Μετά την υγειονομική κρίση που έφερε ο Κορονωϊός (ή ο τρόπος αντιμετώπισής του), δε θέλουμε να γυρίσουμε πίσω στην "κανονικότητα των Μνημονίων" που ήταν πριν τον Κορωνοϊό, ούτε στην "κανονικότητα των Λαμογίων" που βασίλευε για πολλές δεκαετίες πριν τα Μνημόνια....
Πολύ απλά γιατί αυτές δεν ήταν κανονικότητες!
Όσο κι αν είναι δύσκολη η περίοδος που ακολουθεί, όλα αυτά που περάσαμε, μας δίδαξαν αρκετά σημαντικά πράγματα που θα πρέπει να αποτελέσουν τις βάσεις την Νέας Κανονικότητας που πρέπει ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι να διαμορφώσουμε, απαλλαγμένοι από την πίστη σε μύθους, "δράκους" και "Μεσσίες" που μας νανούριζαν για να μας κρατάνε κοιμισμένους!
1) Καμία "αλληλέγγυα" Ευρώπη δεν υπάρχει, όλοι κοιτάνε την πάρτη τους και όποια "βοήθεια" αποφασίσουν έστω και πολύ αργά να μας δώσουν, μας τη δίνουν με το αζημίωτο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι μάλλον βραχνάς, παρά βοήθεια...
2) Κατόπιν τούτου αναδεικνύεται η ανάγκη για ριζική αναδιαμόρφωση των παραγωγικών μας δυνάμεων, ώστε να μπορούμε να επιτυγχάνουμε την μεγαλύτερη δυνατή επάρκεια σε προϊόντα πρώτης ανάγκης τουλάχιστον, που θα μας βοηθήσει να επιβιώνουμε και να μην καταρρέουμε σε τέτοιου είδους κρίσεις, που από δω και πέρα μάλλον θα είναι όλο και πιο συχνές! Και τη δυνατότητα αυτή την έχει η χώρα μας γιατί και πλούσια είναι και ικανό ανθρώπινο δυναμικό διαθέτει, σε αντίθεση με την λυσσαλέα προπαγάνδα που κάνουν περί του αντιθέτου, όσοι επιβουλεύονται να μας καταρρακώσουν το ηθικό για να μας υποτάξουν...
3) Το φαντεζί "american dream" και η θεοποίηση του υπερτιμημένου ιδιωτικού τομέα "ξεβρακώθηκαν" με την ανικανότητά τους να προστατεύσουν τον Άνθρωπο, που σε περιόδους σοβαρών κρίσεων καταφεύγει στο κατασυκοφαντημένο δημόσιο τομέα, που παρά τις όποιες ανεπάρκειες του, αποδεικνύεται συνεχώς πολύ πιο αποτελεσματικός και φιλάνθρωπος, από τον αδηφάγο, άπληστο και τελικά λειτουργικά ανίκανο ιδιωτικό τομέα, ειδικά στις μεγάλες κρίσεις.
4) Απομυθοποιούνται οι ικανότητες των πολυδιαφημιζόμενων και υπεροπτικών "προηγμένων" δυτικών κρατών, που έδειξαν ότι μάλλον αυτά είναι περισσότερο ανίκανα να διαχειριστούν κρίσεις, παρά εμείς, που τόσον καιρό μας κατηγορούσαν!
5) Είναι πλέον αυταπόδεικτη η αναγκαιότητα του θεμελιώδους ανασχηματισμού του παραγωγικού μας μοντέλου που δεν πρέπει να στηρίζεται μονόπαντα σε ελάχιστους μόνο τομείς της οικονομίας (όπως ο Τουρισμός π.χ.) αλλά να αναπτύξει ισόρροπα και τους άλλους παραγωγικούς τομείς όπου έχουμε σοβαρά συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως ο αγροτικός τομέας, η ελαφρά μεταποίηση, η υγεία, η παιδεία, η ενέργεια, η έρευνα και η καινοτομία κλπ, τομείς όπου μπορούμε να διαπρέψουμε αν κάνουμε σωστό σχεδιασμό.
Το πρωτόγνωρο οικονομικό περιβάλλον που ξεδιπλώνεται μπροστά μας, μπορεί και να μην είναι τελικά τόσο καταστροφικό όσο μας το παρουσιάζουν για να το δούμε φοβικά, αλλά αν το εκλάβουμε σαν μια μεγάλη ευκαιρία, με τον κατάλληλο σχεδιασμό, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή για να εγκαταλείψουμε λανθασμένες πρακτικές του παρελθόντος και να αξιοποιήσουμε σημαντικές δυνάμεις μας, που μέχρι τώρα, για διάφορους λόγους, τελούσαν εν υπνώσει!
Ας δούμε το μέλλον ως πρόκληση λοιπόν, και όχι με μοιρολατρία...
