Τώρα που τα αποκαΐδια των μεγάλων πυρκαγιών έπαψαν πια να καπνίζουν…
Τώρα που ο κουρνιαχτός της στάχτης κατακάθισε πάνω στα απανθρακωμένα κουφάρια των δέντρων και των άγριων ζώων…
Τώρα που οι όψιμα «ανησυχούντες» πολιτικοί αρχηγοί - ως σύγχρονοι Νέρωνες – τέλειωσαν τις περιοδείες που έκαναν για να επιθεωρήσουν το καταστροφικό έργο της αδιαφορίας τους, και σκουπίζοντας τα «κροκοδείλια δάκρυα» από τα μάτια τους επέστρεψαν στην Αθήνα για να σχεδιάσουν «νέες εθνικές επιτυχίες»….
Τώρα που τα ΜΜΕ συνήλθαν από την «βαθιά οδύνη» τους για την καταστροφή του περιβάλλοντος, και αφού έκλεισαν κατάμουτρα τα τηλεοπτικά παράθυρα στους αλληλοσπαρασσόμενους ανευθυνοϋπεύθυνους της καταστροφής, για να τα ανοίξουν πάλι διάπλατα και να «διαφωτίσουν» τον ελληνικό λαό σχετικά με τις ενδυματολογικές επιλογές των διασήμων κατά τις ανέμελες εμφανίσεις τους στις κοσμικές παραλίες της Μυκόνου…
Τώρα είναι, επιτέλους, η ώρα να μιλήσουμε σοβαρά για το περιβάλλον!
Μη γελιέστε!
Τα θλιβερά αυτά φαινόμενα, που βλέπουμε συνεχώς να επαναλαμβάνονται, όλο και πιο έντονα, όλο και πιο ανεξέλεγκτα, δεν είναι καθόλου τυχαία!
Ούτε πηγάζουν οι αιτίες τους από τις απρόβλεπτες δυνάμεις της Φύσης!
Είναι ανθρώπων έργα απεχθή!
Η επικράτηση του παράλογου και υπερφίαλου ιδεολογήματος, ότι δήθεν ο άνθρωπος αποτελεί το επιστέγασμα της δημιουργίας και ότι η υπόλοιπη φύση πλάστηκε από τον «πανάγαθο» θεούλη, ως ένα υπέροχο «ντεκόρ» για να ικανοποιήσει ο άνθρωπος τη ματαιοδοξία του· τον οδήγησαν στην αλαζονεία και την καταστροφή της.
Ο άνθρωπος έπαψε να θεωρεί τον εαυτό του ως έναν απλό κρίκο της Φυσικής Αλυσίδας! Έχασε το Μέτρο, που τόσο σοφά προσδιόρισαν οι Έλληνες φιλόσοφοι και αφέθηκε στην αφροσύνη και την κενοδοξία της μεγαλομανίας! Έπαψε να σέβεται τη Φύση! Έπαψε να τη λατρεύει! Αποξενώθηκε από το φυσικό του περιβάλλον!
Και τελικά, μεταλλαγμένος ψυχικά, αλλοτριωμένος, άρχισε συστηματικά να τη βιάζει …
Στο επίκεντρο του αξιακού του συστήματος τοποθέτησε τον παραλογισμό, την έπαρση και τον παροξυσμό του αθέμιτου Οικονομικού Κέρδους, παραγκωνίζοντας σταδιακά την Αρμονία, τη λατρεία του Φυσικού Κάλλους και την Εντελέχεια, όπως την όρισε ο Αριστοτέλης.
Αποτέλεσμα αυτής της τραγικής πορείας του Ανθρώπου προς την αυτοκαταστροφή του, που συμπαρασέρνει μαζί του και ολόκληρη τη Φύση, είναι τα θλιβερά φαινόμενα που βιώνουμε σήμερα. Και δυστυχώς δε θα είναι τα μόνα! Τα χειρότερα έπονται….
Αρνούμενος να αποδεχτώ την απώλεια κάθε ελπίδας, θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι εντελώς αργά για αντιστροφή της κατάστασης.
Οι «κοκορομαχίες» των ενεργητικά συνυπεύθυνων και των παθητικά αποδεχόμενων ή χλιαρά αντιδρώντων πολιτικών δυνάμεων, δεν δίνουν τη λύση. Χρειάζονται δραστικές αποφάσεις! Και μη φανταστείτε τίποτα το «θαυματουργό» και το ακραίο! Φτάνει πια με τους κάθε είδους «Σωτήρες» και «Μεσσίες»!
Αυτά που μας λείπουν είναι τα αυτονόητα: λογική διαχείριση, αξιοκρατία, λειτουργική οργάνωση του κρατικού μηχανισμού και γνήσια (δηλαδή, άμεση) δημοκρατία!
Τόσο απλά και τόσο δύσκολα συνάμα!
Η αποκατάσταση της Αρμονίας μεταξύ Ανθρώπου και Φύσης, θα πρέπει να αναζητηθεί στον επανασχεδιασμό της Παιδείας που οφείλει να παρέχει η Κοινωνία μας στον Άνθρωπο, έτσι ώστε να δημιουργεί υπεύθυνους Ενεργούς Πολίτες και όχι «άβουλα ποίμνια», έρμαια των διαφόρων σκοτεινών συμφερόντων.
Τότε μόνον η ελπίδα θα μπορέσει να ξεφυτρώσει μέσα από τις στάχτες του ύπουλα πυρπολημένου πολιτισμού μας!
