Και μετά σιωπή…

Και μετά σιωπή...
Οι ποιητές έχασαν τη λαλιά τους...
Άναρθρες κραυγές, που δεν μπορούν να περιγράψουν τον πόνο...
Ξεψυχισμένες λέξεις, ανίκανες να περιγράψουν την αγάπη...
Και ζωή χωρίς πόνο και αγάπη, είναι μια νεκρή ζωή...
Ένα ζόμπι που περιφέρεται χωρίς σκοπό, χωρίς να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει γύρω του...
Άγονη έρημος, δίχως μία όαση...
Κούφιο νερό, που δεν ξεδιψά διψασμένα χείλη...
Εν αρχή ει η ποίησις,
άνευ της οποίας ουδένα νόημα έχει η ζωή....

*  Έμπνευση από την επέτειο θανάτου του μεγάλου μας ποιητή Γεωργίου Σεφέρη, που έφυγε σαν σήμερα πριν από 45 χρόνια...