Αφήστε τα παιδιά να ονειρευτούν...

 Όχι! Οι απαντήσεις που δίνουν τα παιδιά: "να έχει ο μπαμπάς μου δουλειά", "δε θέλω τίποτα για μένα, ας πάει στα φτωχά παιδάκια", "να έχουμε ρεύμα στο σπίτι", "να μη βλέπω τους γονείς μου να κλαίνε κρυφά" κ.α. παρόμοιες, δεν είναι φυσιολογικές για την ερώτηση: "Τι θέλεις να σου φέρει ο Άη-Βασίλης"! Τέτοιες απαντήσεις σημαίνουν πως έχουμε αποτύχει σαν κοινωνία, σαν ανθρωπότητα, και στερήσαμε από τα παιδιά μας την ξεγνοιασιά της παιδικής τους ηλικίας. Τα παιδιά θα πρέπει να ζητάνε παιχνίδια για να πραγματώσουν την αχαλίνωτη φαντασία τους, κάστρα για να γίνουνε βασιλιάδες και πριγκίπισσες, σπαθιά για να κατακτήσουν τον κόσμο, κούκλες για να διοχετεύσουν την φροντίδα και την αγάπη τους, αυτοκινητάκια, τραινάκια, ποδήλατα, πατίνια για να ταξιδέψει το μυαλουδάκι τους... Έχουμε ψαλιδίσει πρόωρα τα όνειρά τους, τα έχουμε στριμώξει στα καλούπια της μιζέριας που εμείς δημιουργήσαμε και τα "ωριμάζουμε" πριν την ώρα τους, για να δουν την κόλαση που εμείς φτιάξαμε... Και με αυτή τη βεβιασμένα χαμένη αθωότητα των παιδιών μας, χάνεται και η ελπίδα να ζήσουν έστω και για λίγο την ψευδαίσθηση της ευτυχίας, που όμως είναι τόσο σημαντική για την ανάπτυξη του ψυχισμού τους... Αφήστε λοιπόν τα παιδιά να ονειροπολήσουν! Αφήστε τα να περιπλανηθούν στον μαγευτικό κόσμο των παραμυθιών... Μην τα προσγειώνετε ανώμαλα στον φρικτό κόσμο των μεγάλων... Θα έχουν μια ολόκληρη ζωή να παλαίψουν με τα τέρατα που εμείς δημιουργήσαμε! Μην δηλητηριάζετε από τώρα τις ψυχούλες τους...

ΖΗΣΕ!!!

Γιατί βαρυγκομάς με της ζωής τις δυσκολίες;

Γιατί αισθάνεσαι φτασμένος επειδή απέκτησες χρήμα και δόξα;

Γιατί νομίζεις ότι είσαι σοφός, επειδή ο τοίχος σου γέμισε με πτυχία;

Στη ζωή αυτή δεν ήρθες για να βολευτείς! 

Αν ήταν έτσι, τότε ας έμενες στη βολή της απέραντης λήθης όπου βρισκόσουν πριν αντικρίσεις το φως της ημέρας καθώς ξεμυτούσες από τη μήτρα!

Εδώ ήρθες για να πονέσεις, να κλάψεις, να τυραννηθείς, να ιδρώσεις, να ματώσεις, να θυμώσεις, να αγανακτήσεις αλλά και ταυτόχρονα να φχαριστηθείς, να γελάσεις, να ηδονιστείς, να δημιουργήσεις, να απολαύσεις, να καμαρώσεις, να χορτάσεις...

Με άλλα λόγια, εδώ ήρθες να ΖΗΣΕΙΣ!

Ε ζήσε λοιπόν τη ζωή σου σε όλη της την τραγικότητα και σε όλο της το μεγαλείο, και μη την σπαταλάς σε καυχησιές και κλάψες! 

Ζ-Η-Σ-Ε !!!

