Ήταν 29 του Απρίλη το 2001 η μέρα που πέρασε σε μια άλλη διάσταση ο πατέρας μου Αβραάμ Παντελίδης... Μια μέρα με λαμπερό ήλιο όπως και σήμερα, ένα πρώιμο καλοκαιράκι, όπως τόσο πολύ Του άρεσε...
Ένας άνθρωπος, ο ορισμός του λεβέντη! Σκληροτράχηλος βιοπαλαιστής, που δε φοβόταν τη δουλειά, άντρας δυνατός, με απίστευτες αντοχές, αλλά ταυτόχρονα και μερακλής, γλεντζές, χορευταράς, κιμπάρης! Άρχοντας με όλη τη σημασία της λέξης! Φιλόξενος, χουβαρντάς, μπεσαλής, τιμούσε φίλους και συγγενείς, γι αυτό τον αγαπούσαν πολύ όλοι! Απίστευτος χωρατατζής, το επίκεντρο της παρέας, που έκανε πλάκα, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία του στιγμή, κι ενώ έβγαινε από το σώμα του η ψυχή του!
Όμως ήταν και υπέροχος πατέρας... Έδινε τα πάντα στην οικογένειά του! "Αγόρι μου, εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους τι θέλεις και τι μπορείς να κάνεις. Κι απ' ότι βλέπω, μπορείς να κάνεις πολλά! Προχώρα λοιπόν, και μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ και θα στηρίζω πάντα τις επιλογές σου!" Τι άλλο θέλει να ακούσει ένας έφηβος από τον πατέρα του για να πάρει κουράγιο και να παλέψει για να κατακτήσει τις επιλογές του; Κι αυτή του την υπόσχεση την τήρησε στο ακέραιο! Όχι μόνο με ανάθρεψε, με σπούδασε και με γαλούχησε με τις αρχές και τις αξίες που με διέπουν μέχρι σήμερα, αλλά η στήριξή του συνεχίζεται ακόμα και 21 χρόνια μετά τον θάνατό του, καθώς το γεγονός ότι επιβιώνουμε σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που περνάμε, το οφείλουμε εν πολλοίς σ' Αυτόν!
Τέτοιοι άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ, και μένουν Αθάνατοι στη μνήμη όσων είχαν την τύχη να τους γνωρίσουν! Μόνη πικρία που έφυγε νωρίς, και δεν πρόλαβαν και τα εγγόνια του να γνωρίσουν αυτόν τον υπέροχο παππού τους! Υπόσχομαι όμως να τους μεταλαμπαδεύσω την αγάπη γι Αυτόν, μέσα από τις διηγήσεις μου!
Να είσαι καλά Πατέρα, στα Πεδία των Μακάρων όπου αναπαύεσαι...
Σε αγαπάμε για πάντα!