Τώρα που ο κουρνιαχτός της στάχτης κατακάθισε πάνω στα απανθρακωμένα κουφάρια των δέντρων και των άγριων ζώων…
Τώρα που οι όψιμα «ανησυχούντες» πολιτικοί αρχηγοί - ως σύγχρονοι Νέρωνες – τέλειωσαν τις περιοδείες που έκαναν για να επιθεωρήσουν το καταστροφικό έργο της αδιαφορίας τους, και σκουπίζοντας τα «κροκοδείλια δάκρυα» από τα μάτια τους επέστρεψαν στην Αθήνα για να σχεδιάσουν «νέες εθνικές επιτυχίες»….
Τώρα που τα ΜΜΕ συνήλθαν από την «βαθιά οδύνη» τους για την καταστροφή του περιβάλλοντος, και αφού έκλεισαν κατάμουτρα τα τηλεοπτικά παράθυρα στους αλληλοσπαρασσόμενους ανευθυνοϋπεύθυνους της καταστροφής, για να τα ανοίξουν πάλι διάπλατα και να «διαφωτίσουν» τον ελληνικό λαό σχετικά με τις ενδυματολογικές επιλογές των διασήμων κατά τις ανέμελες εμφανίσεις τους στις κοσμικές παραλίες της Μυκόνου…
Τώρα είναι, επιτέλους, η ώρα να μιλήσουμε σοβαρά για το περιβάλλον!
Μη γελιέστε!
Τα θλιβερά αυτά φαινόμενα, που βλέπουμε συνεχώς να επαναλαμβάνονται, όλο και πιο έντονα, όλο και πιο ανεξέλεγκτα, δεν είναι καθόλου τυχαία!
Ούτε πηγάζουν οι αιτίες τους από τις απρόβλεπτες δυνάμεις της Φύσης!
Είναι ανθρώπων έργα απεχθή!
Η επικράτηση του παράλογου και υπερφίαλου ιδεολογήματος, ότι δήθεν ο άνθρωπος αποτελεί το επιστέγασμα της δημιουργίας και ότι η υπόλοιπη φύση πλάστηκε από τον «πανάγαθο» θεούλη, ως ένα υπέροχο «ντεκόρ» για να ικανοποιήσει ο άνθρωπος τη ματαιοδοξία του· τον οδήγησαν στην αλαζονεία και την καταστροφή της.
Ο άνθρωπος έπαψε να θεωρεί τον εαυτό του ως έναν απλό κρίκο της Φυσικής Αλυσίδας! Έχασε το Μέτρο, που τόσο σοφά προσδιόρισαν οι Έλληνες φιλόσοφοι και αφέθηκε στην αφροσύνη και την κενοδοξία της μεγαλομανίας! Έπαψε να σέβεται τη Φύση! Έπαψε να τη λατρεύει! Αποξενώθηκε από το φυσικό του περιβάλλον!
Και τελικά, μεταλλαγμένος ψυχικά, αλλοτριωμένος, άρχισε συστηματικά να τη βιάζει …
Στο επίκεντρο του αξιακού του συστήματος τοποθέτησε τον παραλογισμό, την έπαρση και τον παροξυσμό του αθέμιτου Οικονομικού Κέρδους, παραγκωνίζοντας σταδιακά την Αρμονία, τη λατρεία του Φυσικού Κάλλους και την Εντελέχεια, όπως την όρισε ο Αριστοτέλης.
Αποτέλεσμα αυτής της τραγικής πορείας του Ανθρώπου προς την αυτοκαταστροφή του, που συμπαρασέρνει μαζί του και ολόκληρη τη Φύση, είναι τα θλιβερά φαινόμενα που βιώνουμε σήμερα. Και δυστυχώς δε θα είναι τα μόνα! Τα χειρότερα έπονται….
Αρνούμενος να αποδεχτώ την απώλεια κάθε ελπίδας, θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι εντελώς αργά για αντιστροφή της κατάστασης.
Οι «κοκορομαχίες» των ενεργητικά συνυπεύθυνων και των παθητικά αποδεχόμενων ή χλιαρά αντιδρώντων πολιτικών δυνάμεων, δεν δίνουν τη λύση. Χρειάζονται δραστικές αποφάσεις! Και μη φανταστείτε τίποτα το «θαυματουργό» και το ακραίο! Φτάνει πια με τους κάθε είδους «Σωτήρες» και «Μεσσίες»!
Αυτά που μας λείπουν είναι τα αυτονόητα: λογική διαχείριση, αξιοκρατία, λειτουργική οργάνωση του κρατικού μηχανισμού και γνήσια (δηλαδή, άμεση) δημοκρατία!
Τόσο απλά και τόσο δύσκολα συνάμα!
Η αποκατάσταση της Αρμονίας μεταξύ Ανθρώπου και Φύσης, θα πρέπει να αναζητηθεί στον επανασχεδιασμό της Παιδείας που οφείλει να παρέχει η Κοινωνία μας στον Άνθρωπο, έτσι ώστε να δημιουργεί υπεύθυνους Ενεργούς Πολίτες και όχι «άβουλα ποίμνια», έρμαια των διαφόρων σκοτεινών συμφερόντων.
Τότε μόνον η ελπίδα θα μπορέσει να ξεφυτρώσει μέσα από τις στάχτες του ύπουλα πυρπολημένου πολιτισμού μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου