Ο Μαυρογιαλούρος ξαναχτυπά...

Όπως φαίνεται στον ορίζοντα, ο πόλεμος στην Ουκρανία βαίνει προς το τέλος του, ανεξάρτητα με το ποιοι τελικά είναι οι νικητές και ποιοι είναι οι χαμένοι...

Εμείς πάντως είμαστε σίγουρα χαμένοι:

- Πρώτον, είμαστε χαμένοι οικονομικά, λόγω των ευρωπαϊκών κυρώσεων που πήραμε υποτίθεται εναντίον της Ρωσίας, που όμως έβλαψαν τους δικούς μας αγρότες, τους δικούς μας γουναράδες, τον δικό μας τουρισμό και τελικά ολόκληρο τον λαό μας με την έκρηξη των τιμών στα καύσιμα και αλυσιδωτά σε όλα τα προϊόντα...

- Δεύτερον, είμαστε χαμένοι διπλωματικά, που με τη στάση μας θεωρούμαστε εχθροί μιας υπερδύναμης, που είναι μόνιμο μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, που σίγουρα θα χρειαστούμε λόγω των ανοιχτών εθνικών θεμάτων με τους γείτονές μας...

- Και τρίτον, είμαστε χαμένοι στρατιωτικά, καθώς τα όπλα που στείλαμε στην Ουκρανία, ουσιαστικά αφόπλισαν τα νησιά μας....

Ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι επιλέξαμε “τη σωστή πλευρά της ιστορίας", αλλά πολύ φοβάμαι πως σ' αυτή την ιστορία, δεν υπάρχει "σωστή πλευρά"!

Ή μάλλον, η "σωστή πλευρά" ήταν η διαμεσολαβητική, για την ειρήνευση, στάση, και όχι η εμπλοκή μας (έμμεση ή άμεση), με την πλευρά ενός εκ των δύο αντιπάλων. Γιατί οι δύο πραγματικοί αντίπαλοί είναι η Ρωσία και η Δύση. Η Ουκρανία είναι απλά το πεδίο μάχης πάνω στο οποίο λύνουν τις διαφορές τους Ρωσία και Δύση. Γι αυτό και ο πολύπαθος λαός της Ουκρανίας είναι το τραγικό θύμα, οι αναλώσιμοι, αυτής της τιτανομαχίας...

Σαν σήμερα λοιπόν, πριν 3 χρόνια, με αφορμή τον βομβαρδισμό ενός μαιευτηρίου στη σφύζουσα από ελληνισμό Μαριούπολη, ο κ.Μητσοτάκης, χάριν εντυπωσιασμού, υποσχέθηκε να χτίσει ένα καινούργιο μαιευτήριο στη θέση του κατεστραμμένου, μετά το τέλος του πολέμου.

Να θυμίσω ότι κι ο γνωστός κινηματογραφικός πολιτικάντης Μαυρογιαλούρος, μαιευτήριο ειχε χτίσει, στην ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο" του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου!

Όμως στην ουσία, τι έκανε το ελληνικό κράτος, όλα αυτά τα χρόνια, για τον ελληνισμό της Ουκρανίας;

Η Μητέρα Ελλάδα ενήργησε ως κακιά μητριά στα παιδιά της, τα οποία έσπειρε στην περιοχή από τα πανάρχαια χρόνια, εμπλουτίστηκαν με άλλα παιδιά της που κατέφυγαν εκεί για να γλιτώσουν από το λεπίδι των Τούρκων, αλλά κι από το λεπίδι των ίδιων των Ελλήνων αδερφών τους, κατά τον εμφύλιο πόλεμο...

Ξέχασε η Μητέρα Ελλάδα ότι τα παιδιά της αυτά οργάνωσαν την απελευθέρωσή της στην Οδησσό, με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, και για να ικανοποιήσει τον Γάλλο "εραστή" της, έστειλε στρατό το 1919 στην Κριμαία εναντίον του νεοσύστατου καθεστώτος, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε αυτή η κίνηση στα παιδιά της που ζούσαν εκεί...

Αλλά και όλα τα επόμενα χρόνια τα θεωρούσε αποπαίδια, καθώς τα αποκήρυξε ως κομμουνιστοσυμμορίτες, που χαλούσαν την εικόνα της στα σαλόνια της Δύσης, που διακήρυττε αυτάρεσκα ότι τάχα "ανήκομεν"!

Τη Δύση όμως τη ρώτησε;

Γιατί η Δύση ανέκαθεν θεωρεί ότι η Ελλάς της ανήκει ως δουλικό προσωπικό, κι όχι ως ισότιμο μέλος της! Η φτωχή συγγενής, που ήρθε από την επαρχία, και από οίκτο τη χρησιμοποιούνε σαν παραδουλεύτρα! Κι ας όφειλε η Δύση τα πάντα, στην ελληνική πολιτισμική κληρονομιά!

Και μετά έπεσε το καθεστώς της Σοβιετίας, και η Μητέρα Ελλάδα, αναγκάστηκε να υποδεχτεί με δυσφορία ορισμένα από τα κατατρεγμένα παιδιά της ως "ρωσοπόντιους", όπως το 1922 υποδέχτηκε τα τέκνα της από τη Μικρασία, ως "Τουρκόσπορους"! Αυτούς, που όπου πήγαν κι εγκαταστάθηκαν άγιασε ο τόπος από την εργατικότητά τους, την προκοπή τους, την κουλτούρα τους!

Θα φτιάξουμε τώρα από οίκτο κι από υποκριτικό "φιλότιμο", ένα μαιευτήριο!

Ένα ψωρομαιευτήριο (αν γίνει κι αυτό, και δεν είναι άλλη μία, προεκλογικού τύπου, κούφια υπόσχεση), για να εξοφλήσουμε το χρέος μας απέναντι στον Ελληνισμό της Ουκρανίας ως προς τι;

Ως προς τα τόσα χρόνια που τους έχουμε εγκαταλελειμμένους στη μοίρα τους;

Ένα ψωρομαιευτήριο για να ανταποδώσουμε τι;

Τα εκατοντάδες σπουδαία ευεργετήματα στη Μητέρα Ελλάδα, του Μαρασλή, του Βαρβάκη και τόσων άλλων ευεργετών που διέπρεψαν στην περιοχή;

Ένα ψωρομαιευτήριο ως αντιστάθμισμα στην ελευθερία μας που μας χάρισε η Φιλική Εταιρεία;

Λίγη ντροπή, δε βλάπτει...

Λάρισα - μια μελλοντική μητρόπολη του Θεάτρου και των Τεχνών

Από την αρχαιότητα ακόμη, η Λάρισα είχε τη φήμη της πόλης της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας.

Αυτό καταμαρτυρούν και τα δύο αρχαία θέατρά της, που δεσπόζουν στο κέντρο της πόλης!

Το επιβλητικό Α' αρχαίο θέατρο μάλιστα, έγινε το έμβλημα του Δήμου Λαρισαίων, και με το τέλος των εργασιών αναστήλωσής του θα αποδοθεί ξανά, μετά από πολλούς αιώνες, στην ενεργό καλλιτεχνική δράση!

Όμως και στα νεότερα χρόνια η Λάρισα έχει να επιδείξει σπουδαίες πρωτοβουλίες στο χώρο του θεάτρου και των Καλών Τεχνών γενικότερα!

Ας μη ξεχνάμε ότι ο πολύ σπουδαίος θεσμός των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.), που έδωσε την ευκαιρία στους Έλληνες της επαρχίας να γνωρίσουν, να αγαπήσουν και να ασχοληθούν με το θέατρο, εδραιώθηκε στη Λάρισα με το Θεσσαλικό Θέατρο, που ανέβασε θρυλικές παραστάσεις που ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα.

Η Λάρισα έβγαλε και συνεχίζει να βγάζει πολλούς σπουδαίους ηθοποιούς, συγγραφείς και θεατρανθρώπους, αναφέροντας ενδεικτικά από τους παλαιότερους την Ελένη Ζαφειρίου και τον Μ. Καραγάτση, μέχρι τον σπουδαίο Κώστα Τσιάνο , την Άννα Βαγενά, τον Λάκη Λαζόπουλο, και από τη νεότερη γενιά ταλαντούχων ηθοποιών, ο Διαμαντής Καραναστάσης, ο Σταύρος Νικολαΐδης, ο Αλέξης Γεωργούλης και η Ζωή Μουκούλη . Τα ονόματα που ανέφερα είναι εντελώς ενδεικτικά, καθώς πολλοί ακόμα σπουδαίοι ηθοποιοί, Λαρισαίοι στην καταγωγή , έχουν διαπρέψει στο πανί και στο σανίδι. Ταυτόχρονα δεκάδες ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες, σκηνές και εργαστήρια, με πάθος και μεράκι ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους, μελετούν και πειραματίζονται, προσφέροντας στο φιλοθεάμων κοινό της Λάρισας πολλές καλλιτεχνικές προτάσεις.

Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τον αξιόλογο δημοτικό κουκλοθίασο Τιριτόμπα, ψυχή του οποίου ήταν οι αείμνηστοι Κώστας Χατζηανδρέου και Σοφία Φουτζοπούλου και με πολλή αγάπη συνεχίζει να μαγεύει τα παιδιά, η υπέροχη Φωτεινή Καλούδη.

