Παρασκευή 17 Απριλίου 2020

Κι ήρθεν ο καιρός...

 



 

- Κι ήρθεν ο καιρός, που σε κρατάνε κλεισμένο στο κλουβί σου, να κελαηδάς ολημερίς στο facebook και το twiter!

Ας νιώσεις κι εσύ επιτέλους, όπως νιώθουν τα καναρίνια σου!

 

- Κι ήρθεν ο καιρός, που σου απαγορεύουν ακόμα και να βήξεις, να βγεις απ' το σπίτι σου, να πας να πιείς ένα ποτήρι με τους φίλους σου βρε αδερφέ!

Ας νιώσεις κι εσύ επιτέλους, πως νιώθουν οι σώγαμπροι!

 

- Κι ήρθεν ο καιρός, που ο ήλιος σου χαμογελά, η θάλασσα σου γνέφει, η ανθισμένη φύση σε καλεί, αλλά εσύ πρέπει να μείνεις κλεισμένος στο σπίτι σου...

Ας νιώσεις κι εσύ επιτέλους πως νιώθει ο μπατίρης, ο άνεργος, ο απόκληρος της ζωής!

 

- Κι ήρθεν ο καιρός, που βλέπεις αστυνομία και τρέχεις να κρυφτείς, γιατί δεν έχεις τα απαραίτητα χαρτιά μετακίνησης.

Ας νιώσεις κι εσύ επιτέλους. όπως νιώθουν οι λαθρομετανάστες!

 

- Κι ήρθεν ο καιρός, που δε σου επιτρέπουν να πας στην εκκλησιά να τελέσεις τα θρησκευτικά σου καθήκοντα.

Ας νιώσεις κι εσύ επιτέλους, πως νιώθουν οι Έλληνες Εθνικοί που τους απαγορεύουν 17 αιώνες οι χριστιανοί, να ιερουργήσουν στους ναούς των προγόνων τους!

 

- Κι ήρθεν ο καιρός, που όλα τα χρυσοπληρωμένα τοτέμ, άξεστοι ποδοσφαιριστές, ξιπασμένοι μεγαλοτραγουδιστάδες, ψωροφαντασμένοι ηθοποιοί, κούφια βεγγαλικά, δημιουργήματα του star-system, φάνηκαν πόσο υπερτιμημένους τους είχες!

Ας νιώσεις κι εσύ επιτέλους, πως απέναντι σε όλους αυτούς τους θεοποιημένους τενεκέδες που βγάζουν απλώς μεγάλο κρότο, σημαντικότερος είναι ο ηρωικός γιατρουδάκος κι ο νοσοκόμος, ο απαξιωμένος σκουπιδιάρης, ο ταλαίπωρος ντελιβεράς, η κακοπληρωμένη υπάλληλος του σούπερ μάρκετ, ο ανήσυχος δάσκαλος που βρίσκει τρόπους να διδάσκει τα παιδιά του, έστω κι από απόσταση, κι ένα σωρό άλλοι αφανείς ήρωες της καθημερινότητας....

 

- Κι ήρθεν ο καιρός, να έχεις ξαφνικά άπλετο χρόνο, να τον μοιραστείς με την οικογένειά σου, να κάνεις πράγματα που πριν έλεγες ότι ήθελες, αλλά δεν προλάβαινες να κάνεις, να συγυρίσεις το σπίτι σου, να διαβάσεις βιβλία, να αναπτύξεις ένα χόμπι...

Ας νιώσεις κι εσύ επιτέλους, πόσο υποκριτής ήσουν και πως η θέληση σου έλειπε, κι όχι ο χρόνος!

 

- Κι ήρθεν επιτέλους ο καιρός να νιώσεις στο πετσί σου ότι από γεννησιμιού σου ήσουν σκλάβος όλων αυτών των ψεύτικων εικόνων, των ανούσιων πραγμάτων και των κατασκευασμένων καταστάσεων, χάνοντας τις πραγματικές αξίες και την ουσία της ζωής!

Ας νιώσεις λοιπόν, έστω και για μία φορά, πως είναι να είσαι πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!