Το πρωινό ξύπνημα στον Όλυμπο δεν είναι μια οδυνηρή διαδικασία όπως στην πόλη. Ανοίγω την πόρτα μου και βρίσκομαι κατευθείαν μέσα στη φύση! Καλημερίζω τον Απόλλωνα που ξεπροβάλλει από την απέναντι βουνοκορφή και μου χαμογελάει. Απολαμβάνω τον καφέ μου κάτω από τα δέντρα καθώς το φρέσκο αεράκι του βουνού γεμίζει τα πνευμόνια μου! Η Άρτεμις μου στέλνει την καλημέρα της με ένα σκιουράκι, αλλά η Κίρκη το εξελαβε ως απιστία, κι άρχισε να το γαυγίζει, ώσπου το τρόμαξε.
Το ζυμωτό ψωμί και η σπιτική μαρμελάδα από ντόπια φρούτα, έχουν άλλη γεύση...
Γεμάτος ενέργεια, σηκώνομαι να αδράξω τη μέρα μου, αλλά χωρίς το άγχος της πόλης και τους καταπιεστικούς ρυθμούς της αστικής καθημερινότητας.
Το έργο που πρέπει να εκτελέσω σήμερα είναι η κατασκευή ενός υποστέγου που έριξε κάτω ο περσινός χιονιάς.
Σε λίγο φτάνει ο Παναγιώτης, ο συνταξιούχος δάσκαλος και επιδέξιος τεχνίτης που προσφέρθηκε ευγενικά, ως άλλος Ήφαιστος, να με βοηθήσει σ' αυτό το έργο! Για την ακρίβεια, αυτός θα είναι ο μάστορας κι εγώ ο βοηθός που μαθητεύω κοντά του...
Η δουλειά ξεκινά, και στα διάφορα τεχνικά προβλήματα που συναντούμε επικαλούμαστε τη φωτιση της σοφής θεάς Αθηνάς.... Τελικά, ο προπαππους μας ο Πυθαγόρας με το θεώρημά του εφαρμοσμενο στην πράξη, μας δίνει τη λύση.
Το εργο προχωρά, αλλά εδώ αφεντικό δεν είσαι εσύ, αλλά τους ρυθμούς της δουλειάς σου τους επιβάλλει ο καιρός ο γιός του Ποσειδώνα!
Οι διαθέσεις του καιρού σήμερα πορομηνύονται άστατες. Τον αρχικό λαμπρό ήλιο τον διαδέχεται η συννεφιά και δεν αργούν να ακουστούν και βροντές από τις γύρω κορφές. Φαίνεται πως ο Δίας έστησε πάλι καυγαδάκι με την ζηλιάρα Ήρα. Ευτυχώς, ώσπου να φουντώσει ο θεϊκός καυγάς και να πέσουν οι πρώτες σταγόνες, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε ένα σημαντικό μερος της δουλειάς. Η ευεργετική βροχούλα μας ανάγκασε να μαζέψουμε βιαστικά τα εργαλεία και να αναζητήσουμε μια στρέχα για να προστατευτούμε από την νεροποντή.
Μεσημέριασε, και η ώρα καλεί τον αμπελοστεφανομένο Διονύσο!
Το Άγιο τσιπουράκι ρέει στα ποτήρια και οι σπονδές υψώνονται στα ουράνια! Ο μεζές λιτός από τον μπαχτσέ του Παναγιώτη, λίγη φέτα και ότι άλλο πρόχειρο βρέθηκε διαθέσιμο! Όμως η ουσία αυτής της ιεροτελεστίας δε βρίσκεται στα υλικά, αλλά στο σμίξιμο των πνευμάτων! Το τσιπουράκι έλυσε τους ενδοιασμούς και τις γλώσσες και η συζήτησή μας περιπλανήθηκε ευχάριστα σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος, και ήταν πάρα πολλά αυτά! Ανταλλάξαμε πολιτικές και φιλοσοφικές αντιλήψεις, εμπειρίες από το στρατό, τις περιπέτειες μου στην Ουκρανία και τη Ρωσία, ιδέες για την κοινή μας αγάπη, την Καλλιπεύκη, κι όλα αυτά με τη συνοδεία εκλεκτών τραγουδιών που κι αυτά τροφοδοτούσαν τη συζήτηση μας.
Ο χρόνος κυλούσε ευχάριστα και όσο μας κυρίευε το ιερό απόσταγμα της αμπέλου η πνευματική επικοινωνία μετουσιώθηκε σε μια από καρδιάς εξομολόγηση, που σφυριλάτησε μια ουσιαστική φιλία.
Όμως όλα τα ωραία τελειώνουν κάποτε κι έτσι, ξεμένοντας από "καύσιμα", αποφασίσαμε να αποσυρθούμε στα ησυχαστηριά μας. Άλλωστε έχουμε αφήσει μια δουλειά στη μέση, κι αύριο θα ξημερώσει μια καινούρια υπέροχη μέρα...
Έτσι ήσυχα κυλά ο χρόνος μας στην ωραία Καλλιπεύκη, κι αυτή η γαλήνια ομορφιά που πλημμυρίζει τις καρδιές μας, μας δίνει δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τον δυσκολο χειμώνα που πλησιάζει απειλητικά...
