Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν

Με είχε πρήξει η κυρά, ότι εμείς δεν πάμε ποτέ σε ρεβεγιόν, ενώ πάει και η κουτσή Μαρία, και είπα φέτος να της κάνω το χατήρι για να της φύγει ο καημός...

Τι το ήθελα; Δε φτάνει που μας γδάρανε κανονικά, μας άφησαν και νηστικούς χρονιάρα μέρα!

Μας φέρανε για ορεκτικό κάτι μπουκίτσες με μυγοφτύσματα επάνω, που μας το πλάσαραν για "μπουντερμπρόντ με μαύρο χαβιάρι"... 

Σα τα μα ρε λαμόγια; Που όταν ήμουν στη Ρωσία έχω φάει τόση Μπελούγκα από το Βλαδιβοστόκ, όση δε φάγανε στη ζωή τους ο Ωνάσης, ο Νιάρχος και ο Βαρδινογιάννης μαζί; Αν μη τι άλλο, έμαθα να ξεχωρίζω το καλό χαβιάρι από τα αβγά των κολεόπτερων!

Μέρα που ήταν, είπα να συγκρατηθώ...

Μετά μας φέρανε μια κουτσουλιά που το ονομάσανε μενταγιόν λαχανικών με βάση τη μελιτζάνα... 

Έφυγε άπατο έτσι όπως ήρθε, παρόλο που η κυρά μού πατούσε συνέχεια το πόδι κάτω από το τραπέζι, για να συγκρατηθώ και να μη φερω το πιάτο κολάρο στον σερβιτόρο...

Στη συνέχεια, σε ένα τεράστιο άδειο πιάτο, μας βάλανε από τρία τσιγαρόχαρτα που τα βαπτίσανε "καπνιστή πάπια Πεκίνου", τόσο λεπτά σαν το αραχνοΰφαντο πέπλο της Σαλώμης, και δίπλα ένα σωρουδάκι από σκάγια, που μας είπαν ότι είναι μαύρο κινόα βρασμένο στον ατμό!

Αυτό ήταν!!! 

Είχα φτάσει στα όριά μου!!!

Πλέρωσα τη λυπητερή που ήταν σα λογαριασμός τριμήνου της ΔΕΗ, πήραμε από την γκαρνταρόμπα τη γούνα της κιουρίας, και φύγαμε άρον-άρον, κατεβάζοντας καντήλια και χριστουγεννιάτικα απολυτίκια, μέρα που ήταν σήμερα!

Ευτυχώς που πετύχαμε ανοιχτή την καντίνα του Ζάχου, και χτυπήσαμε από δυο "βρώμικα" και ήρθαμε στα ίσια μας...

Χρονιάρα μέρα ήτανε και είπαμε να μη χαλάσουμε τη βραδιά μας και να συνεχίσουμε στα μπουζούκια.

Πήγαμε στο ανακαινισμένο "Φάληρο", που είναι σταθερή αξία στη λαρισαϊκή νύχτα! Το γλέντι κράτησε μέχρι πρωίας!

Ξημερώματα Χριστουγέννων λοιπόν, πήραμε το δρόμο του γυρισμού πεζή, διότι είμεθα ευσυνείδητοι πολίτες και δεν οδηγούμε μεθυσμένοι!

Ζαλισμένος από τα ξύδια, βλέπω μπροστά μου ένα χλιδάτο μαγαζί να είναι ακόμα ανοιχτό και να έχει φουλ κόσμο μέσα!

Κοιτιόμαστε με το γυναικάκι μου στα μάτια, και της λέω να περιμένει για λίγο έξω, κι εγώ να μπω για να δω τι παίζει. 

Μπουκάρω το λοιπόν, και βλέπω τον Φλωρινιώτη με μούσια, στα χρυσά ντυμένος, να πιάνει το μικρόφωνο και να πατάει κάτι ξεγυρισμένους αμανέδες, γεμάτους νταλκά και πόνο!  Το πλήθος από κάτω έμενε εκστασιασμένο με τη φωνάρα του καλλιτέχνη, ενώ η ατμόσφαιρα μύριζε μπάφο, που σημαίνει ότι το μαγαζί ήταν πολύ προχωρημένο! 

Άνθρωπος είμαι, μεράκλωσα! Πετάω κι εγώ στον αέρα

κάτι χαρτοπετσέτες, που είχαν ξεμείνει στην τσέπη μου, άρπαξα κι ένα σιτεμένο γκομενάκι δίπλα μου με κότσο και χοντρά κοκάλινα γυαλιά, και το ανέβασα πάνω στην καρέκλα να χορέψει... 

Αμέσως πετάχτηκαν κάτι μπράβοι που στέκονταν πίσω από έναν πάγκο στην είσοδο, κι άρχισαν να μου λένε ντροπή, και πως δεν κάνει να συμπεριφέρομαι έτσι στην εκκλησία, και κάτι τέτοια κουλά...

Με πετάξανε έξω σηκωτό, κακήν-κακώς, κι εγώ για να μην κάνω φασαρία χρονιάρα μέρα, πήρα την κιουρία μου και φύγαμε...

Κρίμας!!! Τέτοιο τσίλικο μαγαζί και να το δουλεύουν τόσο ξενέρωτα αφεντικά...

Deja vu ή το έργο το 'χω ξαναδεί!

 

Και θα 'ρθουν πάλι εκλογές, 

και θα ξεστομιστούν ξανά κούφια λόγια κι απατηλές υποσχέσεις...

Και θα δοθούν ψίχουλα στις συντάξεις και ψευτοαυξήσεις στους μισθούς, που θα εξανεμιστούν όμως, λόγω των φόρων και της ακρίβειας...

Και θα δοθούν στον λαουτζίκο επιδόματα φτώχιας και κουπόνια κοροϊδίας, για τρόφιμα, για καύσιμα, για θέρμανση, για να ψευτοεπιβιώσει ως τις επόμενες εκλογές για να τους ξαναψηφίσει ...

Και θα δημιουργηθούν προσδοκίες για ψωροπροσλήψεις, όχι μόνιμες, αλλά τρίμηνες κι οκτάμηνες, λες και το στομάχι δεν πρέπει να γεμίζει κάθε μέρα...