Αλλά και στο χώρο του κινηματογράφου, σπουδαία δουλειά γίνεται από την Κινηματογραφική Λέσχη Λάρισας, και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λάρισας στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, ψυχή των οποίων είναι ο Θάνος Μουκούλης. Επίσης, ο δροσερός θερινός κινηματογράφος στον Μύλο του Παππά, που φέρει το όνομα του αείμνηστου Μπαρμπή Βοζαλή, γεμίζει τα καλοκαίρια μας με ποιοτικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Οι υποδομές της Λάρισας στον τομέα της τέχνης θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερες, καθώς η ενασχόληση των Λαρισαίων με το θέατρο και τον κινηματογράφο είναι μεγάλη και διαρκώς αυξανόμενη. Σίγουρα μας λείπει η χρήση του Θεάτρου του ΟΥΗΛ, ένα τεράστιο μισοτελειωμένο κτήριο που για χρόνια δεσπόζει στο κέντρο της πόλης αναξιοποίητο, σαν στοιχειωμένο, λόγω κακού χρηματοδοτικού σχεδιασμού, ενώ αν ολοκληρωνόταν θα μπορούσε να καλύψει πολλές από τις ανάγκες των θεατρόφιλων Λαρισαίων. Στα σχέδια έχει μείνει και το μεγαλόπνοο όραμα για τη δημιουργία μιας cinecita στις διαθέσιμες εκτάσεις και παλιές αποθήκες που υπάρχουν στην περιοχή του ΣΕΚΦΟ, όπου η Λάρισα θα μπορούσε να καταστεί κέντρο κινηματογραφικής παραγωγής.

Όλα αυτά τα στοιχεία συνηγορούν στην πρόταση που αρχίζει δειλά-δειλά να διαμορφώνεται για την ίδρυση Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με έδρα τη Λάρισα, καθιστώντας την πόλη μητρόπολη πολιτισμικής δημιουργίας καθώς έχει όλα τα προσόντα και τις προοπτικές γι αυτή την τιμή!

Θα πρέπει όμως γύρω από αυτό τον στόχο να συ-στρατευτούν όλες οι πνευματικές, θεσμικές και πολιτικές δυνάμεις και όλοι μαζί, ως ενεργοί πολίτες να διεκδικήσουμε αυτό το μεγαλόπνοο όραμα για τον τόπο μας!

Η Ευρώπη στην νέα κοσμογονία!

 

Η έλλειψη ηγετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι απογοητευτική! Και μάλιστα αυτή την κρίσιμη ιστορική συγκυρία που ζούμε!

Σ' έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, η ΕΕ μοιάζει με «ένα ποντίκι που βρυχάται».

Μοιάζει περισσότερο με Μ.Κ.Ο. για την προστασία της χελώνας «καρέτα - καρέτα», παρά με ισχυρό κέντρο αποφάσεων και υπολογίσιμο παράγοντα στα τεκταινόμενα στην γειτονιά της, πόσω δε μάλλον, στα παγκόσμια φλέγοντα ζητήματα!

Έχει απωλέσει προ πολλού, το πλεονέκτημα της τεχνολογικής πρωτοπορίας, καθώς ότι προϊόν υποτίθεται ότι φέρει τη σήμανση made in E.U., στην ουσία είναι made in China, καθώς όλα τα εξαρτήματά του είναι κινέζικα!

Η προσωνυμία «Γηραιά Ήπειρος» της ταιριάζει πια απόλυτα, καθώς δημογραφικά ο πληθυσμός της είναι πολύ γηρασμένος, οι νεαρές και παραγωγικές ηλικιακές ομάδες όλο και συρρικνώνονται, ενώ η Ε.Ε. μοιάζει με ένα απέραντο γηροκομείο ξεπεσμένων (και ξιπασμένων) αποικιοκρατών, που κάθονται σκεπασμένοι με την κουβερτούλα τους σε αναπηρικά αμαξίδια και αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία τους...

Έχασαν το στοίχημα να δημιουργήσουν μια

συγκροτημένη κραταιά υπερδύναμη, μια ισχυρή συνομοσπονδία ή έστω ισχυρή συμμαχία προηγμένων κρατών, που θα αποτελούσε κυρίαρχο πόλο στην νέα παγκόσμια πολιτικοοικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς!

Οι χώρες που την συναποτελούν έγιναν δέσμιες των συμφερόντων του γαλλογερμανικού άξονα, (ουσιαστικά, δηλαδή, της Γερμανίας), ο εγωισμός και η υπεροψία της οποίας, κατέστρεψε τις πιο ευάλωτες οικονομίες της Ένωσης (βλ. P.I.G. ‘s).

Ταυτόχρονα, πολιτικά και αμυντικά η Ε.Ε. είναι εξαρτημένη από τις Η.Π.Α., ενεργειακά από τη Ρωσία, τεχνολογικά και εμπορικά από την Κίνα....

Το μόνο που της απέμεινε, είναι ότι ακόμα αποτελεί μια μεγάλη και πλούσια αγορά, που όμως κι αυτό το προνόμιο έχει ημερομηνία λήξης, καθώς τα αμύθητα πλούτη που απέκτησε λεηλατώντας τις πρώην αποικίες της, τελειώνουν, και δεν έχει πια την παραγωγική ικανότητα και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για να τα αναπληρώσει!

Τι μπορεί να γίνει;

Δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξος...

Τώρα που η Αμερική του Τραμπ αποσύρει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος της από την περιοχή και θέλει να επικεντρωθεί στον μεγαλύτερο αντίπαλό της την Κίνα, τώρα θυμήθηκε η Ευρώπη να κάνει ορισμένες απέλπιδες κινήσεις, που έπρεπε να τις είχε κάνει πριν από δεκαετίες, για να προλάβουν να λειτουργήσουν! Τώρα ομως, ούτε ο χρόνος φτάνει, ούτε η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ε.Ε. είναι ευνοϊκή, για τέτοια σημαντικά βήματα! Αφήστε που ότι γίνεται, γίνεται άτσαλα, καθώς ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία απέβαλαν την ηγεμονική και πατερναλιστική νοοτροπία τους, που φρέναρε τόσα χρόνια την πρόοδο της Ευρωπαϊκής ενωτικής ιδέας! Αποτέλεσμα ήταν, ο δικαιολογημένος αυξημένος ευρωσκεπτικισμός και οι φυγόκεντρες τάσεις...

Όμως τώρα που η Αμερική φαίνεται να μετακινεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της από την περιοχή μας, στην Άπω Ανατολή, ίσως είναι η τελευταία  ευκαιρία της Ε.Ε. ώστε να δει την κατάσταση με άλλη οπτική. Να αναθεωρήσει τις αυτοκαταστροφικές, παλαιοαποικιοκρατικές της νοοτροπίες και να σχεδιάσει το μέλλον της με βάση τα σύγχρονα δεδομένα!

Να ξεπεράσουν τις ψυχροπολεμικές τους φοβίες και να μην βλέπουν τη Ρωσία ως εχθρό, αλλά ως έναν πολύ χρήσιμο σύμμαχο! Έτσι κι αλλιώς είναι ενεργειακά (και όχι μόνο) εξαρτημένη από αυτή! Ένα διπλωματικό ρητό λέει ότι, «τον εχθρό που δεν μπορείς να τον νικήσεις, να τον κάνεις φίλο σου»!

Αν και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι Ευρωπαίοι θεωρούν την Ρωσία εχθρό... Η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία (όταν ανήκε στην Ε.Ε.), ναι το καταλαβαίνω! Έχουν τη μωροφιλοδοξία να ηγεμονεύουν στην Ευρώπη, και η Ρωσία τους παίρνει τα πρωτεία! Οι υπόλοιπες όμως, χώρες της Ευρώπης γιατί; Η Ρωσία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης και γεωγραφικά και πολιτισμικά, κι ας εκτείνεται ως τον Ειρηνικό ωκεανό. Η ενέργειά της, ο ορυκτός της πλούτος, το πολεμικό της οπλοστάσιο, το επιστημονικό και ερευνητικό της δυναμικό, η τεράστια έκτασή της και η μεγάλη ακόρεστη ακόμα αγορά της, είναι ότι λείπει από την Ε.Ε. για να γίνει η μεγαλύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, όπως ονειρεύονταν! Μαζί με τη Ρωσία θα μπορούσε να εξασφαλίσει την αυτάρκεια και να ευημερούν όλοι οι λαοί της! Και μαζί με τους ευρωπαϊκούς λαούς και οι λαοί όλου του κόσμου! Είναι πλέον τεχνολογικά εφικτό όσο κι αν ακούγεται παράξενο!

Η ιδέα αυτή αν και είναι απόλυτα εφικτή, δεν φαίνεται να καθίσταται όμως ρεαλιστική, γιατί προσκρούει στις εθνικιστικές ονειρώξεις της Γερμανίας τύπου «Deutschland über alles» που μας οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους και στα αποικιοκρατικά σύνδρομα κατωτερότητας των Άγγλων και των Γάλλων!

Γι’ αυτούς τους λόγους δεν αισιοδοξώ και πολύ για το μέλλον της Ευρώπης, και μακάρι να κάνω λάθος...

Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν

Με είχε πρήξει η κυρά, ότι εμείς δεν πάμε ποτέ σε ρεβεγιόν, ενώ πάει και η κουτσή Μαρία, και είπα φέτος να της κάνω το χατήρι για να της φύγει ο καημός...

Τι το ήθελα; Δε φτάνει που μας γδάρανε κανονικά, μας άφησαν και νηστικούς χρονιάρα μέρα!

Μας φέρανε για ορεκτικό κάτι μπουκίτσες με μυγοφτύσματα επάνω, που μας το πλάσαραν για "μπουντερμπρόντ με μαύρο χαβιάρι"... 

Σα τα μα ρε λαμόγια; Που όταν ήμουν στη Ρωσία έχω φάει τόση Μπελούγκα από το Βλαδιβοστόκ, όση δε φάγανε στη ζωή τους ο Ωνάσης, ο Νιάρχος και ο Βαρδινογιάννης μαζί; Αν μη τι άλλο, έμαθα να ξεχωρίζω το καλό χαβιάρι από τα αβγά των κολεόπτερων!