Αποχαιρετισμός στο Μίκη

Μην πιστεύετε τα κανάλια...

Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν πέθανε!

Άνθρωποι σαν τον Μίκη Θεοδωράκη, δεν πεθαίνουν ποτέ!

Ούτε πέρασε σήμερα στην αθανασία....

Στην αθανασία έχει περάσει προ πολλού, με τους αγώνες του για την ελευθερία από κάθε σκλαβιά, ξένη ή ντόπια!

Στην αθανασία έχει περάσει με το απίστευτο σε όγκο και ποιότητα μουσικό έργο του!

Στην αθανασία πέρασε με τις ρηξικέλευθες ιδέες του, που μπορεί να μη συμφωνούσες μαζί του σε όλα, αλλά ήταν σίγουρα πολύ πιο μπροστά από την μίζερη εποχή του!

Στην αθανασία θα περάσει ως Αυθεντικός Έλληνας, με όλη την πολιτισμική σημασία που εμπεριέχει ο όρος Έλληνας: Ήταν αγωνιστής μέχρι τέλους, ήταν βαθιά καλλιτεχνική φύση, ήταν αυθόρμητος και πληθωρικός, ήταν γενναίος πολεμιστής σε όλα τα πεδία μαχών της ζωής, ήταν ενεργός πολίτης που πάντα ενδιαφέρονταν για τα κοινά μέχρι τα στερνά του, ήταν πατριώτης, αλλά και κοσμοπολίτης, εθνικός, αλλά και παγκόσμιος...

Με μία λέξη ήταν ΕΛΛΗΝΑΣ!

Αισθάνομαι μεγάλη τιμή και ιδιαίτερα τυχερός, που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά, το 2011, στο ξενοδοχείο Ηλέκτρα Παλλάς στην Θεσσαλονίκη, στη συνάντηση των συντονιστών των Σπιθών, και να συνομιλήσω μαζί του και κυρίως να ακούσω ή μάλλον κυριολεκτικά να ρουφήξω τις αφηγήσεις για τη ζωή του, που αποτελούν τη ζωντανή ιστορία του τόπου μας.

Ήταν τότε που συντάχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη στην Σπίθα, την προσπάθεια του Μίκη να συνενώσει όλους τους Έλληνες, ενάντια στους νέους ύπουλους κατακτητές, που φορώντας την προβιά του φίλου και σύμμαχου, υποδούλωσαν την Ελλάδα και το λαό μας με τα μνημόνια. Τότε, που ΚΑΝΕΝΑΣ από όλους αυτούς που θα τους δείτε σήμερα στα κανάλια να χύνουν ποτάμια από κροκοδείλια δάκρυα και θα εκφωνήσουν με τρεμάμενα λόγια πομφόλυγες και φληναφήματα, και που ΚΑΝΕΝΑΣ τους δεν τόλμησε να συμπαραταχθεί στον αγώνα του, που ήταν αγώνας ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας όλου του έθνους, και που αντιθέτως, αμέσως ή με χρονοκαθυστέριση, προσκυνήσαν τελικά τους νεοαποικιοκράτες... Τουλάχιστον ας σωπάσουν αυτή την ύστατη στιγμή από ντροπή, αν τους έμεινε καθόλου τσίπα...

Στον Μίκη λοιπόν δεν πρέπουν δάκρυα, αλλά χαμόγελα και τραγούδια, γιατί ο Μίκης μεταβαίνει στα Πεδία των Μακάρων πλήροις ημερών και έργων!

Όποια ειλικρινά δάκρυα ανέβουν στα μάτια μας, σ' εμάς που μοιραστήκαμε μαζί του κοινά οράματα, θα είναι δάκρυα όχι γι' Αυτόν, αλλά δάκρυα βωβού θρήνου για τη μοίρα του λαού μας, που χάνει τον τελευταίο ίσως στυλοβάτη του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, χωρίς δυστυχώς να διαφαίνεται ότι υπάρχει ισάξιος αντικαταστάτης του...