Και θα τάξουνε γένια στους σπανούς, τσουλούφια στους καράφλες!

Και θα ξεχάσει πάλι ο λαός των λωτοφάγων, πως αυτοί που τώρα έρχονται με χάντρες και καθρεφτάκια για να μας καλοπιάσουν, είτε είναι μπλε, είτε ροζ, είτε πράσινοι, είναι αυτοί οι ίδιοι που ψήφισαν όλοι μαζί τα μνημόνια που μας σκλάβωσαν στους ξένους, ξεπούλησαν την εθνική κυριαρχία μας, έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια το Σύνταγμα και το ΟΧΙ του λαού, εξαθλίωσαν τους απόμαχους της δουλειάς, άφησαν άνεργα και δίχως ελπίδες τα νιάτα, είτε να αυτοκτονούν από απελπισιά, είτε να ξενιτεύονται για μια καλύτερη μοίρα...

Είναι οι ίδιοι νεκροθάφτες των ονείρων μας και κάθε προοπτικής για το μέλλον, που χάρισαν λιμάνια και τρένα κι αεροδρόμια στους ξένους, υποθήκευσαν τον πλούτο της Ελλάδας δια γενεές δεκατέσσερις, και ξεπούλησαν μέχρι και την πανάρχαια ιστορία της...

Γίνανε μια διαχρονική και διακομματική συμμορία, που άφησαν αθωράκιστη τη χώρα, πότε να καίγεται τα καλοκαίρια, πότε να πνίγεται με τα πρωτοβρόχια, πότε να ξεκληρίζεται η νεολαία της στα απαρχαιωμένα τρένα και στους άθλιους δρόμους, πότε να ψυχοραγούν οι άρρωστοι, χωρίς γιατρούς, στα ράντζα ανεπαρκώς εξοπλισμένων και ακραία υποστελεχωμέων νοσοκομείων, που όμως έχουμε χρυσοπληρώσει...

Κι όμως μυαλό δε βάζουμε!

Και θα τους ξαναψηφίσουμε για καπετάνιους, είτε τους μεν, είτε τους δε, είτε έναν από τους δυο με τσόντα κάποιους τρίτους, είτε στην ανάγκη όλους μαζί σε μια μοχθηρή λυκοφιλία, για να ρίξουν για άλλη μια φορά το όμορφο καράβι που λέγεται Ελλάς, στα βράχια... 

Αλίμονο όμως! 

Αυτή θα είναι και η στερνή φορά, η μοιραία!

Μπορούμε!

 

Το ζητούμενο δεν είναι να νικήσουμε τον Μητσοτάκη...

Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξουμε διαχειριστή της μιζέριας μας και να βάλουμε έναν άλλον «αριστερό», «κεντρώο» ή «δεξιό», τοποτηρητή των σκοτεινών συμφερόντων που διαφεντεύουν την ανθρωπότητα...

Το ζητούμενο δεν είναι καν να σώσουμε τα τομάρια μας...

Όλα αυτά είναι τόσο ασήμαντα, τόσο φθηνά, τόσο λίγα, μπροστά στο Μεγάλο, το Ωραίο, το Αληθινό, που υμνεί ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς!

Το ζητούμενο είναι να ξαναβρούμε τους χαμένους μας εαυτούς!

Να θυμηθούμε ποιοί είμαστε και ποια είναι η αποστολή μας, που οι πρόγονοί μας τίμησαν, και τιμήθηκαν από όλη την ανθρωπότητα για όσα περίλαμπρα προσέφεραν!

Να πιάσουμε το νήμα από κει που κόπηκε και να συνεχίσουμε να παράγουμε και να προάγουμε πολιτισμό σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής!

Να θυμηθούμε τις ξεχασμένες Αξίες μας!

Να αναστυλώσουμε την καταβαραθρομένη αυτοπεποίθησή μας και να ηγηθούμε μιας νέας πανανθρώπινης πνευματικής και πολιτισμικής επανάστασης, που θα βγάλει την ανθρωπότητα από το τέλμα στο οποίο έχει υποπέσει σήμερα!

Το ερώτημα είναι: μπορούμε να επιτύχουμε κάτι τόσο σπουδαίο, έτσι όπως μας έχουν καταντήσει;

Η απάντηση είναι ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Γιατί τίποτα δεν είναι πιο δυνατό, από τη φλόγα του ελληνισμού, αυτής της πανανθρώπινης πολιτισμικής αξίας, που σιγοκαίει μέσα μας και που δε σβήνει ποτέ, όσο κι αν προσπαθούν διάφοροι τσαρλατάνοι να την καταπνίξουν!

Αρκεί να βγούμε από το λήθαργο της αδράνειας όπως είχαν υποπέσει και οι Λωτοφάγοι, να βουλώσουμε με κερί τα αυτιά μας στο πλάνο τραγούδι των Σειρήνων, όπως έκανε ο προππάπος μας ο Οδυσσέας στους συντρόφους του, να δούμε με τα μάτια της ψυχής και όχι μέσα από τις διαστρεβλωτικές οθόνες που μας έχουν καθηλώσει να βλέπουμε ότι οι δυνάστες μας θέλουν, και τότε θα δούμε ότι ο «Κύκλωπας Πολύφημος» δεν είναι αήττητος και ότι μπορούμε να πάρουμε πίσω το βιός μας που τρωγοπίνουν ξεδιάντροπα οι μισητοί «Μνηστήρες»...

Υπομονή και καρτερία! Το πιο βαθύ σκοτάδι, είναι λίγο πριν ξημερώσει!

Η απενοχοποίηση της τσιπουροκατάνυξης

 

Το "πάω για τσίπουρα" δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται...

Είναι μια ολόκληρη ιεροτελεστεία, μια μυσταγωγία, με απαραίτητους όρους και προϋποθέσεις για να εκτελεστεί σωστά! 

Προϋποθέτει μια καλή παρέα,  έναν κατάλληλο χώρο που να μας εμπνέει η ατμόσφαιρα που εκπέμπει, την επιλογή ενός καλού αποστάγματος που να ταιριάζει στα γούστα μας, και φυσικά, να παρελάζουν από το τραπέζι μας - σα να είναι πασαρέλα καλλιστείων - ατελείωτη ποικιλία από μεζεδάκια, κυρίως θαλασσινά δώρα του Ποσειδώνα, που θα ευφραίνουν τον ουρανίσκο μας, συνοδεύοντας το ιερό αγίασμα του Διονύσου για να κυλήσει στο μέσα μας και να διεγείρει όλες τις ευαίσθητες χορδές μας. 

Η όλη διαδικασία είναι ένα άνοιγμα της ψυχής μας στην παρέα για να βρει βάλσαμο στις πληγές της, μια θεϊκή επικοινωνία των πνευμάτων των συνδαιτυμόνων, ένας εκστασιασμός, μια ευεξία! 

Η ψυχή αποβάλλει το άγος των συμβιβασμών της καθημερινότητας, χαλαρώνει, απελευθερώνεται και εξαγνίζεται!

Οι διακριτικές μακρόσυρτες μουσικές που διαχέονται  στον αιθέρα και που ξυπνούν αρχέγονες μνήμες, οι γεύσεις των μεζέδων που εναλλάσονται και προκαλούν διαδοχικές ηδονικές εκρήξεις στους γευστικούς μας κάλυκες, η μετάληψη του ιερού αποστάγματος που καταλύει τις αναστολές των "πρέπει", δίνοντας χώρο στα "θέλω" και στα "ποθώ"... όλα αυτά μαζί δημιουργούν μια μαγευτική ατμόσφαιρα!

Λύνεται η γλώσσα και λέγονται αλήθειες που ο επιβεβλημένος καθωσπρεπισμός δεν μας επιτρέπει να ξεστομίσουμε... Μαλακώνει η καρδιά και αφήνει να εκφραστούν τα καταπιεσμένα συναισθήματα... 

Όσο διαρκεί η επήρεια του "μαγικού φίλτρου" του Βάκχου, ξαναποκτούμε την παιδική μας αφέλεια ή βγάζουμε τα καλά κρυμμένα ένστικτά μας, ό,τι κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του...

Γι αυτό γελάμε, κλαίμε, συγκινούμαστε, γινόμαστε πειραχτήρια, φιλοσοφούμε, ερωτοτροπούμε, χαζολογούμε, παλιμπαιδίζουμε, ονειρευόμαστε, αποκαλύπτουμε πάθη, που όταν είμαστε "νηφάλιοι" δεν τολμούμε να εκφράσουμε!

Το "πάω για τσίπουρα" λοιπόν, είναι μια αναπόσπαστη διαδικασία ολοκλήρωσης του ψυχισμού του Έλληνα, που καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την ταυτότητά του, και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται με το αυτοκαταστροφικό μπεκρούλιασμα των βόρειων, κυρίως, λαών, που κάποιοι ανίδεοι θέλουν να το ταυτίσουν!

Ευοί ευάν!

Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών σήμερα... Όμως δεν γιορτάζουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί, γιατί έχουμε πάψει από καιρό να είμαστε δάσκαλοι...

Όχι γιατί δεν είμαστε επαρκείς ή γιατί δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, αλλά γιατί τη δουλειά μας, μάς την πήραν άλλοι!

Τη δουλειά μας μάς την πήραν τα τάμπλετ και τα κινητά με τα οποία ασχολούνται μέρα- νύχτα οι μαθητές μας...

Μας την πήραν οι ινφλουένσερς και οι τικτόκερς με τις ανόητες και ανούσιες αναρτήσεις τους...

Μας την πήραν οι μεσημεριανούδες και τα πρωινάδικα, που έχουν πάρει εργολαβία στα ερτζιανά την αποβλάκωσή μας...

Μας την πήραν οι τράπερς με τα άμουσα τραγούδια τους και οι ατάλαντοι βυσματίες του σταρ σύστεμ, που υμνούν τη βία, την πορνεία, τα εύκολα και βρώμικα λεφτά, την ξιπασιά, την κουραδομαγκιά και το νταβαντζιλήκι...

Μας την πήραν τα πρότυπα του πολιτικού μας συστήματος που προβάλλουν το θράσος, τη ρεμούλα, τους παρτάκηδες, τα κομματόσκυλα, την αναξιοκρατία, τον ασπασμό κατουρημένων ποδιών αν θες να προκόψεις,  ή αλλιώς, την μούγκα, την απάθεια, την παραίτηση, την υποταγή, αν δε θες να βρεις τον μπελά σου...

Η δημοκρατία, η ελευθεροφροσύνη, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, έχουν καταντήσει απαξίες...

Ποιός δίνει σημασία στον λόγο του πραγματικού δασκάλου σήμερα, όταν όλα τα άλλα γύρω του τον φυμώνουν και τον απαξιώνουν;

Είναι πλέον ορατά, ακόμα και στους εθελοτυφλούντες τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της μετάλλαξης της κοινωνίας...

Βιώνουμε  καθημερινά τα τερατουργήματα που γεννάει...

Όσοι δάσκαλοι είμαστε ακόμα ρομαντικοί και ασκούμε το λειτούργημά μας με γνώμονα τη συνείδησή μας, συνεχίζουμε να το ασκούμε κι ας ξέρουμε ότι μάλλον ματαιοπονούμε...

Πολύ φοβάμαι όμως πως το πισωγύρισμα προς τη βαρβαρότητα είναι πια αμετάκλητο...

Μακάρι να κάνω λάθος!

Το ανεκπλήρωτο όραμα του Κυβερνήτη

Εκείνη τη μέρα (27/9/1831) δεν έπεσε νεκρός μόνο ο Καποδίστριας...

Έπεσε νεκρό και το όραμά του για μια Ελλάδα αντάξια του παρελθόντος της και της μεγαλοσύνης της!

Και δεν εννοώ ένα όραμα σαν την Μεγάλη Ιδέα των "2 ηπείρων και των 5 θαλασσών" του Βενιζέλου. 

Η υπεραξία της Ελληνικής Ιδέας δε μετριέται με κατακτημένα εδάφη και πολεμικά λάφυρα!