Μέρα που ήταν, είπα να συγκρατηθώ...

Μετά μας φέρανε μια κουτσουλιά που το ονομάσανε μενταγιόν λαχανικών με βάση τη μελιτζάνα... 

Έφυγε άπατο έτσι όπως ήρθε, παρόλο που η κυρά μού πατούσε συνέχεια το πόδι κάτω από το τραπέζι, για να συγκρατηθώ και να μη φερω το πιάτο κολάρο στον σερβιτόρο...

Στη συνέχεια, σε ένα τεράστιο άδειο πιάτο, μας βάλανε από τρία τσιγαρόχαρτα που τα βαπτίσανε "καπνιστή πάπια Πεκίνου", τόσο λεπτά σαν το αραχνοΰφαντο πέπλο της Σαλώμης, και δίπλα ένα σωρουδάκι από σκάγια, που μας είπαν ότι είναι μαύρο κινόα βρασμένο στον ατμό!

Αυτό ήταν!!! 

Είχα φτάσει στα όριά μου!!!

Πλέρωσα τη λυπητερή που ήταν σα λογαριασμός τριμήνου της ΔΕΗ, πήραμε από την γκαρνταρόμπα τη γούνα της κιουρίας, και φύγαμε άρον-άρον, κατεβάζοντας καντήλια και χριστουγεννιάτικα απολυτίκια, μέρα που ήταν σήμερα!

Ευτυχώς που πετύχαμε ανοιχτή την καντίνα του Ζάχου, και χτυπήσαμε από δυο "βρώμικα" και ήρθαμε στα ίσια μας...

Χρονιάρα μέρα ήτανε και είπαμε να μη χαλάσουμε τη βραδιά μας και να συνεχίσουμε στα μπουζούκια.

Πήγαμε στο ανακαινισμένο "Φάληρο", που είναι σταθερή αξία στη λαρισαϊκή νύχτα! Το γλέντι κράτησε μέχρι πρωίας!

Ξημερώματα Χριστουγέννων λοιπόν, πήραμε το δρόμο του γυρισμού πεζή, διότι είμεθα ευσυνείδητοι πολίτες και δεν οδηγούμε μεθυσμένοι!

Ζαλισμένος από τα ξύδια, βλέπω μπροστά μου ένα χλιδάτο μαγαζί να είναι ακόμα ανοιχτό και να έχει φουλ κόσμο μέσα!

Κοιτιόμαστε με το γυναικάκι μου στα μάτια, και της λέω να περιμένει για λίγο έξω, κι εγώ να μπω για να δω τι παίζει. 

Μπουκάρω το λοιπόν, και βλέπω τον Φλωρινιώτη με μούσια, στα χρυσά ντυμένος, να πιάνει το μικρόφωνο και να πατάει κάτι ξεγυρισμένους αμανέδες, γεμάτους νταλκά και πόνο!  Το πλήθος από κάτω έμενε εκστασιασμένο με τη φωνάρα του καλλιτέχνη, ενώ η ατμόσφαιρα μύριζε μπάφο, που σημαίνει ότι το μαγαζί ήταν πολύ προχωρημένο! 

Άνθρωπος είμαι, μεράκλωσα! Πετάω κι εγώ στον αέρα

κάτι χαρτοπετσέτες, που είχαν ξεμείνει στην τσέπη μου, άρπαξα κι ένα σιτεμένο γκομενάκι δίπλα μου με κότσο και χοντρά κοκάλινα γυαλιά, και το ανέβασα πάνω στην καρέκλα να χορέψει... 

Αμέσως πετάχτηκαν κάτι μπράβοι που στέκονταν πίσω από έναν πάγκο στην είσοδο, κι άρχισαν να μου λένε ντροπή, και πως δεν κάνει να συμπεριφέρομαι έτσι στην εκκλησία, και κάτι τέτοια κουλά...

Με πετάξανε έξω σηκωτό, κακήν-κακώς, κι εγώ για να μην κάνω φασαρία χρονιάρα μέρα, πήρα την κιουρία μου και φύγαμε...

Κρίμας!!! Τέτοιο τσίλικο μαγαζί και να το δουλεύουν τόσο ξενέρωτα αφεντικά...

Deja vu ή το έργο το 'χω ξαναδεί!

 

Και θα 'ρθουν πάλι εκλογές, 

και θα ξεστομιστούν ξανά κούφια λόγια κι απατηλές υποσχέσεις...

Και θα δοθούν ψίχουλα στις συντάξεις και ψευτοαυξήσεις στους μισθούς, που θα εξανεμιστούν όμως, λόγω των φόρων και της ακρίβειας...

Και θα δοθούν στον λαουτζίκο επιδόματα φτώχιας και κουπόνια κοροϊδίας, για τρόφιμα, για καύσιμα, για θέρμανση, για να ψευτοεπιβιώσει ως τις επόμενες εκλογές για να τους ξαναψηφίσει ...

Και θα δημιουργηθούν προσδοκίες για ψωροπροσλήψεις, όχι μόνιμες, αλλά τρίμηνες κι οκτάμηνες, λες και το στομάχι δεν πρέπει να γεμίζει κάθε μέρα...

Και θα τάξουνε γένια στους σπανούς, τσουλούφια στους καράφλες!

Και θα ξεχάσει πάλι ο λαός των λωτοφάγων, πως αυτοί που τώρα έρχονται με χάντρες και καθρεφτάκια για να μας καλοπιάσουν, είτε είναι μπλε, είτε ροζ, είτε πράσινοι, είναι αυτοί οι ίδιοι που ψήφισαν όλοι μαζί τα μνημόνια που μας σκλάβωσαν στους ξένους, ξεπούλησαν την εθνική κυριαρχία μας, έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια το Σύνταγμα και το ΟΧΙ του λαού, εξαθλίωσαν τους απόμαχους της δουλειάς, άφησαν άνεργα και δίχως ελπίδες τα νιάτα, είτε να αυτοκτονούν από απελπισιά, είτε να ξενιτεύονται για μια καλύτερη μοίρα...

Είναι οι ίδιοι νεκροθάφτες των ονείρων μας και κάθε προοπτικής για το μέλλον, που χάρισαν λιμάνια και τρένα κι αεροδρόμια στους ξένους, υποθήκευσαν τον πλούτο της Ελλάδας δια γενεές δεκατέσσερις, και ξεπούλησαν μέχρι και την πανάρχαια ιστορία της...

Γίνανε μια διαχρονική και διακομματική συμμορία, που άφησαν αθωράκιστη τη χώρα, πότε να καίγεται τα καλοκαίρια, πότε να πνίγεται με τα πρωτοβρόχια, πότε να ξεκληρίζεται η νεολαία της στα απαρχαιωμένα τρένα και στους άθλιους δρόμους, πότε να ψυχοραγούν οι άρρωστοι, χωρίς γιατρούς, στα ράντζα ανεπαρκώς εξοπλισμένων και ακραία υποστελεχωμέων νοσοκομείων, που όμως έχουμε χρυσοπληρώσει...

Κι όμως μυαλό δε βάζουμε!

Και θα τους ξαναψηφίσουμε για καπετάνιους, είτε τους μεν, είτε τους δε, είτε έναν από τους δυο με τσόντα κάποιους τρίτους, είτε στην ανάγκη όλους μαζί σε μια μοχθηρή λυκοφιλία, για να ρίξουν για άλλη μια φορά το όμορφο καράβι που λέγεται Ελλάς, στα βράχια... 

Αλίμονο όμως! 

Αυτή θα είναι και η στερνή φορά, η μοιραία!

Μπορούμε!

 

Το ζητούμενο δεν είναι να νικήσουμε τον Μητσοτάκη...

Το ζητούμενο δεν είναι να αλλάξουμε διαχειριστή της μιζέριας μας και να βάλουμε έναν άλλον «αριστερό», «κεντρώο» ή «δεξιό», τοποτηρητή των σκοτεινών συμφερόντων που διαφεντεύουν την ανθρωπότητα...

Το ζητούμενο δεν είναι καν να σώσουμε τα τομάρια μας...

Όλα αυτά είναι τόσο ασήμαντα, τόσο φθηνά, τόσο λίγα, μπροστά στο Μεγάλο, το Ωραίο, το Αληθινό, που υμνεί ο εθνικός μας ποιητής Κωστής Παλαμάς!

Το ζητούμενο είναι να ξαναβρούμε τους χαμένους μας εαυτούς!

Να θυμηθούμε ποιοί είμαστε και ποια είναι η αποστολή μας, που οι πρόγονοί μας τίμησαν, και τιμήθηκαν από όλη την ανθρωπότητα για όσα περίλαμπρα προσέφεραν!

Να πιάσουμε το νήμα από κει που κόπηκε και να συνεχίσουμε να παράγουμε και να προάγουμε πολιτισμό σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής!

Να θυμηθούμε τις ξεχασμένες Αξίες μας!

Να αναστυλώσουμε την καταβαραθρομένη αυτοπεποίθησή μας και να ηγηθούμε μιας νέας πανανθρώπινης πνευματικής και πολιτισμικής επανάστασης, που θα βγάλει την ανθρωπότητα από το τέλμα στο οποίο έχει υποπέσει σήμερα!

Το ερώτημα είναι: μπορούμε να επιτύχουμε κάτι τόσο σπουδαίο, έτσι όπως μας έχουν καταντήσει;

Η απάντηση είναι ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Γιατί τίποτα δεν είναι πιο δυνατό, από τη φλόγα του ελληνισμού, αυτής της πανανθρώπινης πολιτισμικής αξίας, που σιγοκαίει μέσα μας και που δε σβήνει ποτέ, όσο κι αν προσπαθούν διάφοροι τσαρλατάνοι να την καταπνίξουν!