Καλό πέρασμα Μίκη μας...

Δρ. Νίκος Α. Παντελίδης

Συντονιστής της Σπίθας Λάρισας

Βεγγέρα στην Καλλιπεύκη

 Καλλιπεύκη Ολύμπου, προχωρημένο απόγευμα Παρασκευής μετά από την καθιερωμένη μεσημεριανή σιέστα. 

Φτιάχνω καφέ κι ανοίγω την τηλεόραση μηχανικά, από συνήθεια...

Παντού μαυρίλα. 

Καμμένα δέντρα, καμμένα σπίτια καμμένες ζωές...

Οι δημοσιογράφοι, σαν πολεμικοί ανταποκριτές χώνουν αδιάκριτα και ξεδιάντροπα το μικρόφωνο στα μούτρα των απελπισμένων πυρόπληκτων, για να πουλήσουν τα δάκρυα και την αγωνία τους για μερικές μονάδες τηλεθέασης...

Κάνω ζάπινγκ. 

Τίποτα καλύτερο... Μασκοφόροι πολιτικοί ορκίζονται αφοσίωση στα οφίτσια που ανέλαβαν από τον νέο ανασχηματισμό... Λόγια, λόγια, λόγια! Τους μάθαμε πια! 

Πιο κάτω διαφημίσεις, ατέλειωτες διαφημίσεις! Οι σύγχρονες Σειρήνες που μας ξεμυαλίζουν, κι ως άλλες Κίρκες μας μετατρέπουν σε υπερκαταναλωτικά γουρούνια... 

Κλικ στο τηλεκοντρόλ και πέφτω σε πολλοστή επανάληψη χαζοχαρούμενου σήριαλ...

Απελπίστηκα... 

Σβήνω το χαζοκούτι. 

Πιάνω το κινητό. 

Με το πρώτο κλικ στο facebook, βγαίνει μπροστά μου η υπενθύμιση από τον Μορφωτικό Σύλλογο Καλλιπεύκης, ότι απόψε το βράδυ έχει στο χώρο της αυλής του σχολείου μουσικοθεατρική παράσταση με τον πολύ ιδιαίτερο τίτλο, για ένα κτηνοτροφικό χωριουδάκι χαμένο κάπου στα 1054 μέτρα του ορεινού όγκου του Ολύμπου, "Ερωτοτρόπια"...

Αποφασίζουμε με τη γυναίκα μου να πάμε, χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες...

Στην αυλή του σχολείου μαζεύεται σιγά-σιγά ο κόσμος. Η βραδιά είναι γλυκιά... Η δρόσος του  βουνού των θεών μας κάνει να φορέσουμε τις ζακέτες μας. Η άψογη διοργάνωση της βραδιάς από τη μεριά του συλλόγου, διαθέτει και πρόχειρο μπαρ! Προμηθευόμαστε μπύρες από μια χαμογελαστή εθελόντρια, και καθόμαστε σε σχολικά καρεκλάκια, που μου θύμισαν τα παιδικά μου χρόνια. 

Ησυχία, η παράσταση αρχίζει, και μαζί της αρχίζουν μια σειρά από ευχάριστες εκπλήξεις! 

Μιά καταπληκτική ορχήστρα από νέους που κατάγονται από το χωριό χάιδεψε τα αυτιά μας, με δύο υπέροχες φωνές, τόσο η γυναικεία όσο και η ανδρική, πού με άφησαν κατάπληκτο! Το ρεπερτόριο είχε πολύ ψαγμένα έντεχνα τραγούδια, που δεν θα ακούσεις να παίζονται συχνά από τα δημοφιλή ραδιόφωνα... Η πρώτη εντύπωση κερδίθηκε!

