Όπως φαίνεται στον ορίζοντα, ο πόλεμος στην Ουκρανία βαίνει προς το τέλος του, ανεξάρτητα με το ποιοι τελικά είναι οι νικητές και ποιοι είναι οι χαμένοι...
Εμείς πάντως είμαστε σίγουρα χαμένοι:
- Πρώτον, είμαστε χαμένοι οικονομικά, λόγω των ευρωπαϊκών κυρώσεων που πήραμε υποτίθεται εναντίον της Ρωσίας, που όμως έβλαψαν τους δικούς μας αγρότες, τους δικούς μας γουναράδες, τον δικό μας τουρισμό και τελικά ολόκληρο τον λαό μας με την έκρηξη των τιμών στα καύσιμα και αλυσιδωτά σε όλα τα προϊόντα...
- Δεύτερον, είμαστε χαμένοι διπλωματικά, που με τη στάση μας θεωρούμαστε εχθροί μιας υπερδύναμης, που είναι μόνιμο μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, που σίγουρα θα χρειαστούμε λόγω των ανοιχτών εθνικών θεμάτων με τους γείτονές μας...
- Και τρίτον, είμαστε χαμένοι στρατιωτικά, καθώς τα όπλα που στείλαμε στην Ουκρανία, ουσιαστικά αφόπλισαν τα νησιά μας....
Ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι επιλέξαμε “τη σωστή πλευρά της ιστορίας", αλλά πολύ φοβάμαι πως σ' αυτή την ιστορία, δεν υπάρχει "σωστή πλευρά"!
Ή μάλλον, η "σωστή πλευρά" ήταν η διαμεσολαβητική, για την ειρήνευση, στάση, και όχι η εμπλοκή μας (έμμεση ή άμεση), με την πλευρά ενός εκ των δύο αντιπάλων. Γιατί οι δύο πραγματικοί αντίπαλοί είναι η Ρωσία και η Δύση. Η Ουκρανία είναι απλά το πεδίο μάχης πάνω στο οποίο λύνουν τις διαφορές τους Ρωσία και Δύση. Γι αυτό και ο πολύπαθος λαός της Ουκρανίας είναι το τραγικό θύμα, οι αναλώσιμοι, αυτής της τιτανομαχίας...
Σαν σήμερα λοιπόν, πριν 3 χρόνια, με αφορμή τον βομβαρδισμό ενός μαιευτηρίου στη σφύζουσα από ελληνισμό Μαριούπολη, ο κ.Μητσοτάκης, χάριν εντυπωσιασμού, υποσχέθηκε να χτίσει ένα καινούργιο μαιευτήριο στη θέση του κατεστραμμένου, μετά το τέλος του πολέμου.
Να θυμίσω ότι κι ο γνωστός κινηματογραφικός πολιτικάντης Μαυρογιαλούρος, μαιευτήριο ειχε χτίσει, στην ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο" του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου!
Όμως στην ουσία, τι έκανε το ελληνικό κράτος, όλα αυτά τα χρόνια, για τον ελληνισμό της Ουκρανίας;
Η Μητέρα Ελλάδα ενήργησε ως κακιά μητριά στα παιδιά της, τα οποία έσπειρε στην περιοχή από τα πανάρχαια χρόνια, εμπλουτίστηκαν με άλλα παιδιά της που κατέφυγαν εκεί για να γλιτώσουν από το λεπίδι των Τούρκων, αλλά κι από το λεπίδι των ίδιων των Ελλήνων αδερφών τους, κατά τον εμφύλιο πόλεμο...
Ξέχασε η Μητέρα Ελλάδα ότι τα παιδιά της αυτά οργάνωσαν την απελευθέρωσή της στην Οδησσό, με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, και για να ικανοποιήσει τον Γάλλο "εραστή" της, έστειλε στρατό το 1919 στην Κριμαία εναντίον του νεοσύστατου καθεστώτος, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε αυτή η κίνηση στα παιδιά της που ζούσαν εκεί...
Αλλά και όλα τα επόμενα χρόνια τα θεωρούσε αποπαίδια, καθώς τα αποκήρυξε ως κομμουνιστοσυμμορίτες, που χαλούσαν την εικόνα της στα σαλόνια της Δύσης, που διακήρυττε αυτάρεσκα ότι τάχα "ανήκομεν"!
Τη Δύση όμως τη ρώτησε;
Γιατί η Δύση ανέκαθεν θεωρεί ότι η Ελλάς της ανήκει ως δουλικό προσωπικό, κι όχι ως ισότιμο μέλος της! Η φτωχή συγγενής, που ήρθε από την επαρχία, και από οίκτο τη χρησιμοποιούνε σαν παραδουλεύτρα! Κι ας όφειλε η Δύση τα πάντα, στην ελληνική πολιτισμική κληρονομιά!
Και μετά έπεσε το καθεστώς της Σοβιετίας, και η Μητέρα Ελλάδα, αναγκάστηκε να υποδεχτεί με δυσφορία ορισμένα από τα κατατρεγμένα παιδιά της ως "ρωσοπόντιους", όπως το 1922 υποδέχτηκε τα τέκνα της από τη Μικρασία, ως "Τουρκόσπορους"! Αυτούς, που όπου πήγαν κι εγκαταστάθηκαν άγιασε ο τόπος από την εργατικότητά τους, την προκοπή τους, την κουλτούρα τους!
Θα φτιάξουμε τώρα από οίκτο κι από υποκριτικό "φιλότιμο", ένα μαιευτήριο!
Ένα ψωρομαιευτήριο (αν γίνει κι αυτό, και δεν είναι άλλη μία, προεκλογικού τύπου, κούφια υπόσχεση), για να εξοφλήσουμε το χρέος μας απέναντι στον Ελληνισμό της Ουκρανίας ως προς τι;
Ως προς τα τόσα χρόνια που τους έχουμε εγκαταλελειμμένους στη μοίρα τους;
Ένα ψωρομαιευτήριο για να ανταποδώσουμε τι;
Τα εκατοντάδες σπουδαία ευεργετήματα στη Μητέρα Ελλάδα, του Μαρασλή, του Βαρβάκη και τόσων άλλων ευεργετών που διέπρεψαν στην περιοχή;
Ένα ψωρομαιευτήριο ως αντιστάθμισμα στην ελευθερία μας που μας χάρισε η Φιλική Εταιρεία;
Λίγη ντροπή, δε βλάπτει...