Η Ελληνική Ιδέα είναι μια αστείρευτη πηγή πολιτισμικής  προσφοράς, χωρίς την απαίτηση κανενός υλικού ανταλλάγματος, που ξεπερνά τα στενά όρια του έθνους και καθίσταται αξία πανανθρώπινη!

Το όραμα του Καποδίστρια ήταν να αναγνωριστεί η Ελλάς ως Κοιτίδα του Πανανθρώπινου Πολιτισμού και να γίνει υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Κοινότητας ένα απέραντο "Ακαδημαϊκό Πάρκο" και μια "Ζώνη Διαρκούς Εκεχειρίας" όπου θα ανθούν ελεύθερα οι επιστήμες, οι τέχνες, ο αθλητισμός και όλοι θα έρχονται να σπουδάσουν και να εμπνευστούν καλλιτεχνικά, εκεί που έζησε  ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ιπποκράτης, ο Ευρυπίδης, ο Πίνδαρος, και τόσοι άλλοι φωτεινοί ήλιοι του πολιτισμού μας!

Αυτό το όραμα δυστυχώς, δε βρήκε άξιους συνεχιστές να το υλοποιήσουν, κι αυτό είναι το μεγάλο κρίμα όλων των γενεών που ακολούθησαν μέχρι σήμερα...

Ο Καποδίστριας πήγε άδικα και κανένας δεν μπορεί να τον αναστήσει... 

Το όραμά του όμως, θα βρεθεί άραγε, κάποια άξια γενιά για να το κάνει πράξη;

...και κάπως έτσι, με συλλάβανε!

Θα πρέπει να ήταν αρχές του Σεπτέμβρη του '69. 

Ερωτική χρονιά κι απο μόνη της...

Ο καιρός ήταν ακόμη καλός, κι έτσι το νιόπαντρο ζευγαράκι αποφάσισε να πάει να ρομαντζάρει στη θάλασσα.

Καβάλησαν τη Φλωρέττα, το αγαπημένο μηχανάκι του αγοριού, και κίνησαν για τον Πλαταμώνα!

Το κορίτσι ήθελε να δει το ηλιοβασίλεμα πίσω από τον γέρο - Όλυμπο, ξαπλωμένοι με το αγόρι της στην αμμουδιά, ενώ το απαλό κυματάκι θα τους έβρεχε τα πόδια... 

Εκεί όμως που ρεμβάζανε λουσμένοι με τα χρώματα του δειλινού, ξάφνου το Φθινόπωρο αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του...

Μαύρα σύννεφα συγκεντρώθηκαν από το πουθενά και σύντομα άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες χοντρές στάλες της βροχής, ενώ στον ορίζοντα φωτεινές αστραπές έσκιζαν τον ουρανό και χάνονταν στον βυθό της θάλασσας, ακολουθώντας με χρονοκαθυστέριση μερικών στιγμών ένα μακρόσυρτο μπουμπουνητό! 

Μάλλον ο παγγενέτης Δίας ετοίμαζε κάποια συνωμοσία με τον κυματεγέρτη Ποσειδώνα...

Με βιαστικές κινήσεις, μάζεψαν κακήν - κακώς τα λιγοστά πράγματά τους (μιά ψάθα, δυο πετσέτες κι ένα ταπεράκι με κεφτέδες, που είχε ετοιμάσει το νοικοκυροκόριτσο, έτσι για τη λιγούρα), κι έψαξαν να βρουν ένα ασφαλές μέρος για να προστατευτούν από τη βροχή. Ευτυχώς, εκεί δίπλα ήταν μια εγκαταλελειμμένη καλύβα κάποιων ψαράδων, που τους πρόσφερε τη στέγη που χρειάζονταν! Το κορίτσι έστρωσε την ψάθα και τρομαγμένο από τους κεραυνούς, κούρνιασε στη ζεστή αγκαλιά του αγοριού της, που τα δυνατά του μπράτσα την έκαναν να νοιώθει ασφάλεια.

Αυτή η μικρή "περιπέτεια" έφερε το ζευγάρι ακόμα πιο κοντά και ο ερωτισμός τους δεν άργησε να ανάψει για τα καλά, επηρεασμένος από την, έτσι κι αλλιώς ηλεκτρισμένη από τους κεραυνούς, ατμόσφαιρα!

Σ' αυτό το φτωχικό καλυβάκι, που όμως πλημμύριζε από το ερωτικό πάθος των δυο νέων, του Αβραάμ και της Βασιλικούλας, πάνω σε μια ταπεινή ψάθα, εν μέσω των αστραπών και των βροντών της πρώτης φθινοπωρινής καταιγίδας, έγινε η σύλληψή μου, εν ονόματι του συμπαντικού Νόμου του θείου Έρωτα!

Ακολούθησαν 9 μήνες κλεισμένος στη "στενή", σε ένα υγρό και σκοτεινό κελί, και μετά με βγάλανε! 

Το κακό είναι ότι ποτέ δε μου είπανε τι εγκλημα ειχα κάνει και με κλείσανε τόσους μήνες μέσα... Βέβαια τότε ήταν χούντα και μάλλον κάτι υποψιαστηκαν για τα φρονήματά μου!

Αποτέλεσμα ήταν να γεννηθώ εγώ, εννέα μήνες αργότερα, στις 7 του Ιούνη του 1970...

Ίσως αυτή την κορυφαία στιγμή της ένωσης των γονιών μας, την κατάκτηση του απόρθητου ωαρίου  από το ισχυρότερο σπερματοζωάριο, τη ζεύξη του Χ με το Ψ, αυτή θα πρέπει να γιορτάζουμε, κι όχι την οδυνηρή εμπειρία του τοκετού, όπου με κλάματα εγκαταλείπουμε την ασφάλεια της μήτρας και βγαίνουμε σ' αυτόν τον τόσο παράξενο και μάταιο κόσμο!

Χρόνια μου πολλά λοιπόν, και... χωρίς αναστολή!

