Και θα 'ρθουν πάλι εκλογές,
και θα ξεστομιστούν ξανά κούφια λόγια κι απατηλές υποσχέσεις...
Και θα δοθούν ψίχουλα στις συντάξεις και ψευτοαυξήσεις στους μισθούς, που θα εξανεμιστούν όμως, λόγω των φόρων και της ακρίβειας...
Και θα δοθούν στον λαουτζίκο επιδόματα φτώχιας και κουπόνια κοροϊδίας, για τρόφιμα, για καύσιμα, για θέρμανση, για να ψευτοεπιβιώσει ως τις επόμενες εκλογές για να τους ξαναψηφίσει ...
Και θα δημιουργηθούν προσδοκίες για ψωροπροσλήψεις, όχι μόνιμες, αλλά τρίμηνες κι οκτάμηνες, λες και το στομάχι δεν πρέπει να γεμίζει κάθε μέρα...
Και θα τάξουνε γένια στους σπανούς, τσουλούφια στους καράφλες!
Και θα ξεχάσει πάλι ο λαός των λωτοφάγων, πως αυτοί που τώρα έρχονται με χάντρες και καθρεφτάκια για να μας καλοπιάσουν, είτε είναι μπλε, είτε ροζ, είτε πράσινοι, είναι αυτοί οι ίδιοι που ψήφισαν όλοι μαζί τα μνημόνια που μας σκλάβωσαν στους ξένους, ξεπούλησαν την εθνική κυριαρχία μας, έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια το Σύνταγμα και το ΟΧΙ του λαού, εξαθλίωσαν τους απόμαχους της δουλειάς, άφησαν άνεργα και δίχως ελπίδες τα νιάτα, είτε να αυτοκτονούν από απελπισιά, είτε να ξενιτεύονται για μια καλύτερη μοίρα...
Είναι οι ίδιοι νεκροθάφτες των ονείρων μας και κάθε προοπτικής για το μέλλον, που χάρισαν λιμάνια και τρένα κι αεροδρόμια στους ξένους, υποθήκευσαν τον πλούτο της Ελλάδας δια γενεές δεκατέσσερις, και ξεπούλησαν μέχρι και την πανάρχαια ιστορία της...
Γίνανε μια διαχρονική και διακομματική συμμορία, που άφησαν αθωράκιστη τη χώρα, πότε να καίγεται τα καλοκαίρια, πότε να πνίγεται με τα πρωτοβρόχια, πότε να ξεκληρίζεται η νεολαία της στα απαρχαιωμένα τρένα και στους άθλιους δρόμους, πότε να ψυχοραγούν οι άρρωστοι, χωρίς γιατρούς, στα ράντζα ανεπαρκώς εξοπλισμένων και ακραία υποστελεχωμέων νοσοκομείων, που όμως έχουμε χρυσοπληρώσει...
Κι όμως μυαλό δε βάζουμε!
Και θα τους ξαναψηφίσουμε για καπετάνιους, είτε τους μεν, είτε τους δε, είτε έναν από τους δυο με τσόντα κάποιους τρίτους, είτε στην ανάγκη όλους μαζί σε μια μοχθηρή λυκοφιλία, για να ρίξουν για άλλη μια φορά το όμορφο καράβι που λέγεται Ελλάς, στα βράχια...
Αλίμονο όμως!
Αυτή θα είναι και η στερνή φορά, η μοιραία!
