Κόντρα στα κουτσομπολίστικα σχόλια των πρωινάδικων για τα τεκτενόμενα στη Eurovision, θα ήθελα να δώσω μια διαφορετική οπτική.
Η πολύ καλή θέση (6η) της Κλαυδίας στην κατάταξη της βαθμολογίας, οι φωνητικές της ικανότητες και η καλά οργανωμένη σκηνική της παρουσία, η επιλογή ενός καλόγουστου τραγουδιού με παραδοσιακά στοιχεία, αλλά και βαθιά μηνύματα, και επιτέλους, η επιλογή της ελληνικής γλώσσας που τα τελευταία χρόνια κάποιοι τη θεωρούσαν απαγορευτική για να πάει καλά ένα τραγούδι στη Γιουροβίζιον, αποτελούν μια μεγάλη πολιτιστική νίκη, που έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις, από μια απλή διάκριση σε έναν διεθνή διαγωνισμό. Και βέβαια, καταλυτικό ρόλο σ' αυτή την επιτυχία έπαιξε και το ήθος, η σεμνότητα και η αξιοπρέπεια της ταλαντούχου νεαρής κοπέλας, που φαίνεται ότι η οικογένειά της και ο στενός της κοινωνικός περίγυρος, έκανε πολύ καλή δουλειά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της.
Δε θα άξιζε τον κόπο να ασχοληθώ, αν η Eurovision ήταν ένα απλό πανηγυράκι, όπως κάποιοι θέλουν να το περάσουν στον κόσμο...
Δεν αναφέρομαι στην ποιότητα των τραγουδιών που ο καθένας μπορεί να τα κρίνει με τα δικά του κριτήρια...
Εγώ για παράδειγμα, κάποια τα κρίνω ως εξαιρετικά, κάποια συμπαθητικά, και κάποια άλλα εντελώς αδιάφορα...
Εκείνο που με προβληματίζει είναι ο πολιτισμικός χυλός που προσπαθούν να φτιάξουν κάποια σκοτεινα κέντρα παγκόσμιου ελέγχου, και που αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο μέσα από το θεσμό της Eurovision!
Τι βλέπουμε λοιπόν, σ' αυτό το "πανηγυράκι";
Διάφοροι λαοί της Ευρώπης και όχι μόνο, ("εντάχθηκε" στην Ευρώπη μέχρι και... η Αυστραλία), απαρνιούνται τις εθνικές γλώσσες τους, τις πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες, τα ξεχωριστά εθνικά τους μουσικά ακούσματα, που για αιώνες ή και χιλιετηρίδες ολόκληρες σφυριλατήθηκαν, βασισμένα στα διαφορετικά ήθη κι έθιμα, τις διαφορετικές συνθήκες ζωής και τις διαφορετικές φιλοσοφικές αναζητήσεις που ανθίζουν σε καθε λαό...
Απαγορεύεται ακόμα και η πολιτική θέση σε κάποια τεράστιας σημασίας πολιτικά θέματα (όπως η γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα), λες και η ελεύθερη πολιτική έκφραση είναι κάτι κακό, που δεν αφορά και τις καλές τέχνες, ώστε να εκφράζεται μέσα από αυτές! Όμως οι καλές τέχνες από τη φύση τους είναι πολυμορφικά μέσα έκφρασης συναισθημάτων, αγωνιών, προβληματισμών, χαράς, πόνου, έρωτα, θυμού, και ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση! Άρα είναι από τη φύση τους πολιτικοποιημένες!
Πως απαιτούν, λοιπόν, οι "διοργανωτές", ώστε η εκδήλωση αυτή να είναι "αλά καρτ" apolitique απέναντι στις κτηνωδίες του Νετανιάχου, όταν οι ίδιοι π.χ. απέκλεισαν τη συμμετοχή της Ρωσίας, για πολιτικούς λόγους;;;
Και για ποιο σκοπό γίνονται όλα αυτά;
Για να μαϊμουδίσουν όλοι ένα κατασκευασμένο άχρωμο και άοσμο αγγλοαμερικάνικο μουσικό πρότυπο, στην επικρατούσα (αλλά πολύ φτωχή) αγγλική γλώσσα, με πανομοιότυπα μουσικά μοτίβα, που προσπαθούν εντατικά τις τελευταίες δεκαετίες να επιβάλλουν στους λαούς, ως μέρος ενος γενικότερου σχεδίου πολτοποίησης και ομογενοποίησης των διαφορετικών εθνικών πολιτισμών, για να είναι οι λαοί πολιτισμικά και πολιτικά ευνουχισμένοι και άρα ευκολότερα ελέγξιμοι!
Αυτό το υποχθόνιο σχέδιο, απεικονίζεται περίτρανα με τη Eurovision! Αν ακούσεις ένα οποιοδήποτε τραγουδι δεν μπορείς να καταλαβεις από ποια χώρα προέρχεται, γιατί δεν κουβαλάει τίποτα από τα ιδιαίτερα πολιτισμικά της στοιχεία ...
Αυτό εκτός από άσχημο είναι και επικίνδυνο, γιατί εξυπηρετεί το σχέδιο της παγκόσμιας υποδούλωσής μας, που κάποιοι ονειρεύονται... Συνομωσιολογικά σενάρια θα σπεύσουν να πουν αμέσως κάποιοι...
Μήπως όμως δεν είναι;
Από αυτή την οπτική, η νικη της Κλαυδίας, λαμβάνει ιδιαίτερη, ουσιαστική σημασία!
Αρκετά όμως σας προβλημάτισα, (όσους προβλημάτισα), συνεχίστε να απολαμβάνετε τα μεθεόρτια από το χαζοχαρούμενο πανηγυράκι!
