(Αφήστε τα μίση, κι αρχίστε... τη διαφυλική συμφιλίωση)!
Είναι αλήθεια ότι χωρίς το αιδοίον, ο φαλλός δεν είναι άλλο από μια μαραγκιασμένη και θλιβερή απόληξη του ουροποιητικού μας συστήματος, ένα κρεάτινος μαλθακός αγωγός αποβλήτων του οργανισμού, ανίκανος να δώσει ηδονή και να γεννήσει ζωή...
Το αιδοίον είναι αυτό που κυριολεκτικά τον ζωντανεύει, τον θεριεύει και του δίνει την όψη του πολιορκητικού κριού, ώστε να καταστεί ικανός να σκορπίσει την ηδονή και την απόλαυση και να αναπαράγει τη ζωή!
Αντιστοίχως, το αιδοίον ορφανό φαλλού, είναι απλά μια τσεκουριά ανάμεσα στα πόδια της γυναίκας, οχετός υγρών αποβλήτων του οργανισμού και σκοτωμένου αίματος, που μάταια καρτερούσε να θρέψει τη νέα ζωή αμέσως μετά τη σύλληψή της!
Ο φαλλός είναι αυτός του εισερχόμενος εντός του, του δίνει ζωή, το κάνει να πάλλεται και να βουρκώνει από τη συγκίνηση, που θα καταστεί ο φορέας της νέας ζωής!
Επομένως, φαλλός και αιδοίον, λειτουργούν συμπληρωματικά και σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους!
Γι' αυτό οι σχέσεις μεταξύ τους θα πρέπει να διέπονται από αλληλοεκτίμηση, αμοιβαίο θαυμασμό, αγάπη και φροντίδα.
Η "φαλλοκρατία" ή η "αιδοιοκρατία", μόνο συμπλέγματα κατωτερότητας και ενδείξεις μειωμένης αυτοεκτίμησης μπορούν να σημαίνουν, για τους κατόχους των πρώτων συνθετικών των δύο παραπάνω λέξεων...