Αρκεί να βγούμε από το λήθαργο της αδράνειας όπως είχαν υποπέσει και οι Λωτοφάγοι, να βουλώσουμε με κερί τα αυτιά μας στο πλάνο τραγούδι των Σειρήνων, όπως έκανε ο προππάπος μας ο Οδυσσέας στους συντρόφους του, να δούμε με τα μάτια της ψυχής και όχι μέσα από τις διαστρεβλωτικές οθόνες που μας έχουν καθηλώσει να βλέπουμε ότι οι δυνάστες μας θέλουν, και τότε θα δούμε ότι ο «Κύκλωπας Πολύφημος» δεν είναι αήττητος και ότι μπορούμε να πάρουμε πίσω το βιός μας που τρωγοπίνουν ξεδιάντροπα οι μισητοί «Μνηστήρες»...

Υπομονή και καρτερία! Το πιο βαθύ σκοτάδι, είναι λίγο πριν ξημερώσει!

Η απενοχοποίηση της τσιπουροκατάνυξης

 

Το "πάω για τσίπουρα" δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται...

Είναι μια ολόκληρη ιεροτελεστεία, μια μυσταγωγία, με απαραίτητους όρους και προϋποθέσεις για να εκτελεστεί σωστά! 

Προϋποθέτει μια καλή παρέα,  έναν κατάλληλο χώρο που να μας εμπνέει η ατμόσφαιρα που εκπέμπει, την επιλογή ενός καλού αποστάγματος που να ταιριάζει στα γούστα μας, και φυσικά, να παρελάζουν από το τραπέζι μας - σα να είναι πασαρέλα καλλιστείων - ατελείωτη ποικιλία από μεζεδάκια, κυρίως θαλασσινά δώρα του Ποσειδώνα, που θα ευφραίνουν τον ουρανίσκο μας, συνοδεύοντας το ιερό αγίασμα του Διονύσου για να κυλήσει στο μέσα μας και να διεγείρει όλες τις ευαίσθητες χορδές μας. 

Η όλη διαδικασία είναι ένα άνοιγμα της ψυχής μας στην παρέα για να βρει βάλσαμο στις πληγές της, μια θεϊκή επικοινωνία των πνευμάτων των συνδαιτυμόνων, ένας εκστασιασμός, μια ευεξία! 

Η ψυχή αποβάλλει το άγος των συμβιβασμών της καθημερινότητας, χαλαρώνει, απελευθερώνεται και εξαγνίζεται!

Οι διακριτικές μακρόσυρτες μουσικές που διαχέονται  στον αιθέρα και που ξυπνούν αρχέγονες μνήμες, οι γεύσεις των μεζέδων που εναλλάσονται και προκαλούν διαδοχικές ηδονικές εκρήξεις στους γευστικούς μας κάλυκες, η μετάληψη του ιερού αποστάγματος που καταλύει τις αναστολές των "πρέπει", δίνοντας χώρο στα "θέλω" και στα "ποθώ"... όλα αυτά μαζί δημιουργούν μια μαγευτική ατμόσφαιρα!

Λύνεται η γλώσσα και λέγονται αλήθειες που ο επιβεβλημένος καθωσπρεπισμός δεν μας επιτρέπει να ξεστομίσουμε... Μαλακώνει η καρδιά και αφήνει να εκφραστούν τα καταπιεσμένα συναισθήματα... 

Όσο διαρκεί η επήρεια του "μαγικού φίλτρου" του Βάκχου, ξαναποκτούμε την παιδική μας αφέλεια ή βγάζουμε τα καλά κρυμμένα ένστικτά μας, ό,τι κουβαλάει ο καθένας μας μέσα του...

Γι αυτό γελάμε, κλαίμε, συγκινούμαστε, γινόμαστε πειραχτήρια, φιλοσοφούμε, ερωτοτροπούμε, χαζολογούμε, παλιμπαιδίζουμε, ονειρευόμαστε, αποκαλύπτουμε πάθη, που όταν είμαστε "νηφάλιοι" δεν τολμούμε να εκφράσουμε!

Το "πάω για τσίπουρα" λοιπόν, είναι μια αναπόσπαστη διαδικασία ολοκλήρωσης του ψυχισμού του Έλληνα, που καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την ταυτότητά του, και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συγχέεται με το αυτοκαταστροφικό μπεκρούλιασμα των βόρειων, κυρίως, λαών, που κάποιοι ανίδεοι θέλουν να το ταυτίσουν!

Ευοί ευάν!

Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών σήμερα... Όμως δεν γιορτάζουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί, γιατί έχουμε πάψει από καιρό να είμαστε δάσκαλοι...

Όχι γιατί δεν είμαστε επαρκείς ή γιατί δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας, αλλά γιατί τη δουλειά μας, μάς την πήραν άλλοι!

Τη δουλειά μας μάς την πήραν τα τάμπλετ και τα κινητά με τα οποία ασχολούνται μέρα- νύχτα οι μαθητές μας...

Μας την πήραν οι ινφλουένσερς και οι τικτόκερς με τις ανόητες και ανούσιες αναρτήσεις τους...

Μας την πήραν οι μεσημεριανούδες και τα πρωινάδικα, που έχουν πάρει εργολαβία στα ερτζιανά την αποβλάκωσή μας...

Μας την πήραν οι τράπερς με τα άμουσα τραγούδια τους και οι ατάλαντοι βυσματίες του σταρ σύστεμ, που υμνούν τη βία, την πορνεία, τα εύκολα και βρώμικα λεφτά, την ξιπασιά, την κουραδομαγκιά και το νταβαντζιλήκι...

Μας την πήραν τα πρότυπα του πολιτικού μας συστήματος που προβάλλουν το θράσος, τη ρεμούλα, τους παρτάκηδες, τα κομματόσκυλα, την αναξιοκρατία, τον ασπασμό κατουρημένων ποδιών αν θες να προκόψεις,  ή αλλιώς, την μούγκα, την απάθεια, την παραίτηση, την υποταγή, αν δε θες να βρεις τον μπελά σου...

Η δημοκρατία, η ελευθεροφροσύνη, η δικαιοσύνη, η αξιοπρέπεια, έχουν καταντήσει απαξίες...

Ποιός δίνει σημασία στον λόγο του πραγματικού δασκάλου σήμερα, όταν όλα τα άλλα γύρω του τον φυμώνουν και τον απαξιώνουν;

Είναι πλέον ορατά, ακόμα και στους εθελοτυφλούντες τα ολέθρια αποτελέσματα αυτής της μετάλλαξης της κοινωνίας...

Βιώνουμε  καθημερινά τα τερατουργήματα που γεννάει...

Όσοι δάσκαλοι είμαστε ακόμα ρομαντικοί και ασκούμε το λειτούργημά μας με γνώμονα τη συνείδησή μας, συνεχίζουμε να το ασκούμε κι ας ξέρουμε ότι μάλλον ματαιοπονούμε...

Πολύ φοβάμαι όμως πως το πισωγύρισμα προς τη βαρβαρότητα είναι πια αμετάκλητο...

Μακάρι να κάνω λάθος!

Το ανεκπλήρωτο όραμα του Κυβερνήτη

Εκείνη τη μέρα (27/9/1831) δεν έπεσε νεκρός μόνο ο Καποδίστριας...

Έπεσε νεκρό και το όραμά του για μια Ελλάδα αντάξια του παρελθόντος της και της μεγαλοσύνης της!

Και δεν εννοώ ένα όραμα σαν την Μεγάλη Ιδέα των "2 ηπείρων και των 5 θαλασσών" του Βενιζέλου. 

Η υπεραξία της Ελληνικής Ιδέας δε μετριέται με κατακτημένα εδάφη και πολεμικά λάφυρα!

Η Ελληνική Ιδέα είναι μια αστείρευτη πηγή πολιτισμικής  προσφοράς, χωρίς την απαίτηση κανενός υλικού ανταλλάγματος, που ξεπερνά τα στενά όρια του έθνους και καθίσταται αξία πανανθρώπινη!

Το όραμα του Καποδίστρια ήταν να αναγνωριστεί η Ελλάς ως Κοιτίδα του Πανανθρώπινου Πολιτισμού και να γίνει υπό την αιγίδα της Παγκόσμιας Κοινότητας ένα απέραντο "Ακαδημαϊκό Πάρκο" και μια "Ζώνη Διαρκούς Εκεχειρίας" όπου θα ανθούν ελεύθερα οι επιστήμες, οι τέχνες, ο αθλητισμός και όλοι θα έρχονται να σπουδάσουν και να εμπνευστούν καλλιτεχνικά, εκεί που έζησε  ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ιπποκράτης, ο Ευρυπίδης, ο Πίνδαρος, και τόσοι άλλοι φωτεινοί ήλιοι του πολιτισμού μας!

Αυτό το όραμα δυστυχώς, δε βρήκε άξιους συνεχιστές να το υλοποιήσουν, κι αυτό είναι το μεγάλο κρίμα όλων των γενεών που ακολούθησαν μέχρι σήμερα...

Ο Καποδίστριας πήγε άδικα και κανένας δεν μπορεί να τον αναστήσει... 

Το όραμά του όμως, θα βρεθεί άραγε, κάποια άξια γενιά για να το κάνει πράξη;

...και κάπως έτσι, με συλλάβανε!

Θα πρέπει να ήταν αρχές του Σεπτέμβρη του '69. 

Ερωτική χρονιά κι απο μόνη της...

Ο καιρός ήταν ακόμη καλός, κι έτσι το νιόπαντρο ζευγαράκι αποφάσισε να πάει να ρομαντζάρει στη θάλασσα.

