίκων και όχι μόνο.

Μέσα στο ομιχλώδες τοπίο της φωτογραφίας, είδα να ξεχωρίζουν νεροβούβαλα που τα έφεραν οι ντόπιοι κτηνοτρόφοι από τη λίμνη Κερκίνη, όπου σήμερα εκτρέφονται με μεγάλη επιτυχία. Το κρέας τους, το γάλα τους και τα παράγωγα προϊόντα από αυτά, είδα να παρασκευάζονται σε πρότυπα συγχρονα σφαγεία και πιστοποιημένα εργαστήρια που κατασκευαστηκαν στην Καλλιπεύκη με ευρωπαϊκά προγράμματα και που απασχολούν πολλούς νέους της περιοχής. Τα προϊόντα αυτά μάλιστα, μαζί με τα εξαιρετικής ποιότητας αιγοπρόβεια προϊόντα της περιοχής, πωλούνται πανάκριβα στα καλύτερα ντελικατέσεν του εξωτερικού φέρνοντας πολύ χρήμα στους ντόπιους παραγωγούς!

Πιο πέρα, στις όχθες της ομιχλώδους λίμνης, είδα τουρίστες από τα πέρατα του κόσμου που τους αρέσει ο φυσιολατρικός τουρισμός, να καλπάζουν με τα άλογα που εκτρέφουν στα νεότευκτα ράντσα τους κάποιοι πρώην βοσκοί της Καλλιπευκης, που τώρα αναβαθμίστηκαν σε ιδιοκτήτες ράντζων, όπου εκτρέφουν άλογα για αναψυχή και θεραπευτική ιππασία! 

Στο κέντρο της λίμνης είδα κάτι ψαράδες που άπλωναν τα δίχτυα τους για να ψαρέψουν εξαιρετικής ποιότητας ψάρια, καραβίδες, πέστροφες, οξύριγχους, ψαρια απο το Βλαδιβοστόκ της Σιβηρίας, από τα οποία παράγεται το  χαβιάρι, άλλο ένα νέο προϊόν ΠΟΠ της περιοχής, εφάμιλλο  σε ποιότητα με το αυγοτάραχο Μεσολογγίου! Όλα αυτά τα αλιεύματα, αναπτύχθηκαν στη λίμνη μετά από μελέτες των επιστημόνων του Ιδρύματος Γουλανδρή, που έχει αναλάβει την διαμόρφωση της χλωρίδας και της πανίδας στον υδροβιότοπο της λίμνης. 

Και ολα αυτά τα προϊόντα μπορεί να τα γευτεί κάνεις στα γραφικά ταβερνάκια ή να τα βρεί στα ράφια των καταστημάτων της Καλλιπεύκης που άνοιξαν οι κάτοικοι για να εξυπηρετήσουν τον διαρκώς αυξανόμενο τουρισμό.

Ξαφνικά δίπλα από τους ψαράδες, πέρασε σχίζοντας τα γκριζοπράσινα νερά της λίμνης μία τετράκωπος λέμβος από την Ελληνική Εθνική Ομάδα Κωπηλασίας, που ήρθε για προετοιμασία στο υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο της Καλλιπεύκης, που φιλοξενεί πολλούς αθλητές από διάφορα αθλήματα για να προετοιμαστουν για την αγωνιστική τους σεζόν στο ιδανικό περιβάλλον της Καλλιπεύκης!

Τα ήρεμα νερά της λίμνης ρίγισαν από τον αέρα που εκτόπισε το ελικόπτερο που μόλις προσγειώθηκε στο ελικοδρόμιο της Καλλιπεύκης, για να παραλάβει ένα επείγον περιστατικό από το υπερσύγχρονο σανατόριο αποθεραπείας και οίκο ευγηρίας της Καλλιπεύκης που φιλοξενεί ασθενείς και ηλικιωμένους από όλη την Ευρώπη, προκειμένου να το μεταφέρει στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Λάρισας. 

Σε μια άλλη γωνιά της λίμνης, μια ομάδα τουριστών που βγήκε για περίπατο στο ειδικά διαμορφωμένο μονοπάτι - ποδηλατοδρόμιο που κατασκευάστηκε περιμετρικά της λίμνης, παρακολουθεί με τα κιάλια τους αργυροπελεκάνους που στάθμευσαν για λίγο στον υδροβιότοπο της λίμνης πριν συνεχίσουν το αποδημητικό τους ταξίδι στο Νότο.

Παρακάτω, στην οργανωμένη πλαζ, κάποια παιδιά πλατσουρίζουν στα ολοκάθαρα νερά της λίμνης, υπό την εποπτεία των μαμάδων τους που απολαμβάνουν τον καφέ τους κάτω από τις ομπρέλες, κάνοντας ηλιοθεραπεία ξαπλωμένες στις ξαπλώστρες. Λίγο πιο απόμερα, κάποιοι νεαροί προτιμούν να νοικιάσουν μία βάρκα ή ένα θαλάσσιο ποδήλατο για να κανουν μία ρομαντική βόλτα με την καλή τους...

Αυτά πρόλαβα να αναπολήσω από το μέλλον κοιτώντας τη φωτογραφία του Νικηφόρου, και θα μπορούσα να δω πολλά περισσότερα, αλλά αυτό το νοητό ταξίδι μου στο μέλλον το διέκοψε η φωνή του Θανάση, του καλοσυνάτου πλανόδιου μανάβη της Καλλιπεύκης, που ήρθε ως το κτήμα μου για να μου φέρει τα φρούτα και τα λαχανικά που του παρήγγειλα.