Ένα μεγαλόπνοο όραμα για την Ελλάδα

 

Σε πείσμα της μαυρίλας των ημερών, την κατάπτωση των ηθών και τον ευτελισμό των αξιών, εγώ θα σας μιλήσω για την ανάγκη ενός μεγαλόπνοου εθνικού οράματος, που θα δώσει άλλη προοπτική στο μέλλον μας!
Θα προσπαθήσω να σας αναλύσω τι ακριβώς εννοώ.
Πέρα από τη διαχείριση των θεμάτων της καθημερινότητας των πολιτών, που κι αυτά βεβαίως είναι σημαντικά, φρονώ ότι πρέπει να αναπτύξουμε ένα μεγάλο πανανθρώπινο όραμα, αντάξιο της ιστορίας μας και ανάλογο των δυνατοτήτων του λαού μας, που πιστεύω ότι είναι πολύ μεγάλες, αλλά για διάφορους λόγους βρίσκονται εν υπνώσει!
Αναφέρομαι στην προσπάθεια αναγόρευσης της Ελλάδας σε «Παγκόσμια Κοιτίδα του Ανθρώπινου Πολιτισμού» και την σταδιακή δημιουργία όλων εκείνων των προϋποθέσεων, ώστε να καταστεί, υπό την αιγίδα και την αρωγή της Παγκόσμιας Κοινότητας, ένα απέραντο Πάρκο Πολιτισμικής Δημιουργίας, μια ανοιχτή σε όλους Ακαδημαϊκή Κοινότητα, όπου στα άριστα εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα δημιουργηθούν, θα έρχονται να σπουδάσουν Επιστήμες και Καλές Τέχνες φοιτητές από όλο τον κόσμο.
Ποιος δε θα θέλει να σπουδάσει φιλοσοφία εκεί που δίδαξε ο Αριστοτέλης και ο Σωκράτης, ιατρική εκεί που θεράπευε ο Ιπποκράτης, μαθηματικά στην πατρίδα του Αρχιμήδη και του Πυθαγόρα, αρχιτεκτονική και γλυπτική δίπλα στα δημιουργήματα του Ικτίνου και του Φειδία, ποίηση εκεί που εμπνεύστηκε ο Πίνδαρος και η Σαπφώ, Θέατρο στον τόπο που το γέννησε, κτλ.
Εδώ θα δημιουργηθούν τα πιο τέλεια επιστημονικά εργαστήρια, τα οποία θα παράγουν γνώσεις, τεχνολογία και τεχνογνωσία με αυστηρή προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθούν για το καλό της ανθρωπότητας, και όχι για την καθυπόταξή της!
Εδώ θα τελούνται μόνιμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες, με τον τρόπο, το ήθος και την αισθητική που τους αρμόζει, ανακτώντας ο θεσμός την παλιά του αίγλη, προάγοντας το κάλος του ανθρωπίνου σώματος, τη δύναμη της θέλησης, την ευγενική άμιλλα, την εκεχειρία, και όλες τις ηθικές αξίες, χωρίς την σημερινή κατάντια της άκρατης εμπορευματοποίησης, της ντόπας και του αθέμιτου ανταγωνισμού!
Η χώρα θα μετατραπεί σε ένα απέραντο ανοιχτό μουσείο, με μυθολογικά πάρκα, ενιαίους αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία της υπέροχης ελληνικής φύσης και κατακτήσεις του ανθρώπινου γένους!
Θα αναπτυχθούν τα καλύτερα θεραπευτήρια (Ασκληπιεία) του σώματος και της ψυχής!
Η Ελλάδα θα αναδειχτεί σε τόπο πραγματικής αναψυχής και όχι κερδολάγνου και περιβαλλοντοκτόνου τουρισμού….

Σας φαίνονται «απραγματοποίητα όνειρα» όλα αυτά;
Κι όμως! Δεν απέχουν πολύ από το όραμα του Ιωάννη Καποδίστρια, που έκανε πράξη στην Ελβετία ως δημιουργός του πρώτου της Συντάγματος, του πιο δημοκρατικού μέχρι και σήμερα στον κόσμο, όπου θέσπισε το σύστημα διοίκησης των καντονιών,  την Πολεμική Ουδετερότητα και την ανάδειξη της Ελβετίας σε Παγκόσμιο Χρηματοπιστωτικό Κέντρο.
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν πρόλαβε να εφαρμόσει μία ανάλογη ιδέα με αυτή που σας περιέγραψα πιο πάνω, γιατί τον δολοφόνησαν…
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι προσπάθειες του μεγάλου μας ποιητή, Άγγελου Σικελιανού, με τις Δελφικές Εορτές, που όμως δεν ευδοκίμησαν.
Και να είστε σίγουροι, ότι αν πιστέψουμε σ’ αυτό το όραμα και προσπαθήσουμε να το υλοποιήσουμε, δε θα είμαστε μόνοι! Εκατομμύρια φιλέλληνες, σε όλον τον κόσμο, διανοούμενοι άνθρωποι που έχουν γαλουχηθεί με τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού και αναγνωρίζουν την παγκοσμιότητά του, και που κατέχουν περίοπτες θέσεις και δύναμη στο χώρο της επιστήμης, των Καλών Τεχνών, της πολιτικής και του πλούτου, θα συστρατευτούν μαζί μας και θα βοηθήσουν, όπως βοήθησαν και στην Εθνική μας Παλιγγενεσία το 1821, πιστεύοντας τότε, πως θα αναβίωνε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, μαζί με τη γένεση του Νέου Ελληνικού Κράτους!
Ας μην τους απογοητεύσουμε! Ας ολοκληρώσουμε αυτό που δεν κάναμε πριν από 200 χρόνια!
Ας ξεφύγουμε από την απλή διαχείριση της μιζέριας μας κι ας προσπαθήσουμε κάτι Ωραίο, Μεγάλο, Αληθινό, όπως θα έλεγε και ο Κωστής Παλαμάς!
Σ’ έναν κόσμο που δείχνει να έχει χάσει τον μπούσουλα και να οδεύει προς την αυτοκαταστροφή του, η επιστροφή στις διαχρονικές ελληνικές πολιτισμικές αξίες ίσως να είναι η μόνη σωτηρία του, όπως έγινε στην Αναγέννηση και στον Διαφωτισμό, που ήταν χαμένος μέσα στα σκοτάδια του Μεσαίωνα…
Ας γίνουμε και πάλι ο φάρος του πολιτισμού, για τους χαμένους στη θάλασσα της παρακμής και της αλλοτρίωσης...
Ο Ελληνισμός, δεν είναι ένα ακόμα εθνικιστικό όραμα, όπως βλέπουμε να αναπτύσσονται ματαιόδοξα και μισαλλόδοξα σε διάφορα έθνη.
Ο Ελληνισμός είναι κατι πολύ παραπάνω! Είναι το μονο Πανανθρώπινο Πολιτισμικό Κίνημα, που δεν περιορίζεται στο στενό πλαίσιο ενός έθνους, αλλά έχει οικουμενικό χαρακτήρα!

