Ετούτη την Άνοιξη δεν την υποδεχτήκαμε
στους λουλουδιασμένους αγρούς...
Μηδέ της μυγδαλιάς χαρήκαμε
τον παράτολμο πρώτο ανθό...
Ούτε προϋπαντήσαμε τον γυρισμό
της ξενιτεμένης χελιδόνας...
Μήτε αφουγκραστήκαμε το κελάηδημα του Γκιώνη
να σπάει τη σιγαλιά της ανοιξιάτικης νυχτιάς...
Η ψιχάλα του Μάρτη,
δεν μας έπιασε στο δρόμο με τις ανθισμένες μανόλιες...
Ο μυρωδάτος Απρίλης κατσούφιασε,
που κανείς μας φέτος δε του χαμογελά...
Μα που πήγαν τα παιδιά;
Που χάθηκε το γέλιο τους, οι φωνές τους;
Γιατί είναι έρημες οι κούνιες κι οι πλατείες;
Μα που πήγαν όλοι;
Μια χαμένη Άνοιξη,
μια αναντικατάστατη απώλεια στη ζωή μας...
Γιατί μη θαρρείτε, δεν μας περισσεύουν οι Άνοιξες
για να τις σπαταλάμε τόσο άδοξα...