Καβάλησαν τη Φλωρέττα, το αγαπημένο μηχανάκι του αγοριού, και κίνησαν για τον Πλαταμώνα!

Το κορίτσι ήθελε να δει το ηλιοβασίλεμα πίσω από τον γέρο - Όλυμπο, ξαπλωμένοι με το αγόρι της στην αμμουδιά, ενώ το απαλό κυματάκι θα τους έβρεχε τα πόδια... 

Εκεί όμως που ρεμβάζανε λουσμένοι με τα χρώματα του δειλινού, ξάφνου το Φθινόπωρο αποφάσισε να κάνει αισθητή την παρουσία του...

Μαύρα σύννεφα συγκεντρώθηκαν από το πουθενά και σύντομα άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες χοντρές στάλες της βροχής, ενώ στον ορίζοντα φωτεινές αστραπές έσκιζαν τον ουρανό και χάνονταν στον βυθό της θάλασσας, ακολουθώντας με χρονοκαθυστέριση μερικών στιγμών ένα μακρόσυρτο μπουμπουνητό! 

Μάλλον ο παγγενέτης Δίας ετοίμαζε κάποια συνωμοσία με τον κυματεγέρτη Ποσειδώνα...

Με βιαστικές κινήσεις, μάζεψαν κακήν - κακώς τα λιγοστά πράγματά τους (μιά ψάθα, δυο πετσέτες κι ένα ταπεράκι με κεφτέδες, που είχε ετοιμάσει το νοικοκυροκόριτσο, έτσι για τη λιγούρα), κι έψαξαν να βρουν ένα ασφαλές μέρος για να προστατευτούν από τη βροχή. Ευτυχώς, εκεί δίπλα ήταν μια εγκαταλελειμμένη καλύβα κάποιων ψαράδων, που τους πρόσφερε τη στέγη που χρειάζονταν! Το κορίτσι έστρωσε την ψάθα και τρομαγμένο από τους κεραυνούς, κούρνιασε στη ζεστή αγκαλιά του αγοριού της, που τα δυνατά του μπράτσα την έκαναν να νοιώθει ασφάλεια.

Αυτή η μικρή "περιπέτεια" έφερε το ζευγάρι ακόμα πιο κοντά και ο ερωτισμός τους δεν άργησε να ανάψει για τα καλά, επηρεασμένος από την, έτσι κι αλλιώς ηλεκτρισμένη από τους κεραυνούς, ατμόσφαιρα!

Σ' αυτό το φτωχικό καλυβάκι, που όμως πλημμύριζε από το ερωτικό πάθος των δυο νέων, του Αβραάμ και της Βασιλικούλας, πάνω σε μια ταπεινή ψάθα, εν μέσω των αστραπών και των βροντών της πρώτης φθινοπωρινής καταιγίδας, έγινε η σύλληψή μου, εν ονόματι του συμπαντικού Νόμου του θείου Έρωτα!

Ακολούθησαν 9 μήνες κλεισμένος στη "στενή", σε ένα υγρό και σκοτεινό κελί, και μετά με βγάλανε! 

Το κακό είναι ότι ποτέ δε μου είπανε τι εγκλημα ειχα κάνει και με κλείσανε τόσους μήνες μέσα... Βέβαια τότε ήταν χούντα και μάλλον κάτι υποψιαστηκαν για τα φρονήματά μου!

Αποτέλεσμα ήταν να γεννηθώ εγώ, εννέα μήνες αργότερα, στις 7 του Ιούνη του 1970...

Ίσως αυτή την κορυφαία στιγμή της ένωσης των γονιών μας, την κατάκτηση του απόρθητου ωαρίου  από το ισχυρότερο σπερματοζωάριο, τη ζεύξη του Χ με το Ψ, αυτή θα πρέπει να γιορτάζουμε, κι όχι την οδυνηρή εμπειρία του τοκετού, όπου με κλάματα εγκαταλείπουμε την ασφάλεια της μήτρας και βγαίνουμε σ' αυτόν τον τόσο παράξενο και μάταιο κόσμο!

Χρόνια μου πολλά λοιπόν, και... χωρίς αναστολή!

Ένα μεγαλόπνοο όραμα για την Ελλάδα

 

Σε πείσμα της μαυρίλας των ημερών, την κατάπτωση των ηθών και τον ευτελισμό των αξιών, εγώ θα σας μιλήσω για την ανάγκη ενός μεγαλόπνοου εθνικού οράματος, που θα δώσει άλλη προοπτική στο μέλλον μας!
Θα προσπαθήσω να σας αναλύσω τι ακριβώς εννοώ.
Πέρα από τη διαχείριση των θεμάτων της καθημερινότητας των πολιτών, που κι αυτά βεβαίως είναι σημαντικά, φρονώ ότι πρέπει να αναπτύξουμε ένα μεγάλο πανανθρώπινο όραμα, αντάξιο της ιστορίας μας και ανάλογο των δυνατοτήτων του λαού μας, που πιστεύω ότι είναι πολύ μεγάλες, αλλά για διάφορους λόγους βρίσκονται εν υπνώσει!
Αναφέρομαι στην προσπάθεια αναγόρευσης της Ελλάδας σε «Παγκόσμια Κοιτίδα του Ανθρώπινου Πολιτισμού» και την σταδιακή δημιουργία όλων εκείνων των προϋποθέσεων, ώστε να καταστεί, υπό την αιγίδα και την αρωγή της Παγκόσμιας Κοινότητας, ένα απέραντο Πάρκο Πολιτισμικής Δημιουργίας, μια ανοιχτή σε όλους Ακαδημαϊκή Κοινότητα, όπου στα άριστα εκπαιδευτικά ιδρύματα που θα δημιουργηθούν, θα έρχονται να σπουδάσουν Επιστήμες και Καλές Τέχνες φοιτητές από όλο τον κόσμο.
Ποιος δε θα θέλει να σπουδάσει φιλοσοφία εκεί που δίδαξε ο Αριστοτέλης και ο Σωκράτης, ιατρική εκεί που θεράπευε ο Ιπποκράτης, μαθηματικά στην πατρίδα του Αρχιμήδη και του Πυθαγόρα, αρχιτεκτονική και γλυπτική δίπλα στα δημιουργήματα του Ικτίνου και του Φειδία, ποίηση εκεί που εμπνεύστηκε ο Πίνδαρος και η Σαπφώ, Θέατρο στον τόπο που το γέννησε, κτλ.
Εδώ θα δημιουργηθούν τα πιο τέλεια επιστημονικά εργαστήρια, τα οποία θα παράγουν γνώσεις, τεχνολογία και τεχνογνωσία με αυστηρή προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιηθούν για το καλό της ανθρωπότητας, και όχι για την καθυπόταξή της!
Εδώ θα τελούνται μόνιμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες, με τον τρόπο, το ήθος και την αισθητική που τους αρμόζει, ανακτώντας ο θεσμός την παλιά του αίγλη, προάγοντας το κάλος του ανθρωπίνου σώματος, τη δύναμη της θέλησης, την ευγενική άμιλλα, την εκεχειρία, και όλες τις ηθικές αξίες, χωρίς την σημερινή κατάντια της άκρατης εμπορευματοποίησης, της ντόπας και του αθέμιτου ανταγωνισμού!
Η χώρα θα μετατραπεί σε ένα απέραντο ανοιχτό μουσείο, με μυθολογικά πάρκα, ενιαίους αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία της υπέροχης ελληνικής φύσης και κατακτήσεις του ανθρώπινου γένους!
Θα αναπτυχθούν τα καλύτερα θεραπευτήρια (Ασκληπιεία) του σώματος και της ψυχής!
Η Ελλάδα θα αναδειχτεί σε τόπο πραγματικής αναψυχής και όχι κερδολάγνου και περιβαλλοντοκτόνου τουρισμού….

Σας φαίνονται «απραγματοποίητα όνειρα» όλα αυτά;
Κι όμως! Δεν απέχουν πολύ από το όραμα του Ιωάννη Καποδίστρια, που έκανε πράξη στην Ελβετία ως δημιουργός του πρώτου της Συντάγματος, του πιο δημοκρατικού μέχρι και σήμερα στον κόσμο, όπου θέσπισε το σύστημα διοίκησης των καντονιών,  την Πολεμική Ουδετερότητα και την ανάδειξη της Ελβετίας σε Παγκόσμιο Χρηματοπιστωτικό Κέντρο.
Στην Ελλάδα δυστυχώς δεν πρόλαβε να εφαρμόσει μία ανάλογη ιδέα με αυτή που σας περιέγραψα πιο πάνω, γιατί τον δολοφόνησαν…
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και οι προσπάθειες του μεγάλου μας ποιητή, Άγγελου Σικελιανού, με τις Δελφικές Εορτές, που όμως δεν ευδοκίμησαν.
Και να είστε σίγουροι, ότι αν πιστέψουμε σ’ αυτό το όραμα και προσπαθήσουμε να το υλοποιήσουμε, δε θα είμαστε μόνοι! Εκατομμύρια φιλέλληνες, σε όλον τον κόσμο, διανοούμενοι άνθρωποι που έχουν γαλουχηθεί με τις αξίες του ελληνικού πολιτισμού και αναγνωρίζουν την παγκοσμιότητά του, και που κατέχουν περίοπτες θέσεις και δύναμη στο χώρο της επιστήμης, των Καλών Τεχνών, της πολιτικής και του πλούτου, θα συστρατευτούν μαζί μας και θα βοηθήσουν, όπως βοήθησαν και στην Εθνική μας Παλιγγενεσία το 1821, πιστεύοντας τότε, πως θα αναβίωνε το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, μαζί με τη γένεση του Νέου Ελληνικού Κράτους!
Ας μην τους απογοητεύσουμε! Ας ολοκληρώσουμε αυτό που δεν κάναμε πριν από 200 χρόνια!
Ας ξεφύγουμε από την απλή διαχείριση της μιζέριας μας κι ας προσπαθήσουμε κάτι Ωραίο, Μεγάλο, Αληθινό, όπως θα έλεγε και ο Κωστής Παλαμάς!
Σ’ έναν κόσμο που δείχνει να έχει χάσει τον μπούσουλα και να οδεύει προς την αυτοκαταστροφή του, η επιστροφή στις διαχρονικές ελληνικές πολιτισμικές αξίες ίσως να είναι η μόνη σωτηρία του, όπως έγινε στην Αναγέννηση και στον Διαφωτισμό, που ήταν χαμένος μέσα στα σκοτάδια του Μεσαίωνα…
Ας γίνουμε και πάλι ο φάρος του πολιτισμού, για τους χαμένους στη θάλασσα της παρακμής και της αλλοτρίωσης...
Ο Ελληνισμός, δεν είναι ένα ακόμα εθνικιστικό όραμα, όπως βλέπουμε να αναπτύσσονται ματαιόδοξα και μισαλλόδοξα σε διάφορα έθνη.
Ο Ελληνισμός είναι κατι πολύ παραπάνω! Είναι το μονο Πανανθρώπινο Πολιτισμικό Κίνημα, που δεν περιορίζεται στο στενό πλαίσιο ενός έθνους, αλλά έχει οικουμενικό χαρακτήρα!