Κάτι ωραίο γίνεται εδώ! Ακολούθησε μια εναλλαγή θεατρικών σκέτς, μουσικών κομματιών, αφηγμάτων και χορού, από ταλαντούχα παιδιά του χωριού που έβλεπες στις κινήσεις τους, στις φωνές τους, στις εκφράσεις τους, το πάθος της αγάπης αυτού που κάνουν, που δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τις ερμηνείες φτασμένων ηθοποιών! 

Ζήσαμε μαζί τους όλο το φάσμα των συναισθημάτων του έρωτα, την αγωνία, την εγκαρτέριση, τη χαρά, την ηδονή, τη διάβρωση από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, την μετουσίωση σε συντροφική αγάπη, αλλά και την απόρριψη και τον πόνο του χωρισμού, έτσι ώστε να δικαιολογείται πλήρως ο τίτλος "Ερωτοτρόπια". Η σκηνοθεσία της παράστασης κατάφερε με τις εναλλαγές μουσικής και θεατρικής δράσης να κρατήσει ακμαίο το ενδιαφέρον του κοινού σε όλο το δίωρο της παράστασης και να απολαύσουμε όλοι μια υπέροχη βραδιά! 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους συντελεστές της παράστασης και τους εμπνευσμένους και ακούραστους εθελοντές του Μ.Ε.Σ.Α.Κ. Καλλιπεύκης για τη σπουδαία δουλειά που κάνουν, για να κρατήσουν ζωντανό και πολιτισμικά ενεργό το χωριό τους. Αποτελούν φάρο ελπίδας μέσα στα αποκαΐδια της αλλοτρίωσης του ξένου προς τον ελληνικό, τρόπου ζωής που υιοθετήσαμε!

Δεν υπάρχουνε θεοί…

 

 

Ναι, δεν υπάρχουνε οι Έλληνες θεοί,
αν δεν θωρείς τις μορφές τους καθώς αγναντεύεις τις κορφές του Ολύμπου!

Ναι, δεν υπάρχει ο Νεφεληγερέτης Δίας,
αν δε νιώθεις τη δύναμή του στη βροντή του κεραυνού και το βλέμμα του στη λάμψη της αστραπής!

Ναι, δεν υπάρχει η Πανομφαία Ήρα,

αν δεν σε τυλίγει η αύρα της κάθε φορά που αγκαλιάζεις τη σύντροφο της ζωής σου!

 

Ναι, δεν υπάρχει ο Ενοσίγαιος Ποσειδώνας,

αν δε διακρίνεις τα γένια του στους αφρούς της αγριεμένης θάλασσας!

 

Ναι, δεν υπάρχει η Γλαυκώπις Αθηνά,

αν δεν τη βλέπεις να σου χαμογελά κάθε φορά που κατακτάς μια καινούρια γνώση!

 

Ναι, δεν υπάρχει ο Μουσηγέτης Απόλλωνας,

αν δεν ακούς τη γλυκόχορδη λύρα του μέσα στην πανδαισία χρωμάτων του δειλινού!

 

Ναι, δεν υπάρχει η Καλλίπυγος Αφροδίτη,

αν δεν έχεις γευτεί τον πραγματικό έρωτα σε όλο του το μεγαλείο!

 

Ναι, δεν υπάρχει ο Κερδώος Ερμής,

αν δεν τον βλέπεις να φτερουγίζει πάνω από τους πάγκους της πολύβουης αγοράς!

 

Ναι, δεν υπάρχει η Αγλαόκαρπος Δήμητρα,

αν δεν αισθάνεσαι την ενέργειά της στο βλαστάρι που τρυπά το χώμα για να βγει στο φως!

 

Ναι, δεν υπάρχει ο Τειχεσιπλήτας Άρης,

αν δεν χτυπούν δυνατά οι φλέβες σου, όταν σε καλεί η πατρίδα να την υπερασπιστείς!