Αυτά που βίωσα ήταν τόσο ζωντανά, που είμαι σίγουρος ότι μπορούν να γίνουν και στην πράξη, αρκεί όσοι αγαπούν αυτόν τον τόπο να ομονοήσουν και να αποφασίσουν να δράσουν!

Δεν είναι άλλωστε πρώτη φορά, που ένα όραμα γίνεται πραγματικότητα, αρκεί να πιστέψουμε σ' αυτό και να αναλάβουμε δράση!

ΑΝΤΆΜΩΜΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΛΙΠΕΎΚΗ

 

Σ' ένα μικρό ορεινό χωριό χωμένο μέσα στο ιερό πράσινο του Ολύμπου, την ωραία Καλλιπεύκη, κάθε χρόνο οι κάτοικοί του και οι επισκέπτες του γιορτάζουν το Αντάμωμα των απανταχού Καλλιπευκιωτών.

Αντάμωμα...

Και μόνο η λέξη από μόνη της έχει μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση! 

Είναι η στιγμή που οι οικογένειες που τις χώριζε η ξενιτιά, ξανασμίγουν, έστω και για λίγο, ώσπου να τελειώσει το καλοκαίρι...

Η γιαγιά κι ο παππούς ριζωμένοι στον τόπο τους που δεν τον εγκατέλειψαν ποτέ παρά την φτώχια και τις κακουχίες, ανταμώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους που πήγαν στις μεγαλουπόλεις ή και στο εξωτερικό κυνηγώντας μια καλύτερη μοίρα...

Παιδικοί φίλοι και παλιοί συμμαθητές ανταμώνουν και θυμούνται τα παλιά...

Άνθρωποι διωγμένοι από τις αντίξοες συνθήκες, ανταμώνουν με όλα εκείνα τα στοιχεία που συνθέτουν τις παιδικές τους μνήμες, τις εφηβικές τους ανησυχίες, τις νεανικές τους θύμησες... 

Να εδώ είναι το πατρικό μου στην αυλή του οποίου πρωτομπουσούλησα! 

Να και η πλατεία όπου έπαιζα κυνηγητό με τους φίλους μου...

Πιο πέρα είναι η βρύση, όπου για πρώτη φορά σκίρτησε η καρδιά μου από τον πρώτο μου εφηβικό έρωτα...

Αναμνήσεις γλυκές που αναβιώνουν μέσα από αυτό το Αντάμωμα!

Όμως το Αντάμωμα είναι και μια μεγάλη γιορτή, και γιορτή στην Ελλάδα δε νοείται χωρίς μουσική, φαγοπότι και χορό!

Από μέρες τώρα τα δραστήρια μέλη του Μορφωτικού Εκπολιτιστικού Συλλόγου των Απανταχού Καλλιπευκιωτών, οργάνωσαν με μεράκι και πολύ δουλειά, όλες τις λεπτομέρειες.

Από νωρίς στήθηκαν τα τραπεζοκαθίσματα, και η ψησταριά πήρε φωτιά για να ψήσει λουκάνικα και σουβλάκια! 

Ο κόσμος άρχισε να προσέρχεται κατά παρέες και να καταλαμβάνει τραπέζια! Ντυμένοι με τα καλά τους ήρθαν να συναντήσουν μαζεμένους τους συγχωριανούς τους που είχαν καιρό να τους δουν. 

Σε λίγο, όλο το χωριό θα γίνει μιά παρέα πάνω στην πίστα του χορού! 

Μαζί και κάποιοι ξένοι, που κοιτάζουν με αμηχανία στην αρχή, τα τεκταινόμενα γύρω τους!

Το κλαρίνο αρχίζει να παίζει παραπονεμένα κι ο διαπεραστικός ήχος του αντιλαλεί στις γύρω ρεματιές και εξαπλώνεται στο οροπέδιο της αποξηραμένης λίμνης Ασκουρίδας. 

Πρώτα σηκώνονται τα καμάρια μας, τα παιδιά που παρακολουθούν μαθήματα χορού από το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παίδων που οργάνωσε πολύ επιτυχημένα ο Μ.Ε.Σ.Α.Κ. η "Πατωμένη" κι έδωσε δημιουργική διέξοδο στα καλοκαιρινά απογεύματα των παιδιών μας!

Ιδιαίτερα οι παππούδες και οι γιαγιάδες είχαν μια μοναδική ευκαιρία να καμαρώσουν τα εγγόνια τους σε παραδοσιακούς και μοντέρνους χορούς. Ένα παρατεταμένο χειροκρότημα ακούστηκε για τα φερέλπιδα νιάτα και τις άξιες δασκάλες τους!

Και ο χορός για όλους, ξεκίνησε! 

Το κλαρίνο και το λαούτο είχαν τον πρώτο λόγο! Ο λαϊκός ποιητής μέσα από τους στίχους θίγει όλα τα θέματα της καθημερινότητας που απασχολούν τους ανθρώπους της υπαίθρου! Τον έρωτα, το θάνατο, την ξενιτειά, την βουκολική ζωή, την ομορφιά της ελληνικής Φύσης! Οι νότες χτυπάνε τις ευαίσθητες χορδές του καθένα, μερακλώνει και σηκώνεται να γίνει ένα με τους συγχωριανούς του σε χορούς κυκλοτικούς που έλκουν την καταγωγή τους από το Χορό του αρχαίου θεάτρου! Οι καημοί και οι πίκρες, οι χαρές και τα χαμόγελα μετατρέπονται σε βήματα χορού και τα πόδια βροντοχτυπούν τη γη για να ακούσουν και όσοι απουσιάζουν "αεί παρόντες",  και να συμμετέχουν κι αυτοί νοητά στο γλέντι μας!

Ο κόσμος το ευχαριστήθηκε! 

Έσπασε η ρουτίνα της καθημερινότητας που όλους μας πιέζει ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια! Ξεφάντωσε, λαχάνιασε στο χορό, γέλασε με την ψυχη του, ταρακουνήθηκε το "είναι" του! 

Το έβλεπες στα χαρούμενα πρόσωπα τους, στο γέλιο τους, στις αγκαλιές τους! Αντάμωσαν τα σώματα και οι ψυχές πραγματικά! Τέτοιες εκδηλώσεις συσφίγγουν τους δεσμούς της κοινότητας και την ενδυναμώνουν για να αντέξει μέχρι το επόμενο αντάμωμα!

Κι αν δε μας σταματούσε η βροχή, που απρόσμενα έστειλαν οι θεοί του Ολύμπου, ακόμα θα χορεύαμε! 

Ας είναι καλά όσοι συμμετείχαν ενεργά στη διοργάνωση αυτής της μεγάλης γιορτής, τα μέλη και οι εθελοντές του ΜΕΣΑΚ, που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, οι χορηγοί των δώρων της λαχειοφόρου, που ενίσχυσε τα οικονομικά του δραστήριου συλλόγου, τους μουσικούς και όλους όσους παραβρέθηκαν και στήριξαν με την παρουσία τους την προσπάθεια! 

Και του χρόνου να είμαστε καλά, να ξανά-ανταμώσουμε!

Η ανασύσταση της λίμνης Ασκουρίδας : Έργο πνοής για την Καλλιπεύκη και την ευρύτερη περιοχή

 

Ζούμε σε μια χώρα με τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης!

Δική μας ευθύνη είναι, αν αυτές τις δυνατότητες τις αξιοποιούμε στο βαθμό που θα μπορούσαμε, έτσι ώστε η ζωή μας να γίνει πιο άνετη ή αν τις αφήνουμε να πάνε χαμένες, οικτίροντας ταυτόχρονα την «κακή» μας τη μοίρα…

Δική μας ευθύνη είναι επίσης, αν ο τρόπος που επιλέγουμε να αξιοποιούμε τις δυνατότητες του τόπου μας, γίνεται με σεβασμό στο περιβάλλον, σεβασμό στην πολιτισμική μας κληρονομιά, (με ότι μπορεί να συμπεριλαμβάνει αυτή η έννοια και σε υλικό και σε ηθικό επίπεδο), και εν τέλει, με σεβασμό στον ίδιο τον άνθρωπο!

Η γυναίκα μου κατάγεται από ένα μικρό χωριό ψηλά στον Όλυμπο. Το γεγονός αυτό, ήταν η αφορμή για να έρθω σε επαφή για πρώτη φορά με την ωραία Καλλιπεύκη! 

Ανεβαίνοντας το βουνό τον Θεών, τον Όλυμπο, από την πλευρά του νομού Λαρίσης, μετά από το ιστορικό χωριό των Γόνων, ξεκινά ένας φιδωτός δρόμος ανάμεσα από ελιές και χαμηλή βλάστηση, που όσο ανεβαίνει πάνω στο μυθικό βουνό σου αποκαλύπτει μια υπέροχη θέα προς τον θεσσαλικό κάμπο. Πιο πάνω, μετά τη ζώνη με τους ελαιώνες, συναντάς ευτυχισμένες αγελάδες και χαρούμενα κατσικάκια να μασουλάνε αμέριμνα τα υπέροχα χόρτα του βουνού, το οποίο είναι κατάφυτο από χιλιάδες είδη βοτάνων, θεραπευτικά, φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά, που κάνουν το γάλα και το κρέας των αμνοεριφίων και των βοοειδών που βόσκουν εκεί, μοναδικό σε ποιότητα και θρεπτική αξία! Και ξαφνικά, στα 1050 μέτρα υψόμετρο, ξανοίγεται μπροστά σου ένα οροπέδιο πολλών χιλιάδων στρεμμάτων, στο οποίο μέχρι το 1911, απλώνονταν η αρχαία λίμνη Ασκουρίς. Στην απέναντι άκρη αυτού του οροπεδίου, αχνοφαίνονται τα λιγοστά σπιτάκια της Καλλιπεύκης, μέσα στο καταπράσινο φόντο των κωνοφόρων δέντρων με τα οποία είναι κατάφυτες οι γύρω βουνοκορφές…

Οι ανάγκες σε καλλιεργήσιμη γη του ακμάζοντα, τότε, πληθυσμού του χωριού στις αρχές του 20ου αιώνα, σε συνδυασμό με το έντονο πρόβλημα της ελονοσίας, που η επιστήμη δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά εκείνη την εποχή, οδήγησε στην απόφαση να γίνει αποξήρανση της λίμνης. Έτσι, το πρόβλημα της ελονοσίας λύθηκε, δημιουργήθηκε κλήρος όπου οι κάτοικοι καλλιεργούσαν κυρίως πατάτες, φασόλια και δημητριακά για ζωοτροφές. Οι πατάτες και τα φασόλια της Καλλιπεύκης είναι ξακουστά για την ποιότητά τους, καθώς την καλλιέργειά τους ευνοούν οι εδαφικές και κλιματολογικές συνθήκες.

Όμως οι καιροί άλλαξαν! 

