Όλο σου το έργο, ένας ύμνος για την
Ελλάδα…
Όλοι σου οι αγώνες θεριεύουν την
Ελλάδα…
Όλο σου το Είναι ανήκει στην Ελλάδα!
Ο αγέρας σιγοσφυρίζει τα τραγούδια σου,
καθώς αγγίζει τις ψηλές βουνοκορφές.
Το όνομά σου ηχεί στα απόκρημνα
φαράγγια,
όπου τ’ αγρίμια σκαρφαλώνουν από
βράχο σε βράχο.
Η μορφή σου σχηματίζεται στην άμμο,
καθώς το κύμα σκάει στην
ακροθαλασσιά.
Η επιβλητική θωριά σου ξαναζωντανεύει
στο λίκνισμα του κυπαρισσιού από το μανιασμένο
άνεμο.
Σ’ αναζητώ στο πέταγμα της πέρδικας,
που χάνεται στην πρωινή ομίχλη του
λιβαδιού.
Σε συναντώ στο βλέμμα του αητού,
που προστατεύει τη φωλιά του στον
Ψηλορείτη.
Σε νιώθω πάνω σε κάθε πέτρα,
που αντανακλά το φως του υπέρλαμπρου
ήλιου.
Όλο σου το έργο, ένας ύμνος για την
Ελλάδα…
Όλοι σου οι αγώνες θεριεύουν την
Ελλάδα…
Όλο σου το Είναι ανήκει στην Ελλάδα!
