Οι τυφλοί χρυσοθήρες

Η είδηση έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία: 

«Στον δρόμο προς την Καλλιπεύκη από τους Γόννους, σκοτώθηκε ένας χρυσοθήρας, που μαζί με άλλους, έψαχναν να βρουν έναν πολύτιμο θησαυρό, σκάβοντας σε μια κρυφή σπηλιά»...

Τα κανάλια, ως συνήθως, μη σεβόμενα την τραγική κατάληξη αυτής της ιστορίας, εκμεταλλεύτηκαν τα κατώτερα ένστικτα των τηλεθεατών, κέντρίζοντας την ενδόμυχη επιθυμία τους για εύκολο πλουτισμό! 

Άφησαν να εννοηθεί ότι η περιοχή είναι γεμάτη από χαμένους θησαυρούς, που είτε τους έθαψαν οι αντάρτες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, είτε τους έκρυψαν οι Τούρκοι, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή όταν απελευθερώθηκε, είτε υπάρχουν από τα αρχαία χρόνια, καθώς η Καλλιπεύκη ήταν ένα από τα περάσματα που ένωναν το Βορρά με τον Νότο...

Αναζητώντας κρυφές σπηλιές και σκάβοντας λαγούμια σαν τους τυφλοπόντικες, πιστεύοντας ευφάνταστες δοξασίες και ακολουθόντας αμφιβόλου προελεύσεως και πιστότητας χάρτες, ελπίζουν να βρούν βαρέλια με χρυσές λίρες Αγγλίας, μπαούλα με οθωμανικά πεντόλιρα, κασέλες με πολύτιμα κοσμήματα, πουγκιά με λαμπερά πετράδια και θαμμένα αρχαία αγάλματα και καλλιτεχνήματα...

Πόσο τυφλοί, αφελείς και ανόητοι είναι όλοι τους, καθώς χάνουν τον πραγματικό θησαυρό που βρίσκεται μπροστά στα μάτια τους!

Ο πραγματικός θησαυρός της Καλλιπεύκης βρίσκεται στο απέραντο οροπέδιο που απλώνεται μπροστά στα μάτια του επισκέπτη, όπου παλιότερα βρίσκονταν η λίμνη Ασκουρίς και που τώρα φυτεύονται οι ξακουστές πατάτες της και τα πεντανόστιμα φασόλια της!

Ο πραγματικός θησαυρός της Καλλιπεύκης βρίσκεται στις μακάριες αγελάδες της και και τα ζωηρά αιγοπροβατά της που βόσκουν στα πλούσια λιβάδια της κατάφυτα από λογιών - λογιών αρωματικά φυτά και θεραπευτικά βότανα, που κάνουν άριστη την ποιότητα του γάλακτος και των τυροκομικών προϊόντων και πεντανόστιμα τα μοναδικά κρέατα!

Ο πραγματικός θησαυρός της Καλλιπεύκης βρίσκεται στα αιωνόβια πλατάνια της πλατείας του χωριού, που κάτω από τη σκιά τους συναντάς τους καλοσυνάτους ανθρώπους της, γεύεσαι παρέα μαζί τους τα ιερά αποστάγματα του Διονύσου, εκστασιάζεσαι με τους μακρόσυρτους ήχους του κλαρίνου στα πανηγύρια, συντονίζεσαι στους αρχαίγονους κυκλωτικούς χορούς, καθώς πιάνεσαι χέρι με χέρι με τους διπλανούς σου και οι καρδιές σας γίνονται ένα!

Ο πραγματικός θησαυρός της Καλλιπεύκης βρίσκεται στα γάργαρα νερά των πηγών της όπου σκύβει ο διψασμένος διαβάτης για να ξεδιψάσει!

Ο πραγματικός θησαυρός της Καλλιπεύκης βρίσκεται στην Πατωμένη, στους χώρους αναψυχής που κατασκηνώνουν όσοι θέλουν να γίνουν ένα με τη μητέρα Φύση!

Ο πραγματικός θησαυρός της Καλλιπεύκης βρίσκεται μέσα στα μονοπάτια των δασών της, στους λόγγους και τα ρουμάνια, στα μανιτάρια και τους νόστιμους καρπούς των θάμνων, στα ζουμερά φρούτα των δέντρων της και στα ζώα και τα πτηνά που μπορεί να συναντήσεις καθώς χάνεσαι μέσα στο απέραντο εαρινό και θερινό πράσινο, πιο πράσινο απ' όλα τα δολάρια του κόσμου, και το απέραντο χαλί των πεσμένων χρυσών φύλλων του φθινοπώρου, πιο χρυσό, απ' όλο το χρυσάφι του κόσμου! Λούζεσαι στην πλατινένια αυγουστιάτικη Πανσέληνο καθώς ξεπροβάλλει από τις γύρω βουνοκορφές, και φαντάζεσαι πως θα καθρεφτίζονταν το φεγγάρι στα νερά της λίμνης πριν την αποξηράνουν!

Αυτός είναι ο πραγματικός πλούτος της Καλλιπεύκης, πιο πολύτιμος απ' όλα τα μάταια πλούτη που μας μάθανε να θεοποιούμε, και που βρίσκεται παντού γυρω μας, αλλά δεν τον εκτιμουμε και δεν τον απολαμβάνουμε όσο πρέπει!

Ας γίνουμε λοιπόν φανατικοί χρυσοθήρες αυτού του πλούτου κι ας εκδράμουμε όσο μπορούμε συχνότερα στην ωραία Καλλιπεύκη, για να γίνουμε αληθινά πλούσιοι κι ευτυχισμένοι!

Της Λάρ'σας το τρανό Παζάρι

 

Το Παζάρι της Λάρισας, σε μας τους Λαρισαίους που κουβαλάμε περισσότερο από μισό αιώνα στις πλάτες μας, έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μας με πολλή αγάπη και νοσταλγία...

Γι αυτό υπάρχει κι αυτή η συναισθηματική σύνδεση με τον θεσμό, που οι νεότεροι ή οι ξενομερίτες, ίσως να μην την καταλαβαίνουν!

Στην εποχή της ανθοφορίας της νιότης μας, δεν υπήρχε αυτός ο καταιγισμός υπερκαταναλωτισμού που υπάρχει σήμερα. 

Δεν είχαν συνηθισει τα μάτια μας σε φαντασμαγορικά θεάματα όπως παρουσιάζονται σήμερα καθημερινά μέσα στα σπίτια μας, από τις τεραστίων διαστάσεων τηλεοράσεις!

Δεν υπήρχαν τα εντυπωσιακά πολυκαταστήματα, όπου μπορείς να χαθείς μέσα τους και να βρεις από εμπορεύματα και διασκέδαση ό,τι τραβάει η καρδιά σου!

Δεν υπήρχε το ίντερνετ και το ηλεκτρονικό εμπόριο, ώστε να έρχεται στην πόρτα σου ό,τι θελήσεις, από όποιο μέρος του πλανήτη κι αν βρίσκεται!

Η ζωή μας ήταν πολύ πιο απλή, περιορισμένη σε τοπικό επίπεδο, αλλά διανθισμένη από την αχαλίνωτη φαντασία μας!

Το Παζάρι λοιπόν κάθε 24 του Σεπτέμβρη και για μία εβδομάδα, ήταν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός για την περιοχή μας και το περιμέναμε με μεγάλη λαχτάρα, μικροί και μεγάλοι!

Τα λογής-λογής εμπορεύματα στις παράγκες, που τα διαλαλούσαν ευφάνταστοι και ευρηματικοί πραγματευτάδες...

Τα εντυπωσιακά για τα παιδικά μας μάτια και για την εποχή τους, παιχνίδια του λούνα παρκ...

Οι μυρωδιές από την τσίκνα των ψητών που αναδύονταν στο αέρα...

Η γλυκιά γεύση του φαρσαλινού χαλβά που διαφήμιζαν οι χαλβατζήδες, χτυπώντας τις μαχαιρίτσες τους στα ταψιά ...

Όλα αυτά δημιουργούσαν μια μαγευτική ατμόσφαιρα, που 

στα αμάθητα, από τέτοιες εντυπωσιακές εικόνες, παιδικά μας μάτια, φάνταζε με έναν κόσμο ονειρικό, που θα τον κουβαλάμε στο μυαλό μας όλη την υπόλοιπη χρονιά, μέχρι το επόμενο Παζάρι!

Ακόμα ηχούν στα αυτιά μας ατάκες, που έμειναν βαθειά χαραγμένες στη μνήμη μας... 

«Χαλβάς η Αγαπούλα», 

«Γορίλα, γορίλα, γορίλα! Άτιμο παιδί! Θα μου χαλάσεις το τσαντήρι γορίλα!»,

«Ο γύρος του Θανάτου»,

«Πέντε κρίκοι ένα τάληρο»...

Σήμερα ο θεσμός του παζαριού, αν και συνεχίζει να είναι λαοφιλής, δεν έχει όμως την ίδια αίγλη...

Σε μια εποχή που όλοι είμαστε χορτασμένοι από όλα, δεν μπορεί να μας εντυπωσιάσει τίποτα...

Ίσως λοιπόν να εξακολουθούμε να πηγαίνουμε στο Παζάρι της Λάρ'σας, ελπίζοντας (μάταια βέβαια) πως θα ξανανιώσουμε εκείνη τη λαχτάρα της νιότης μας...

Υγ.: Επέλεξα να σας παρουσιάσω μερικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του κ. Τσαντόπουλου, από το Παζάρι της Λάρισας, τότε που γίνονταν στο Πάρκο του Αλκαζάρ.

Άνθρωποι και γαϊδούρια...

Στα γαϊδουράκια και γενικά σε όλα τα ιπποειδή, η ανθρωπότητα χρωστάει πολλά! 

Χωρίς τα άλογα, τα γαϊδούρια, τα μουλάρια, δε θα είχαμε φτάσει στο πολιτισμικό επίπεδο που βρισκόμαστε σήμερα!

Είναι τεράστια η συμβολή των ιπποειδών σε όλους τους τομείς της ζωής του ανθρώπου!

Στις μεταφορές, στις συγκοινωνίες, στη γεωργία, στο εμπόριο, στην ανοικοδόμηση, στην υλοτομία, σε όλες τις δουλειές, ακόμη και στον πόλεμο, τα ιπποειδή ήταν το "πολυεργαλείο" του ανθρώπου, ο ακούραστος συνεργάτης, ο πιστός σύντροφος.

Τα ζώα αυτά χύσανε τόνους ιδρώτα γυρνώντας τα μαγγανοπήγαδα και τις μυλόπετρες, κουβαλώντας τεράστια φορτία σε δυσπρόσιτα μέρη, οργώνοντας τα χωράφια, αλωνίζοντας σοδειές,  σέρνοντας άμαξες, καρότσες, κανόνια, μεταφέροντας περήφανα καβαλάρηδες.

Με τα ευγενικά τους χαρακτηριστικά, την δύναμη, την υπομονή, την επιμονή, την υπακοή, το πείσμα, την υπερηφάνεια, υπήρξαν το δεξί χέρι του αμαξά, του αγωγιάτη, του αγρότη, του υλοτόμου και τόσων άλλων επαγγελματιών, ενώ για χιλιετίες το ιππικό ήταν το πιο ισχυρό σώμα του στρατού!

Όσο τα χρειαζόντουσαν για τις δουλειές τους, οι άνθρωποι φρόντιζαν τα  ιπποειδή, τα τάϊζαν και τα αγαπούσαν, ενώ τα εξυμνούσαν στις Καλές Τέχνες. Χιλιαδες οι αναφορές τους στην ποίηση, στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική, στη γλυπτική...

Και ύστερα ήρθε η τεχνολογία...

Τα τρακτέρ, τα φορτηγά, τα αυτοκίνητα, τα τανκς, οι μηχανές, τα αυτοματοποιημενα συστήματα...

Κι έτσι ο ρόλος των ιπποειδών περιορίστηκε δραματικά στις ιπποδρομίες, ως θλιβερή τουριστική ατραξιόν στα νησιά και ως  νούμερα στα τσίρκο με την πειθαρχία του μαστιγίου...

Όλη αυτή η υποτιθέμενη "αγάπη" που είχε ο άνθρωπος γι αυτά τα ζώα, στέρεψε, αφού πια δεν τα έχει ανάγκη, κι έτσι το είδος άρχισε να φθίνει, ώσπου έφτασε στα όρια της εξαφάνισης ορισμενων φυλών, εφόσον ο άνθρωπος πια δεν ενδιαφέρεται...

Κι όσες προσπάθειες γίνονται με επιδοτούμενα προγράμματα για τη διάσωση σπάνιων φυλών, αργά ή γρηγορα θα αποτύχει, γιατί η επιδοτούμενη "αγάπη" έχει ημερομηνία λήξης...

Τώρα αν τη λέξη "ιπποειδή" την αντικαταστήσετε με τις λέξεις "απλοί άνθρωποι", και τη λέξη "άνθρωποι" με μια "κλίκα εξουσιαστών", δε θα είναι δύκολο να μαντέψετε ποια θα είναι η μοίρα και των απλών ανθρώπων, όταν αναπτυχθεί κι άλλο η τεχνολογία, και πλέον δε θα είναι χρήσιμη η ανθρώπινη εργασία...

Αυτή η φάρα των εξουσιαστών θα κρίνει ασύμφορη τη διατήρηση τόσο μεγάλου πληθυσμού απλών ανθρώπων, οπότε θα βρει τρόπους να μας μειώσει δραστικά, εξαιρώντας βέβαια τους εαυτούς τους, τα σόγια τους και τους κολλητούς τους!

Ίσως γι αυτό λυπόμαστε τόσο πολύ όταν βλέπουμε να κακοποιούνται τα καημένα τα γαϊδουράκια. 

