Βρε, βρε, βρε πως αλλάζουν οι καιροί!
Ήγγικεν γαρ το πλήρωμα του χρόνου, που οι θεωρίες των "ουτοπιστών", των "αθεράπευτα ρομαντικών" και των "αιθεροβαμόνων", αποδεικνύονται οι μόνες ρεαλιστικές λύσεις στο τέλμα που μας έριξε η επικρατούσα φρενίτιδα με τη συνεχή, ατέρμονη και με κάθε κόστος, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, με σκοπό το εμμονικό κυνήγι της ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ!
Να παράγουμε όσο γίνεται περισσότερα, αδιαφορώντας για την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα των παραγόμενων προϊόντων, και αδιαφορώντας επίσης για το αν έχουμε επάρκεια φυσικών πόρων γι αυτή την ασταμάτητη παραγωγή των πάντων, χρήσιμων και μη!
Και η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης, ή πιο σωστά της άμετρης, αλόγιστης υπερκατανάλωσης, για να δημιουργούνται χρηματικά υπερκέρδη, είχε αναχθεί σε αυτοσκοπό! Υπερκέρδη, τα οποία όμως δεν μοιράζονταν στην κοινωνία για τη βελτίωση του συλλογικού υλικού αλλά και ψυχοπνευματικού της επιπέδου, αλλά τα νέμονταν μια ελίτ, που δε χόρταινε ποτέ και με τίποτα!
Τυφλωμένοι όμως από τον πυρετό του κέρδους, κανείς δεν έβλεπε ότι αυτή η "λογική" δεν οδηγεί πουθενά! Ή μάλλον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή μας! Κανείς, εκτός από τους λίγους προαναφερόμενους "τρελούς" που μιλούσαν για ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ (Degrowth, décroissance).
Μην μπερδεύετε τον όρο με την "υπανάπτυξη", δηλαδή την τεχνολογική και κοινωνικοοικονομική υστέρηση που παρουσιάζουν οι χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.
Η Αποανάπτυξη σημαίνει τη συνειδητοποίηση του ανθρώπου ότι είναι ένας απλός κρίκος της Φυσικής Αλυσίδας, αναγνωρίζει και σέβεται τους Φυσικούς Νόμους, αντιλαμβάνεται την ανεπάρκεια των Φυσικών Πόρων, και προσαρμόζει τη ζωή του με βάση αυτά τα δεδομένα. Και μάλιστα, αυτή την επιλογή δεν την κάνει μόνο από ανάγκη, αλλά ύστερα απο βαθιά φιλοσοφική αναζήτηση που τον οδηγεί στην αυτοσυνειδησία, την αναγνώριση της ομορφιάς της απλότητας, και την υιοθέτηση του φυσικού τρόπου ζωής, που είναι εναρμονισμένος με το περιβάλλον, και δίνει έμφαση στην ψυχοπνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Δίνει άλλη έννοια στην ποιότητα της ζωής, αποσυνδέοντάς την από την ποσότητα των υλικών αγαθών που έχουμε στην κατοχή μας, χτυπώντας έτσι τη ματαιοδοξία του ανθρώπου και το σύνδρομο έλλειψης κορεσμού. Με άλλα λόγια, δίνει έμφαση στον δείκτη "Κατά κεφαλήν ευτυχίας" και όχι στο "Κατά κεφαλήν εισόδημα"!
Δεν τρέφω αυταπάτες.
Η αλλαγή στάσης απέναντι στην "κατανάλωση" και την "ανάπτυξη" δεν την προκάλεσε ο ξαφνικός ασπασμός της Επικούρειας φιλοσοφίας, και η αίφνης συνειδητοποίηση του λάθους δρόμου που είχαμε τραβήξει ως ανθρωπότητα...
Αποτελεί μια αναγκαιότητα λόγω της οξείας ενεργειακής κρίσης που προέκυψε, και εντάθηκε με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο.
Δεν επιλέξαμε ξαφνικά να γίνουμε ενάρετοι και μετρημένοι...
Έστω κι έτσι όμως, είναι μια ευκαιρία να απεξαρτηθούμε από ένα σωρό περιττά πράγματα που μέχρι τώρα θεωρούμε "απαραίτητα" για τη ζωή μας, και να διαπιστώσουμε ότι τελικά μπορούμε να ζήσουμε, και μάλιστα πολύ καλύτερα, χωρίς αυτά! Να ξαναανακαλύψουμε το μέτρο, τον ορθολογισμό, την αυτάρκεια, την ολιγάρκεια, αρετές που είχαμε απολέσει, στο ξέφρενο κυνήγι του μάταιου!
Και που ξέρετε; Μπορεί να μας αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής και να μη ξαναθελήσουμε να επιστρέψουμε στον δρόμο της αυτοκαταστροφής που είχαμε πάρει!