 

Ναι, δεν υπάρχει η Αγροτέρα Άρτεμις,

αν δεν διακρίνεις τη θωριά της να κρύβεται ανάμεσα στα πανύψηλα δέντρα του δάσους!

 

Ναι, δεν υπάρχει ο Κλυτοτέχνης Ήφαιστος,

αν δεν γροικάς το σφυρί και το αμόνι του σε κάθε περίτεχνο κομψοτέχνημα των θνητών!

 

Ναι, δεν υπάρχει η Αείπυρος Εστία,

αν δε νιώθεις τη θαλπωρή της ζεστασιάς να σε πλημμυρίζει κάθε φορά που γυρνάς στο σπίτι σου!

 

Ναι, δεν υπάρχει ούτε ο Διόνυσος, ούτε οι Νύμφες, ούτε οι Μούσες, ούτε οι Χάριτες, ούτε όλες οι θεότητες της Ελληνικής Φύσης,

αν η καρδιά σου δε χτυπά ελληνικά και δεν έχεις αγαπήσει βαθιά τούτον τον ιερό τόπο που λέγεται Ελλάς, που πάει να πει, η Χώρα του Φωτός!

 

Ύμνος εις την Ελευθερία 200 χρόνια μετά

Σήμερα είναι η Παγκόσμια μέρα της Ποίησης και έχω την τιμή να σας παρουσιάσω το καινούριο μου ποίημα που μόλις έγραψα, με αφορμή τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821.Θα ήθελα να σας ζητήσω συγνώμη για το θράσος μου, καθώς η ιδέα αυτού του ποιήματός μου είναι να αποτελέσει μια συνέχεια του Ύμνου εις την Ελευθερίαν του μέγιστου Διονυσίου Σολωμού, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε ο εθνικός μας ποιητής και συνεχίζοντας την αφήγηση των γεγονότων για 200 χρόνια μετά, διατηρώντας τον ίδιο ρυθμό στο στίχο. Γι αυτό και το ποίημά μου ονομάζεται: "Ύμνος εις την Ελευθερία 200 χρόνια μετά".
Παρακαλώ, κρίνετέ με με επιείκεια και συγχωρέστε το θράσος μου...








Ύμνος εις την Ελευθερία
200 χρόνια μετά
1.
Πέρασαν 200 χρόνοι
από κείνη τη στιγμή,
που οι παίδες των Ελλήνων
σφίξαν όλοι την πυγμή,
2.
κι αποφάσισαν πως θέλουν
να ‘ναι λεύτεροι στη γη
δίχως μπέηδες κι αγάδες
να τους ορίζουν τη ζωή.
3.
Αλλά φευ! Ευθύς αμέσως
μόλις διώξαν την τουρκιά,
τους εβρήκε στο κεφάλι
άλλη μία συμφορά.
4.
Ονομάζεται διχόνοια
κι είναι τόσο τρομερή,
που θερίζει τον λαό μας
σαν του Τούρκου το σπαθί.
5.
Κι αν τον Τούρκο τον γνωρίζεις,
τον λογίζεις για εχθρό,
πως ν’ αντέξεις να σκοτώνει
αδερφός τον αδερφό;
6.
Μαυροκορδάτοι και Κωλλέτηδες,
κοτζαμπάσηδες και δεσπότες,
οι οσφυοκάμπτες της τουρκιάς,
κήρυξαν τους ήρωες, προδότες!
7.
Το μυρίστηκαν κι οι ξένοι
και σκεφτήκαν πονηρά,
πως θα μας διαφεντέψουν
ρίχνοντας λάδι στη φωτιά.
8.
Τον σπουδαίο Κυβερνήτη
που είχε οράματα πολλά,
δυστυχώς τον εσκοτώσαν
ανθελληνικά σκυλιά.
9.
Κι έτσι όπως τα καταφέραν,
με τον δόλο οδηγό,
στην Ελλάδα μας θρονιάσαν
βασιλέα Βαυαρό.
10.
Και αντί η Δημοκρατία
στη γενέτειρά της να ‘ρθει
φέρανε την τυραννία
του Όθωνα οι υποτακτικοί.
11.
Ω Ελλάδα προικισμένη
με το κλέος των προγόνων
πώς κατάντησες παιχνίδι
αναξίων επιγόνων;
12.
Μα θα ήταν αδικία
όλους να τους τσουβαλιάσεις
και το στάρι με την ήρα
στα σκουπίδια να πετάξεις.
13.
Όπως το αγνό το μέλι
στην κορφή βρωμιές ξεβράζει
έτσι κι ο έρμος ο λαός μας
σκάρτους κυβερνήτες βάζει.
14.
Μα ο λαός δεν είναι σκάρτος,
η μεγάλη πλειοψηφία
είναι ανθρώποι προκομένοι
με φιλότιμο κι ανδρεία.
15.
Και παρά τις δυσκολίες,
και των ξένων τις παγίδες
καταφέραν να προκόψουν
και να θρέψουν τις ελπίδες.
16.
Η Ελλάδα μεγαλώνει
και ανοίγει τα φτερά της
για να πάρει πάλι πίσω
τα εδάφη τα δικά της.
17.
Όμως πάλι η κατάρα
της διχόνοιας και των ξένων
εμποδίζουν το λαό μας
να καλπάσει προς το μέλλον.
18.
Τη Μεγάλη την Ιδέα
που πιστέψανε πολλοί
την μετάτρεψαν οι αχρείοι
σε εθνική καταστροφή.
19.
Πόντος και Καππαδοκία
και παράλια ιωνικά,
πατρογονικές πατρίδες
παραδόθηκαν στη φωτιά.
20.
Τον λαό μας τον πλακώνει