Είμαστε κληρονόμοι μιας τεράστιας πνευματικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, την οποία όμως αποφεύγουμε να κάνουμε αποδοχή, επειδή φοβόμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες που της αναλογούν, γιατί μας πείσανε ότι είμαστε «ανάξιοι» και «τεμπέληδες»…
Δε νομίζετε ότι είναι καιρός να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να ανατρέψουμε αυτή την εικόνα;  Έλληνες τω γένος και φιλέλληνες στην παιδεία, ενωμένοι και μεθοδικά, ας προσπαθήσουμε γι αυτό το μεγαλόπνοο όραμα, ως οφείλουμε στη συνείδησή μας….

Αν όχι εμείς, τότε ποιός;
Αν όχι τώρα, πότε;

Αναμένεται λήψη παγκόσμιας πρωτοβουλίας που θα κάνει το όραμα πράξη! Ας είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε ο καθένας όπως μπορούμε!

Το στοίχημα της αγροτικής ανάπτυξης της Ελλάδας

Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας που δεν αξιοποιούμε ούτε στο ελάχιστο τις άπειρες δυνατότητες του. Δεν είναι άλλος από τον αγροτικό τομέα!

Ζούμε σε μια χώρα ευλογημένη! Μπορεί οι εδαφικές εκτάσεις μας να μην είναι αχανείς σαν τις στέπες της Σιβηρίας, αλλά διαθέτουμε πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, που κάνουν τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα μοναδικά σε ποιότητα! Το εύκρατο μεσογειακό κλίμα, η ποικιλομορφία των εδαφών μας (πεδινά, ημιορεινά, ορεινά, παραθαλάσσια, ηπειρωτικά, νησιωτικά, ηφαιστειογενή, κ.α.), δημιουργούν ειδικές τοπικές παραγωγικές συνθήκες και μικροκλίματα, που επιτρέπουν την ανάπτυξη πλούσιας και ταυτόχρονα σπάνιας βιοποικιλότητας, που δίνει τη δυνατότητα να παραχθούν εξαιρετικής ποιότητας, μοναδικά προϊόντα! Όμως, όλα αυτά θα είχαν περιορισμένη αξία, αν ο τόπος δεν κατοικούνταν από φιλότιμους, δουλευταράδες, φιλοπρόοδους,  έξυπνους ανθρώπους, που όταν τους δίνεται η δυνατότητα, χωρίς τρικλοποδιές και εσκεμμένα εμπόδια, καταφέρνουν να προκόψουν και μαζί τους να αγιάσει και ο τόπος όπου βρίσκονται! Ίσως να σας ξενίζουν τα λόγια μου, γιατί έχουμε πέσει θύματα μιας απίστευτης προπαγάνδας που θέλει να μας υποτιμήσει και να μας απαξιώσει, για να κάμψει το ηθικό μας, να κουρελιάσει την αυτοπεποίθησή μας, κι έτσι να μειωθούν οι αντιστάσεις μας για να μας υποδουλώσουν πιο εύκολα! Και ως ένα σημείο, δυστυχώς το έχουν πετύχει... Όμως στο χέρι μας είναι να αναστρέψουμε την κατάσταση, και να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας! Αρκεί να πιστέψουμε στις ικανότητές μας στις δυνατότητες της γης μας και να οργανωθούμε καλύτερα! Όλα τα άλλα θα πάρουν τον δρόμο τους!

Ο συνδυασμός του εξαιρετικού ανθρώπινου δυναμικού, των τεράστιων δυνατοτήτων της γης μας, σε συνδυασμό με τις νέες τεχνολογίες, απογειώνουν την αγροτική παραγωγή με εκπληκτική εξοικονόμηση φυσικών πόρων, προστασία του περιβάλλοντος και σεβασμό στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του!

Θα αναφερθώ σε μιά σειρά ενεργειών που θα μπορούσαν να γίνουν, και που θα άλλαζαν άρδην την οικονομική μας κατάσταση και τις προοπτικές της χώρας!

Αν εισαγάγαμε τις νέες προηγμένες τεχνολογίες στην αγροτική παραγωγή, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε αρκετά εν γένη προβλήματα, που τώρα φαντάζουν απροσπέλαστα. Για παράδειγμα, έχουν εφευρεθεί πολλά αυτοματοποιημένα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, και για το σταδιο της καλλιέργειας και για το σταδιο της συγκομιδής, που θα μας λύσουν το πρόβλημα της έλλειψης εργατικών χεριών, που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες! Τα μηχανήματα αυτά είναι τόσο εντυπωσιακά προηγμένα (και βαίνουν συνεχώς  βελτιούμενα) που πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.

Επιπλέον αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να επιφέρουν σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων. Υπάρχουν δορυφόροι ή drones με θερμικές κάμερες που μπορούν να ανιχνεύσουν και να προσδιορίσουν τις ανάγκες κάθε σημείου του χωραφιού σε νερό, έτσι ώστε να γίνεται στοχευμένο πότισμα κάνοντας τρομερή εξοικονόμηση νερού και ενέργειας! Το ίδιο μπορεί να γίνει με λεπτομερή χαρτογράφηση της σύστασης του εδάφους του χωραφιού και στοχευμένη λίπανση με τα στοιχεία εκείνα που λείπουν από συγκεκριμένα τμήματα του χωραφιού. Κι εδώ μπορεί να γίνει τρομερή οικονομία στο υψηλό κόστος λίπανσης.

Θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά πώς αποκτιούνται;

Εδώ ακριβώς είναι ο κομβικός ρόλος που μπορεί να παίξουν ικανοί πολιτικοί με όραμα για την πατρίδα! 

Υπάρχει ένας πακτωλός κεφαλαίων που μπορούν να αντληθούν μέσω  των επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, της ΚΑΠ και άλλων ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών προγραμμάτων, που σήμερα είτε κατασπαταλούνται σε μη επενδυτικούς σκοπούς, είτε επενδύονται άστοχα, χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επιχειρηματικής ανάπτυξης. Επίσης υπαρχει ικανό επιστημονικό δυναμικό στη χώρα, που μπορεί να παράγει εφευρέσεις και πατέντες, που μπορούν να βρούν πρακτική εφαρμογή στην ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία και να λύσει πολλά πρακτικά προβλήματα. Η ενθάρρυνση μάλιστα, τις αναπτυξης από έλληνες επιχειρηματίες, της υλοποίησης και αναπαραγωγής αυτών των πατέντων, θα προσδόσει και αυτονομία στην παραγωγική τους διαδικασία, ζήτημα που είναι κρίσημης εθνικής σημασίας. Ταυτόχρονα από εισαγωγείς τεχνολογίας μπορούμε να γίνουμε αυταρκεις, και γιατί όχι και εξαγωγείς!

Νομοθετικά μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να συσταθούν δυναμικές και πρωτοποριακές ομάδες παραγωγών, που θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτές 

τις τεχνολογίες πιο οικονομικά δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας. Όχι γιγάντιους, δυσκίνητους και σκανδαλώδεις  συνεταιρισμούς, σαν αυτούς που χαντάκωσαν την αγροτιά τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά ευέλικτες ομάδες παραγωγών που θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις!

Αυτές οι ομάδες αγροτών:

 - υποβοηθούμενες από νέους επιστήμονες γεωπόνους, 

- υπό την αιγίδα των γεωπονικών πανεπιστημίων, που θα πρέπει να στραφούν στην έρευνα νέων τεχνολογικών εφαρμογών στον αγροτικό τομέα, 

- με την καθοδηγηση ενός επιτελικού υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης, που θα χαράζει τη στρατηγική παραγωγής συμφωνα με τις προγνώσεις της εξέλιξης των αναγκών και θα δίνει κινητρα και αντικίνητρα για να την κατευθύνει, 

- με οργανωμένες εμπορικές αντιπροσωπείες σε κάθε ελληνική πρεσβεία του εξωτερικού, που θα προωθεί με σοβαρό τρόπο τα ελληνικά προϊόντα, 

με όλα αυτά μαζί και συντονισμένα, θα καταφερουν 

- να απογειώσουν την παραγωγή ποσοτικά και ποιοτικά, 

- να ελαχιστοποιήσουν το κόστος,

 -  προστατεύοντας ταυτόχρονα το περιβάλλον, 

- να εξασφαλίσουν την αυτάρκεια σε ελληνικά βασικά τρόφιμα της εωτερικής αγοράς, ένα ζήτημα κορυφαίας στρατηγικής σημασίας στα επόμενα χρόνια, έτσι όπως διαμορφώνεται η διεθνής κατάσταση.

Όλα αυτά όμως απαιτούν όραμα, αντίληψη, διάθεση για σκληρή δουλειά, χωρίς να υποκύπτουμε σε διάφορα σκοτεινά συμφέροντα!

Όμως, όσο κι αν προαχθεί η τεχνολογία, αγοτικός τομέας χωρίς αγρότες δεν μπορεί να υπάρξει! Και για να υπαρξουν αγροτες στην ελληνική ύπαιθρο, θα πρέπει να υπαρχουν και οι απαραίτητες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στα χωριά, με δομές υγείας, σχολεία, πολιτιστικές και αθλητικές  υποδομές και διάφορες υπηρεσίες, που θα κανουν ελκυστική τη ζωή στην ύπαιθρο έτσι ώστε, όχι μόνο να συγκρατήσει τον εναπομείναντα πληθυσμό, αλλά να προσελκύσει και νέους, που θέλουν να εγκαταλείψουν τα αστικά κέντρα, χωρίς όμως να στερηθούν βασικά αγαθά για την ποιότητα της διαβίωσής τους!

Οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα επιδίδονται σε ερασιτεχνισμούς, διαχείριση της μιζέριας, χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό και όραμα για το μέλλον, δέσμιες διαφόρων συμφερόντων, ανίκανες και απρόθυμες να τολμήσουν το Μεγάλο, το Καινοτόμο, το Υπερβατικό!

Αυτή η νοοτροπία είναι ο αντιπαλός μας, αυτή παλεύουμε, για να την αλλάξουμε και να πάμε επιτέλους μπροστά!

Είμαι τεκμηριωμενα πεπεισμένος ότι θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε, γιατί έχουμε όλες τις δυνατότητες, αρκεί να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, καλυτερη οργάνωση και να αποφασίσουμε ότι το θέλουμε πραγματικά!

Γιατί με τη Ζωή;

 

Με αφορμή την επίσκεψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Κιλελέρ, όπου είχα την τιμή και την ευχαρίστηση να την συνοδεύσω, καθώς και την, για πολλοστή φορά, βόλτα μας στους δρόμους της Λάρισας, και την επαφή με τους συμπολίτες μας, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου εμπειρία από την πολιτική μου συμπόρευση με αυτή τη γυναίκα, που είμαι σίγουρος ότι θα είναι η κυρίαρχη ηγετική φυσιογνωμία της πολιτικής ζωής της χώρας μας, και η ηγέτιδα που κομίζει ένα σπάνιο ήθος, που θα αναβαθμίσει την πολιτική, και θα τη βγάλει από το τέλμα της απαξίας που έχει ο λαός γι αυτή, εξαιτίας των ανάξιων πολιτικών που μας έλαχε να ορίζουν τις ζωές μας.

