Μνημόνια που τάχα φύγανε αλλά είναι ακόμη εδώ, κουτσουρεμένοι μισθοί και συντάξεις, γραφειοκρατία στις δημόσιες υπηρεσίες, άθλια νοσοκομεία, κακοτράχαλοι δρόμοι...
Το Ελληνικό Κράτος παντού σε πληγώνει...
Απελπίζεσαι...
Πνίγεσαι...
Βγαίνεις έξω μια βόλτα, για να ξεσκάσεις...
Χαρά θεού!
Ο ήλιος, οι μυρουδιές της Άνοιξης, το φρέσκο αεράκι που σου χαϊδεύει το πρόσωπο...
Βρίσκεις δυο φίλους και κάθεσαι να απολαύσεις έναν καφέ στη λιακάδα...
Σε τραβάνε για τσίπουρα, και παρόλο που δεν έχεις λεφτά, σε καλύπτουν αυτοί από το υστέρημά τους...
Νιώθεις τον Διόνυσο να ξυπνά μέσα σου και να ανεβάζει τη διάθεσή σου...
Όλα όσα σε άγχωναν πριν από λίγο, είναι πια τόσο μακρινά και ασήμαντα...
Οι γεύσεις των μεσογειακών μεζέδων, το άγιο τσιπουράκι, η ρεμπέτικη μουσική που κουβαλάει τις μνήμες των προγόνων σου, η ανθρώπινη ζεστασιά από την παρέα των φίλων, και ο ήλιος, αχ αυτός ο ήλιος, που στέλνει τις ευεργετικές αχτίδες του για να σε λούσουν με το Απολλώνιο Φως τους....
Όλα συντελούν για να ανανεώσουν τα κουράγια σου!
Πίνεις το τελευταίο ποτηράκι όρθιος, άσπρο πάτο, χαιρετάς και συνεχίζεις...
Είσαι πλέον άλλος άνθρωπος!
Αυτή είναι η Ελλάδα μας, και δεν την αλλάζω με όλα τα "καλά" των πλούσιων χωρών του Βορρά, που μαστίζονται όμως από τόοοση μιζέρια!
Να τα βράσω και τα λεφτά τους, να τη βράσω και την "κουλτούρα" τους...
Άλλωστε τίποτε από αυτά δεν είναι πραγματικά δικό τους...
Κλεμμένα τα έχουνε, και μας τα πουλάνε για δικά τους!
