Εκείνο που με λυπεί αφάνταστα, είναι ότι οι κλάδοι των εργαζομένων αντιδρούν ΜΟΝΟ όταν θίγονται τα δικά τους κλαδικά, μικρά ή μεγάλα συμφέροντα...
Σήμερα οι καθηγητές και οι δημοτικοί αστυνόμοι, χτες οι υπάλληλοι της ΕΡΤ, προχθές οι απόστρατοι, αύριο κάποιοι άλλοι....
Όμως, ακόμα κι αυτές οι αντιδράσεις είναι εντελώς τυπικές και χλιαρές, και περιορίζονται μόνο σε καμία 24ωρη απεργιούλα (να 'χαμε να λέγαμε δηλαδή), καμιά σκορποσυγκέντρωση, καμιά ψευτοπορεία που φυλλορροεί καθώς περνά έξω από καφετέριες και τσιπουράδικα...
Ταυτόχρονα, η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή!
Η Ελλάδα τελεί υπό ξένη κατοχή, έχασε την Εθνική της Ανεξαρτησία και Κυριαρχία, καταλύθηκαν και τα τελευταία προσχήματα του ψευδοδημοκρατικού πολιτεύματος του Κοινοβουλευτισμού, με συνεχείς παραβιάσεις του Συντάγματος, απώλεια της νομοθετικής μας αυτοτέλειας, με μια κυβέρνηση εντολοδόχων των δανειστών μας και υπό την απροκάλυπτη εποπτεία τους, υποθηκεύτηκε η εθνική μας περιουσία, καταδικαστήκαμε σε φτώχεια, ανεργία, απελπισία, που οδηγεί σε χιλιάδες αυτοκτονίες και ακόμη περισσότερες χιλιάδες μειώσεις των γεννήσεων λόγω της οικονομικής αβεβαιότητας, ενώ γιγαντώνεται η μετανάστευση των νέων υψηλά καταρτισμένων Ελλήνων, που τους χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η πατρίδα...
Όσες αντιδράσεις υπήρξαν, στερούνταν ανεξάρτητου συντονισμού, μαζικότητας, διάρκειας, συνέχειας και ανατρεπτικού σχεδιασμού...
Υπήρξαν βέβαια, και μερικές μεμονωμένες, σοβαρές, ηρωικές όντως, αντιδράσεις, (όπως στην Κερατέα και στις Σκουριές), αλλά δεν επεκτάθηκαν σε πανελλαδικό επίπεδο, ώστε να πάρουν παλλαϊκό χειμαρρώδη χαρακτήρα, που θα καταπνίξει τους κατακτητές και τους συνεργάτες τους...
Επίσης το ελπιδοφόρο Κίνημα των Αγανακτισμένων, ενώ είχε μεγάλη μαζικότητα και έδειχνε κάποια ευοίωνη προοπτική, γρήγορα καπελώθηκε από τους "πυροσβέστες" του πολιτικού συστήματος (εννοώ τα διάφορα κόμματα και κομματίδια, τα οποία -είμαι πλέον πεπεισμένος- ότι λειτουργούν προβοκατόρικα, και σκοπός τους είναι να κάνουν ζημιά στα αυθόρμητα και αδέσμευτα κινήματα πολιτών) και επομένως σιγά-σιγά έσβησε άδοξα, σκορπίζοντας απογοήτευση σε όσους αγανακτισμένους πολίτες αυθόρμητα και ανεξάρτητα συμμετείχαν...
Εκείνο λοιπόν που χρειάζεται, είναι η συνολική θεώρηση της κατάστασης που βρισκόμαστε, η συνειδητοποίηση της σοβαρότητάς της, και η σθεναρή απόφασή μας για να την ανατρέψουμε!
Με μεμονωμένες, κατά το δοκούν και αποσπασματικές αντιδράσεις, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει για κανένα μας!
Δεν υπάρχει κανένα χαραγμένο μονοπάτι, κανένα εγχειρίδιο οδηγιών, για το τί και πώς πρέπει να πράξουμε, και φυσικά κανένας "Σωτήρας", πολύ δε περισσότερο αν αυτοί οι "Σωτήρες" προέρχονται από το παρελθόν και εμπλέκονται έμμεσα ή άμεσα για τη σημερινή μας κατάντια...
Μόνοι μας θα χαράξουμε την πορεία μας για τον αληθινό εκδημοκρατισμό της κοινωνίας μας και μόνοι μας θα βρούμε τις λύσεις...
Ή θα αναλάβουμε με σθένος, αξιοπρέπεια και παρρησία τις τύχες μας στα χέρια μας, με όποιο κι αν είναι το τελικό αποτέλεσμα ή θα παραδοθούμε αμαχητί ταπεινωμένοι κι εξευτελισμένοι, στη χλεύη των επόμενων γενεών που θα μας οικτίρουν αιώνια!
Δική μας η επιλογή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου