Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2014

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΩ ΤΟ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟ...



Χθες το βράδυ έζησα συγκλονιστικές στιγμές μέσα στο αρχαίο θέατρο της Λάρισας! Με την είσοδό μου στο μεγαλοπρεπές θέατρο με κυρίευσε ένα απίστευτο δέος και η έντονη συναίσθηση της ιερότητας του χώρου, μου προκάλεσε ταχυκαρδία...
Αισθάνθηκα αμέσως να επικοινωνώ με ότι συνέβη εδώ, σε όλες τις εποχές της δόξας του θεάτρου! Τα μάρμαρα αντανακλούσαν τα συναισθήματα των αρχαίων θεατών που καθίσανε σ' αυτές τις κερκίδες, τον οίστρο των υποκριτών επί της σκηνής, τον στοχασμό των ταγών του Κοινού των Θεσσαλών όταν συνεδρίαζαν για το μέλλον της Πόλης, την αγωνία των μονομάχων όταν το θέατρο λειτουργούσε ως αρένα κατά τα ρωμαϊκά έτη....
Αισθάνθηκα έναν απέραντο σεβασμό να με κυριεύει τόσο, ώστε ήθελα να γονατίσω ευλαβικά και να ασπαστώ αυτά τα μάρμαρα, που αποτελούν τα σύμβολα και τα τεκμήρια της μακραίωνης ιστορίας του μεγαλοπρεπούς πολιτισμού μας...
          Η δε παράσταση του Θεσσαλικού Θεάτρου, που έπαιξε αποσπάσματα από τα χορικά της τραγωδίας του Ευριπίδη "Ηλέκτρα", ήταν σ-υ-γ-κ-λ-ο-ν-ι-σ-τ-ι-κ-ή!!!
Η επιβλητική θέα των μαυροντυμένων γυναικών με τα περίτεχνα αυθεντικά κοστούμια από ιστορικές παραστάσεις, ο αρχέγονος ήχος των τυμπάνων που έδιναν τον ρυθμό, τα συγκλονιστικά λόγια του χορού... όλα προκαλούσαν μια πανδαισία συναισθημάτων μέσα μου, τα οποία μετασχηματίστηκαν σε δάκρυα συγκίνησης που άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου...
Τόση ήταν η συναισθηματική μου φόρτιση, που δε με ενόχλησε καν ο πολιτικάντικος και προπαγανδιστικός λόγος της Γ.Γ. του υπουργείου Πολιτισμού που ακολούθησε, και ήχησε τόσο φτηνός και αταίριαστος με την ιερότητα του χώρου, ώστε κατέδειξε για άλλη μια φορά το πόσο ανάξιοι και απαίδευτοι άνθρωποι μας κυβερνούν!
Αντίθετα, πολύ ενδιαφέρουσα ήταν η ομιλία του τιμώμενου αρχαιολόγου που έφερε στο φως το θέατρο, του Αθανασίου Τζαφάλια, που μας έδωσε σημαντικές πληροφορίες για την ανασκαφική πορεία του μνημείου.
          Ικανοποίηση μου προκάλεσε και η αναγνώριση και βράβευση του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας κατά τη δεκαετία του 1980 στο πρόσωπο του προέδρου του Ιωάννη Θεούλη, που πάλεψε με τη γραφειοκρατία και τα κατεστημένα μικροσυμφέροντα για την επίτευξη της ανασκαφής και ανάδειξης του αρχαίου Θεάτρου.
          Σπουδαία κίνηση ήταν και η αναγνώριση και βράβευση του αρχιτέκτονα Ελευθέριου Αμμανίτη, που σταμάτησε αμέσως τις οικοδομικές εργασίες ανέγερσης κτηρίου στην περιοχή, όταν κατά την εκσκαφή των θεμελίων, έπεσε πάνω σε αρχαίο μάρμαρο, σε αντίθεση με άλλους ασυνείδητους συναδέλφους του, που χρησιμοποιούσαν με βάρβαρο τρόπο τα μάρμαρα ως μπάζα για την θεμελίωση πολυκατοικιών... Ίσως θα έπρεπε να ανακοινωθούν και τα ονόματα αυτών των ιερόσυλων, ώστε να καταδικαστούν στη συνείδηση των συμπολιτών τους, για το έγκλημα κατά του πολιτισμού που διαπράξανε!


      Μ' αυτά τα ανάμεικτα και έντονα συναισθήματα τελείωσε η πρώτη μου άμεση επαφή με το αρχαίο θέατρο της Λάρισας, που θα μείνει βαθιά χαραγμένη στην καρδιά μου!