Η έλλειψη ηγετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι απογοητευτική!
Και μάλιστα αυτή την κρίσιμη ιστορική συγκυρία που ζούμε!
Σ' έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, η ΕΕ μοιάζει με «ένα
ποντίκι που βρυχάται».
Μοιάζει περισσότερο με Μ.Κ.Ο. για την προστασία της χελώνας
«καρέτα - καρέτα», παρά με ισχυρό κέντρο αποφάσεων και υπολογίσιμο παράγοντα
στα τεκταινόμενα στην γειτονιά της, πόσω δε μάλλον, στα παγκόσμια φλέγοντα
ζητήματα!
Έχει απωλέσει προ πολλού, το πλεονέκτημα της τεχνολογικής
πρωτοπορίας, καθώς ότι προϊόν υποτίθεται ότι φέρει τη σήμανση made in E.U.,
στην ουσία είναι made in China, καθώς όλα τα εξαρτήματά του είναι κινέζικα!
Η προσωνυμία «Γηραιά Ήπειρος» της ταιριάζει πια απόλυτα,
καθώς δημογραφικά ο πληθυσμός της είναι πολύ γηρασμένος, οι νεαρές και
παραγωγικές ηλικιακές ομάδες όλο και συρρικνώνονται, ενώ η Ε.Ε. μοιάζει με ένα
απέραντο γηροκομείο ξεπεσμένων (και ξιπασμένων) αποικιοκρατών, που κάθονται
σκεπασμένοι με την κουβερτούλα τους σε αναπηρικά αμαξίδια και αναπολούν τα
περασμένα μεγαλεία τους...
Έχασαν το στοίχημα να δημιουργήσουν μια
συγκροτημένη κραταιά υπερδύναμη, μια ισχυρή συνομοσπονδία ή
έστω ισχυρή συμμαχία προηγμένων κρατών, που θα αποτελούσε κυρίαρχο πόλο στην
νέα παγκόσμια πολιτικοοικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται με
ιλιγγιώδεις ρυθμούς!
Οι χώρες που την συναποτελούν έγιναν δέσμιες των συμφερόντων
του γαλλογερμανικού άξονα, (ουσιαστικά, δηλαδή, της Γερμανίας), ο εγωισμός και
η υπεροψία της οποίας, κατέστρεψε τις πιο ευάλωτες οικονομίες της Ένωσης (βλ. P.I.G. ‘s).
Ταυτόχρονα, πολιτικά και αμυντικά η Ε.Ε. είναι εξαρτημένη
από τις Η.Π.Α., ενεργειακά από τη Ρωσία, τεχνολογικά και εμπορικά από την Κίνα....
Το μόνο που της απέμεινε, είναι ότι ακόμα αποτελεί μια
μεγάλη και πλούσια αγορά, που όμως κι αυτό το προνόμιο έχει ημερομηνία λήξης,
καθώς τα αμύθητα πλούτη που απέκτησε λεηλατώντας τις πρώην αποικίες της,
τελειώνουν, και δεν έχει πια την παραγωγική ικανότητα και το ανταγωνιστικό
πλεονέκτημα για να τα αναπληρώσει!
Τι μπορεί να γίνει;
Δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξος...
Τώρα που η Αμερική του Τραμπ αποσύρει το επίκεντρο του
ενδιαφέροντος της από την περιοχή και θέλει να επικεντρωθεί στον μεγαλύτερο
αντίπαλό της την Κίνα, τώρα θυμήθηκε η Ευρώπη να κάνει ορισμένες απέλπιδες
κινήσεις, που έπρεπε να τις είχε κάνει πριν από δεκαετίες, για να προλάβουν να
λειτουργήσουν! Τώρα ομως, ούτε ο χρόνος φτάνει, ούτε η εσωτερική πολιτική
κατάσταση στην Ε.Ε. είναι ευνοϊκή, για τέτοια σημαντικά βήματα! Αφήστε που ότι
γίνεται, γίνεται άτσαλα, καθώς ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία απέβαλαν την
ηγεμονική και πατερναλιστική νοοτροπία τους, που φρέναρε τόσα χρόνια την πρόοδο
της Ευρωπαϊκής ενωτικής ιδέας! Αποτέλεσμα ήταν, ο δικαιολογημένος αυξημένος
ευρωσκεπτικισμός και οι φυγόκεντρες τάσεις...
Όμως τώρα που η Αμερική φαίνεται να μετακινεί το επίκεντρο
του ενδιαφέροντός της από την περιοχή μας, στην Άπω Ανατολή, ίσως είναι η
τελευταία ευκαιρία της Ε.Ε. ώστε να δει
την κατάσταση με άλλη οπτική. Να αναθεωρήσει τις αυτοκαταστροφικές,
παλαιοαποικιοκρατικές της νοοτροπίες και να σχεδιάσει το μέλλον της με βάση τα
σύγχρονα δεδομένα!
Να ξεπεράσουν τις ψυχροπολεμικές τους φοβίες και να μην
βλέπουν τη Ρωσία ως εχθρό, αλλά ως έναν πολύ χρήσιμο σύμμαχο! Έτσι κι αλλιώς
είναι ενεργειακά (και όχι μόνο) εξαρτημένη από αυτή! Ένα διπλωματικό ρητό λέει
ότι, «τον εχθρό που δεν μπορείς να τον νικήσεις, να τον κάνεις φίλο σου»!
Αν και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι Ευρωπαίοι θεωρούν την
Ρωσία εχθρό... Η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία (όταν ανήκε στην Ε.Ε.), ναι το
καταλαβαίνω! Έχουν τη μωροφιλοδοξία να ηγεμονεύουν στην Ευρώπη, και η Ρωσία
τους παίρνει τα πρωτεία! Οι υπόλοιπες όμως, χώρες της Ευρώπης γιατί; Η Ρωσία
είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης και γεωγραφικά και πολιτισμικά, κι ας
εκτείνεται ως τον Ειρηνικό ωκεανό. Η ενέργειά της, ο ορυκτός της πλούτος, το
πολεμικό της οπλοστάσιο, το επιστημονικό και ερευνητικό της δυναμικό, η
τεράστια έκτασή της και η μεγάλη ακόρεστη ακόμα αγορά της, είναι ότι λείπει από
την Ε.Ε. για να γίνει η μεγαλύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, όπως ονειρεύονταν!
Μαζί με τη Ρωσία θα μπορούσε να εξασφαλίσει την αυτάρκεια και να ευημερούν όλοι
οι λαοί της! Και μαζί με τους ευρωπαϊκούς λαούς και οι λαοί όλου του κόσμου!
Είναι πλέον τεχνολογικά εφικτό όσο κι αν ακούγεται παράξενο!
Η ιδέα αυτή αν και είναι απόλυτα εφικτή, δεν φαίνεται να
καθίσταται όμως ρεαλιστική, γιατί προσκρούει στις εθνικιστικές ονειρώξεις της
Γερμανίας τύπου «Deutschland über alles» που μας οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους
πολέμους και στα αποικιοκρατικά σύνδρομα κατωτερότητας των Άγγλων και των
Γάλλων!
Γι’ αυτούς τους λόγους δεν αισιοδοξώ και πολύ για το μέλλον
της Ευρώπης, και μακάρι να κάνω λάθος...