Η αποξήρανση της λίμνης φάνηκε ότι δεν στάθηκε αρκετή, για να κρατήσει τους κατοίκους στην περιοχή. Η φτώχια και η ανέχεια, οδήγησε πολλούς να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς. Άλλοι στον μακρινό Καναδά, τη Γερμανία και την Αυστραλία, κι άλλοι κατέβηκαν στον κάμπο, στους Γόνους, στον Αμπελώνα, στη Λάρισα, κι ακόμα παραπέρα… Το χωριό ερήμωσε. Οι ελάχιστες οικογένειες που απέμειναν πεισματικά στην όμορφη Καλλιπεύκη, διαρκώς μειώνονται, καθώς γηράσκουν, χωρίς να ανανεώνονται με νέα παιδιά, ενώ οι γέροι που κάθε χρόνο αναχωρούν για το Μεγάλο Ταξίδι, είναι πολλαπλάσιοι των παιδιών που γεννιούνται, εκ των οποίων σχεδόν όλα δε μένουν στο χωριό… Το σχολείο, που άλλοτε έσφυζε από ζωή, τώρα κινδυνεύει να κλείσει, καθώς δεν υπάρχουν πια παιδιά! 

Μόνο τα καλοκαίρια, που πολλοί από τους ξενιτεμένους έρχονται με λαχτάρα για λίγες μέρες να απολαύσουν τη δροσιά και τις άπειρες ομορφιές του χωριού και να δουν τους γηραιούς συγγενείς τους, το χωριό ξαναζωντανεύει! Το καλοκαίρι όμως περνάει γρήγορα, κι έτσι το χωριό ξαναμαραζώνει… Κι ως πότε θα υπάρχουν οι παππούδες που θα κρατούν τα σπίτια για να υποδεχτούν τα παιδιά και τα εγγόνια τις λίγες μέρες των διακοπών τους; Πόσα από αυτά τα παιδιά και τα εγγόνια, θα μπορέσουν να κρατήσουν κατοικήσιμα τα παλαιά, κατά κανόνα, σπίτια, όταν ο παππούς και η γιαγιά πεθάνουν;

Αν δεν συμβεί κάτι το καθοριστικό, κάτι που να ανατρέψει αυτή την κατάσταση του μαρασμού, η Καλλιπεύκη θα γίνει ακόμη ένα χωριό – φάντασμα, ακολουθώντας τη σκληρή μοίρα των ορεινών κτηνοτροφικών χωριών σε όλη την Ελλάδα…

Όμως η Καλλιπεύκη μπορεί και έχει τις δυνατότητες, όχι απλά να επιβιώσει, αλλά να απολαύσει μια τόσο μεγάλη ανάπτυξη, που θα προσελκύσει πίσω στις εστίες τους όλους όσους αναγκάστηκαν να τις εγκαταλείψουν, και να δημιουργηθούν συνθήκες για μια στέρεη, μακροχρόνια και ισορροπημένη ανάπτυξη κι ευημερία, που θα ωφελήσει πολλαπλά ΟΛΟΥΣ τους κατοίκους της, αλλά και την ευρύτερη περιοχή! Η φτωχική, παραμελημένη και παρακμάζουσα σημερινή Καλλιπεύκη, ΜΠΟΡΕΙ να γίνει πρότυπο αειφόρου ανάπτυξης για όλη την Ελλάδα, αλλά και πολύ ευρύτερα!

Το κλειδί αυτής της ελπίδας, κρύβεται στην ανασύσταση της λίμνης Ασκουρίδας! 

Με σημείο αναφοράς τη λίμνη και μια σειρά άλλων ήπιων παρεμβάσεων που θα εγγυηθούν μια ισόρροπη ανάπτυξη στην περιοχή, μπορούν να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε η Καλλιπεύκη να γίνει το επίκεντρο πολλαπλής ανάπτυξης, που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων, θα δημιουργηθούν πολλές νέες θέσεις εργασίας και ευκαιρίες επιχειρηματικής δραστηριότητας, που θα κάνουν τους νέους του χωριού που έφυγαν για να βρουν τις τύχες τους αλλού, να γυρίσουν και πάλι στον τόπο τους, αυτή τη φορά έχοντας στη διάθεσή τους πάρα πολλές ευκαιρίες και σαφώς καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι το όραμα της ανασύστασης της λίμνης με όλα τα θετικά επακόλουθα, δεν είναι απλώς «ευσεβής πόθος» κάποιων ρομαντικών αιθεροβαμόνων, αλλά αποτελεί πρόταση σοβαρών επιστημονικών μελετών σημαντικών ερευνητικών θεσμών της χώρας μας όπως είναι το Ίδρυμα Γουλανδρή! Επιστήμονες του ιδρύματος μελέτησαν τις δυνατότητες επανασύστασης της λίμνης και κατέδειξαν τους τρόπους με τους οποίους αυτή μπορεί να γίνει εφικτή, καταστρώνοντας μάλιστα και εναλλακτικά σενάρια. Στο επίκεντρο του δικού τους ενδιαφέροντος ήταν οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις, καθώς η λίμνη θα γινόταν και ένας σημαντικός βιότοπος, θα λειτουργούσε σαν σταθμός μεταναστευτικών πτηνών και στις προθέσεις τους ήταν να στήσουν ερευνητικό κέντρο και παρατηρητήριο πτηνών στην περιοχή.

Βεβαίως και αρκετοί άλλοι ανεξάρτητοι επιστημονικοί ερευνητές, είτε σε επίπεδο ακαδημαϊκών εργασιών, είτε σε επίπεδο επαγγελματικών μελετών, καταλήγουν στο κοινό συμπέρασμα ότι η ανασύσταση της λίμνης Ασκουρίδας και τεχνικά, αλλά και οικονομικά είναι απολύτως εφικτή και ότι τα ωφελήματα που θα προκύψουν από αυτό το εγχείρημα θα είναι απείρως περισσότερα και απολύτως σημαντικότερα από τα ελάχιστα αρνητικά που μπορεί να υπάρξουν κυρίως από το «ξεβόλεμα» από την παρούσα κατάσταση ορισμένων (πολύ λίγων) κατοίκων, που εκμεταλλεύονται (και καλώς πράττουν) τα χωράφια της λίμνης, έχοντας συγκεντρώσει στον έλεγχό τους και πάρα πολλά χωράφια αυτών που έφυγαν από το χωριό ή των πολύ γηραιών που δεν μπορούν πλέον να τα καλλιεργήσουν μόνοι τους!

