Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Πρώτη φορά μπαμπάς!

 


Οι ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα περνούσαν βασανιστικά στην αίθουσα αναμονής της μαιευτικής κλινικής...
Η ανησυχία μου ήταν κάτι περισσότερο από έκδηλη...
Πότε βημάτιζα νευρικά στον διάδρομο, πότε καθόμουν στον καναπέ και άκουγα τους άλλους να συζητούν, χωρίς όμως να καταλαβαίνω τι λένε, ενώ κουνούσα τα πόδια μου νευρικά, λες και είχα καταπιεί σεισμό...
Αν και μας ενημέρωναν ότι όλα εξελίσσονταν εντάξει, παρ' όλα αυτά, όσο πλησίαζε η Στιγμή, η αγωνία κορυφωνόταν!
Όλα τα τεστ ψυχραιμίας που είχα κάνει τις προηγούμενες μέρες, βγήκαν όλα άχρηστα...
Και είχα κι από πάνω, μέσα στην αναστάτωσή μου, τα τηλεφωνήματα των συγγενών και των φίλων, που έπαιρναν για να μάθουν τι έγινε...
Κατά τη διάρκεια ενός τέτοιου τηλεφωνήματος έγινε η ωραιότερη συνάντηση που μου είχε συμβεί ποτέ, που άλλαξε ριζικά το νόημα της ζωής μου!
Η πόρτα άνοιξε και βγήκε η νοσοκόμα κρατώντας στην αγκαλιά της το ομορφότερο πλασματάκι του κόσμου!
Παρέλυσα! Το τηλέφωνο μου έπεσε από τα χέρια κι έγινε χίλια κομμάτια...
Μια κραυγή χαράς και έκπληξης μαζί, βγήκε ασυναίσθητα από μέσα μου και αντιλάλησε στην αίθουσα!
- Που είναι ο πατέρας; ρώτησε η νοσοκόμα, κι όταν βρέθηκα δίπλα της με ένα σάλτο, μου είπε: "Ορίστε η κόρη σας κύριε Παντελίδη, να σας ζήσει", και μου έδωσε να κρατήσω στα χέρια μου ένα εύθραυστο, γλυκούτσικο, ξανθούλικο, γαλανομάτικο μωράκι, τυλιγμένο σε μια κίτρινη κουβερτούλα!
Η κόρη μου! Το μωρό μου! Η ουσία και το νόημα της ζωής μου! Κρατούσα στα χέρια μου τη συνέχιση της γενιάς μου! Ένιωσα να διαπερνά το είναι μου η δικαίωση όλων των προγόνων μου, που μαζί με μένα εναποθέταμε σ' αυτό το πλασματάκι όλες τις ελπίδες μας...
Ακόμη απορώ πως δεν κατέρρευσα τότε, από όλη αυτή τη συναισθηματική φόρτιση...
Είναι όμως ένα βίωμα που δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος, αν δε το ζήσει... Κι εγώ το βίωσα στον υπέρτατο βαθμό! Το ημερολόγιο έγραφε 20 του Οκτώβρη του 2009...
Ας είσαι καλά κοριτσάκι μου, τυχερή και γερή, να προκόβεις και να σκορπάς παντού χαρά με το πέρασμά σου, κι εγώ θα στηρίζω με όλη μου την ψυχή τις επιλογές σου, και θα σε καμαρώνω βλέποντάς σε να προοδεύεις! Χρόνια σου πολλά!