Είμαστε κληρονόμοι μιας τεράστιας πνευματικής και πολιτισμικής κληρονομιάς, την οποία όμως αποφεύγουμε να κάνουμε αποδοχή, επειδή φοβόμαστε να αναλάβουμε τις ευθύνες που της αναλογούν, γιατί μας πείσανε ότι είμαστε «ανάξιοι» και «τεμπέληδες»…
Δε νομίζετε ότι είναι καιρός να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να ανατρέψουμε αυτή την εικόνα;  Έλληνες τω γένος και φιλέλληνες στην παιδεία, ενωμένοι και μεθοδικά, ας προσπαθήσουμε γι αυτό το μεγαλόπνοο όραμα, ως οφείλουμε στη συνείδησή μας….

Αν όχι εμείς, τότε ποιός;
Αν όχι τώρα, πότε;

Αναμένεται λήψη παγκόσμιας πρωτοβουλίας που θα κάνει το όραμα πράξη! Ας είμαστε έτοιμοι να συμβάλλουμε ο καθένας όπως μπορούμε!

Το στοίχημα της αγροτικής ανάπτυξης της Ελλάδας

Σήμερα θα σας μιλήσω για έναν από τους βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας που δεν αξιοποιούμε ούτε στο ελάχιστο τις άπειρες δυνατότητες του. Δεν είναι άλλος από τον αγροτικό τομέα!

Ζούμε σε μια χώρα ευλογημένη! Μπορεί οι εδαφικές εκτάσεις μας να μην είναι αχανείς σαν τις στέπες της Σιβηρίας, αλλά διαθέτουμε πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα, που κάνουν τα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα μοναδικά σε ποιότητα! Το εύκρατο μεσογειακό κλίμα, η ποικιλομορφία των εδαφών μας (πεδινά, ημιορεινά, ορεινά, παραθαλάσσια, ηπειρωτικά, νησιωτικά, ηφαιστειογενή, κ.α.), δημιουργούν ειδικές τοπικές παραγωγικές συνθήκες και μικροκλίματα, που επιτρέπουν την ανάπτυξη πλούσιας και ταυτόχρονα σπάνιας βιοποικιλότητας, που δίνει τη δυνατότητα να παραχθούν εξαιρετικής ποιότητας, μοναδικά προϊόντα! Όμως, όλα αυτά θα είχαν περιορισμένη αξία, αν ο τόπος δεν κατοικούνταν από φιλότιμους, δουλευταράδες, φιλοπρόοδους,  έξυπνους ανθρώπους, που όταν τους δίνεται η δυνατότητα, χωρίς τρικλοποδιές και εσκεμμένα εμπόδια, καταφέρνουν να προκόψουν και μαζί τους να αγιάσει και ο τόπος όπου βρίσκονται! Ίσως να σας ξενίζουν τα λόγια μου, γιατί έχουμε πέσει θύματα μιας απίστευτης προπαγάνδας που θέλει να μας υποτιμήσει και να μας απαξιώσει, για να κάμψει το ηθικό μας, να κουρελιάσει την αυτοπεποίθησή μας, κι έτσι να μειωθούν οι αντιστάσεις μας για να μας υποδουλώσουν πιο εύκολα! Και ως ένα σημείο, δυστυχώς το έχουν πετύχει... Όμως στο χέρι μας είναι να αναστρέψουμε την κατάσταση, και να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας! Αρκεί να πιστέψουμε στις ικανότητές μας στις δυνατότητες της γης μας και να οργανωθούμε καλύτερα! Όλα τα άλλα θα πάρουν τον δρόμο τους!

Ο συνδυασμός του εξαιρετικού ανθρώπινου δυναμικού, των τεράστιων δυνατοτήτων της γης μας, σε συνδυασμό με τις νέες τεχνολογίες, απογειώνουν την αγροτική παραγωγή με εκπληκτική εξοικονόμηση φυσικών πόρων, προστασία του περιβάλλοντος και σεβασμό στον άνθρωπο και τα δικαιώματά του!

Θα αναφερθώ σε μιά σειρά ενεργειών που θα μπορούσαν να γίνουν, και που θα άλλαζαν άρδην την οικονομική μας κατάσταση και τις προοπτικές της χώρας!

Αν εισαγάγαμε τις νέες προηγμένες τεχνολογίες στην αγροτική παραγωγή, θα μπορούσαμε να ξεπεράσουμε αρκετά εν γένη προβλήματα, που τώρα φαντάζουν απροσπέλαστα. Για παράδειγμα, έχουν εφευρεθεί πολλά αυτοματοποιημένα μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας, και για το σταδιο της καλλιέργειας και για το σταδιο της συγκομιδής, που θα μας λύσουν το πρόβλημα της έλλειψης εργατικών χεριών, που αντιμετωπίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες! Τα μηχανήματα αυτά είναι τόσο εντυπωσιακά προηγμένα (και βαίνουν συνεχώς  βελτιούμενα) που πολλαπλασιάζουν το αποτέλεσμα, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.

Επιπλέον αυτές οι τεχνολογίες μπορούν να επιφέρουν σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων. Υπάρχουν δορυφόροι ή drones με θερμικές κάμερες που μπορούν να ανιχνεύσουν και να προσδιορίσουν τις ανάγκες κάθε σημείου του χωραφιού σε νερό, έτσι ώστε να γίνεται στοχευμένο πότισμα κάνοντας τρομερή εξοικονόμηση νερού και ενέργειας! Το ίδιο μπορεί να γίνει με λεπτομερή χαρτογράφηση της σύστασης του εδάφους του χωραφιού και στοχευμένη λίπανση με τα στοιχεία εκείνα που λείπουν από συγκεκριμένα τμήματα του χωραφιού. Κι εδώ μπορεί να γίνει τρομερή οικονομία στο υψηλό κόστος λίπανσης.

Θα μου πείτε, καλά όλα αυτά, αλλά πώς αποκτιούνται;

Εδώ ακριβώς είναι ο κομβικός ρόλος που μπορεί να παίξουν ικανοί πολιτικοί με όραμα για την πατρίδα! 

Υπάρχει ένας πακτωλός κεφαλαίων που μπορούν να αντληθούν μέσω  των επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, της ΚΑΠ και άλλων ευρωπαϊκών περιβαλλοντικών προγραμμάτων, που σήμερα είτε κατασπαταλούνται σε μη επενδυτικούς σκοπούς, είτε επενδύονται άστοχα, χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο επιχειρηματικής ανάπτυξης. Επίσης υπαρχει ικανό επιστημονικό δυναμικό στη χώρα, που μπορεί να παράγει εφευρέσεις και πατέντες, που μπορούν να βρούν πρακτική εφαρμογή στην ελληνική γεωργία και κτηνοτροφία και να λύσει πολλά πρακτικά προβλήματα. Η ενθάρρυνση μάλιστα, τις αναπτυξης από έλληνες επιχειρηματίες, της υλοποίησης και αναπαραγωγής αυτών των πατέντων, θα προσδόσει και αυτονομία στην παραγωγική τους διαδικασία, ζήτημα που είναι κρίσημης εθνικής σημασίας. Ταυτόχρονα από εισαγωγείς τεχνολογίας μπορούμε να γίνουμε αυταρκεις, και γιατί όχι και εξαγωγείς!

Νομοθετικά μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να συσταθούν δυναμικές και πρωτοποριακές ομάδες παραγωγών, που θα μπορέσουν να αποκτήσουν αυτές 

τις τεχνολογίες πιο οικονομικά δημιουργώντας οικονομίες κλίμακας. Όχι γιγάντιους, δυσκίνητους και σκανδαλώδεις  συνεταιρισμούς, σαν αυτούς που χαντάκωσαν την αγροτιά τις προηγούμενες δεκαετίες, αλλά ευέλικτες ομάδες παραγωγών που θα ανταποκριθούν στις προκλήσεις!