Ξέρω ότι πολλοί από σας, κατά δήλωσή σας, εκτιμάτε και υπολογίζετε τη γνώμη μου. Σας είμαι ευγνώμων γι αυτό! Επομένως την αναφορά μου στη Ζωή Κωνσταντοπούλου μην τη δείτε ως πολιτική προπαγάνδα, αλλά ως μια εξομολόγηση εκ βαθέων, σαν αυτές που συνηθίζω να σας κάνω συχνά-πυκνά, πάνω σε θέματα που με απασχολούν.

Αυτή η υπέροχη πολιτική έλξη, ξεκίνησε από τη γενναία στάση της μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το δημοψήφισμα του 2015. Η ανυποχώρητη στάση της στις αξίες και τις αρχές της, η ανιδιοτελή θυσία των σπουδαίων αξιωμάτων που κατείχε, και ο δυναμικός και αξιοπρεπής τρόπος που πολιτεύτηκε στο πλευρό των αδυνάτων και του δικαίου, με οδήγησαν να επιδιώξω να τη συναντήσω, για να τη γνωρίσω προσωπικά. Απογοητευμένος από την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας,  και μάλιστα στις πιο κρίσιμες στιγμές της νεότερης ιστορίας της χώρας μας, ομολογώ ότι στην αρχή "κρατούσα μικρό καλάθι".

Όμως από την πρώτη προσωπική συνάντηση, όχι μόνο επιβεβαίωσα την αρχική μου εκτίμηση, αλλά ανακάλυψα και άλλες πτυχές του χαρακτήρα της, που τα ΜΜΕ, είχαν εσκεμμένα αποκρύψει, θέλοντας να την παρουσιάσουν αυταρχική, άγρια, σχεδόν σαν μέγαιρα που κατασπαράζει ανθρώπους! Η Ζωή όμως δεν είναι έτσι! Είναι ένας ευγενικός, γλυκύτατος άνθρωπος, ανοιχτή και προσιτή σε όλους, που κερδίζει την εμπιστοσύνη σου από την πρώτη στιγμή. Οι εκατοντάδες των λαρισαίων που έτυχε να έρθουν σε επαφή  με τη Ζωή, να συζητήσουν μαζί της, να ακούσει τη γνωμη τους και τα προβλήματά τους και να τους απαντήσει με γνήσιο ενδιαφέρον και διάθεση να σταθεί αρωγός, είμαι σίγουρος ότι μπορούν να το επιβεβαιώσουν! Ίσως και κάποιοι από σας να έτυχε να μιλήσατε μαζί της...

Δεν είναι ο τύπος του πολιτικάντη που συνηθίσαμε, που θα μοιράσει ξερές καλημέρες χωρίς καν να τις εννοεί. Ούτε του καλοχαιρέτα υποψηφίου που κάνει βιαστικές χειραψίες και χτυπήματα στην πλάτη, λες και δουλεύει φασόν με το κομμάτι. Ούτε του Μαυρογιαλούρου που θα κάνει ότι τάχα σε ακούει, και θα σου απαντήσει με κλισέ ατάκες και εξυπνακισμούς χωρίς ουσία! 

Η Ζωή έχει τη μοναδική, πραγματικά εκπληκτική ικανότητα, όχι μόνο να  θυμάται ακόμα και τα ονόματα αυτών που συνάντησε στο δρόμο, αλλά όταν τύχει να τους ξανασυναντήσει, να θυμάται και το θέμα που της έθεσαν και να τους εξηγεί με κάθε ειλικρίνεια τι μπόρεσε να κάνει γι αυτό. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Το χάρισμά της αυτό δεν είναι απλά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, αλλά μιά έμφυτη ικανότητα, που πηγάζει από το πραγματικό ενδιαφέρον της για τους ανθρώπους! Όσοι τη συναντούν, ακόμα κι αν δε συμφωνούν μαζί της πολιτικά, ακόμα κι αν δεν είναι ακόμα έτοιμοι να κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση και να πάψουν να ψηφίζουν αυτό που παραδοσιακά ψηφίζουν κι ας μην τους ικανοποιεί,  της εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη στάση της και την αγωνησικότητά της! Ειλικρινά μου κάνει τρομερή εντύπωση, να ακούω από πολίτες που μπορεί και να μην την ψήφισαν, να της λένε ευχαριστώ, για τον αγώνα που κάνει!

Όμως δεν είναι μόνο οι επικοινωνιακές ικανότητες που έμφυτα και άδολα έχει η Ζωή! 

Σέ μια Βουλή που η Κυβέρνηση καταρρέει στη συνειδηση των πολιτών από την ανικανοτητα και τη δολιότητα των στελεχων της, το βάρος των αστοχιών και των προμελετημένων εγκλημάτων που διαπράττει, μεθυσμένη από την αλαζονεία της εξουσίας...

Σε μια Βουλή που η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη και η υπόλοιπη αντιπολίτευση πλην της Ζωής, είναι λίγη, ανεπαρκής, κατώτερη των περιστάσεων, χαμένη στην ιδεολογική της σύγχυση, κολλημένη στον δογματισμό της, δέσμια  των σκελετών που κρύβει στις ντουλάπες της, και φορτωμένη με ενοχές για την ανικανότητά της, στερούμενη πραγματικών ηγετών και αξιόλογων στελεχών...

Σ' αυτή τη Βουλή που περιέγραψα πιο πάνω, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με την άρτια επιστημονική της κατάρτηση, το ακέραιο ήθος, το όραμα, την πολτική πείρα και τον δυναμισμό της, είναι μοναδική ελπίδα για να ανατραπεί αυτή η νοσηρή κατάσταση και να ξανααποκτήσουμε όραμα και ελπίδα!

Απολογούμαι για την μακροσκελή ανάρτηση, αλλά όταν μιλάω για τη Ζωή, δεν μπορώ να είμαι φειδωλός στο λόγο, γιατί άλλωστε είναι κι αυτή πληθωρικός χαρακτήρας!

Εύχομαι κι εσείς να τα διαπιστώσετε προσωπικά όλα αυτά σύντομα, γιατί ο αγώνας μας χρειάζεται όλους μαζί ενωμένους!