Κάντε τα κουμάντα σας...

 

Φουσκώσετε τα πνευμόνια σας με ελληνικό αγέρι, γεμάτο με μυρωδιές από θαλασσινό ιώδιο, αγιόκλημα και βασιλικό! 

Γεμίστε το μυαλό σας με εικόνες από το απέραντο γαλάζιο, τα άγρια, άπαρτα βουνά, τα φρεσκοασβεστωμένα σπίτια, που αντανακλούν τις ακτίνες του Υπερίωνα Ήλιου!

Εγκλωβίστε στους λαβυρίνθους των αυτιών σας τον ήχο από το κυματάκι που σκάει στην ακρογιαλιά, κάνοντας τα βοτσαλάκια να κατρακυλάνε πέρα - δώθε, τον παραπονιάρικο μακρόσυρτο ήχο του κλαρίνου στα πανηγύρια, το μονότονο κελάηδισμα του Γκιώνη, που σπάει τη σιγαλιά της νύχτας με πανσέληνο!

Φορτώστε τους γευστικούς σας κάλυκες με θεϊκές γεύσεις από φρέσκα πελαγίσια ψάρια στη σχάρα,  κατσικάκι ελευθέρας βοσκής στον ξυλόφουρνο, μπριάμι με λαχανικά από τον κήπο!

Γεμίστε τα ρούχα σας με λεκέδες από τα ζουμιά του καρπουζιού που το τρως με τη φέτα, το τζατζίκι που σου έπεσε από το παραγεμισμένο πιτόγυρο, το κρασί που πιτσίλησε, καθώς τσουγκρίζαν τα ποτήρια!

Μην τα πλένετε, φυλάξτε τα σαν παράσημα! 

Πάρτε τα μαζί με τις άλλες αναμνήσεις, να έχετε να πορεύεστε τον χειμώνα, μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι...

Μύχιες σκέψεις καλοκαιρινής νυκτός

 

Έχεις λιώσει τα παντελόνια σου στα θρανία... 

Έχεις σπουδάσει δέκα χρόνια την επιστήμη σου...

Έχεις πάρει πτυχία , μάστερ, διδακτορικά...

Έχεις συγκροτημένο λόγο, πλούσιες γνωσεις, εμπνευσμένες ιδέες, ακαίρεο ήθος, αδαμάντινο χαρακτήρα, ενσυναίσθηση...

Όλοι σου λένε ότι είσαι πολύ έξυπνος, αλλά κι εσύ το αντιλαμβάνεσαι από τις αντιδράσεις των άλλων όταν συναναστρέφεσαι μαζί τους...

Επαγγελματικά όμως χολαίνεις. 

Με το ζόρι βρίσκεις δουλειά, συχνά σε θέσεις πολύ χαμηλότερες των προσόντων σου...

Το βιογραφικό σου σημείωμα είναι εντυπωσιακό, αλλά συνήθως απορρίπτεσαι μετ' επαίνων...

Με μεγάλη δυσκολία τα φέρνεις βόλτα. Αν τα φέρνεις...

Ταυτόχρονα, βλέπεις γύρω σου ένα σωρό άλλους ανθρώπους, με υποδεκαπλάσια προσόντα από σένα, άξεστους χαχόλους, κυανοπώγωνες, στουρνάρια κανονικά, ακοινώνητους, να πλασάρονται ως "μεγαλοεπιχειρηματίες", με στόμφο αρχοντοχωριαταραίου, ύφος χιλίων καρδιναλίων, να κυκλοφορούν με Ferrari και τζιπάρες, να χαριεντίζονται τα καλοκαίρια στις Μυκόνους και τους χειμώνες στις Αράχοβες, να ζούνε σε βιλάρες με πισίνες και τζιακούζια ... και τρελαίνεσαι!

Όχι ότι λιμπίζεσαι τα εξόφθαλμα πλούτη τους... 

Κάθε άλλο! 

Είσαι και ολιγαρκής, παναθεμά σε! 

Ομως, θα ήθελες να μπορείς να ζεις με αξιοπρέπεια, βρε αδερφέ...

Και τότε αναρωτιέσαι: 

Ρε γ@μώτο, πόσο πιο βλάκας μπορεί να είσαι από αυτόν τον, αντικειμενικά και πανθομολογουμένως, ξεκούρδιστο μπαγλαμά, που έχει χ€στεί στο τάληρο, ενώ εσύ τρομάζεις να βγάλεις το μήνα;

Αρχίζεις να χάνεις την αυτοεκτίμησή σου, κοντεύεις να αποκτήσεις σύνδρομο κατωτερότητας, και σκέφτεσαι να επισκευτείς ψυχολόγο, αν όχι ψυχίατρο...

"Τι να φταίει, τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά...", που λέει και το λαϊκον άσμα...

Και σκάει ένα σκάνδαλο σαν του ΟΠΕΚΕΠΕ, σαν των στημένων δημοσίων διαγωνισμών, σαν την ανάθεση σε ημετέρους διαφόρων έργων, σαν των φωτογραφικών προκηρύξεων θέσεων, σαν των χαριστικών διαταξεων, σαν των πέτσινων επιχορηγήσεων και επιδομάτων, κτλ, κτλ...

...και τότε καταλαβαίνεις ότι σου λείπουν τα βασικότερα προσόντα επιτυχίας στην Ελλάδα: 

Το βίσμα, τα κολλητιλήκια με την εξουσία, η ανηθικότητα, το περίσσιο θράσος, η σκ@τοψυχιά, η αναισθησία, ο κοινωνικός παχυδερμισμός...

Θα μου πεις, όλοι όσοι είναι επιτυχημένοι και πλούσιοι, είναι έτσι; 

Ίσως όχι... 

Όσοι όμως δεν είναι, είναι σίγουρα σπάνιες εξαιρέσεις!

Γιατί αυτή η χώρα, με αυτό το χυδαίο πολιτικό σύστημα που τη διαφεντεύει, δεν επιτρέπει στους σωστούς και τους άξιους ανθρώπους να προκόψουν... 

Γι αυτό όσοι μπορούν και φεύγουν και πηγαίνουν σε χώρες με στοιχειώδη αξιοκρατία, προκόβουν, κάτι που στη χώρα τους δεν θα μπορούσαν με τίποτα...

Έλα όμως που έχεις, συν τοις άλλοις, και το κουσούρι να αγαπάς παθολογικά την πατρίδα σου και να μην μπορείς μακριά της, κι ας σε πληγώνει καθημερινά... 

Δεν υπάρχει γιατριά σας λέω!

Καληνύχτα σας!