Αυτές οι ομάδες αγροτών:

 - υποβοηθούμενες από νέους επιστήμονες γεωπόνους, 

- υπό την αιγίδα των γεωπονικών πανεπιστημίων, που θα πρέπει να στραφούν στην έρευνα νέων τεχνολογικών εφαρμογών στον αγροτικό τομέα, 

- με την καθοδηγηση ενός επιτελικού υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης, που θα χαράζει τη στρατηγική παραγωγής συμφωνα με τις προγνώσεις της εξέλιξης των αναγκών και θα δίνει κινητρα και αντικίνητρα για να την κατευθύνει, 

- με οργανωμένες εμπορικές αντιπροσωπείες σε κάθε ελληνική πρεσβεία του εξωτερικού, που θα προωθεί με σοβαρό τρόπο τα ελληνικά προϊόντα, 

με όλα αυτά μαζί και συντονισμένα, θα καταφερουν 

- να απογειώσουν την παραγωγή ποσοτικά και ποιοτικά, 

- να ελαχιστοποιήσουν το κόστος,

 -  προστατεύοντας ταυτόχρονα το περιβάλλον, 

- να εξασφαλίσουν την αυτάρκεια σε ελληνικά βασικά τρόφιμα της εωτερικής αγοράς, ένα ζήτημα κορυφαίας στρατηγικής σημασίας στα επόμενα χρόνια, έτσι όπως διαμορφώνεται η διεθνής κατάσταση.

Όλα αυτά όμως απαιτούν όραμα, αντίληψη, διάθεση για σκληρή δουλειά, χωρίς να υποκύπτουμε σε διάφορα σκοτεινά συμφέροντα!

Όμως, όσο κι αν προαχθεί η τεχνολογία, αγοτικός τομέας χωρίς αγρότες δεν μπορεί να υπάρξει! Και για να υπαρξουν αγροτες στην ελληνική ύπαιθρο, θα πρέπει να υπαρχουν και οι απαραίτητες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στα χωριά, με δομές υγείας, σχολεία, πολιτιστικές και αθλητικές  υποδομές και διάφορες υπηρεσίες, που θα κανουν ελκυστική τη ζωή στην ύπαιθρο έτσι ώστε, όχι μόνο να συγκρατήσει τον εναπομείναντα πληθυσμό, αλλά να προσελκύσει και νέους, που θέλουν να εγκαταλείψουν τα αστικά κέντρα, χωρίς όμως να στερηθούν βασικά αγαθά για την ποιότητα της διαβίωσής τους!

Οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα επιδίδονται σε ερασιτεχνισμούς, διαχείριση της μιζέριας, χωρίς ολοκληρωμένο σχεδιασμό και όραμα για το μέλλον, δέσμιες διαφόρων συμφερόντων, ανίκανες και απρόθυμες να τολμήσουν το Μεγάλο, το Καινοτόμο, το Υπερβατικό!

Αυτή η νοοτροπία είναι ο αντιπαλός μας, αυτή παλεύουμε, για να την αλλάξουμε και να πάμε επιτέλους μπροστά!

Είμαι τεκμηριωμενα πεπεισμένος ότι θα μπορούσαμε να τα καταφέρουμε, γιατί έχουμε όλες τις δυνατότητες, αρκεί να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, καλυτερη οργάνωση και να αποφασίσουμε ότι το θέλουμε πραγματικά!

Γιατί με τη Ζωή;

 

Με αφορμή την επίσκεψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στο Κιλελέρ, όπου είχα την τιμή και την ευχαρίστηση να την συνοδεύσω, καθώς και την, για πολλοστή φορά, βόλτα μας στους δρόμους της Λάρισας, και την επαφή με τους συμπολίτες μας, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την προσωπική μου εμπειρία από την πολιτική μου συμπόρευση με αυτή τη γυναίκα, που είμαι σίγουρος ότι θα είναι η κυρίαρχη ηγετική φυσιογνωμία της πολιτικής ζωής της χώρας μας, και η ηγέτιδα που κομίζει ένα σπάνιο ήθος, που θα αναβαθμίσει την πολιτική, και θα τη βγάλει από το τέλμα της απαξίας που έχει ο λαός γι αυτή, εξαιτίας των ανάξιων πολιτικών που μας έλαχε να ορίζουν τις ζωές μας.

Ξέρω ότι πολλοί από σας, κατά δήλωσή σας, εκτιμάτε και υπολογίζετε τη γνώμη μου. Σας είμαι ευγνώμων γι αυτό! Επομένως την αναφορά μου στη Ζωή Κωνσταντοπούλου μην τη δείτε ως πολιτική προπαγάνδα, αλλά ως μια εξομολόγηση εκ βαθέων, σαν αυτές που συνηθίζω να σας κάνω συχνά-πυκνά, πάνω σε θέματα που με απασχολούν.

Αυτή η υπέροχη πολιτική έλξη, ξεκίνησε από τη γενναία στάση της μετά την κωλοτούμπα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, μετά το δημοψήφισμα του 2015. Η ανυποχώρητη στάση της στις αξίες και τις αρχές της, η ανιδιοτελή θυσία των σπουδαίων αξιωμάτων που κατείχε, και ο δυναμικός και αξιοπρεπής τρόπος που πολιτεύτηκε στο πλευρό των αδυνάτων και του δικαίου, με οδήγησαν να επιδιώξω να τη συναντήσω, για να τη γνωρίσω προσωπικά. Απογοητευμένος από την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της Ελλάδας,  και μάλιστα στις πιο κρίσιμες στιγμές της νεότερης ιστορίας της χώρας μας, ομολογώ ότι στην αρχή "κρατούσα μικρό καλάθι".

Όμως από την πρώτη προσωπική συνάντηση, όχι μόνο επιβεβαίωσα την αρχική μου εκτίμηση, αλλά ανακάλυψα και άλλες πτυχές του χαρακτήρα της, που τα ΜΜΕ, είχαν εσκεμμένα αποκρύψει, θέλοντας να την παρουσιάσουν αυταρχική, άγρια, σχεδόν σαν μέγαιρα που κατασπαράζει ανθρώπους! Η Ζωή όμως δεν είναι έτσι! Είναι ένας ευγενικός, γλυκύτατος άνθρωπος, ανοιχτή και προσιτή σε όλους, που κερδίζει την εμπιστοσύνη σου από την πρώτη στιγμή. Οι εκατοντάδες των λαρισαίων που έτυχε να έρθουν σε επαφή  με τη Ζωή, να συζητήσουν μαζί της, να ακούσει τη γνωμη τους και τα προβλήματά τους και να τους απαντήσει με γνήσιο ενδιαφέρον και διάθεση να σταθεί αρωγός, είμαι σίγουρος ότι μπορούν να το επιβεβαιώσουν! Ίσως και κάποιοι από σας να έτυχε να μιλήσατε μαζί της...

Δεν είναι ο τύπος του πολιτικάντη που συνηθίσαμε, που θα μοιράσει ξερές καλημέρες χωρίς καν να τις εννοεί. Ούτε του καλοχαιρέτα υποψηφίου που κάνει βιαστικές χειραψίες και χτυπήματα στην πλάτη, λες και δουλεύει φασόν με το κομμάτι. Ούτε του Μαυρογιαλούρου που θα κάνει ότι τάχα σε ακούει, και θα σου απαντήσει με κλισέ ατάκες και εξυπνακισμούς χωρίς ουσία! 

Η Ζωή έχει τη μοναδική, πραγματικά εκπληκτική ικανότητα, όχι μόνο να  θυμάται ακόμα και τα ονόματα αυτών που συνάντησε στο δρόμο, αλλά όταν τύχει να τους ξανασυναντήσει, να θυμάται και το θέμα που της έθεσαν και να τους εξηγεί με κάθε ειλικρίνεια τι μπόρεσε να κάνει γι αυτό. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό! Το χάρισμά της αυτό δεν είναι απλά ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, αλλά μιά έμφυτη ικανότητα, που πηγάζει από το πραγματικό ενδιαφέρον της για τους ανθρώπους! Όσοι τη συναντούν, ακόμα κι αν δε συμφωνούν μαζί της πολιτικά, ακόμα κι αν δεν είναι ακόμα έτοιμοι να κάνουν την προσωπική τους υπέρβαση και να πάψουν να ψηφίζουν αυτό που παραδοσιακά ψηφίζουν κι ας μην τους ικανοποιεί,  της εκφράζουν τον θαυμασμό τους για τη στάση της και την αγωνησικότητά της! Ειλικρινά μου κάνει τρομερή εντύπωση, να ακούω από πολίτες που μπορεί και να μην την ψήφισαν, να της λένε ευχαριστώ, για τον αγώνα που κάνει!

Όμως δεν είναι μόνο οι επικοινωνιακές ικανότητες που έμφυτα και άδολα έχει η Ζωή! 

Σέ μια Βουλή που η Κυβέρνηση καταρρέει στη συνειδηση των πολιτών από την ανικανοτητα και τη δολιότητα των στελεχων της, το βάρος των αστοχιών και των προμελετημένων εγκλημάτων που διαπράττει, μεθυσμένη από την αλαζονεία της εξουσίας...

Σε μια Βουλή που η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη και η υπόλοιπη αντιπολίτευση πλην της Ζωής, είναι λίγη, ανεπαρκής, κατώτερη των περιστάσεων, χαμένη στην ιδεολογική της σύγχυση, κολλημένη στον δογματισμό της, δέσμια  των σκελετών που κρύβει στις ντουλάπες της, και φορτωμένη με ενοχές για την ανικανότητά της, στερούμενη πραγματικών ηγετών και αξιόλογων στελεχών...

Σ' αυτή τη Βουλή που περιέγραψα πιο πάνω, η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με την άρτια επιστημονική της κατάρτηση, το ακέραιο ήθος, το όραμα, την πολτική πείρα και τον δυναμισμό της, είναι μοναδική ελπίδα για να ανατραπεί αυτή η νοσηρή κατάσταση και να ξανααποκτήσουμε όραμα και ελπίδα!

