Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ




Γνωρίζετε ποιος είναι ο συμπαθής κυριούλης της φωτογραφίας με τη χαριτωμένη προφορά του "ρο";
Σωστά!!! Είναι ο Γεώργιος Ράλλης!
Ίσως ο μετριοπαθέστερος πρωθυπουργός που πέρασε από την Ελλάδα, θα πείτε πολλοί….
Τώρα πείτε μου τι θυμάστε γι αυτόν, πέρα από την φοβερή ατάκα «δε θέλω ου», που πετούσε στις πολιτικές συγκεντρώσεις του κόμματος του;
Μάλιστα… Όσοι έχουν καλύτερη μνήμη θυμούνται και τη γυναίκα του, που λανσάρισε τα μπλουζάκια Lacoste στην Ελλάδα.
…Και οι πληροφορίες για τον Γεώργιο Ράλλη, που είναι αποθηκευμένες στη μνήμη μας, σταματάνε για τους περισσότερους, εκεί....
Γνωρίζετε όμως ότι είναι γιός του δοσίλογου κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, που ίδρυσε στην κατοχή τα αιμοσταγή Τάγματα Ασφαλείας, γνωστά και ως Γερμανοτσολιάδες ή Ράλληδες;
Κάποιοι θα πεταχτούν και θα μου πουν, ότι είναι άδικο να φορτώνεται ο γιός, με τα κρίματα και τις προδοσίες του πατέρα. Βέβαια, μακάρι να αντιδρούσαν το ίδιο, όταν το τέκνο πιστώνεται και κληρονομεί τις διασυνδέσεις και την πολιτική καριέρα του πατέρα, ενώ ο ίδιος είναι ρεμπεσκές ή τενεκές ξεγάνωτος…
Όμως , στην περίπτωση του Γεωργίου Ράλλη που εξετάζουμε, ο υιός δεν είναι αμέτοχος στα κρίματα του πατέρα. Έχει τη δική του, έμμεση, αλλά ουσιαστική συμμετοχή, γιατί στη δίκη των δοσίλογων όπου ο Ιωάννης Ράλλης καταδικάστηκε με ισόβια, συνήγορός ήταν ο γιός του Γεώργιος Ράλλης, που μαζί με τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, (πατέρα του άλλου «ευπατρίδη της πολιτικής» Ιωάννη Βαρβιτσιώτη και παππούς του βουλευτή Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη του νεώτερου), προσπάθησαν να πείσουν το δικαστήριο ότι ο δοσίλογος Ιωάννης Ράλλης, επιτέλεσε (άκουσον - άκουσον) εθνικό έργο(!) και μάλλον παράσημο έπρεπε να του δώσουν παρά κρεμάλα!!! Μάλιστα το 1947 έγραψε ένα βιβλίο απολογητικό για τον πατέρα του με τίτλο : «Ο Ιωάννης Δ. Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου».
Την αναφορά αυτή στον Γ. Ράλλη την κάνω για να σας δείξω το ρόλο του Κοινοβουλευτισμού στη αποχαύνωση μας, που μας οδήγησε να κάνουμε τους προδότες, πρωθυπουργούς, έχοντας μνήμη χρυσόψαρου! Και βέβαια η περίπτωση του Ράλλη, δεν είναι η μοναδική…
Απολαύστε τη «δημοκρατία» μας!

1 σχόλιο:

Αλέξανδρος Φιλήμων είπε...

περιεκτικό το άρθρο, επισημαίνει τήν σημασία τής δράσης τού ατόμου ώς πρός τήν συνέχεια τής χώρας