φτώχεια, προσφυγιά, λιμός
μα απ’ όλα πιο βαρύς
ο εθνικός μας διχασμός.
21.
Αχ Ελλάδα φτωχομάνα
τα παιδιά σου κατατρεγμένα,
στην αγκάλη σου κουρνιάσαν να τραφούν,
απ’ τα στήθη σου τα μαραμένα.
22.
Με πείσμα και πολλή δουλειά

ο λαός μας δεν το βάζει κάτω,
ορθώθηκε για άλλη μια φορά

και με μισοάδειο πιάτο,
23.
ώσπου το μαύρο του το ριζικό,
που να ησυχάσει δεν τον αφήνει,
τον έριξε ξανά
στου πόλεμου τη δίνη.
24.
Οι μεγάλες οι δυνάμεις,
που τον κόσμο κυβερνάνε,
δεν τα βρήκαν μεταξύ τους
και πάνω στους λαούς ξεσπάνε.
25.
Ιταλοί φασίστες ήρθαν
την Ελλάδα να πατήσουν
μα το φρόνιμα των Ελλήνων
δίχως να υπολογίσουν.
26.
Κι έτσι μια φορά ακόμα
έγραψε η Ιστορία
άλλη μια χρυσή σελίδα
για των Ελλήνων την ανδρεία.
27.
Όμως πριν χαρούν τη νίκη
και πριν να την πανηγυρίσουν
Γερμανοί μπήκαν στη χώρα
ότι βρήκαν να γκρεμίσουν.
28.
Λυσσασμένοι από το μίσος
που οι Έλληνες τους ντροπιάσαν,
διαλύσανε τα πάντα,
κλέψαν, σκότωσαν, βιάσαν.
29.
Μα ο ηρωικός λαός μας
αντιστάθηκε γενναία
και δεν άφησε σε ησυχία
τον βάρβαρο τον εισβολέα.
30.
Με λόγια μεγαλόστομα
οι Σύμμαχοι μας φλομώσανε,
αλλά στην πράξη τα οφειλόμενα,
ποτέ δε αποδώσανε.
31.
Ερήμην των λαών
Άγγλοι, Ρώσοι, Αμερικάνοι
μοιράσανε τον κόσμο
όπως αυτούς τους κάνει.
32.
Και στην Ελλάδα σπείρανε
το μίσος, τη διχόνοια
κι αδελφοκτόνο πόλεμο
για άλλα πέντε χρόνια.
33.
Κι έτσι η Ελλάς αν και νικήτρια,
βγήκε τελικά χαμένη,
κι από τους ηττημένους πιότερο
φτωχή και διαλυμένη.
34.
Ακολούθησαν χρόνια δύσκολα,
να στυλωθεί στα πόδια
για να γιατρέψει τις πληγές
από τα φίλια βόλια.
35.
Τα παιδιά της αναγκάστηκαν
να φύγουν μετανάστες
και η χώρα στο έλεος έμεινε
από ξένους μεταπράτες.
36.
Παρ’ όλα αυτά κατάφερε
πάλι να ορθοποδήσει
και να σταθεί αξιοπρεπώς
σ’ Ανατολή και Δύση.
37.
Οι ξένοι όμως δεν την άφηναν
να αποχτήσει ανεξαρτησία,
τα πάντα τα δοκίμασαν
ως και τη δικτατορία!
38.
Άμοιρε ελληνικέ λαέ
πόσο είσαι αδικημένος!
Αν κι είσαι πάντα νικητής,
πάντα είσαι ο χαμένος!
39.
Στο γύψο χρόνους επτά
μας βάλαν οι συνταγματαρχαίοι
που οι στολές τους στην ούγια γράφανε
made in U.S.A.
40.
Και σαν επιτέλους ήρθε η στιγμή
για να απαλλαγούμε
χάσαμε την Κύπρο την μισή
κι ακόμα τη θρηνούμε!
41.
Μας φέραν τον Καραμανλή
σαν ήρωα απ’ τη Γαλλία
εκεί όπου πήγε να κρυφτεί
για μια επταετία.
42.
«Η Κύπρος κείτεται μακράν»
είπε σουφρώνοντας τα φρύδια,
αυτός που μας τον φέρανε
για Εθνάρχη με… γονίδια!
43.
Μα οι καιροί αλλάξανε
κι η Ευρώπη ενωμένη
την Ελλαδίτσα ζήτησε
να έχει ερωμένη!
44.
Για μια μακρά περίοδο
ζούσαμε σ’ ουτοπία
νομίζαμε πως έχουμε
λεφτά κι ανεξαρτησία.
45.
Και πάνω που νομίσαμε
πως παν τα βάσανά μας
μας θύμισαν για τα καλά
ποιοι είν’ τ’ αφεντικά μας.
46.
Την πάθαμε σαν αγράμματοι
που καθόλου δεν τους κόβει
κι εκεί που μας χρωστούσανε
μας πήραν και το βόδι!
47.
Μας κάναν να πιστέψουμε
πως είμαστε χρεωμένοι
πως είμαστε τεμπέληδες
άξεστοι και καημένοι.
48.
Εμείς που με τον πολιτισμό
τους βγάλαμε απ’ το σκότος,
τώρα δεν μας χρειάζονται
τους είμαστε άχρηστο κόστος.
49.
Λιμπίστηκαν τα πλούτη μας
που είναι σ’ αφθονία,
χρυσός, ενέργεια, ορυκτά,
φύση και γεωγραφία.
50.
Μας φόρεσαν Μνημόνια
οι ντόπιοι τους συνεργάτες
πάντα εδώ θα αφθονούν
Πηλιογούσες κι Εφιάλτες.
51.
Μας δέσαν χειροπόδαρα,
μας κάναν αποικία,
χάσαμε δικαιώματα
και ανεξαρτησία.
52.
200 χρόνοι πέρασαν
κι ακόμα διεκδικούμε
τη λευτεριά και το ψωμί
κι ανθρώπινα να ζούμε!