Παιδί μου...
...Κι αν
γέρος πια κι ανήμπορος να σου προσφέρω κάτι,
με ξεχάσεις
σε μια γωνιά και συνεχίσεις τη ζωή σου χωρίς εμένα,
να ξέρεις
πως θα δακρύζω περήφανος,
γιατί
τουλάχιστον κατάφερα σαν πατέρας,
να σε κάνω
να ζεις ελεύθερος, ανεξάρτητος, αυτόνομος,
χωρίς να μ'
έχεις πια καμιάν ανάγκη!
....Κι αν
πάλι,
-παρόλο που
δε μ' έχεις πια καμιάν ανάγκη-
εσύ μ'
αγκαλιάσεις και με κρατήσεις δίπλα σου,
φροντίζοντας
να περάσω όσο γίνεται πιο υποφερτά τα άθλια γηρατειά μου,
να ξέρεις
πως πάλι θα δακρύζω,
διπλά
υπερήφανος,
γιατί
κατάφερα σαν πατέρας,
να σε κάνω Άνθρωπο!
