Ζούμε τον πιο ύπουλο και βρώμικο πόλεμο που έχουμε ζήσει ποτέ στην ιστορία μας!
Είναι τόσο ύπουλος, ώστε δεν ξέρουμε καν ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο!
Νομίζουμε πως βρισκόμαστε σε ειρήνη, αλλά υπομένουμε όλες τις απώλειες και τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει ένας πόλεμος:
Οι νεκροί αυτού του πολέμου δεν είναι από εχθρικές σφαίρες, αλλά, από αυτοσχέδιες κρεμάλες που κατασκευάζουν οι αυτόχειρες, από αρρώστιες που δεν αντιμετωπίστηκαν λόγω ελλιπούς περίθαλψης και από έλλειψη στοιχειωδών φαρμάκων και υλικών, από αναμμένα μαγκάλια και κεριά για να ζεστάνουν οικογένειες με κομμένο ρεύμα...
Οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, δεν μεταφέρονται αλυσσοδομένες στις χώρες των κατακτητών για να δουλέψουν στα κάτεργα, αλλά "οικειοθελώς" και παρακαλώντας, τα παιδιά μας μεταναστεύουν στις χώρες των κατακτητών για να μπορέσουν να επιβιώσουν...
Οι γενοκτονίες δεν γίνονται με ομαδικές σφαγές, αλλά με εκτρώσεις και με αποφυγή σχηματισμού νέων οικογενειών, λόγω οικονομικής αδυναμίας και φορολογικής ποινικοποίησης της τεκνοποιίας...
Δεν γίνονται βομβαρδισμοί των υποδομών μας και των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών, όπως στον συμβατικό πόλεμο, αλλά ξεπούλημά τους σε ξένα συμφέροντα, και ενώ θα υπάρχουν στον τόπο μας, θα λειτουργούν υπέρ των εχθρών μας και εις βάρος της χώρας μας και του λαού μας...
Και βέβαια, οι προδότες και συνεργάτες των κατακτητών, δεν είναι περιθωριακοί τύποι που φορούν κουκούλες όταν προδίδουν, είτε γιατί ντρέπονται, είτε γιατί φοβούνται την οργή του λαού που αντιστέκεται, αλλά είναι "αξιοσέβαστοι" αξιωματούχοι, που μας πλασάρονται για "σωτήρες" μας, κι έχουν καταφέρει να μας κάνουν να τους υποστηρίζουμε και να τους χειροκροτούμε, αντί να τους δικάσουμε και να τους κρεμάσουμε στο Γουδί...
Και το χερότερο απ' όλα: όλα αυτά τα παρακολουθούμε με απάθεια και με αδράνεια, βυθισμένοι σε έναν θανατερό λήθαργο, σα να μην συμβαίνουν σε μας, αλλά κάπου αλλού, μακρυά μας...
