Το παράπονο του Πηνειού*

Αγαπητοί γείτονες, συγκάτοικοι Λαρισαίοι!

Εγώ, ο ζωοδότης και αργυροδίνης Πηνειός, ο πολυτραγουδισμένος ποταμός του Θεσσαλικού κάμπου, με τι διάθεση να σας δεχτώ φέτος στη γιορτή μου;

Θρηνώ για τα περήφανα δέντρα μου, που κείτονται κομμένα από ύπουλα πριόνια, που τα στείλανε άσπονδοι «φίλοι» μου, που δήθεν νοιάζονται για το καλό μου! Από το ξύλο τους φτιάξανε ιλουστρασιόν χαρτί, για να τυπώσουν πάνω του λευκώματα με τις ομορφιές μου… Τι υποκριτές!
Αλήθεια, όταν έχεις τέτοιους «φίλους», τι τους θέλεις τους εχθρούς;

Θλίβομαι για τα βρώμικα νερά μου, που σκοτώσανε κάθε ίχνος ζωής που υπήρχε μέσα τους! Μέσα μου ρέουν επικίνδυνα φυτοφάρμακα και σιχαμερά υγρά απόβλητα του δήθεν «πολιτισμού» σας, που αλόγιστα με ποτίζουν κάποιοι ασυνείδητοι.

Ντρέπομαι για τη ξεγυμνωμένη όχθη μου, για την κακοσμία που αναδύω και για τα λογής – λογής σκουπίδια που επιπλέουν πάνω μου!

Ανησυχώ για τα αηδόνια και τα άλλα πουλιά που κατοικούν στις όχθες μου. Τα ακούω να κελαηδούν θλιμμένα, μοιρολογώντας για την κατάντια μου!

Τρέμω για το μέλλον μου και για τα αλόγιστα σχέδια «κάποιων», που θέλουν να με εκμεταλλευτούν βάναυσα για να ικανοποιήσουν τις ματαιοδοξίες τους! Άκουσα πως θέλουν να τσιμεντοστρώσουν την ήδη κακοποιημένη αριστερή όχθη μου, και να στήσουν παντού καφετερίες, μπαρ και ταβέρνες, αντικαθιστώντας την ομορφιά της Φύσης με τα κακόγουστα σύμβολα του υπερκαταναλωτισμού και της αλλοτρίωσης…

Καλοί μου άνθρωποι!
Εγώ το μόνο που θέλω, είναι να κυλάω ήσυχος τα γάργαρα νερά μου κάτω από τη σκιά των δέντρων στις όχθες μου!
Να νιώθω τη ζωή γύρω μου να ανθίζει, να κελαηδά, να κολυμπά μέσα μου!
Θέλω να ακούω τις χαρούμενες φωνούλες των παιδιών σας, που παίζουν στις όχθες μου!
Να αφουγκράζομαι τις βαριές ανάσες των αθλητών που τρέχουν!
Θέλω να σας χαίρομαι και να με χαίρεστε κι εσείς, χωρίς να βλάπτει ο ένας την υγεία του άλλου!

Μήπως ζητάω πολλά καλοί μου φίλοι;


Με αγάπη
Ο Πηνειός ποταμός

*Τη μετάφραση του κελαρύσματος των νερών του Πηνειού έκαναν οι Πολίτες σε Δράση.