Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

Μνήμες μιας πόλης που χάνονται στο διάβα του χρόνου...

 

Οι φωτογράφοι της Κεντρικής πλατείας, ο καστανάς της Ρούσβελτ,  ο Τσαλέρας με το καλάθι του γεμάτο τσικουλάτες, Μαλμπόρο, φυστίκι αράπικο, "παίζω και μονά-ζυγά", ο Μάχος με τις τιράντες του, ο Τοτός παλιώτερα, ο Μάκης με το γουώκμαν, διάφοροι λαχειοπώλες με τους ιδιαίτερους τρόπους που πωλούσαν τα λαχεία τους, ο Γιάννης ο μικροπωλητής που άπλωνε την πραγμάτεια του στους πεζόδρομους, ο κουλουράς με το κομμένο αυτί που του το δάγκωσε αρουραίος, ο "σαμαλάκας" που πουλούσε σάμαλι,.... όλοι τους συμπαθείς φυσιογνωμίες που με τον τρόπο τους έδιναν χρώμα στη μουντή καθημερινότητα της πόλης!

Πόσο θα ήθελα όλους αυτούς να τους είχα φωτογραφίσει, και να εκδόσω ένα άλμπουμ με όλες αυτές τις εξέχουσες προσωπικότητες της πόλης μας!

Όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι, με τις ιδιαιτερότητές τους στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους, που δεν ευθυγραμμίζεται με την "κανονικότητα" (άραγε ποια είναι αυτή;), αποτελούν μέρος της ταυτότητας της πόλης μας, μια ανθρώπινη πινελιά, που άλλοτε σου χαρίζει εύθυμο κι άλλοτε πικρό χαμόγελο στα χείλη! 

Αυθεντικοί λαϊκοί τύποι, χωρίς τις  μάσκες του "δήθεν" και του ετσιπρεπεισμού, ακούραστοι βιοπαλαιστές, που προσπαθούσαν να τα φέρουν βόλτα για να θρέψουν τις φαμίλιες τους... 

Υποκλίνομαι στο μεγαλείο τους, που ελάχιστοι δυστυχώς από μας τους "κανονικούς" έχουν το σθένος να το αναγνωρίσουν... Και ποιος ξέρει; Αν έγραφε αυτό το κείμενο κάποιος άλλος, ίσως να συμπεριλάμβανε κι εμένα ( ή κι εσένα) μεσα σ' αυτές τις "μη κανονικές" προσωπικότητες!