Όμως οι δυνατότητες που θα προκύψουν είναι τόσο πολλές, ώστε ακόμα κι αυτοί οι ελάχιστοι που φαινομενικά θα «ζημιωθούν» από τη δημιουργία της λίμνης, όχι μόνο θα αποζημιωθούν, αλλά θα έχουν πολλές ευκαιρίες να βελτιώσουν πολύ περισσότερο τα εισοδήματά τους, αλλά και την ποιότητα της ζωής τους, απ’ ότι είναι σήμερα!

Το κυριότερο από όλα τα ωφελήματα, είναι ότι θα υπάρξει μέλλον για το χωριό, θα εξασφαλιστεί η βιωσιμότητά του! 

Αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση, το χωριό μέσα σε λίγα χρόνια νομοτελειακά θα σβήσει, θα πεθάνει, καθώς οι μόνιμοι κάτοικοί του μειώνονται συνεχώς δραματικά, ενώ δεν πραγματοποιούνται νέες γεννήσεις. Αν υπάρξουν νέες δουλειές και γίνουν υποδομές για καλύτερες συνθήκες ζωής, θα επιστρέψουν πολλοί νέοι πίσω με τις οικογένειές τους και το χωριό θα αρχίσει να αυξάνει τον μόνιμο πληθυσμό του, ενώ θα πέσει και ο μέσος ηλικιακός όρος, που σήμερα είναι πολύ υψηλός! Νέες προοπτικές άνθισης θα αρχίσουν για τον τόπο!

Θα προσπαθήσουμε να αναφέρουμε σ’ αυτό το κείμενο επιγραμματικά, ορισμένες από τις βασικότερες ωφέλειες που θα προκύψουν άμεσα από την διαδικασία ανασύστασης της λίμνης, αλλά και ορισμένες από τις βασικές επιχειρηματικές ευκαιρίες που θα μπορέσουν να υλοποιηθούν παράλληλα. 

- Η ανασύσταση της λίμνης που θα καταλάβει 4.500 στρέμματα και μέγιστο βάθος τα 10 μέτρα, θα γίνει ένας σημαντικός βιότοπος, πουλιών, ψαριών και φυτών, που θα αναβαθμίσει τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής.

- Ευεργετικές θα είναι οι επιπτώσεις και στο μικροκλίμα της περιοχής καθώς θα μαλακώσουν οι βαριοί χειμώνες λόγω του υδάτινου στοιχείου.

- Στην περιοχή θα στηθούν ερευνητικά κέντρα και εργαστήρια με επιστήμονες – ερευνητές που θα μελετούν τον υδροβιότοπο της λίμνης.

- Οι κάτοικοι θα έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν και με το επάγγελμα της αλιείας, καθώς η λίμνη θα εμπλουτιστεί με πολλά είδη ψαριών.

- Η περιοχή θα γίνει τουριστικός προορισμός, καθώς έχει το προνόμιο να απέχει μόνο 26 χιλιόμετρα από την εθνική οδό, στον κόμβο του Πλαταμώνα, ενώ οι εναλλακτικοί οδοί πρόσβασης στην Καλλιπεύκη από την Άνω Σκοτίνα, την Καρυά, την Κρανιά, τους Γόννους θα βελτιωθούν καθώς η κίνησή τους θα είναι πλέον αυξημένη λόγω του τουρισμού.

- Με τη δημιουργία της λίμνης και το υπέροχο δασικό περιβάλλον της περιοχής θα μπορούσαν να αναπτυχθούν πολλά είδη τουρισμού που θα εξασφαλίζουν κίνηση στο χωριό όλο το χρόνο και όχι μόνο το καλοκαίρι. 

-Στη λίμνη και πέριξ αυτής θα μπορούν να αναπτυχθούν διάφορες δραστηριότητες, που σημαίνουν θέσεις εργασίας για τους ντόπιους, όπως βαρκάδα, ψάρεμα, υδάτινα σπορ, ιππασία, τοξοβολία, ορεινή ποδηλασία, παραπέντε, κ.α.

- Το καταπληκτικό περιβάλλον σε συνδυασμό με το ηπιότερο κλίμα που θα δημιουργηθεί θα είναι ιδανικό για τη ανάπτυξη του ιαματικού τουρισμού, όπου θα μπορούν να δημιουργηθούν με ιδιωτικές αλλά και κρατικές επενδύσεις σε θεραπευτικά κέντρα ευεξίας, αποθεραπείας, κέντρα αποκατάστασης. Για την άμεση συγκοινωνία αυτών των ιατρικών κέντρων, εύκολα μπορεί να δημιουργηθεί ελικοδρόμιο που θα επικοινωνεί με το ελικοδρόμιο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας ή όπου αλλού χρειαστεί. 

- Η περιοχή, για όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε, θα μπορέσει να αναπτύξει μορφές τουρισμού που η σεζόν τους δε θα περιορίζεται μόνο την θερινή περίοδο, αλλά θα λειτουργούν όλο τον χρόνο! Αναφερόμαστε στον αγροτουρισμό, τουρισμό υγιεινής ζωής, περιπατητικό και φυσιολατρικό τουρισμό, αλιευτικό και κυνηγετικό τουρισμό, γαστρονομικό τουρισμό, θρησκευτικό τουρισμό, ιαματικό τουρισμό και τουρισμό ευεξίας.