Ισως γιατί στη θέση τους, βλέπουμε συνειρμικά και ασυναισθητά, τους ίδιους μας τους εαυτούς!

Κάντε τα κουμάντα σας...

 

Φουσκώσετε τα πνευμόνια σας με ελληνικό αγέρι, γεμάτο με μυρωδιές από θαλασσινό ιώδιο, αγιόκλημα και βασιλικό! 

Γεμίστε το μυαλό σας με εικόνες από το απέραντο γαλάζιο, τα άγρια, άπαρτα βουνά, τα φρεσκοασβεστωμένα σπίτια, που αντανακλούν τις ακτίνες του Υπερίωνα Ήλιου!

Εγκλωβίστε στους λαβυρίνθους των αυτιών σας τον ήχο από το κυματάκι που σκάει στην ακρογιαλιά, κάνοντας τα βοτσαλάκια να κατρακυλάνε πέρα - δώθε, τον παραπονιάρικο μακρόσυρτο ήχο του κλαρίνου στα πανηγύρια, το μονότονο κελάηδισμα του Γκιώνη, που σπάει τη σιγαλιά της νύχτας με πανσέληνο!

Φορτώστε τους γευστικούς σας κάλυκες με θεϊκές γεύσεις από φρέσκα πελαγίσια ψάρια στη σχάρα,  κατσικάκι ελευθέρας βοσκής στον ξυλόφουρνο, μπριάμι με λαχανικά από τον κήπο!

Γεμίστε τα ρούχα σας με λεκέδες από τα ζουμιά του καρπουζιού που το τρως με τη φέτα, το τζατζίκι που σου έπεσε από το παραγεμισμένο πιτόγυρο, το κρασί που πιτσίλησε, καθώς τσουγκρίζαν τα ποτήρια!

Μην τα πλένετε, φυλάξτε τα σαν παράσημα! 

Πάρτε τα μαζί με τις άλλες αναμνήσεις, να έχετε να πορεύεστε τον χειμώνα, μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι...

Μύχιες σκέψεις καλοκαιρινής νυκτός

 

Έχεις λιώσει τα παντελόνια σου στα θρανία... 

Έχεις σπουδάσει δέκα χρόνια την επιστήμη σου...

Έχεις πάρει πτυχία , μάστερ, διδακτορικά...

Έχεις συγκροτημένο λόγο, πλούσιες γνωσεις, εμπνευσμένες ιδέες, ακαίρεο ήθος, αδαμάντινο χαρακτήρα, ενσυναίσθηση...

Όλοι σου λένε ότι είσαι πολύ έξυπνος, αλλά κι εσύ το αντιλαμβάνεσαι από τις αντιδράσεις των άλλων όταν συναναστρέφεσαι μαζί τους...

Επαγγελματικά όμως χολαίνεις. 

Με το ζόρι βρίσκεις δουλειά, συχνά σε θέσεις πολύ χαμηλότερες των προσόντων σου...

Το βιογραφικό σου σημείωμα είναι εντυπωσιακό, αλλά συνήθως απορρίπτεσαι μετ' επαίνων...

Με μεγάλη δυσκολία τα φέρνεις βόλτα. Αν τα φέρνεις...

Ταυτόχρονα, βλέπεις γύρω σου ένα σωρό άλλους ανθρώπους, με υποδεκαπλάσια προσόντα από σένα, άξεστους χαχόλους, κυανοπώγωνες, στουρνάρια κανονικά, ακοινώνητους, να πλασάρονται ως "μεγαλοεπιχειρηματίες", με στόμφο αρχοντοχωριαταραίου, ύφος χιλίων καρδιναλίων, να κυκλοφορούν με Ferrari και τζιπάρες, να χαριεντίζονται τα καλοκαίρια στις Μυκόνους και τους χειμώνες στις Αράχοβες, να ζούνε σε βιλάρες με πισίνες και τζιακούζια ... και τρελαίνεσαι!

Όχι ότι λιμπίζεσαι τα εξόφθαλμα πλούτη τους... 

Κάθε άλλο! 

Είσαι και ολιγαρκής, παναθεμά σε! 

Ομως, θα ήθελες να μπορείς να ζεις με αξιοπρέπεια, βρε αδερφέ...

Και τότε αναρωτιέσαι: 

Ρε γ@μώτο, πόσο πιο βλάκας μπορεί να είσαι από αυτόν τον, αντικειμενικά και πανθομολογουμένως, ξεκούρδιστο μπαγλαμά, που έχει χ€στεί στο τάληρο, ενώ εσύ τρομάζεις να βγάλεις το μήνα;

Αρχίζεις να χάνεις την αυτοεκτίμησή σου, κοντεύεις να αποκτήσεις σύνδρομο κατωτερότητας, και σκέφτεσαι να επισκευτείς ψυχολόγο, αν όχι ψυχίατρο...

"Τι να φταίει, τι να φταίει που δεν πήγαμε μπροστά...", που λέει και το λαϊκον άσμα...

Και σκάει ένα σκάνδαλο σαν του ΟΠΕΚΕΠΕ, σαν των στημένων δημοσίων διαγωνισμών, σαν την ανάθεση σε ημετέρους διαφόρων έργων, σαν των φωτογραφικών προκηρύξεων θέσεων, σαν των χαριστικών διαταξεων, σαν των πέτσινων επιχορηγήσεων και επιδομάτων, κτλ, κτλ...

...και τότε καταλαβαίνεις ότι σου λείπουν τα βασικότερα προσόντα επιτυχίας στην Ελλάδα: 

Το βίσμα, τα κολλητιλήκια με την εξουσία, η ανηθικότητα, το περίσσιο θράσος, η σκ@τοψυχιά, η αναισθησία, ο κοινωνικός παχυδερμισμός...

Θα μου πεις, όλοι όσοι είναι επιτυχημένοι και πλούσιοι, είναι έτσι; 

Ίσως όχι... 

Όσοι όμως δεν είναι, είναι σίγουρα σπάνιες εξαιρέσεις!

Γιατί αυτή η χώρα, με αυτό το χυδαίο πολιτικό σύστημα που τη διαφεντεύει, δεν επιτρέπει στους σωστούς και τους άξιους ανθρώπους να προκόψουν... 

Γι αυτό όσοι μπορούν και φεύγουν και πηγαίνουν σε χώρες με στοιχειώδη αξιοκρατία, προκόβουν, κάτι που στη χώρα τους δεν θα μπορούσαν με τίποτα...

Έλα όμως που έχεις, συν τοις άλλοις, και το κουσούρι να αγαπάς παθολογικά την πατρίδα σου και να μην μπορείς μακριά της, κι ας σε πληγώνει καθημερινά... 

Δεν υπάρχει γιατριά σας λέω!

Καληνύχτα σας!

Της ζωής μου το ταξίδι

 

Το κορμί μου είναι ένα ζωντανό γλυπτό, πάνω στο οποίο σμιλεύτηκαν όλες οι εμπειρίες ζωής που βίωσα... 

Ρυάκια ιδρώτα έχυσε στις προπονήσεις του Tae Kwon Do, που γύμνασαν σώμα και πνεύμα...

Η αλμυρα της θάλασσας το έψησε, κάθε φορά που έβγαινε στην επιφάνεια, ύστερα απο μια κατάδυση, κρατώντας ως τρόπαιο ένα χταπόδι στο ανυψωμένο του χέρι...

Λουκούλλεια τσιμπούσια, κραιπάλες, ολονύχτια γλέντια, σμίξιμο ποταμών βότκας με καταρράκτες σαμπάνιας που καταλήγουν σε λίμνες τσίπουρου, χύθηκαν μέσα του...

Ίδρωσε μέσα σε καυτές σάουνες και μαστιγώθηκε με κλαδιά θεραπευτικού ευκάλυπτου για να πάρει το άρωμά τους το δέρμα του και αμέσως μετά βουτούσε σε παγωμένες λίμνες για να σφίξει, κάπου στα βάθη της παραμυθένιας Ρωσίας...

Λικνίστηκε στους μακρόσυρτους ανατολίτικους ρυθμούς του Κόνιαλι της Καππαδοκίας... Στροβιλίστηκε με αντρίκιες φιγούρες στις πενιές του μπουζουκιού, που έπαιζε ένα βαρύ ζεϊμπέκικο...

Λάγνα χάδια γυναικών ταξίδεψαν σε κάθε χιλιοστό του. Φιλήθηκε, δαγκώθηκε, ρουφήχτηκε, αφήνοντας πάνω του κόκκινα εφήμερα σημάδια και κάνοντάς το να ανατριχιάσει...

Όλα αυτά άφησαν πάνω του το αποτύπωμά τους σαν ένα τρισδιάστατο τατουάζ, που αντανακλά μια ζωή χορτάτη, μεστή από ηδονές και εμπειρίες...

Όμως φευ! 

Τα χρόνια πέρασαν, και μαζί τους και το σφρίγος της νιότης...

Η νομοτελειακή άνευ όρων παράδοση στη ρουτίνα της καθημερινότητας που επιτάσσει η ωρίμανση...

Η ανάλυψη ευθυνών και υποχρεώσεων έναντι τρίτων, που πλέον έχουν καταστεί ο απόλυτος σκοπός και προτεραιότητα της ζωής του...

Η περιρρέουσα κατάθλιψη από τη σταδιακή συνειδητοποίηση της ματαιότητας των πάντων...

Η φυσιολογική φθορά του χρόνου, που σαν την επίμονη σταγόνα κατατρώει τον βράχο...

... όλα αυτά μεταμόρφωσαν εκείνο το νεανικό, σφριγιλό κορμί, σε ένα ογκώδες μπαούλο αναμνήσεων, σαν εκείνο που φυλάσσει στο χωριό η γιαγιά τα περίτεχνα προικιά της, και που κάθε φορά που το ανοίγει για να αναπολίσει τα νιάτα της, απλώνεται η μυρωδιά της ναφθαλίνης.

Το να προσπαθείς να διατηρήσεις τα μεγαλεία που πέρασαν ανεπιστρεπτί είναι μάταιο, όπως μάταιο είναι το να βαλσαμώνεις νεκρά πουλιά για να μοιάζουν με ζωντανά!

Αν δεν απέκτησες τη σοφία να αποδέχεσαι στωικά τις μεταπτώσεις της ύλης από την φθορά που επιφέρει ο ανελέητος χρόνος, τότε δε διδάχτηκες τίποτα!

Το σώφρων είναι να είσαι ευγνώμων για όλα όσα είχες την εξαιρετική τύχη να ζήσεις, και να μη μετανιώνεις για τίποτα!

Όχι γιατί όλα τα έκανες σωστά, αλλά γιατί αυτή η διαδρομή που έκανες, και που γεμίζει με δάκρυα τα μάτια σου κάθε φορά που την αναπολείς, είναι το ταξίδι της ζωής σου! 

Και ένα ταξίδι χωρίς περιπέτειες και ταλαιπωρίες, είναι βαρετό και χωρίς κανένα ενδιαφέρον!

Βρε τι έπαθα στα καλά καθούμενα!

 

Ήμουνα αραχτός στο δροσό και πλατσούριζα στην εσωτερική κλειστή πισίνα της μάνας μου. Είχα τις μάσες μου, τις ξάπλες μου και όλες τις βολές μου! Καμιά σκοτούρα δε βασάνιζε το κεφάλι μου, κι όλα μου τα προβλήματα τα έλυναν οι άλλοι για μένα! 

Άααααρχοντας κανονικός!

Και ξαφνικά, εκεί που ήταν απόλυτο σκοτάδι, ανοίγει μια χαραμάδα με τόσο δυνατό φως, που μου τύφλωσε τα μάτια! 

- «Αμάν, μας την πέσανε», σκέφτηκα, ένεκα που αι εποχαί ήτο πονηραί, καθότι μεσουρανούσε ακόμα η χούντα!

Ταυτόχρονα, ένας περίεργος τύπος με μάσκα και γάντια με αρπάζει από το κεφάλι κι άρχισε να με τραβάει βίαια! 

Με έπιασε εξ απήνης! 

Δεν ήξερα τι να κάνω! 

Από τη μιά άκουγα τη μάνα μου να ουρλιάζει, κι από την άλλη ο μασκοφόρος να της φωνάζει να σμπρώξει!

- «Σιγά ρε κύριε! Τι σου έφταιξα; Μια χαρά δεν καθόμουν στην ησυχία μου; Ενοχλάω κανένανε; Τι με τραβολογάς έτσι; Σε τραβάω εγώ; Κοίτα ρε φίλε μου κάτι περίεργοι τύποι που υπάρχουν στον κόσμο», διαμαρτυρήθηκα μάταια, αφού κανένας δε με καταλάβαινε...

Με είχε ήδη βγάλει απ' το τσαρδί μου, και διαπίστωσα ότι δεν ήταν μόνος του, αλλά ολόκληρη συμμορία με μασκοφόρους που εκτελούσαν τις εντολές του! Τρόμαξα! Άρχισα να κλαίω! Τότε ο τύπος είπε σε μια συνεργό του να του δώσει ένα ψαλίδι και... χραααατς(!), με αποσύνδεσε μια για πάντα από το τζάμπα φαΐ... 

Τέτοια περικοπή στα κεκτημένα δικαιώματα, ούτε ο Μητσοτάκης να ήτανε!

Μετά, με έδωσε σε μία συμμορίτισσα και με έβαλε πάνω σε ένα κρύο μεταλλικό ταψί! 

- «Τεσσεράμισι κιλά αγόραρος», αναφώνησε η συμμορίτισσα και χάιδεψε με τα δάκτυλά της τα καμπανέλια μου, η λυσσάρα!

- «Ωχ! Θα με πουλήσουν με το κιλό σαν σφαχτάρι», σκέφτηκα, και έμπηξα τα κλάματα ακόμη πιο δυνατά!

Τότε, με πήρε ο αρχηγός της συμμορίας, και με έδωσε στην αγκαλιά της μάνας μου, η οποία για να με παρηγορήσει μου έχωσε ένα βυζί στο στόμα, το οποίο άρχισα να ρουφάω λαίμαργα πίνοντας ζεστό γαλατάκι... Ηρέμησα!

Τελικά δεν είναι και τόσο άσχημα εδώ έξω...

Αυτά συνέβησαν φίλοι μου, ακριβώς πριν από 55 χρόνια, κι από τότε, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, μου παίρνουνε μια τούρτα, όπου προσθέτουν κάθε φορά και ένα επιπλέον κεράκι και η οποία τούρτα μοιάζει πια με μανουάλι!

ΥΓ.1 Τελικά εκείνον τον μπαγάσα τον μασκοφόρο δεν τον πέτυχα πουθενά, να του δείξω εγώ που μου χάλασε την ησυχία...

ΥΓ.2 Άδοξα έληξε και το ειδύλλιο που πήγε να ξεκινήσει με τη συμμορίτισσα, που μου την έπεσε στην ψύχρα! Μετά το πρώτο κουδούνισμα που έκανε στα καμπανέλια μου, εξαφανίστηκε και με άφησε στα κρύα του λουτρού!

Κορίτσια, τέτοια πονηρά πράματα, καλό είναι να μην τα κάνετε! Ή αν τα κάνετε, να μην τα παρατάτε στη μέση! Αυτή ήταν και η πρώτη ερωτική μου απογοήτευση...

Ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά για τον πραγματικό ρόλο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.

 

Οι επιδοτήσεις που δίνει η Ε.Ε. στους αγρότες, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, δεν έχουν ως σκοπό την ενίσχυση της αγροτικής ανάπτυξης, αλλά την καταστροφή του αγροτικού μας τομέα!

Σας φαίνεται περίεργο; 

Εξηγούμαι:

Οι επιδοτήσεις δίδονται όχι με βάση την παραγωγικότητα ή την υλικοτεχνική αναβάθμιση της αγροτικής μονάδας! 

Δίδονται χρήματα με βάση τη δήλωση  στρεμμάτων, ακόμα κι αν αυτή η γη  παραμείνει εντελώς ακαλλιέργητη! 

Με δεδομένα λοιπόν: 

- τα πανάκριβα γεωργικά εφόδια (σπόρους, φυτοφάρμακα, λιπάσματα), 

- το πανάκριβο πετρέλαιο και ηλεκτρικό ρεύμα, 

- τη λειψυδρία λόγω απουσίας αρδευτικών υποδομών και εγγειοβελτιωτικών έργων, 

- την ανεπαρκέστατη ασφάλιση από τον ΕΛΓΑ, 

- την έλλειψη προστασίας των παραγωγών από τα καρτέλ των εμπόρων, που παίρνουν τη σοδειά τους σε εξευτελιστικές τιμές, 

- την προβληματική χρηματοδότηση από τις τράπεζες των αγροτικών επενδυτικών σχεδίων και τους ληστρικούς όρους δανεισμού, που στραγγαλίζουν πολλούς αγρότες και τους οδηγούν στην χρεοκοπία,

- την απουσία κινήτρων και επαρκούς νομοθεσίας για τη δημιουργία υγειών αγροτικών συνεταιρισμών και όχι άνδρα ακολασίας, ρεμούλας και πελατειακής εξυπηρέτησης των κομμάτων, όπως υπήρξαν οι συνεταιρισμοί μέχρι πρόσφατα και που μόνο τους αγρότες δεν εξυπηρετούσαν,

- και τέλος το μεγάλο ρίσκο, που έτσι κι αλλιώς έχουν οι αγροτικές καλλιέργειες, λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με τα έντονα φαινόμενα λόγω της κλιματικής αλλαγής...

... Εξ αιτίας λοιπόν, όλων αυτών των παραγόντων, οι αγρότες αποτρέπονται να ρισκάρουν  καλλιεργώντας απαιτητικές και καινοτόμες καλλιέργειες, εφόσον δεν υπάρχει καμία απολύτως στήριξη, και προτιμούν να  αφήνουν τα χωράφια τους ακαλλιέργητα ή να τα καλλιεργούν με απλές καλλιέργειες σιτηρών που δεν εχουν μεγάλο ρίσκο, και να επιβιώνουν συμπληρώνοντας τα πενιχρά εισοδήματά τους εισπράττοντας τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις!

Έτσι όμως καταστρέφεται ο αγροτικός τομέας, καθώς οι αγρότες μαθαίνουν σιγά-σιγά να μην εξελίσσουν και να μην αναπτύσσουν το επάγγελμά τους, αρκούμενοι στα εύκολα, αεριτζήδικα λεφτά των επιδοτήσεων, που σταδιακά οδηγεί στην ουσιαστική εγκατάλειψη του αγροτικού επαγγέλματος και την ερήμωση της υπαίθρου, αφού όλοι μαζεύονται στις πόλεις...

Με αυτόν τον ύπουλο τρόπο, η Ελλάδα χάνει έναν από τους βασικότερους πυλώνες της εθνικής της οικονομίας, την αγροτική παραγωγή, με κίνδυνο να συγκεντρωθούν οι αγροτικές εκτάσεις στα χέρια λίγων «νεοτσιφλικάδων», που μπορεί μάλιστα να είναι και ξένα funds, που θα ελέγχουν αυτά την παραγωγή, σύμφωνα με τα δικά τους και όχι τα εθνικά μας συμφέροντα, καταδικάζοντας τη χώρα μας στην έλλειψη αυτάρκειας στην παραγωγή διατροφικών προϊόντων, στην αύξηση των εισαγωγών κάνοντας πιο ελλειμματικό το ισοζύγιο πληρωμών μας ή μετατρέποντας τη χώρα σε "μπανανία " επιβάλλοντας την "μονοκαλλιεργεια" ηλεκτρικού ρεύματος, μεταβάλλοντας τα εύφορα εδάφη μας σε απέραντα φωτοβολταϊκά πάρκα, όπως ήδη βλέπουμε να συμβαίνει!

Αυτό είναι το μεγάλο σκάνδαλο του αγροτικού μας τομέα, που μπροστά του ωχριά το φαγοπότι που διαχρονικά έκαναν όλες οι κυβερνήσεις μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ και τη διαχείριση των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, που η ίδια η ΕΕ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να ελέγξει σοβαρά για το που πάνε τα λεφτά που δίνει, ακριβώς γιατί αποσκοπούσε να κατασπαταληθούν, για τους λόγους που σας ανέλυσα πιο πάνω!

Θέλετε και μία πρόβλεψη; 

Από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, παρά τον ντόρο που γίνεται τώρα, δεν πρόκειται να ανοίξει ρουθούνι, ούτε πρόκειται να τιμωρηθεί κανείς (εκτός ίσως από κανέναν φουκαρά αποδιοπομπαίο τράγο), όπως ακριβώς έγινε και με το τεράστιο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου επί Σημίτη! 

Ο λόγος;

Είναι πολλά τα λεφτά που φαγώθηκαν και πάρα πολλοί αυτοί που εμπλέκονται, διακομματικά, και μάλιστα φρόντισαν να γεμίσουν με ενοχές και όλους τους αγρότες, όπως και στο Χρηματιστήριο, όπου αφού φούσκωσαν τα μυαλά των απλών πολιτών τάζοντάς τους εύκολα κέρδη, μετά τους κατηγόρησαν για ανευθυνότητα και απληστία! Κι έτσι σώπασαν όλοι με σκυμμένο το κεφάλι, ενώ τα λιγοστά μεγαλολαμόγια έφαγαν τον άμπακο εις υγείαν όλων ημών των κορόιδων!

Το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου, θα ακουστεί άλλη μια φορά, άσχετα αν κάποιοι ελάχιστοι έφαγαν ολόκληρο το βόδι, και τους περισσότερους τους άφησαν να γλείψουν λίγο την ουρά, έτσι για ξεκάρφωμα...

Με τις υγιές μας, για μία ακόμη φορά!

Ο ελληνικός λαός είναι πάντα με το δίκαιο και τους αδικημένους!

Και ξαφνικά, οι αρνητές του Ολοκαυτώματος των Εβραίων, οι φανατικοί αντισημίτες, που αποκαλούσαν τους Εβραίους "σαπούνια" και θαύμαζαν το σχέδιο της "Τελικής Λύσης" των ναζί, έγιναν ξαφνικά απολογητές των Σιωνιστών (που ανάθεμα αν ξέρουν τη διαφορά μεταξύ του αντισιωνισμού και του αντισημιτισμού)!

Υποστηρίζουν φανατικά τον εγκληματία Νετανιάχου, τον σιγοντάρουν στην απάνθρωπη εξόντωση των Παλαιστινίων, και αποζητούν συνεργασίες και κολεγιές με τους αιμοσταγείς δολοφόνους, δήθεν για το συμφέρον της Ελλάδας...

Ας μάθουν λοιπόν, ότι ο ελληνικός λαός δεν ήταν ποτέ άτιμος! Ο ελληνικός λαός είναι υπερήφανος και πάντα καταδίκαζε το άδικο, και ήταν πάντα με το μέρος των αδύναμων και των αδικημένων!

Έτσι όπως στην Κατοχή οι πραγματικοί Έλληνες πατριώτες  πολέμησαν λυσσαλέα τους ναζί, και προστάτεψαν, με κίνδυνο της ζωής τους, τους κατατρεγμένους Εβραίους, έτσι και μετά, στήριξαν τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων για την πατρίδα τους! 

Οι προδότες, που τότε γίναν ταγματασφαλίτες και σκότωναν  τους Ελληνοεβραίους και τους Έλληνες αντιστασιακούς, με περισσότερη λύσσα από τους κατακτητές, στη συνέχεια έχυναν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στους Εβραίους, τους μαύρους, τους Ρομά, τους ομοφυλόφιλους, και κάθε μη "άρειο", ακριβώς όπως ο αγαπημένος τους Χίτλερ. Αυτοί τώρα βρήκαν καινούριο ίνδαλμα, τον Νετανιάχου, που στην πράξη δε διαφέρει και πολύ από την πρώτη τους αγάπη, την παντοτινή...

Ίσως γι αυτό δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει αυτός ο κεραυνοβόλος έρωτας!

Όμως, όπως δεν μας έπεισε το επιχείρημα των δοσιλόγων, ότι πρόδωσαν για το καλό της πατρίδας, έτσι κι αυτοί τώρα δε μας πείθουν, ότι ερωτοτροπούν με τον βαμμένο με παιδικό αίμα Νετανιάχου, για το καλό της Ελλαδας! Η Ελλάδα δεν εχει ανάγκη κανέναν εγκληματία! Η Ελλάδα δεν είναι απλή κρατική οντότητα. Είναι ο θεματοφύλακας του Πολιτισμού, της Αρετής, της Δημοκρατίας, του Δικαίου και όλων των ευγενικών ανθρωπίνων αξιών, που πρώτος ο ελληνισμός γέννησε και μεταλαμπαδευσε σε όλη την ανθρωπότητα! Οπότε οι Έλληνες δεν μπορούν να είναι άτιμοι! Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους!

Eurovision with a different... vision!

 

Κόντρα στα κουτσομπολίστικα σχόλια των πρωινάδικων για τα τεκτενόμενα στη Eurovision, θα ήθελα να δώσω μια διαφορετική οπτική.

Η πολύ καλή θέση (6η) της Κλαυδίας στην κατάταξη της βαθμολογίας, οι φωνητικές της ικανότητες και η καλά οργανωμένη σκηνική της παρουσία, η επιλογή ενός καλόγουστου τραγουδιού με παραδοσιακά στοιχεία, αλλά και βαθιά μηνύματα, και επιτέλους, η επιλογή της ελληνικής γλώσσας που τα τελευταία χρόνια κάποιοι τη θεωρούσαν απαγορευτική για να πάει καλά ένα τραγούδι στη Γιουροβίζιον, αποτελούν μια μεγάλη πολιτιστική νίκη, που έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις, από μια απλή διάκριση σε έναν διεθνή διαγωνισμό. Και βέβαια, καταλυτικό ρόλο σ' αυτή την επιτυχία έπαιξε και το ήθος, η σεμνότητα και η αξιοπρέπεια της ταλαντούχου νεαρής κοπέλας, που φαίνεται ότι η οικογένειά της και ο στενός της κοινωνικός περίγυρος, έκανε πολύ καλή δουλειά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της.

Δε θα άξιζε τον κόπο να ασχοληθώ, αν η Eurovision ήταν ένα απλό πανηγυράκι, όπως κάποιοι θέλουν να το περάσουν στον κόσμο...

Δεν αναφέρομαι στην ποιότητα των τραγουδιών που ο καθένας μπορεί να τα κρίνει με τα δικά του κριτήρια... 

Εγώ για παράδειγμα, κάποια τα κρίνω ως εξαιρετικά, κάποια συμπαθητικά, και κάποια άλλα εντελώς αδιάφορα...

Εκείνο που με προβληματίζει είναι ο πολιτισμικός χυλός που προσπαθούν να φτιάξουν κάποια σκοτεινα κέντρα παγκόσμιου ελέγχου, και που αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο μέσα από το θεσμό της Eurovision!