- Θα αυξηθεί η ζήτηση στα τοπικά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα τα οποία είναι εξαιρετικής ποιότητας και θα μπορούσαν να πιστοποιηθούν ως προϊόντα Π.Ο.Π.. Επομένως οι κτηνοτροφικές και αγροτικές δραστηριότητες, όχι μόνο δε θα εξαφανιστούν όπως κάποιοι φοβούνται, αλλά λόγω της αυξημένης ζήτησης σε τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, θα αναπτυχθούν ακόμη περισσότερο, πιο συστηματικά και με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, που θα διασφαλίζουν την ποιότητά τους! Μπορούν επίσης να δημιουργηθούν και να λειτουργήσουν συνεταιριστικά από τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους της περιοχής, πρότυπα τυροκομεία, υψηλών προδιαγραφών εργαστήρια επεξεργασίας κρέατος, μονάδες τυποποίησης οσπρίων και μελισσοκομικών προϊόντων. Ο γεωργοκτηνοτροφικός τομέας της περιοχής, δε θα πρέπει να στοχεύει μόνο στην ποσοτική αύξησή του, αλλά κυρίως στην πιστοποιημένη ποιότητα και τυποποίηση των προϊόντων του, που θα γίνουν αναγνωρίσιμα παγκοσμίως. Υπάρχουν ιδέες και κυρίως ευρωπαϊκά κονδύλια για χρηματοδότηση, που μπορούν να αξιοποιηθούν και να αλλάξει πραγματικά εντυπωσιακά προς το καλύτερο τη δουλειά και τα εισοδήματα των αγροτών και των κτηνοτρόφων.

- Είναι γεγονός ότι αρκετές καλλιεργήσιμες εκτάσεις θα χαθούν από τη δημιουργία της λίμνης. Οι εκτάσεις αυτές, χρησιμοποιούνταν κυρίως για την παραγωγή ζωοτροφών, και αυτό αποτελεί πηγή ανησυχίας για τους κτηνοτρόφους της περιοχής. Όμως, οι ανάγκες αυτές μπορούν να καλυφθούν εύκολα από ζωοτροφές που θα έρχονται από τον κάμπο, ενώ οι εναπομείνασες εκτάσεις θα είναι πιο παραγωγικές, καθώς θα αρδεύονται από τη λίμνη. 

Είναι μια αναγκαία υποχώρηση που πρέπει να γίνει, με απείρως όμως πολυτιμότερα ανταλλάγματα!

- Το νέο οικιστικό σχέδιο που θα εφαρμοστεί με τη γενικότερη ανακατάταξη της περιοχής, θα ενισχύσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα του χωριού, θα βελτιώσει την αισθητική του και τις όποιες σημερινές ασχήμιες της άναρχης δόμησης, θα δημιουργηθούν δρόμοι και υποδομές που θα διευκολύνουν σημαντικά τη διαβίωση των κατοίκων.

- Η αξία της γης θα πολλαπλασιαστεί. Σκεφτείτε άλλες περιοχές τις Ελλάδας, όπως π.χ. την Αράχωβα στον Παρνασό, τα χωριά γύρω από τη λίμνη Πλαστήρα, ακόμα και τον κοντινό μας Παλαιό Παντελεήμονα, πόσο άξιζαν τα οικόπεδα, τα κτήματα, τα σπίτια, πριν αναπτυχθούν τουριστικά, και πόσο ψηλά εκτοξεύτηκαν οι τιμές, μετά την τουριστική τους ανάπτυξη! 

- Η αναπτυξιακή πορεία που θα δρομολογηθεί με την ανασύσταση της λίμνης, θα τροφοδοτήσει πολλές ακόμα επιχειρηματικές ιδέες, που πλέον θα έχει νόημα να εφαρμοστούν στην περιοχή. Για παράδειγμα το περιβάλλον θα γίνει ιδανικό για την προετοιμασία διαφόρων ποδοσφαιρικών και άλλων αθλητικών ομάδων, που σήμερα ψάχνουν στα βουνά της Ελβετίας να βρουν κέντρα αθλητικής προετοιμασίας. Η λίμνη με τη μεγάλη έκτασή της θα μπορέσει να φιλοξενήσει ομάδες κωπηλασίας για την προετοιμασία τους. Ο ιδιωτικός τομέας θα βρει τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον για να δημιουργήσει τις κατάλληλες εγκαταστάσεις και υποδομές. Και το ελληνικό δημόσιο θα μπορούσε να συμμετέχει σε τέτοια σχέδια.

- Σημαντικές προοπτικές ξανοίγονται και για το χώρο του πολιτισμού! Μουσεία Φυσικής Ιστορίας, περιπατητικά μονοπάτια, Μυθολογικό πάρκο για τους Θεούς του Ολύμπου, αναβαθμισμένα παραδοσιακά πανηγύρια, ιππικοί αγώνες, διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων σε πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο θα μπορούσαν να διοργανωθούν εδώ, καθώς θα έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες υποδομές. 

- Το σημαντικότερο όλων όμως, είναι ότι το χωριό θα πάψει να αργοπεθαίνει, θα αναγεννηθεί, θα αποκτήσει μέλλον! Θα δημιουργηθούν πολλές θέσεις εργασίας και πολύ καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από τις σημερινές. Πολλοί νέοι που έφυγαν ή σκέφτονται να φύγουν από το χωριό, θα γυρίσουν πίσω, ενώ η μεγάλη ανάπτυξη του χωριού θα προσελκύσει και πολλούς άλλους που θα θελήσουν ζήσουν και να εργαστούν σ’ αυτόν τον υπέροχο τόπο!

Η Καλλιπεύκη θα μπορέσει να μεταμορφωθεί σε ένα αξιοβίωτο χωριό, που θα σφύζει από ζωή όλες τις εποχές του χρόνου!

     Για να έχουμε όμως το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, καλό θα ήταν ΟΛΟΙ οι κάτοικοι του χωριού να ομονοήσουν και να πάρουν ομόφωνες αποφάσεις που θα διευκολύνουν την υλοποίηση των έργων πνοής. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν προτάξουμε το κοινό συμφέρον του χωριού, που σε τελική ανάλυση είναι και το προσωπικό συμφέρον του καθένα! Γιατί αν πεθάνει το χωριό, κανένας δε θα βγει ωφελημένος!

Πρέπει λοιπόν να απαντηθούν όλες οι εύλογες απορίες, να διαλυθούν οι φυσιολογικοί και ανθρώπινοι φόβοι απέναντι σε κάτι καινούριο και να πειστούν όλοι ότι η ανασύσταση της λίμνης Ασκουρίδας θα είναι η σωτηρία του χωριού και των ανθρώπων του!

Για το λόγο αυτό θα πρέπει να γίνουν ακόμη περισσότερες συζητήσεις με ειδικούς που θα απαντήσουν υπεύθυνα στις όποιες ερωτήσεις. Να προσκληθούν για να μας μιλήσουν άνθρωποι που τόλμησαν παρόμοιες παρεμβάσεις στον τόπο τους και να μοιραστούμε τις εμπειρίες τους. Ένας από αυτούς θα μπορούσε να ήταν ο κ. Δημήτρης Τσουκαλάς, πρώην κοινοτάρχης της Ανάβρας Αλμυρού Μαγνησίας, ένα ορεινό χωριό με παρόμοια χαρακτηριστικά με την Καλλιπεύκη, που κατάφερε να γίνει πρότυπο ανάπτυξης όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. (Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να δει μια ομιλία του εδώ:  https://www.youtube.com/watch?v=yraCtUo9N6E ).

Επίσης θα μπορούσαν να διοργανωθούν εκδρομές, για να δούμε επιτόπου πως εξελίχθηκαν παρόμοια χωριά, π.χ. στην λίμνη Πλαστήρα, στην Ανάβρα Αλμυρού, στην Αράχωβα, αλλά και στο εξωτερικό, να συνομιλήσουμε με τους ντόπιους, να μοιραστούμε τις εμπειρίες τους, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν και πως τα κατάφεραν. Όλα τα κοινωνικά θέματα μπορούν να λυθούν με διάλογο, επιχειρήματα και κοινή θέληση να προοδεύσει ο τόπος. Αυτή άλλωστε είναι και η πεμπτουσία της Δημοκρατίας, του πολιτεύματος που εμείς οι Έλληνες δημιουργήσαμε και που όποτε την εφαρμόσαμε σωστά, μεγαλουργήσαμε σε όλους τους τομείς!

Όταν ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας σε ένα κοινό όραμα, τότε κανένα πρόβλημα δεν θα μπορέσει να γίνει ανυπέρβλητο εμπόδιο για να το κατακτήσουμε. Και η ανασύσταση της λίμνης Ασκουρίδας, είναι ένα μεγαλόπνοο όραμα που είναι εφικτό να το κάνουμε πράξη!

Ας το προσπαθήσουμε λοιπόν!

Η Γιορτή της Μητέρας

Τι μπορεί να πει κανείς για τη μάνα;

Τη γυναίκα που 9 μήνες σε κουβαλούσε στα σωθικά της κι αφουγκραζόσουν με το άγραφο ακόμα υποσυνείδητο σου τους κτύπους της καρδιάς της, την αγωνία της για σένα, τη χαρά της που σε ένιωθε να ζωηρεύεις μέσα της...

Πως να ξεχάσεις τη φροντίδα της, τη μυρουδιά και τη ζεστασιά της αγκαλιάς της, τη γεύση του μαμαδίστικου φαγητού, το βάλσαμο ψυχής που είχε το χάδι της όταν το αποζητούσες στα μαλλιά σου για να σε παρηγορήσει από τις απογοητεύσεις της ζωής σου...

Η μάνα είναι ότι πιο ιερό, ότι πιο σημαντικό έχει ο άνθρωπος στη ζωή του! Και η σχέση του μαζί της, είναι σχέση ζωής, γιατί σε αντίθεση με τα περισσότερα ζώα, που εγκαταλείπουν τη μητέρα τους όταν ενηλικιώνονται, ο άνθρωπος, και ειδικά ο Έλληνας, έχει ιδιαίτερη σχέση με τη μάνα του σε ολόκληρη τη ζωή του...

Η μάνα σου μαθαίνει τις πρώτες επίκτητες γνώσεις της ζωής. Ακόμα κι αν είναι αγράμματη, αυτή σου μαθαίνει τα πρώτα γράμματα, σε προτρέπει και σε στηρίζει υλικά και ψυχικά για να προχωρήσεις.

Η μάνα σε καθοδηγεί στην εξερεύνισή σου στον παράξενο κι αφιλόξενο κόσμο που ξανοίγεται έξω από την αγκαλιά της.

Η μάνα σε συμβουλεύει πως να αποφύγεις τις κακοτοπιές, κι αυτή θα σε υπερασπιστεί με αυταπάρνηση ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι θα σε έχουν εγκαταλείψει...

Είναι στοργική σαν ελαφίνα, αλλά μπορεί να γίνει και λέαινα για να σε προστατέψει!

Στη μάνα εμπιστεύεσαι τις αγωνίες σου και την αγκαλιά της μάνας νωτίζεις με τα δάκρυά σου ζητώντας παρηγοριά και κατανόηση...