Τι βλέπουμε λοιπόν, σ' αυτό το "πανηγυράκι";

Διάφοροι λαοί της Ευρώπης και όχι μόνο, ("εντάχθηκε" στην Ευρώπη μέχρι και... η Αυστραλία), απαρνιούνται τις εθνικές γλώσσες τους, τις πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες, τα ξεχωριστά εθνικά τους μουσικά ακούσματα, που για αιώνες ή και χιλιετηρίδες ολόκληρες σφυριλατήθηκαν, βασισμένα στα διαφορετικά ήθη κι έθιμα, τις διαφορετικές συνθήκες ζωής και τις διαφορετικές φιλοσοφικές αναζητήσεις που ανθίζουν σε καθε λαό...

Απαγορεύεται ακόμα και η πολιτική θέση σε κάποια τεράστιας σημασίας πολιτικά θέματα (όπως η γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα), λες και η ελεύθερη πολιτική έκφραση είναι κάτι κακό, που δεν αφορά και τις καλές τέχνες, ώστε να εκφράζεται μέσα από αυτές! Όμως οι καλές τέχνες από τη φύση τους είναι πολυμορφικά μέσα έκφρασης συναισθημάτων, αγωνιών, προβληματισμών, χαράς, πόνου, έρωτα, θυμού, και ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση! Άρα είναι από τη φύση τους πολιτικοποιημένες!

Πως απαιτούν, λοιπόν, οι "διοργανωτές", ώστε η εκδήλωση αυτή να είναι "αλά καρτ" apolitique απέναντι στις κτηνωδίες του Νετανιάχου, όταν οι ίδιοι π.χ. απέκλεισαν τη συμμετοχή της Ρωσίας, για πολιτικούς λόγους;;;

Και για ποιο σκοπό γίνονται όλα αυτά;

Για να μαϊμουδίσουν όλοι ένα κατασκευασμένο άχρωμο και άοσμο αγγλοαμερικάνικο μουσικό πρότυπο, στην επικρατούσα (αλλά πολύ φτωχή) αγγλική γλώσσα, με πανομοιότυπα μουσικά μοτίβα, που προσπαθούν εντατικά τις τελευταίες δεκαετίες να επιβάλλουν στους λαούς, ως μέρος ενος γενικότερου σχεδίου πολτοποίησης και ομογενοποίησης των διαφορετικών εθνικών πολιτισμών, για να είναι οι λαοί πολιτισμικά και πολιτικά ευνουχισμένοι και άρα ευκολότερα ελέγξιμοι! 

Αυτό το υποχθόνιο σχέδιο, απεικονίζεται περίτρανα με τη Eurovision! Αν ακούσεις ένα οποιοδήποτε τραγουδι δεν μπορείς να καταλαβεις από ποια χώρα προέρχεται, γιατί δεν κουβαλάει τίποτα από τα ιδιαίτερα πολιτισμικά της στοιχεία ...

Αυτό εκτός από άσχημο είναι και επικίνδυνο, γιατί εξυπηρετεί το σχέδιο της παγκόσμιας υποδούλωσής μας, που κάποιοι ονειρεύονται... Συνομωσιολογικά σενάρια θα σπεύσουν να πουν αμέσως κάποιοι...

Μήπως όμως δεν είναι;

Από αυτή την οπτική, η νικη της Κλαυδίας, λαμβάνει ιδιαίτερη, ουσιαστική σημασία!

Αρκετά όμως σας προβλημάτισα, (όσους προβλημάτισα), συνεχίστε να απολαμβάνετε τα μεθεόρτια από το χαζοχαρούμενο πανηγυράκι!

Τότε, που όλα ήταν αλλιώς...

Νοστάλγησα μια μάζωξη από κείνες  τις παλιές, τις αυθεντικές, τις ωραίες!

Από κείνες που μαζευόμασταν φίλοι αδερφικοί και οι καρδιές μας φτερούγιζαν από χαρά και λαχτάρα.

Από κείνες τις γνήσια λαϊκές, που δεν τις κάναμε για την γκλαμουριά και το θεαθήναι...

Από κείνες, που όλοι συμμετείχαν ρεφενέ, κι όποιος δεν είχε, τον κάλυπταν οι άλλοι, χωρίς να τον κάνουν να αισθανθεί άσχημα...

Από κείνες, που καθώς το άγιο τσιπουράκι έρεε στα ποτήρια, δε θόλωνε το μυαλό, αλλά ελάφρυνε τις καρδιές και ξανοίγονταν...

Από κείνες που η μουσική και τα τραγούδια δεν προσπαθούσαν να επιβληθούν με τα ντεσιμπέλ τους στην βαβούρα των αδιάφορων θαμώνων, αλλά σιγοτραγουδιόταν με σεβασμό απ' όλη την παρέα...

Από κείνες τις εγκάρδιες μαζώξεις, που δε χρειαζόταν να φοράμε προσωπεία, γιατί το πνεύμα του Διονύσου έβγαζε τον πραγματικό μας εαυτό...

Ναι μια τέτοια μάζωξη ορέχτηκα κι έτσι θέλω να είναι όλες οι μαζώξεις μας όσο ακόμα χτυπά στα στήθια μου η παραπονιάρα, αλλά πάντα μποέμισσα καρδιά μου!

Ο Μαυρογιαλούρος ξαναχτυπά...

Όπως φαίνεται στον ορίζοντα, ο πόλεμος στην Ουκρανία βαίνει προς το τέλος του, ανεξάρτητα με το ποιοι τελικά είναι οι νικητές και ποιοι είναι οι χαμένοι...

Εμείς πάντως είμαστε σίγουρα χαμένοι:

- Πρώτον, είμαστε χαμένοι οικονομικά, λόγω των ευρωπαϊκών κυρώσεων που πήραμε υποτίθεται εναντίον της Ρωσίας, που όμως έβλαψαν τους δικούς μας αγρότες, τους δικούς μας γουναράδες, τον δικό μας τουρισμό και τελικά ολόκληρο τον λαό μας με την έκρηξη των τιμών στα καύσιμα και αλυσιδωτά σε όλα τα προϊόντα...

- Δεύτερον, είμαστε χαμένοι διπλωματικά, που με τη στάση μας θεωρούμαστε εχθροί μιας υπερδύναμης, που είναι μόνιμο μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, που σίγουρα θα χρειαστούμε λόγω των ανοιχτών εθνικών θεμάτων με τους γείτονές μας...

- Και τρίτον, είμαστε χαμένοι στρατιωτικά, καθώς τα όπλα που στείλαμε στην Ουκρανία, ουσιαστικά αφόπλισαν τα νησιά μας....

Ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι επιλέξαμε “τη σωστή πλευρά της ιστορίας", αλλά πολύ φοβάμαι πως σ' αυτή την ιστορία, δεν υπάρχει "σωστή πλευρά"!

Ή μάλλον, η "σωστή πλευρά" ήταν η διαμεσολαβητική, για την ειρήνευση, στάση, και όχι η εμπλοκή μας (έμμεση ή άμεση), με την πλευρά ενός εκ των δύο αντιπάλων. Γιατί οι δύο πραγματικοί αντίπαλοί είναι η Ρωσία και η Δύση. Η Ουκρανία είναι απλά το πεδίο μάχης πάνω στο οποίο λύνουν τις διαφορές τους Ρωσία και Δύση. Γι αυτό και ο πολύπαθος λαός της Ουκρανίας είναι το τραγικό θύμα, οι αναλώσιμοι, αυτής της τιτανομαχίας...

Σαν σήμερα λοιπόν, πριν 3 χρόνια, με αφορμή τον βομβαρδισμό ενός μαιευτηρίου στη σφύζουσα από ελληνισμό Μαριούπολη, ο κ.Μητσοτάκης, χάριν εντυπωσιασμού, υποσχέθηκε να χτίσει ένα καινούργιο μαιευτήριο στη θέση του κατεστραμμένου, μετά το τέλος του πολέμου.

Να θυμίσω ότι κι ο γνωστός κινηματογραφικός πολιτικάντης Μαυρογιαλούρος, μαιευτήριο ειχε χτίσει, στην ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο" του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου!

Όμως στην ουσία, τι έκανε το ελληνικό κράτος, όλα αυτά τα χρόνια, για τον ελληνισμό της Ουκρανίας;

Η Μητέρα Ελλάδα ενήργησε ως κακιά μητριά στα παιδιά της, τα οποία έσπειρε στην περιοχή από τα πανάρχαια χρόνια, εμπλουτίστηκαν με άλλα παιδιά της που κατέφυγαν εκεί για να γλιτώσουν από το λεπίδι των Τούρκων, αλλά κι από το λεπίδι των ίδιων των Ελλήνων αδερφών τους, κατά τον εμφύλιο πόλεμο...

Ξέχασε η Μητέρα Ελλάδα ότι τα παιδιά της αυτά οργάνωσαν την απελευθέρωσή της στην Οδησσό, με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, και για να ικανοποιήσει τον Γάλλο "εραστή" της, έστειλε στρατό το 1919 στην Κριμαία εναντίον του νεοσύστατου καθεστώτος, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε αυτή η κίνηση στα παιδιά της που ζούσαν εκεί...

Αλλά και όλα τα επόμενα χρόνια τα θεωρούσε αποπαίδια, καθώς τα αποκήρυξε ως κομμουνιστοσυμμορίτες, που χαλούσαν την εικόνα της στα σαλόνια της Δύσης, που διακήρυττε αυτάρεσκα ότι τάχα "ανήκομεν"!

Τη Δύση όμως τη ρώτησε;

Γιατί η Δύση ανέκαθεν θεωρεί ότι η Ελλάς της ανήκει ως δουλικό προσωπικό, κι όχι ως ισότιμο μέλος της! Η φτωχή συγγενής, που ήρθε από την επαρχία, και από οίκτο τη χρησιμοποιούνε σαν παραδουλεύτρα! Κι ας όφειλε η Δύση τα πάντα, στην ελληνική πολιτισμική κληρονομιά!

Και μετά έπεσε το καθεστώς της Σοβιετίας, και η Μητέρα Ελλάδα, αναγκάστηκε να υποδεχτεί με δυσφορία ορισμένα από τα κατατρεγμένα παιδιά της ως "ρωσοπόντιους", όπως το 1922 υποδέχτηκε τα τέκνα της από τη Μικρασία, ως "Τουρκόσπορους"! Αυτούς, που όπου πήγαν κι εγκαταστάθηκαν άγιασε ο τόπος από την εργατικότητά τους, την προκοπή τους, την κουλτούρα τους!

Θα φτιάξουμε τώρα από οίκτο κι από υποκριτικό "φιλότιμο", ένα μαιευτήριο!

Ένα ψωρομαιευτήριο (αν γίνει κι αυτό, και δεν είναι άλλη μία, προεκλογικού τύπου, κούφια υπόσχεση), για να εξοφλήσουμε το χρέος μας απέναντι στον Ελληνισμό της Ουκρανίας ως προς τι;

Ως προς τα τόσα χρόνια που τους έχουμε εγκαταλελειμμένους στη μοίρα τους;

Ένα ψωρομαιευτήριο για να ανταποδώσουμε τι;

Τα εκατοντάδες σπουδαία ευεργετήματα στη Μητέρα Ελλάδα, του Μαρασλή, του Βαρβάκη και τόσων άλλων ευεργετών που διέπρεψαν στην περιοχή;

Ένα ψωρομαιευτήριο ως αντιστάθμισμα στην ελευθερία μας που μας χάρισε η Φιλική Εταιρεία;

Λίγη ντροπή, δε βλάπτει...

Λάρισα - μια μελλοντική μητρόπολη του Θεάτρου και των Τεχνών

Από την αρχαιότητα ακόμη, η Λάρισα είχε τη φήμη της πόλης της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας.

Αυτό καταμαρτυρούν και τα δύο αρχαία θέατρά της, που δεσπόζουν στο κέντρο της πόλης!

Το επιβλητικό Α' αρχαίο θέατρο μάλιστα, έγινε το έμβλημα του Δήμου Λαρισαίων, και με το τέλος των εργασιών αναστήλωσής του θα αποδοθεί ξανά, μετά από πολλούς αιώνες, στην ενεργό καλλιτεχνική δράση!

Όμως και στα νεότερα χρόνια η Λάρισα έχει να επιδείξει σπουδαίες πρωτοβουλίες στο χώρο του θεάτρου και των Καλών Τεχνών γενικότερα!

Ας μη ξεχνάμε ότι ο πολύ σπουδαίος θεσμός των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.), που έδωσε την ευκαιρία στους Έλληνες της επαρχίας να γνωρίσουν, να αγαπήσουν και να ασχοληθούν με το θέατρο, εδραιώθηκε στη Λάρισα με το Θεσσαλικό Θέατρο, που ανέβασε θρυλικές παραστάσεις που ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα.

Η Λάρισα έβγαλε και συνεχίζει να βγάζει πολλούς σπουδαίους ηθοποιούς, συγγραφείς και θεατρανθρώπους, αναφέροντας ενδεικτικά από τους παλαιότερους την Ελένη Ζαφειρίου και τον Μ. Καραγάτση, μέχρι τον σπουδαίο Κώστα Τσιάνο , την Άννα Βαγενά, τον Λάκη Λαζόπουλο, και από τη νεότερη γενιά ταλαντούχων ηθοποιών, ο Διαμαντής Καραναστάσης, ο Σταύρος Νικολαΐδης, ο Αλέξης Γεωργούλης και η Ζωή Μουκούλη . Τα ονόματα που ανέφερα είναι εντελώς ενδεικτικά, καθώς πολλοί ακόμα σπουδαίοι ηθοποιοί, Λαρισαίοι στην καταγωγή , έχουν διαπρέψει στο πανί και στο σανίδι. Ταυτόχρονα δεκάδες ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες, σκηνές και εργαστήρια, με πάθος και μεράκι ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους, μελετούν και πειραματίζονται, προσφέροντας στο φιλοθεάμων κοινό της Λάρισας πολλές καλλιτεχνικές προτάσεις.

Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τον αξιόλογο δημοτικό κουκλοθίασο Τιριτόμπα, ψυχή του οποίου ήταν οι αείμνηστοι Κώστας Χατζηανδρέου και Σοφία Φουτζοπούλου και με πολλή αγάπη συνεχίζει να μαγεύει τα παιδιά, η υπέροχη Φωτεινή Καλούδη.

Αλλά και στο χώρο του κινηματογράφου, σπουδαία δουλειά γίνεται από την Κινηματογραφική Λέσχη Λάρισας, και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λάρισας στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, ψυχή των οποίων είναι ο Θάνος Μουκούλης. Επίσης, ο δροσερός θερινός κινηματογράφος στον Μύλο του Παππά, που φέρει το όνομα του αείμνηστου Μπαρμπή Βοζαλή, γεμίζει τα καλοκαίρια μας με ποιοτικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Οι υποδομές της Λάρισας στον τομέα της τέχνης θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερες, καθώς η ενασχόληση των Λαρισαίων με το θέατρο και τον κινηματογράφο είναι μεγάλη και διαρκώς αυξανόμενη. Σίγουρα μας λείπει η χρήση του Θεάτρου του ΟΥΗΛ, ένα τεράστιο μισοτελειωμένο κτήριο που για χρόνια δεσπόζει στο κέντρο της πόλης αναξιοποίητο, σαν στοιχειωμένο, λόγω κακού χρηματοδοτικού σχεδιασμού, ενώ αν ολοκληρωνόταν θα μπορούσε να καλύψει πολλές από τις ανάγκες των θεατρόφιλων Λαρισαίων. Στα σχέδια έχει μείνει και το μεγαλόπνοο όραμα για τη δημιουργία μιας cinecita στις διαθέσιμες εκτάσεις και παλιές αποθήκες που υπάρχουν στην περιοχή του ΣΕΚΦΟ, όπου η Λάρισα θα μπορούσε να καταστεί κέντρο κινηματογραφικής παραγωγής.

Όλα αυτά τα στοιχεία συνηγορούν στην πρόταση που αρχίζει δειλά-δειλά να διαμορφώνεται για την ίδρυση Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με έδρα τη Λάρισα, καθιστώντας την πόλη μητρόπολη πολιτισμικής δημιουργίας καθώς έχει όλα τα προσόντα και τις προοπτικές γι αυτή την τιμή!

Θα πρέπει όμως γύρω από αυτό τον στόχο να συ-στρατευτούν όλες οι πνευματικές, θεσμικές και πολιτικές δυνάμεις και όλοι μαζί, ως ενεργοί πολίτες να διεκδικήσουμε αυτό το μεγαλόπνοο όραμα για τον τόπο μας!

Η Ευρώπη στην νέα κοσμογονία!

 

Η έλλειψη ηγετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι απογοητευτική! Και μάλιστα αυτή την κρίσιμη ιστορική συγκυρία που ζούμε!

Σ' έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, η ΕΕ μοιάζει με «ένα ποντίκι που βρυχάται».

Μοιάζει περισσότερο με Μ.Κ.Ο. για την προστασία της χελώνας «καρέτα - καρέτα», παρά με ισχυρό κέντρο αποφάσεων και υπολογίσιμο παράγοντα στα τεκταινόμενα στην γειτονιά της, πόσω δε μάλλον, στα παγκόσμια φλέγοντα ζητήματα!

Έχει απωλέσει προ πολλού, το πλεονέκτημα της τεχνολογικής πρωτοπορίας, καθώς ότι προϊόν υποτίθεται ότι φέρει τη σήμανση made in E.U., στην ουσία είναι made in China, καθώς όλα τα εξαρτήματά του είναι κινέζικα!

Η προσωνυμία «Γηραιά Ήπειρος» της ταιριάζει πια απόλυτα, καθώς δημογραφικά ο πληθυσμός της είναι πολύ γηρασμένος, οι νεαρές και παραγωγικές ηλικιακές ομάδες όλο και συρρικνώνονται, ενώ η Ε.Ε. μοιάζει με ένα απέραντο γηροκομείο ξεπεσμένων (και ξιπασμένων) αποικιοκρατών, που κάθονται σκεπασμένοι με την κουβερτούλα τους σε αναπηρικά αμαξίδια και αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία τους...

Έχασαν το στοίχημα να δημιουργήσουν μια

συγκροτημένη κραταιά υπερδύναμη, μια ισχυρή συνομοσπονδία ή έστω ισχυρή συμμαχία προηγμένων κρατών, που θα αποτελούσε κυρίαρχο πόλο στην νέα παγκόσμια πολιτικοοικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς!

Οι χώρες που την συναποτελούν έγιναν δέσμιες των συμφερόντων του γαλλογερμανικού άξονα, (ουσιαστικά, δηλαδή, της Γερμανίας), ο εγωισμός και η υπεροψία της οποίας, κατέστρεψε τις πιο ευάλωτες οικονομίες της Ένωσης (βλ. P.I.G. ‘s).

Ταυτόχρονα, πολιτικά και αμυντικά η Ε.Ε. είναι εξαρτημένη από τις Η.Π.Α., ενεργειακά από τη Ρωσία, τεχνολογικά και εμπορικά από την Κίνα....

Το μόνο που της απέμεινε, είναι ότι ακόμα αποτελεί μια μεγάλη και πλούσια αγορά, που όμως κι αυτό το προνόμιο έχει ημερομηνία λήξης, καθώς τα αμύθητα πλούτη που απέκτησε λεηλατώντας τις πρώην αποικίες της, τελειώνουν, και δεν έχει πια την παραγωγική ικανότητα και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για να τα αναπληρώσει!

Τι μπορεί να γίνει;

Δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξος...

Τώρα που η Αμερική του Τραμπ αποσύρει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος της από την περιοχή και θέλει να επικεντρωθεί στον μεγαλύτερο αντίπαλό της την Κίνα, τώρα θυμήθηκε η Ευρώπη να κάνει ορισμένες απέλπιδες κινήσεις, που έπρεπε να τις είχε κάνει πριν από δεκαετίες, για να προλάβουν να λειτουργήσουν! Τώρα ομως, ούτε ο χρόνος φτάνει, ούτε η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ε.Ε. είναι ευνοϊκή, για τέτοια σημαντικά βήματα! Αφήστε που ότι γίνεται, γίνεται άτσαλα, καθώς ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία απέβαλαν την ηγεμονική και πατερναλιστική νοοτροπία τους, που φρέναρε τόσα χρόνια την πρόοδο της Ευρωπαϊκής ενωτικής ιδέας! Αποτέλεσμα ήταν, ο δικαιολογημένος αυξημένος ευρωσκεπτικισμός και οι φυγόκεντρες τάσεις...

Όμως τώρα που η Αμερική φαίνεται να μετακινεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της από την περιοχή μας, στην Άπω Ανατολή, ίσως είναι η τελευταία  ευκαιρία της Ε.Ε. ώστε να δει την κατάσταση με άλλη οπτική. Να αναθεωρήσει τις αυτοκαταστροφικές, παλαιοαποικιοκρατικές της νοοτροπίες και να σχεδιάσει το μέλλον της με βάση τα σύγχρονα δεδομένα!

Να ξεπεράσουν τις ψυχροπολεμικές τους φοβίες και να μην βλέπουν τη Ρωσία ως εχθρό, αλλά ως έναν πολύ χρήσιμο σύμμαχο! Έτσι κι αλλιώς είναι ενεργειακά (και όχι μόνο) εξαρτημένη από αυτή! Ένα διπλωματικό ρητό λέει ότι, «τον εχθρό που δεν μπορείς να τον νικήσεις, να τον κάνεις φίλο σου»!

Αν και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι Ευρωπαίοι θεωρούν την Ρωσία εχθρό... Η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία (όταν ανήκε στην Ε.Ε.), ναι το καταλαβαίνω! Έχουν τη μωροφιλοδοξία να ηγεμονεύουν στην Ευρώπη, και η Ρωσία τους παίρνει τα πρωτεία! Οι υπόλοιπες όμως, χώρες της Ευρώπης γιατί; Η Ρωσία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης και γεωγραφικά και πολιτισμικά, κι ας εκτείνεται ως τον Ειρηνικό ωκεανό. Η ενέργειά της, ο ορυκτός της πλούτος, το πολεμικό της οπλοστάσιο, το επιστημονικό και ερευνητικό της δυναμικό, η τεράστια έκτασή της και η μεγάλη ακόρεστη ακόμα αγορά της, είναι ότι λείπει από την Ε.Ε. για να γίνει η μεγαλύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, όπως ονειρεύονταν! Μαζί με τη Ρωσία θα μπορούσε να εξασφαλίσει την αυτάρκεια και να ευημερούν όλοι οι λαοί της! Και μαζί με τους ευρωπαϊκούς λαούς και οι λαοί όλου του κόσμου! Είναι πλέον τεχνολογικά εφικτό όσο κι αν ακούγεται παράξενο!

Η ιδέα αυτή αν και είναι απόλυτα εφικτή, δεν φαίνεται να καθίσταται όμως ρεαλιστική, γιατί προσκρούει στις εθνικιστικές ονειρώξεις της Γερμανίας τύπου «Deutschland über alles» που μας οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους και στα αποικιοκρατικά σύνδρομα κατωτερότητας των Άγγλων και των Γάλλων!

Γι’ αυτούς τους λόγους δεν αισιοδοξώ και πολύ για το μέλλον της Ευρώπης, και μακάρι να κάνω λάθος...

Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν

Με είχε πρήξει η κυρά, ότι εμείς δεν πάμε ποτέ σε ρεβεγιόν, ενώ πάει και η κουτσή Μαρία, και είπα φέτος να της κάνω το χατήρι για να της φύγει ο καημός...

Τι το ήθελα; Δε φτάνει που μας γδάρανε κανονικά, μας άφησαν και νηστικούς χρονιάρα μέρα!

Μας φέρανε για ορεκτικό κάτι μπουκίτσες με μυγοφτύσματα επάνω, που μας το πλάσαραν για "μπουντερμπρόντ με μαύρο χαβιάρι"... 

Σα τα μα ρε λαμόγια; Που όταν ήμουν στη Ρωσία έχω φάει τόση Μπελούγκα από το Βλαδιβοστόκ, όση δε φάγανε στη ζωή τους ο Ωνάσης, ο Νιάρχος και ο Βαρδινογιάννης μαζί; Αν μη τι άλλο, έμαθα να ξεχωρίζω το καλό χαβιάρι από τα αβγά των κολεόπτερων!

Μέρα που ήταν, είπα να συγκρατηθώ...

Μετά μας φέρανε μια κουτσουλιά που το ονομάσανε μενταγιόν λαχανικών με βάση τη μελιτζάνα... 

Έφυγε άπατο έτσι όπως ήρθε, παρόλο που η κυρά μού πατούσε συνέχεια το πόδι κάτω από το τραπέζι, για να συγκρατηθώ και να μη φερω το πιάτο κολάρο στον σερβιτόρο...

Στη συνέχεια, σε ένα τεράστιο άδειο πιάτο, μας βάλανε από τρία τσιγαρόχαρτα που τα βαπτίσανε "καπνιστή πάπια Πεκίνου", τόσο λεπτά σαν το αραχνοΰφαντο πέπλο της Σαλώμης, και δίπλα ένα σωρουδάκι από σκάγια, που μας είπαν ότι είναι μαύρο κινόα βρασμένο στον ατμό!

Αυτό ήταν!!! 

Είχα φτάσει στα όριά μου!!!

Πλέρωσα τη λυπητερή που ήταν σα λογαριασμός τριμήνου της ΔΕΗ, πήραμε από την γκαρνταρόμπα τη γούνα της κιουρίας, και φύγαμε άρον-άρον, κατεβάζοντας καντήλια και χριστουγεννιάτικα απολυτίκια, μέρα που ήταν σήμερα!

Ευτυχώς που πετύχαμε ανοιχτή την καντίνα του Ζάχου, και χτυπήσαμε από δυο "βρώμικα" και ήρθαμε στα ίσια μας...

Χρονιάρα μέρα ήτανε και είπαμε να μη χαλάσουμε τη βραδιά μας και να συνεχίσουμε στα μπουζούκια.

Πήγαμε στο ανακαινισμένο "Φάληρο", που είναι σταθερή αξία στη λαρισαϊκή νύχτα! Το γλέντι κράτησε μέχρι πρωίας!

Ξημερώματα Χριστουγέννων λοιπόν, πήραμε το δρόμο του γυρισμού πεζή, διότι είμεθα ευσυνείδητοι πολίτες και δεν οδηγούμε μεθυσμένοι!

Ζαλισμένος από τα ξύδια, βλέπω μπροστά μου ένα χλιδάτο μαγαζί να είναι ακόμα ανοιχτό και να έχει φουλ κόσμο μέσα!

Κοιτιόμαστε με το γυναικάκι μου στα μάτια, και της λέω να περιμένει για λίγο έξω, κι εγώ να μπω για να δω τι παίζει. 

Μπουκάρω το λοιπόν, και βλέπω τον Φλωρινιώτη με μούσια, στα χρυσά ντυμένος, να πιάνει το μικρόφωνο και να πατάει κάτι ξεγυρισμένους αμανέδες, γεμάτους νταλκά και πόνο!  Το πλήθος από κάτω έμενε εκστασιασμένο με τη φωνάρα του καλλιτέχνη, ενώ η ατμόσφαιρα μύριζε μπάφο, που σημαίνει ότι το μαγαζί ήταν πολύ προχωρημένο! 

Άνθρωπος είμαι, μεράκλωσα! Πετάω κι εγώ στον αέρα

κάτι χαρτοπετσέτες, που είχαν ξεμείνει στην τσέπη μου, άρπαξα κι ένα σιτεμένο γκομενάκι δίπλα μου με κότσο και χοντρά κοκάλινα γυαλιά, και το ανέβασα πάνω στην καρέκλα να χορέψει... 

Αμέσως πετάχτηκαν κάτι μπράβοι που στέκονταν πίσω από έναν πάγκο στην είσοδο, κι άρχισαν να μου λένε ντροπή, και πως δεν κάνει να συμπεριφέρομαι έτσι στην εκκλησία, και κάτι τέτοια κουλά...

Με πετάξανε έξω σηκωτό, κακήν-κακώς, κι εγώ για να μην κάνω φασαρία χρονιάρα μέρα, πήρα την κιουρία μου και φύγαμε...

Κρίμας!!! Τέτοιο τσίλικο μαγαζί και να το δουλεύουν τόσο ξενέρωτα αφεντικά...

Deja vu ή το έργο το 'χω ξαναδεί!

 

Και θα 'ρθουν πάλι εκλογές, 

και θα ξεστομιστούν ξανά κούφια λόγια κι απατηλές υποσχέσεις...

Και θα δοθούν ψίχουλα στις συντάξεις και ψευτοαυξήσεις στους μισθούς, που θα εξανεμιστούν όμως, λόγω των φόρων και της ακρίβειας...

Και θα δοθούν στον λαουτζίκο επιδόματα φτώχιας και κουπόνια κοροϊδίας, για τρόφιμα, για καύσιμα, για θέρμανση, για να ψευτοεπιβιώσει ως τις επόμενες εκλογές για να τους ξαναψηφίσει ...

Και θα δημιουργηθούν προσδοκίες για ψωροπροσλήψεις, όχι μόνιμες, αλλά τρίμηνες κι οκτάμηνες, λες και το στομάχι δεν πρέπει να γεμίζει κάθε μέρα...

Και θα τάξουνε γένια στους σπανούς, τσουλούφια στους καράφλες!

Και θα ξεχάσει πάλι ο λαός των λωτοφάγων, πως αυτοί που τώρα έρχονται με χάντρες και καθρεφτάκια για να μας καλοπιάσουν, είτε είναι μπλε, είτε ροζ, είτε πράσινοι, είναι αυτοί οι ίδιοι που ψήφισαν όλοι μαζί τα μνημόνια που μας σκλάβωσαν στους ξένους, ξεπούλησαν την εθνική κυριαρχία μας, έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια το Σύνταγμα και το ΟΧΙ του λαού, εξαθλίωσαν τους απόμαχους της δουλειάς, άφησαν άνεργα και δίχως ελπίδες τα νιάτα, είτε να αυτοκτονούν από απελπισιά, είτε να ξενιτεύονται για μια καλύτερη μοίρα...

Είναι οι ίδιοι νεκροθάφτες των ονείρων μας και κάθε προοπτικής για το μέλλον, που χάρισαν λιμάνια και τρένα κι αεροδρόμια στους ξένους, υποθήκευσαν τον πλούτο της Ελλάδας δια γενεές δεκατέσσερις, και ξεπούλησαν μέχρι και την πανάρχαια ιστορία της...

Γίνανε μια διαχρονική και διακομματική συμμορία, που άφησαν αθωράκιστη τη χώρα, πότε να καίγεται τα καλοκαίρια, πότε να πνίγεται με τα πρωτοβρόχια, πότε να ξεκληρίζεται η νεολαία της στα απαρχαιωμένα τρένα και στους άθλιους δρόμους, πότε να ψυχοραγούν οι άρρωστοι, χωρίς γιατρούς, στα ράντζα ανεπαρκώς εξοπλισμένων και ακραία υποστελεχωμέων νοσοκομείων, που όμως έχουμε χρυσοπληρώσει...

Κι όμως μυαλό δε βάζουμε!

Και θα τους ξαναψηφίσουμε για καπετάνιους, είτε τους μεν, είτε τους δε, είτε έναν από τους δυο με τσόντα κάποιους τρίτους, είτε στην ανάγκη όλους μαζί σε μια μοχθηρή λυκοφιλία, για να ρίξουν για άλλη μια φορά το όμορφο καράβι που λέγεται Ελλάς, στα βράχια... 

Αλίμονο όμως! 

Αυτή θα είναι και η στερνή φορά, η μοιραία!

Βιωματική πραγματεία για την επίδραση του πατσά στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνος ανθρώπου.

 

Παγκόσμια Ημέρα του πατσά σήμερα, και στο μυαλό ανασύρονται μνήμες, από εκείνα τα χρόνια, τα καλά, τότε που ζούσαμε σαν άνθρωποι και είχαμε τη δυνατότητα να πάμε που και πού και να γλεντήσουμε στα μπουζούκια, κάτι που σήμερα για τους περισσότερους είναι όνειρο απατηλό, γιατί δε βγαίνει ο μήνας ακομη και για τα στοιχειώδη, με τίποτα...

Και κάπου εκεί τα ξημερώματα, ανταμώναμε όλοι στα πατσατζίδικα που τότε είχαν την τιμητική τους. Όταν λέμε όλοι, εννούμε όλοι! Όλοι οι ξενύχτηδες, θαμώνες και καλλιτέχνες, γκαρσόνια και λουλουδούδες, μόλις έπαυαν να πάλλονται οι χορδές των μπουζουκιών, άναβαν τα φώτα στην πίστα και η τραγουδίστρια έλεγε " κυρίες και κύριοι καλημέρα σας", όλοι έσπευαν στον Σιδηροδρομικό Σταθμό ή στα πρακτορεία των ΚΤΕΛ ή στο "Τσούγκαρη" ή στην οδό Πανός ή όπου αλλού υπήρχε πιάτσα, και δημιουργούνταν το αδιαχώρητο! Δεν έπεφτε καρφίτσα! Σμίγανε μάλιστα οι γαρουφαλοραντισμένοι ξενύχτηδες με τους αγουροξυπνημένους μεροκαματιάρηδες που πήγαιναν να πιάσουν δουλειά στις φάμπρικες ή να ανοίξουν τα μαγαζιά τους, και που ο πατσάς ήταν το πρωινό τους για να τους στυλώσει και να βγάλουν τη βάρδια! Πολλοί δε ξενύχτηδες, πήγαιναν σερί από τα μπουζούκια στις δουλειές τους και επομένως ο πατσάς ήταν το "μαγικό φίλτρο" που ανανέωνε τα κουράγια τους για να βγάλουν τη μέρα! 

Για όσους δε, τα "είχαν τσούξει" λιγο παραπάνω, ο πατσάς ήταν βάλσαμο! Το καλύτερο φάρμακο κατά της μέθης! Έτσι όπως ήταν ανακατεμένο το στομάχι από τα "ξύδια" και τις "μπόμπες", έριχνες μέσα σου ένα πιατο πατσά ανάμεικτο (ποδαράκι και κοιλίτσες), χοντροκομμένο ή ψιλοκομμένο ανάλογα με τα γούστα, έριχνες και σκορδοστούμπι και μπόλικο μπούκοβο, και το φχαρηστιόταν το μέσα σου! 

Πήγαιναν κι επικάθονταν τα κολλαγόνα του πατσά στα τοιχώματα του στομαχιού σου, το θωράκιζαν, κι αμέσως ερχόσουν στα "ίσια" σου!

Σήμερα τα πατσατζήδικα τείνουν να εκλείψουν... Τα χρόνια της λαϊκής ευημερίας (όσο κι αν κάποιοι τη λένε επίπλαστη) πέρασαν ανεπιστρεπτί, τα γούστα άλλαξαν, οι τσέπες άδειασαν και οι όποιοι ξενύχτηδες χτυπάνε τυρόπιτες με Μίλκο, και τους πάει το τσιρλιπιπί σερπατίνα...

Αισθάνομαι τυχερός που έζησα αυτά τα καλά τα χρόνια στη νιότη μου, και άτυχος που ήδη βλέπω το λαό μου και μαζί του κι εγώ, αντί να βελτιώνεται το βιοτικό του επίπεδο, να βιώνει όλο και πιο δύσκολα χρόνια, κι αυτό το μαρτύριο φαίνεται να μην έχει τέλος...

Και δε βρίσκουμε πια εύκολα κι ένα πιάτο πατσά για να μας φτιάξει τη διάθεση!

Μπορούμε!

 

Το ζητούμενο δεν είναι να νικήσουμε τον Μητσοτάκη...

Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξουμε διαχειριστή της μιζέριας μας και να βάλουμε έναν άλλον «αριστερό», «κεντρώο» ή «δεξιό», τοποτηρητή των σκοτεινών συμφερόντων που διαφεντεύουν την ανθρωπότητα...

Το ζητούμενο δεν είναι καν να σώσουμε τα τομάρια μας...

Όλα αυτά είναι τόσο ασήμαντα, τόσο φθηνά, τόσο λίγα, μπροστά στο Μεγάλο, το Ωραίο, το Αληθινό, που υμνεί ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς!

Το ζητούμενο είναι να ξαναβρούμε τους χαμένους μας εαυτούς!

Να θυμηθούμε ποιοί είμαστε και ποια είναι η αποστολή μας, που οι πρόγονοί μας τίμησαν, και τιμήθηκαν από όλη την ανθρωπότητα για όσα περίλαμπρα προσέφεραν!

Να πιάσουμε το νήμα από κει που κόπηκε και να συνεχίσουμε να παράγουμε και να προάγουμε πολιτισμό σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής!

Να θυμηθούμε τις ξεχασμένες Αξίες μας!

Να αναστυλώσουμε την καταβαραθρομένη αυτοπεποίθησή μας και να ηγηθούμε μιας νέας πανανθρώπινης πνευματικής και πολιτισμικής επανάστασης, που θα βγάλει την ανθρωπότητα από το τέλμα στο οποίο έχει υποπέσει σήμερα!

Το ερώτημα είναι: μπορούμε να επιτύχουμε κάτι τόσο σπουδαίο, έτσι όπως μας έχουν καταντήσει;

Η απάντηση είναι ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Γιατί τίποτα δεν είναι πιο δυνατό, από τη φλόγα του ελληνισμού, αυτής της πανανθρώπινης πολιτισμικής αξίας, που σιγοκαίει μέσα μας και που δε σβήνει ποτέ, όσο κι αν προσπαθούν διάφοροι τσαρλατάνοι να την καταπνίξουν!

Αρκεί να βγούμε από το λήθαργο της αδράνειας όπως είχαν υποπέσει και οι Λωτοφάγοι, να βουλώσουμε με κερί τα αυτιά μας στο πλάνο τραγούδι των Σειρήνων, όπως έκανε ο προππάπος μας ο Οδυσσέας στους συντρόφους του, να δούμε με τα μάτια της ψυχής και όχι μέσα από τις διαστρεβλωτικές οθόνες που μας έχουν καθηλώσει να βλέπουμε ότι οι δυνάστες μας θέλουν, και τότε θα δούμε ότι ο «Κύκλωπας Πολύφημος» δεν είναι αήττητος και ότι μπορούμε να πάρουμε πίσω το βιός μας που τρωγοπίνουν ξεδιάντροπα οι μισητοί «Μνηστήρες»...

Υπομονή και καρτερία! Το πιο βαθύ σκοτάδι, είναι λίγο πριν ξημερώσει!

Η απενοχοποίηση της τσιπουροκατάνυξης

 

Το "πάω για τσίπουρα" δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται...

Είναι μια ολόκληρη ιεροτελεστεία, μια μυσταγωγία, με απαραίτητους όρους και προϋποθέσεις για να εκτελεστεί σωστά! 

Προϋποθέτει μια καλή παρέα,  έναν κατάλληλο χώρο που να μας εμπνέει η ατμόσφαιρα που εκπέμπει, την επιλογή ενός καλού αποστάγματος που να ταιριάζει στα γούστα μας, και φυσικά, να παρελάζουν από το τραπέζι μας - σα να είναι πασαρέλα καλλιστείων - ατελείωτη ποικιλία από μεζεδάκια, κυρίως θαλασσινά δώρα του Ποσειδώνα, που θα ευφραίνουν τον ουρανίσκο μας, συνοδεύοντας το ιερό αγίασμα του Διονύσου για να κυλήσει στο μέσα μας και να διεγείρει όλες τις ευαίσθητες χορδές μας. 

Η όλη διαδικασία είναι ένα άνοιγμα της ψυχής μας στην παρέα για να βρει βάλσαμο στις πληγές της, μια θεϊκή επικοινωνία των πνευμάτων των συνδαιτυμόνων, ένας εκστασιασμός, μια ευεξία! 

Η ψυχή αποβάλλει το άγος των συμβιβασμών της καθημερινότητας, χαλαρώνει, απελευθερώνεται και εξαγνίζεται!

Οι διακριτικές μακρόσυρτες μουσικές που διαχέονται  στον αιθέρα και που ξυπνούν αρχέγονες μνήμες, οι γεύσεις των μεζέδων που εναλλάσονται και προκαλούν διαδοχικές ηδονικές εκρήξεις στους γευστικούς μας κάλυκες, η μετάληψη του ιερού αποστάγματος που καταλύει τις αναστολές των "πρέπει", δίνοντας χώρο στα "θέλω" και στα "ποθώ"... όλα αυτά μαζί δημιουργούν μια μαγευτική ατμόσφαιρα!

Λύνεται η γλώσσα και λέγονται αλήθειες που ο επιβεβλημένος καθωσπρεπισμός δεν μας επιτρέπει να ξεστομίσουμε... Μαλακώνει η καρδιά και αφήνει να εκφραστούν τα καταπιεσμένα συναισθήματα... 

Όσο διαρκεί η επήρεια του "μαγικού φίλτρου" του Βάκχου, ξαναποκτούμε την παιδική μας αφέλεια ή βγάζουμε τα καλά κρυμμένα ένστικτά μας, ό,τι κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του...

Γι αυτό γελάμε, κλαίμε, συγκινούμαστε, γινόμαστε πειραχτήρια, φιλοσοφούμε, ερωτοτροπούμε, χαζολογούμε, παλιμπαιδίζουμε, ονειρευόμαστε, αποκαλύπτουμε πάθη, που όταν είμαστε "νηφάλιοι" δεν τολμούμε να εκφράσουμε!

Το "πάω για τσίπουρα" λοιπόν, είναι μια αναπόσπαστη διαδικασία ολοκλήρωσης του ψυχισμού του Έλληνα, που καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την ταυτότητά του, και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται με το αυτοκαταστροφικό μπεκρούλιασμα των βόρειων, κυρίως, λαών, που κάποιοι ανίδεοι θέλουν να το ταυτίσουν!

Ευοί ευάν!

Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών σήμερα... Όμως δεν γιορτάζουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί, γιατί έχουμε πάψει από καιρό να είμαστε δάσκαλοι...

Όχι γιατί δεν είμαστε επαρκείς ή γιατί δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, αλλά γιατί τη δουλειά μας, μάς την πήραν άλλοι!

Τη δουλειά μας μάς την πήραν τα τάμπλετ και τα κινητά με τα οποία ασχολούνται μέρα- νύχτα οι μαθητές μας...

Μας την πήραν οι ινφλουένσερς και οι τικτόκερς με τις ανόητες και ανούσιες αναρτήσεις τους...

Μας την πήραν οι μεσημεριανούδες και τα πρωινάδικα, που έχουν πάρει εργολαβία στα ερτζιανά την αποβλάκωσή μας...

Μας την πήραν οι τράπερς με τα άμουσα τραγούδια τους και οι ατάλαντοι βυσματίες του σταρ σύστεμ, που υμνούν τη βία, την πορνεία, τα εύκολα και βρώμικα λεφτά, την ξιπασιά, την κουραδομαγκιά και το νταβαντζιλήκι...

Μας την πήραν τα πρότυπα του πολιτικού μας συστήματος που προβάλλουν το θράσος, τη ρεμούλα, τους παρτάκηδες, τα κομματόσκυλα, την αναξιοκρατία, τον ασπασμό κατουρημένων ποδιών αν θες να προκόψεις,  ή αλλιώς, την μούγκα, την απάθεια, την παραίτηση, την υποταγή, αν δε θες να βρεις τον μπελά σου...

Η δημοκρατία, η ελευθεροφροσύνη, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, έχουν καταντήσει απαξίες...

Ποιός δίνει σημασία στον λόγο του πραγματικού δασκάλου σήμερα, όταν όλα τα άλλα γύρω του τον φυμώνουν και τον απαξιώνουν;

Είναι πλέον ορατά, ακόμα και στους εθελοτυφλούντες τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της μετάλλαξης της κοινωνίας...

Βιώνουμε  καθημερινά τα τερατουργήματα που γεννάει...

Όσοι δάσκαλοι είμαστε ακόμα ρομαντικοί και ασκούμε το λειτούργημά μας με γνώμονα τη συνείδησή μας, συνεχίζουμε να το ασκούμε κι ας ξέρουμε ότι μάλλον ματαιοπονούμε...

Πολύ φοβάμαι όμως πως το πισωγύρισμα προς τη βαρβαρότητα είναι πια αμετάκλητο...

Μακάρι να κάνω λάθος!

Το ανεκπλήρωτο όραμα του Κυβερνήτη

Εκείνη τη μέρα (27/9/1831) δεν έπεσε νεκρός μόνο ο Καποδίστριας...

Έπεσε νεκρό και το όραμά του για μια Ελλάδα αντάξια του παρελθόντος της και της μεγαλοσύνης της!

Και δεν εννοώ ένα όραμα σαν την Μεγάλη Ιδέα των "2 ηπείρων και των 5 θαλασσών" του Βενιζέλου. 

Η υπεραξία της Ελληνικής Ιδέας δε μετριέται με κατακτημένα εδάφη και πολεμικά λάφυρα!

Η Ελληνική Ιδέα είναι μια αστείρευτη πηγή πολιτισμικής  προσφοράς, χωρίς την απαίτηση κανενός υλικού ανταλλάγματος, που ξεπερνά τα στενά όρια του έθνους και καθίσταται αξία πανανθρώπινη!

Το όραμα του Καποδίστρια ήταν να αναγνωριστεί η Ελλάς ως Κοιτίδα του Πανανθρώπινου Πολιτισμού και να γίνει υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Κοινότητας ένα απέραντο "Ακαδημαϊκό Πάρκο" και μια "Ζώνη Διαρκούς Εκεχειρίας" όπου θα ανθούν ελεύθερα οι επιστήμες, οι τέχνες, ο αθλητισμός και όλοι θα έρχονται να σπουδάσουν και να εμπνευστούν καλλιτεχνικά, εκεί που έζησε  ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ιπποκράτης, ο Ευρυπίδης, ο Πίνδαρος, και τόσοι άλλοι φωτεινοί ήλιοι του πολιτισμού μας!

Αυτό το όραμα δυστυχώς, δε βρήκε άξιους συνεχιστές να το υλοποιήσουν, κι αυτό είναι το μεγάλο κρίμα όλων των γενεών που ακολούθησαν μέχρι σήμερα...

Ο Καποδίστριας πήγε άδικα και κανένας δεν μπορεί να τον αναστήσει... 

Το όραμά του όμως, θα βρεθεί άραγε, κάποια άξια γενιά για να το κάνει πράξη;

...και κάπως έτσι, με συλλάβανε!

Θα πρέπει να ήταν αρχές του Σεπτέμβρη του '69. 

Ερωτική χρονιά κι απο μόνη της...

Ο καιρός ήταν ακόμη καλός, κι έτσι το νιόπαντρο ζευγαράκι αποφάσισε να πάει να ρομαντζάρει στη θάλασσα.

Καβάλησαν τη Φλωρέττα, το αγαπημένο μηχανάκι του αγοριού, και κίνησαν για τον Πλαταμώνα!

Το κορίτσι ήθελε να δει το ηλιοβασίλεμα πίσω από τον γέρο - Όλυμπο, ξαπλωμένοι με το αγόρι της στην αμμουδιά, ενώ το απαλό κυματάκι θα τους έβρεχε τα πόδια... 

Εκεί όμως που ρεμβάζανε λουσμένοι με τα χρώματα του δειλινού, ξάφνου το Φθινόπωρο αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του...

Μαύρα σύννεφα συγκεντρώθηκαν από το πουθενά και σύντομα άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες χοντρές στάλες της βροχής, ενώ στον ορίζοντα φωτεινές αστραπές έσκιζαν τον ουρανό και χάνονταν στον βυθό της θάλασσας, ακολουθώντας με χρονοκαθυστέριση μερικών στιγμών ένα μακρόσυρτο μπουμπουνητό! 

Μάλλον ο παγγενέτης Δίας ετοίμαζε κάποια συνωμοσία με τον κυματεγέρτη Ποσειδώνα...

Με βιαστικές κινήσεις, μάζεψαν κακήν - κακώς τα λιγοστά πράγματά τους (μιά ψάθα, δυο πετσέτες κι ένα ταπεράκι με κεφτέδες, που είχε ετοιμάσει το νοικοκυροκόριτσο, έτσι για τη λιγούρα), κι έψαξαν να βρουν ένα ασφαλές μέρος για να προστατευτούν από τη βροχή. Ευτυχώς, εκεί δίπλα ήταν μια εγκαταλελειμμένη καλύβα κάποιων ψαράδων, που τους πρόσφερε τη στέγη που χρειάζονταν! Το κορίτσι έστρωσε την ψάθα και τρομαγμένο από τους κεραυνούς, κούρνιασε στη ζεστή αγκαλιά του αγοριού της, που τα δυνατά του μπράτσα την έκαναν να νοιώθει ασφάλεια.

Αυτή η μικρή "περιπέτεια" έφερε το ζευγάρι ακόμα πιο κοντά και ο ερωτισμός τους δεν άργησε να ανάψει για τα καλά, επηρεασμένος από την, έτσι κι αλλιώς ηλεκτρισμένη από τους κεραυνούς, ατμόσφαιρα!

Σ' αυτό το φτωχικό καλυβάκι, που όμως πλημμύριζε από το ερωτικό πάθος των δυο νέων, του Αβραάμ και της Βασιλικούλας, πάνω σε μια ταπεινή ψάθα, εν μέσω των αστραπών και των βροντών της πρώτης φθινοπωρινής καταιγίδας, έγινε η σύλληψή μου, εν ονόματι του συμπαντικού Νόμου του θείου Έρωτα!

Ακολούθησαν 9 μήνες κλεισμένος στη "στενή", σε ένα υγρό και σκοτεινό κελί, και μετά με βγάλανε! 

Το κακό είναι ότι ποτέ δε μου είπανε τι εγκλημα ειχα κάνει και με κλείσανε τόσους μήνες μέσα... Βέβαια τότε ήταν χούντα και μάλλον κάτι υποψιαστηκαν για τα φρονήματά μου!

Αποτέλεσμα ήταν να γεννηθώ εγώ, εννέα μήνες αργότερα, στις 7 του Ιούνη του 1970...

Ίσως αυτή την κορυφαία στιγμή της ένωσης των γονιών μας, την κατάκτηση του απόρθητου ωαρίου  από το ισχυρότερο σπερματοζωάριο, τη ζεύξη του Χ με το Ψ, αυτή θα πρέπει να γιορτάζουμε, κι όχι την οδυνηρή εμπειρία του τοκετού, όπου με κλάματα εγκαταλείπουμε την ασφάλεια της μήτρας και βγαίνουμε σ' αυτόν τον τόσο παράξενο και μάταιο κόσμο!

Χρόνια μου πολλά λοιπόν, και... χωρίς αναστολή!

Ένα μεγαλόπνοο όραμα για την Ελλάδα

 

Σε πείσμα της μαυρίλας των ημερών, την κατάπτωση των ηθών και τον ευτελισμό των αξιών, εγώ θα σας μιλήσω για την ανάγκη ενός μεγαλόπνοου εθνικού οράματος, που θα δώσει άλλη προοπτική στο μέλλον μας!
Θα προσπαθήσω να σας αναλύσω τι ακριβώς εννοώ.
Πέρα από τη διαχείριση των θεμάτων της καθημερινότητας των πολιτών, που κι αυτά βεβαίως είναι σημαντικά, φρονώ ότι πρέπει να αναπτύξουμε ένα μεγάλο πανανθρώπινο όραμα, αντάξιο της ιστορίας μας και ανάλογο των δυνατοτήτων του λαού μας, που πιστεύω ότι είναι πολύ μεγάλες, αλλά για διάφορους λόγους βρίσκονται εν υπνώσει!
Αναφέρομαι στην προσπάθεια αναγόρευσης της Ελλάδας σε «Παγκόσμια Κοιτίδα του Ανθρώπινου Πολιτισμού» και την σταδιακή δημιουργία όλων εκείνων των προϋποθέσεων, ώστε να καταστεί, υπό την αιγίδα και την αρωγή της Παγκόσμιας Κοινότητας, ένα απέραντο Πάρκο Πολιτισμικής Δημιουργίας, μια ανοιχτή σε όλους Ακαδημαϊκή Κοινότητα, όπου στα άριστα εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα δημιουργηθούν, θα έρχονται να σπουδάσουν Επιστήμες και Καλές Τέχνες φοιτητές από όλο τον κόσμο.
Ποιος δε θα θέλει να σπουδάσει φιλοσοφία εκεί που δίδαξε ο Αριστοτέλης και ο Σωκράτης, ιατρική εκεί που θεράπευε ο Ιπποκράτης, μαθηματικά στην πατρίδα του Αρχιμήδη και του Πυθαγόρα, αρχιτεκτονική και γλυπτική δίπλα στα δημιουργήματα του Ικτίνου και του Φειδία, ποίηση εκεί που εμπνεύστηκε ο Πίνδαρος και η Σαπφώ, Θέατρο στον τόπο που το γέννησε, κτλ.
Εδώ θα δημιουργηθούν τα πιο τέλεια επιστημονικά εργαστήρια, τα οποία θα παράγουν γνώσεις, τεχνολογία και τεχνογνωσία με αυστηρή προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθούν για το καλό της ανθρωπότητας, και όχι για την καθυπόταξή της!
Εδώ θα τελούνται μόνιμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες, με τον τρόπο, το ήθος και την αισθητική που τους αρμόζει, ανακτώντας ο θεσμός την παλιά του αίγλη, προάγοντας το κάλος του ανθρωπίνου σώματος, τη δύναμη της θέλησης, την ευγενική άμιλλα, την εκεχειρία, και όλες τις ηθικές αξίες, χωρίς την σημερινή κατάντια της άκρατης εμπορευματοποίησης, της ντόπας και του αθέμιτου ανταγωνισμού!
Η χώρα θα μετατραπεί σε ένα απέραντο ανοιχτό μουσείο, με μυθολογικά πάρκα, ενιαίους αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία της υπέροχης ελληνικής φύσης και κατακτήσεις του ανθρώπινου γένους!
Θα αναπτυχθούν τα καλύτερα θεραπευτήρια (Ασκληπιεία) του σώματος και της ψυχής!
Η Ελλάδα θα αναδειχτεί σε τόπο πραγματικής αναψυχής και όχι κερδολάγνου και περιβαλλοντοκτόνου τουρισμού….