Κι όταν είσαι οργισμένος, στη μάνα ξεσπάς, όπως το κύμα στο βράχο... άδικα πολλές φορές, και ίσως και πολύ σκληρά, (τα παιδιά είναι σκληρά πολλές φορές...), αλλά εκείνη, όσο κι αν πικραίνεται, όσο κι αν την πονέσεις, ποτέ δε σου κρατάει κακία...

Τι να πρωτοπείς λοιπόν, σε μιά μέρα για την μητέρα σου  και τον ρόλο της στη ζωή σου;

Καλύτερα να μη μιλάς, και με μικρές και μεγάλες πράξεις αγάπης να δείχνεις το ενδιαφέρον σου και τα συναισθήματά σου καθημερινά...

Πόσο μάλλον όταν έχεις μιά τόσο άξια, όμορφη και καλή μάνα, σαν τη δικιά μου! Χρόνια πολλά μαμά, να σε χαιρόμαστε γερή κι ευτυχισμένη!

21 χρόνια ορφάνιας...

Ήταν 29 του Απρίλη το 2001 η μέρα που πέρασε σε μια άλλη διάσταση ο πατέρας μου Αβραάμ Παντελίδης... Μια μέρα με λαμπερό ήλιο όπως και σήμερα, ένα πρώιμο καλοκαιράκι, όπως τόσο πολύ Του άρεσε...

Ένας άνθρωπος, ο ορισμός του λεβέντη! Σκληροτράχηλος βιοπαλαιστής, που δε φοβόταν τη δουλειά, άντρας δυνατός, με απίστευτες αντοχές, αλλά ταυτόχρονα και μερακλής, γλεντζές, χορευταράς, κιμπάρης! Άρχοντας με όλη τη σημασία της λέξης! Φιλόξενος, χουβαρντάς, μπεσαλής, τιμούσε φίλους και συγγενείς, γι αυτό τον αγαπούσαν πολύ όλοι! Απίστευτος χωρατατζής, το επίκεντρο της παρέας, που έκανε πλάκα, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία του στιγμή, κι ενώ έβγαινε από το σώμα του η ψυχή του!

Όμως ήταν και υπέροχος πατέρας... Έδινε τα πάντα στην οικογένειά του! "Αγόρι μου, εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τι θέλεις και τι μπορείς να κάνεις. Κι απ' ότι βλέπω, μπορείς να κάνεις πολλά! Προχώρα λοιπόν, και μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ και θα στηρίζω πάντα τις επιλογές σου!" Τι άλλο θέλει να ακούσει ένας έφηβος από τον πατέρα του για να πάρει κουράγιο και να παλέψει για να κατακτήσει τις επιλογές του; Κι αυτή του την υπόσχεση την τήρησε στο ακέραιο! Όχι μόνο με ανάθρεψε, με σπούδασε και με γαλούχησε με τις αρχές και τις αξίες που με διέπουν μέχρι σήμερα, αλλά η στήριξή του συνεχίζεται ακόμα και 21 χρόνια μετά τον θάνατό του, καθώς το γεγονός ότι επιβιώνουμε σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που περνάμε, το οφείλουμε εν πολλοίς σ' Αυτόν!

Τέτοιοι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ, και μένουν Αθάνατοι στη μνήμη όσων είχαν την τύχη να τους γνωρίσουν! Μόνη πικρία που έφυγε νωρίς, και δεν πρόλαβαν και τα εγγόνια του να γνωρίσουν αυτόν τον υπέροχο παππού τους! Υπόσχομαι όμως να τους μεταλαμπαδεύσω την αγάπη γι Αυτόν, μέσα από τις διηγήσεις μου!

Να είσαι καλά Πατέρα, στα Πεδία των Μακάρων όπου αναπαύεσαι...

Σε αγαπάμε για πάντα!

Μεγαλώσαμε...

 

Μεγαλώσαμε,

μα δεν ενδώσαμε!

Ειν' τα χρόνια μας,

τα γαλόνια μας!

 

Οι αμαρτίες μας,

ειν' εμπειρίες μας,

τις πληρώσαμε,

ξεχρεώσαμε!

 

Και τα πάθη μας

τα χορτάσαμε,

από έρωτα

δεν πεινάσαμε!

 

Τη ζωή μας

την τρυγήσαμε,

με το μέλι της

γλυκά μεθύσαμε!

 

Λάθη κάναμε,

μα δεν πεθάναμε!

Επιζήσαμε,

συνεχίσαμε!

 

Κάναμε όνειρα,

δεν κάτσαμε φρόνιμα,

διεκδικήσαμε

και κερδίσαμε!

 

Κι ότι χάσαμε

το κεράσαμε,

δεν το κλάψαμε,

το γιορτάσαμε!

 

Κι αν γεράσαμε,

δεν ξοφλήσαμε,

με τους κόπους μας,

κάπου φτάσαμε!

 

Τις ιδέες μας

δεν προδώσαμε,

τις παλέψαμε,

τις τιμήσαμε!

 

Στη νέα γενιά

παραδώσαμε,

ήθος κι όραμα,

που διασώσαμε!

 

Ατενίζουμε

και δακρύζουμε

για όσα χτίσαμε

για όσα αφήσαμε!

 

Κι όταν φύγουμε,

ε, δε θα σκάσουμε!

Αυτά που ζήσαμε

τ' απολαύσαμε!

Τσιγάρο σέρτικο

θα κεράσουμε

 το Χάρο, φίλο μας

θα τον πιάσουμε!

Στου Άδη την άβυσσο,

όταν φτάσουμε

μια χαρά κι εκεί

θα περάσουμε!

 

©Ν.Α.Π.