Σας φαίνονται «απραγματοποίητα όνειρα» όλα αυτά;
Κι όμως! Δεν απέχουν πολύ από το όραμα του Ιωάννη Καποδίστρια, που έκανε πράξη στην Ελβετία ως δημιουργός του πρώτου της Συντάγματος, του πιο δημοκρατικού μέχρι και σήμερα στον κόσμο, όπου θέσπισε το σύστημα διοίκησης των καντονιών,  την Πολεμική Ουδετερότητα και την ανάδειξη της Ελβετίας σε Παγκόσμιο Χρηματοπιστωτικό Κέντρο.
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν πρόλαβε να εφαρμόσει μία ανάλογη ιδέα με αυτή που σας περιέγραψα πιο πάνω, γιατί τον δολοφόνησαν…
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι προσπάθειες του μεγάλου μας ποιητή, Άγγελου Σικελιανού, με τις Δελφικές Εορτές, που όμως δεν ευδοκίμησαν.
Και να είστε σίγουροι, ότι αν πιστέψουμε σ’ αυτό το όραμα και προσπαθήσουμε να το υλοποιήσουμε, δε θα είμαστε μόνοι! Εκατομμύρια φιλέλληνες, σε όλον τον κόσμο, διανοούμενοι άνθρωποι που έχουν γαλουχηθεί με τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού και αναγνωρίζουν την παγκοσμιότητά του, και που κατέχουν περίοπτες θέσεις και δύναμη στο χώρο της επιστήμης, των Καλών Τεχνών, της πολιτικής και του πλούτου, θα συστρατευτούν μαζί μας και θα βοηθήσουν, όπως βοήθησαν και στην Εθνική μας Παλιγγενεσία το 1821, πιστεύοντας τότε, πως θα αναβίωνε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, μαζί με τη γένεση του Νέου Ελληνικού Κράτους!
Ας μην τους απογοητεύσουμε! Ας ολοκληρώσουμε αυτό που δεν κάναμε πριν από 200 χρόνια!
Ας ξεφύγουμε από την απλή διαχείριση της μιζέριας μας κι ας προσπαθήσουμε κάτι Ωραίο, Μεγάλο, Αληθινό, όπως θα έλεγε και ο Κωστής Παλαμάς!
Σ’ έναν κόσμο που δείχνει να έχει χάσει τον μπούσουλα και να οδεύει προς την αυτοκαταστροφή του, η επιστροφή στις διαχρονικές ελληνικές πολιτισμικές αξίες ίσως να είναι η μόνη σωτηρία του, όπως έγινε στην Αναγέννηση και στον Διαφωτισμό, που ήταν χαμένος μέσα στα σκοτάδια του Μεσαίωνα…
Ας γίνουμε και πάλι ο φάρος του πολιτισμού, για τους χαμένους στη θάλασσα της παρακμής και της αλλοτρίωσης...
Ο Ελληνισμός, δεν είναι ένα ακόμα εθνικιστικό όραμα, όπως βλέπουμε να αναπτύσσονται ματαιόδοξα και μισαλλόδοξα σε διάφορα έθνη.
Ο Ελληνισμός είναι κατι πολύ παραπάνω! Είναι το μονο Πανανθρώπινο Πολιτισμικό Κίνημα, που δεν περιορίζεται στο στενό πλαίσιο ενός έθνους, αλλά έχει οικουμενικό χαρακτήρα!

Είμαστε κληρονόμοι μιας τεράστιας πνευματικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, την οποία όμως αποφεύγουμε να κάνουμε αποδοχή, επειδή φοβόμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες που της αναλογούν, γιατί μας πείσανε ότι είμαστε «ανάξιοι» και «τεμπέληδες»…
Δε νομίζετε ότι είναι καιρός να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να ανατρέψουμε αυτή την εικόνα;  Έλληνες τω γένος και φιλέλληνες στην παιδεία, ενωμένοι και μεθοδικά, ας προσπαθήσουμε γι αυτό το μεγαλόπνοο όραμα, ως οφείλουμε στη συνείδησή μας….

Αν όχι εμείς, τότε ποιός;
Αν όχι τώρα, πότε;

Αναμένεται λήψη παγκόσμιας πρωτοβουλίας που θα κάνει το όραμα πράξη! Ας είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε ο καθένας όπως μπορούμε!

Το στοίχημα της αγροτικής ανάπτυξης της Ελλάδας

Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας που δεν αξιοποιούμε ούτε στο ελάχιστο τις άπειρες δυνατότητες του. Δεν είναι άλλος από τον αγροτικό τομέα!

Ζούμε σε μια χώρα ευλογημένη! Μπορεί οι εδαφικές εκτάσεις μας να μην είναι αχανείς σαν τις στέπες της Σιβηρίας, αλλά διαθέτουμε πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, που κάνουν τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα μοναδικά σε ποιότητα! Το εύκρατο μεσογειακό κλίμα, η ποικιλομορφία των εδαφών μας (πεδινά, ημιορεινά, ορεινά, παραθαλάσσια, ηπειρωτικά, νησιωτικά, ηφαιστειογενή, κ.α.), δημιουργούν ειδικές τοπικές παραγωγικές συνθήκες και μικροκλίματα, που επιτρέπουν την ανάπτυξη πλούσιας και ταυτόχρονα σπάνιας βιοποικιλότητας, που δίνει τη δυνατότητα να παραχθούν εξαιρετικής ποιότητας, μοναδικά προϊόντα! Όμως, όλα αυτά θα είχαν περιορισμένη αξία, αν ο τόπος δεν κατοικούνταν από φιλότιμους, δουλευταράδες, φιλοπρόοδους,  έξυπνους ανθρώπους, που όταν τους δίνεται η δυνατότητα, χωρίς τρικλοποδιές και εσκεμμένα εμπόδια, καταφέρνουν να προκόψουν και μαζί τους να αγιάσει και ο τόπος όπου βρίσκονται! Ίσως να σας ξενίζουν τα λόγια μου, γιατί έχουμε πέσει θύματα μιας απίστευτης προπαγάνδας που θέλει να μας υποτιμήσει και να μας απαξιώσει, για να κάμψει το ηθικό μας, να κουρελιάσει την αυτοπεποίθησή μας, κι έτσι να μειωθούν οι αντιστάσεις μας για να μας υποδουλώσουν πιο εύκολα! Και ως ένα σημείο, δυστυχώς το έχουν πετύχει... Όμως στο χέρι μας είναι να αναστρέψουμε την κατάσταση, και να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας! Αρκεί να πιστέψουμε στις ικανότητές μας στις δυνατότητες της γης μας και να οργανωθούμε καλύτερα! Όλα τα άλλα θα πάρουν τον δρόμο τους!

Ο συνδυασμός του εξαιρετικού ανθρώπινου δυναμικού, των τεράστιων δυνατοτήτων της γης μας, σε συνδυασμό με τις νέες τεχνολογίες, απογειώνουν την αγροτική παραγωγή με εκπληκτική εξοικονόμηση φυσικών πόρων, προστασία του περιβάλλοντος και σεβασμό στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του!

Θα αναφερθώ σε μιά σειρά ενεργειών που θα μπορούσαν να γίνουν, και που θα άλλαζαν άρδην την οικονομική μας κατάσταση και τις προοπτικές της χώρας!

Αν εισαγάγαμε τις νέες προηγμένες τεχνολογίες στην αγροτική παραγωγή, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε αρκετά εν γένη προβλήματα, που τώρα φαντάζουν απροσπέλαστα. Για παράδειγμα, έχουν εφευρεθεί πολλά αυτοματοποιημένα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, και για το σταδιο της καλλιέργειας και για το σταδιο της συγκομιδής, που θα μας λύσουν το πρόβλημα της έλλειψης εργατικών χεριών, που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες! Τα μηχανήματα αυτά είναι τόσο εντυπωσιακά προηγμένα (και βαίνουν συνεχώς  βελτιούμενα) που πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.

Επιπλέον αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να επιφέρουν σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων. Υπάρχουν δορυφόροι ή drones με θερμικές κάμερες που μπορούν να ανιχνεύσουν και να προσδιορίσουν τις ανάγκες κάθε σημείου του χωραφιού σε νερό, έτσι ώστε να γίνεται στοχευμένο πότισμα κάνοντας τρομερή εξοικονόμηση νερού και ενέργειας! Το ίδιο μπορεί να γίνει με λεπτομερή χαρτογράφηση της σύστασης του εδάφους του χωραφιού και στοχευμένη λίπανση με τα στοιχεία εκείνα που λείπουν από συγκεκριμένα τμήματα του χωραφιού. Κι εδώ μπορεί να γίνει τρομερή οικονομία στο υψηλό κόστος λίπανσης.

Θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά πώς αποκτιούνται;

Εδώ ακριβώς είναι ο κομβικός ρόλος που μπορεί να παίξουν ικανοί πολιτικοί με όραμα για την πατρίδα! 

Υπάρχει ένας πακτωλός κεφαλαίων που μπορούν να αντληθούν μέσω  των επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, της ΚΑΠ και άλλων ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών προγραμμάτων, που σήμερα είτε κατασπαταλούνται σε μη επενδυτικούς σκοπούς, είτε επενδύονται άστοχα, χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επιχειρηματικής ανάπτυξης. Επίσης υπαρχει ικανό επιστημονικό δυναμικό στη χώρα, που μπορεί να παράγει εφευρέσεις και πατέντες, που μπορούν να βρούν πρακτική εφαρμογή στην ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία και να λύσει πολλά πρακτικά προβλήματα. Η ενθάρρυνση μάλιστα, τις αναπτυξης από έλληνες επιχειρηματίες, της υλοποίησης και αναπαραγωγής αυτών των πατέντων, θα προσδόσει και αυτονομία στην παραγωγική τους διαδικασία, ζήτημα που είναι κρίσημης εθνικής σημασίας. Ταυτόχρονα από εισαγωγείς τεχνολογίας μπορούμε να γίνουμε αυταρκεις, και γιατί όχι και εξαγωγείς!

Νομοθετικά μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να συσταθούν δυναμικές και πρωτοποριακές ομάδες παραγωγών, που θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτές 

τις τεχνολογίες πιο οικονομικά δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας. Όχι γιγάντιους, δυσκίνητους και σκανδαλώδεις  συνεταιρισμούς, σαν αυτούς που χαντάκωσαν την αγροτιά τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά ευέλικτες ομάδες παραγωγών που θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις!

Αυτές οι ομάδες αγροτών:

 - υποβοηθούμενες από νέους επιστήμονες γεωπόνους, 

- υπό την αιγίδα των γεωπονικών πανεπιστημίων, που θα πρέπει να στραφούν στην έρευνα νέων τεχνολογικών εφαρμογών στον αγροτικό τομέα, 

- με την καθοδηγηση ενός επιτελικού υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης, που θα χαράζει τη στρατηγική παραγωγής συμφωνα με τις προγνώσεις της εξέλιξης των αναγκών και θα δίνει κινητρα και αντικίνητρα για να την κατευθύνει, 

- με οργανωμένες εμπορικές αντιπροσωπείες σε κάθε ελληνική πρεσβεία του εξωτερικού, που θα προωθεί με σοβαρό τρόπο τα ελληνικά προϊόντα, 

με όλα αυτά μαζί και συντονισμένα, θα καταφερουν 

- να απογειώσουν την παραγωγή ποσοτικά και ποιοτικά, 

- να ελαχιστοποιήσουν το κόστος,

 -  προστατεύοντας ταυτόχρονα το περιβάλλον, 

- να εξασφαλίσουν την αυτάρκεια σε ελληνικά βασικά τρόφιμα της εωτερικής αγοράς, ένα ζήτημα κορυφαίας στρατηγικής σημασίας στα επόμενα χρόνια, έτσι όπως διαμορφώνεται η διεθνής κατάσταση.

Όλα αυτά όμως απαιτούν όραμα, αντίληψη, διάθεση για σκληρή δουλειά, χωρίς να υποκύπτουμε σε διάφορα σκοτεινά συμφέροντα!

Όμως, όσο κι αν προαχθεί η τεχνολογία, αγοτικός τομέας χωρίς αγρότες δεν μπορεί να υπάρξει! Και για να υπαρξουν αγροτες στην ελληνική ύπαιθρο, θα πρέπει να υπαρχουν και οι απαραίτητες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στα χωριά, με δομές υγείας, σχολεία, πολιτιστικές και αθλητικές  υποδομές και διάφορες υπηρεσίες, που θα κανουν ελκυστική τη ζωή στην ύπαιθρο έτσι ώστε, όχι μόνο να συγκρατήσει τον εναπομείναντα πληθυσμό, αλλά να προσελκύσει και νέους, που θέλουν να εγκαταλείψουν τα αστικά κέντρα, χωρίς όμως να στερηθούν βασικά αγαθά για την ποιότητα της διαβίωσής τους!

Οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα επιδίδονται σε ερασιτεχνισμούς, διαχείριση της μιζέριας, χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό και όραμα για το μέλλον, δέσμιες διαφόρων συμφερόντων, ανίκανες και απρόθυμες να τολμήσουν το Μεγάλο, το Καινοτόμο, το Υπερβατικό!

Αυτή η νοοτροπία είναι ο αντιπαλός μας, αυτή παλεύουμε, για να την αλλάξουμε και να πάμε επιτέλους μπροστά!

Είμαι τεκμηριωμενα πεπεισμένος ότι θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε, γιατί έχουμε όλες τις δυνατότητες, αρκεί να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, καλυτερη οργάνωση και να αποφασίσουμε ότι το θέλουμε πραγματικά!