Απολογούμαι για την μακροσκελή ανάρτηση, αλλά όταν μιλάω για τη Ζωή, δεν μπορώ να είμαι φειδωλός στο λόγο, γιατί άλλωστε είναι κι αυτή πληθωρικός χαρακτήρας!

Εύχομαι κι εσείς να τα διαπιστώσετε προσωπικά όλα αυτά σύντομα, γιατί ο αγώνας μας χρειάζεται όλους μαζί ενωμένους!

Το τέλος της Νέας Τάξης Πραγμάτων

 

*Του Δρ. Νικολάου Α. Παντελίδη
Διδάκτορα (Ph.D.) των Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων

 

 

Σημειώστε μια ημερομηνία: 22-24 Αυγούστου 2023.

Σημειώστε μια τοποθεσία: Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής.
Αύριο δηλαδή, ξεκινάει η αρχή του τέλους της Νέας Τάξης Πραγμάτων!
Και ξεκινάει συμβολικά από μία ήπειρο, που έχει υποφέρει τα πάνδεινα από την εκμετάλλευση των αποικιοκρατών και των επιγόνων τους, που ως σήμερα στην κυριολεξία ρουφούν το αίμα των Αφρικανών (και όχι μόνο αυτών), νέμονται των αμύθητων πλουτοπαραγωγικών τους πηγών, πάνω στις οποίες εν πολλοίς στηρίζουν την ευημερία τους, σπέρνουν δικτατορίες, πυροδοτούν εμφυλίους πολέμους, ακραία φτώχια, πείνα, ασθένειες, θάνατο, κι έτσι ωθούν τους κατοίκους της στην απελπισία και την απόγνωση με αποτέλεσμα, την με κάθε τρόπο και κάθε ρίσκο μετανάστευση, την οποία και πάλι οι επιτήδειοι την «οργανώνουν» με όρους δουλοκτητικού καθεστώτος!

Και όλα αυτά, στο όνομα της δήθεν «Δημοκρατίας», της δήθεν «Ελευθερίας», του «Αμερικάνικου Ονείρου», που όμως για σχεδόν όλους, πλην απειροελαχίστων εξαιρέσεων, γίνεται φοβερός εφιάλτης!
Το 15^ο Φόρουμ των BRICS (Brazil, Russia, India, China, South Africa) που θα ξεκινήσει αύριο στο Ντέρμπαν, είναι το αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης, αθόρυβης, προσεκτικής προσπάθειας, που ξεκίνησε το 2009 από τις προαναφερόμενες χώρες, για να βρούνε τρόπο να αντιμετωπίσουν την παντοκρατορία του Δυτικού Κόσμου, με την χυδαία μέθοδο επιβολής της, το New Order (Νέα Τάξη Πραγμάτων), όπου τα «Πράγματα» είμαστε όλοι εμείς, όπως εύστοχα επισήμανε ο αείμνηστος Τζίμης Πανούσης.
Αυτή η αθόρυβη διαδικασία, κρατώντας χαμηλό προφίλ, δεν προκάλεσε ανησυχία στις ιθύνουσες δυνάμεις του New Order, καθώς έμοιαζε περισσότερο με «ευσεβείς πόθους» ετερόκλητων και ανοργάνωτων δυνάμεων, κι έτσι δεν ανάγνωσαν καμία απειλή για την παντοκρατορία τους, συνεχίζοντας την αλαζονική συμπεριφορά τους…

Όμως, καταλύτης στις καταιγιστικές εξελίξεις του εγχειρήματος, αποτέλεσε ο πόλεμος στην Ουκρανία και ότι επακολούθησε!
Σ΄ αυτό το σημείο, ας ευλογήσουμε λίγο τα γένια μας…
Ίσως είμαι ο μοναδικός αναλυτής, που στην πρώιμη ανάλυση του πολέμου της Ουκρανίας που διακινδύνευσα να κάνω μόλις 72 ώρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στις 24/2/2022,  προέβλεψα ότι η εξέλιξη αυτή, και ιδιαίτερα η αντίδραση της Δύσης με τις κυρώσεις και τον διεθνή απομονωτισμό που επέβαλαν στη Ρωσία, θα ενεργοποιήσει την «ξεχασμένη» συμμαχία των BRICS, και θα πυροδοτήσει ραγδαίες εξελίξεις. Έλεγα τότε (27/02/22):

[…η όλη κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται, οξύνει περισσότερο τις σχέσεις της Ρωσίας με τη Δύση, και ωθεί τη μεγαλύτερη προσέγγιση της Ρωσίας με την Κίνα. Λαμβάνοντας υπόψη και την θετική για τη Ρωσία στάση στον ΟΗΕ και της Ινδίας (και των Αραβικών Εμιράτων), στο μυαλό μου ήρθε μια εικόνα που δεν άκουσα να αναφέρεται από άλλους αναλυτές.
Αναφέρομαι στην ξεχασμένη συμμαχία των B.R.I.C.S. (Brazil, Russia, India, China, South Africa), μία δια-ηπειρωτική πολύπλευρη συμμαχία γιγάντων, που αν ενεργοποιηθεί και προχωρήσει, θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη υπερδύναμη με διαφορά σε όλον τον πλανήτη, που θα αλλάξει τα πάντα όπως τα ξέραμε μέχρι σήμερα!...]

(Δείτε όλη την ανάλυση εδώ: http://nikpantelidis.blogspot.com/2022/02/ )

Επίσης, αντίστοιχη θέση ανέπτυξα και στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ3 «Οξυγόνο 3», όπου ήμουν προσκεκλημένος στις 18/03/2022. (δείτε το βίντεο εδώ: https://nikpantelidis.blogspot.com/2022/03/3-3-18032022.html ).
Ενάμιση χρόνο μετά, η τότε εκτίμησή μου δείχνει να δικαιώνεται!

          Τι είναι όμως η περίφημη BRICS, και τι θα συμβεί στις 22 έως τις 25 Αυγούστου στο Ντέρμπαν;
Για όσους δεν το γνωρίζουν, η ονομασία B.R.I.C.S. προέρχεται από τα αρχικά των χωρών Brazil, Russia, India, China και South Africa. Για να αντιληφθείτε το μέγεθος, την δύναμη και την επιρροή που μπορεί να ασκήσει αυτή η συμμαχία όταν αναπτυχθεί επαρκώς, θα σας δώσω μόνο λίγους αντιπροσωπευτικούς αριθμούς:

Οι BRICS αντιπροσωπεύουν περισσότερους από 3,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους, ήτοι το 42% του συνολικού παγκόσμιου πληθυσμού, εκτείνεται σε 4 ηπείρους κατέχοντας το 26,7% της συνολικής έκτασης της Γης, παράγει το 31,5% του παγκόσμιου ΑΕΠ και εκτιμάται ότι τα  τα συνδυασμένα συναλλαγματικά αποθέματα ανέρχονται σε 4 τρισεκατομμύρια δολάρια!

Εκτός αυτών των 5 χωρών, έχουν εκδηλώσει επίσημα την επιθυμία τους  για ένταξη στη συμμαχία 23 χώρες ακόμα, όπως: Αίγυπτος, Αιθιοπία, Αλγερία, Αργεντινή, Βενεζουέλα, Βιετνάμ, Βολιβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ινδονησία, Ιράν, Καζακστάν, Κούβα, Κουβέιτ, Λευκορωσία, Μαρόκο, Μπαγκλαντές, Μπαχρέιν, Νιγηρία, Ονδούρα, Παλαιστίνη, Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη και Ταϊλάνδη. Επισημαίνεται ότι στο παρελθόν ενδιαφέρον συμμετοχής εξέφρασε και η Τουρκία, κάτι που μας αφορά άμεσα!

Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, οι χώρες, οι οποίες ανήκαν στις αναδυόμενες αγορές, παρουσίαζαν αλματώδη οικονομική ανάπτυξη, πολύ μεγαλύτερη από αυτή των μεγάλων οικονομιών των πλούσιων χωρών. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου οικονομικού όρου για να περιγράψει τις οικονομίες των χωρών αυτών, ο οποίος πήρε το όνομά του, BRIC, από τα αρχικά των 4 χωρών (πλην της Ν. Αφρικής που προσχώρησε στη συμμαχία αργότερα το 2010).

Οι BRICs πραγματοποίησαν την πρώτη επίσημη σύνοδο κορυφής τους στις 16 Ιουνίου 2009, στο Αικατερίνμπουργκ της Ρωσίας. Ο κεντρικός στόχος της συνόδου κορυφής σχετιζόταν με τη βελτίωση της τρέχουσας παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης και το πώς οι τέσσερις χώρες μπορούν να συνεργαστούν καλύτερα στο μέλλον, καθώς και μια γενικότερη ώθηση για τη μεταρρύθμιση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Υπήρξε επίσης συζήτηση γύρω από το πώς οι αναδυόμενες αγορές, όπως τα μέλη του BRIC, θα μπορούσαν να συμμετέχουν περισσότερο στις παγκόσμιες υποθέσεις στο μέλλον. Στον απόηχο της συνόδου κορυφής, οι BRICs δήλωσαν ότι υπήρχε ανάγκη για ένα νέο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα που να είναι «διαφοροποιημένο, σταθερό και προβλέψιμο». Η δήλωση που κυκλοφόρησε δεν έκανε μια άμεση επίθεση στην επικρατούσα αντίληψη για την «κυριαρχία» του αμερικανικού δολαρίου, κάτι για το οποίο οι Ρώσοι άσκησαν κριτική. Ωστόσο, οδήγησε σε πτώση της αξίας του δολαρίου έναντι άλλων μεγάλων νομισμάτων.

Η Νότια Αφρική έγινε επίσημα δεκτή ως κράτος-μέλος στις 24 Δεκεμβρίου 2010, μετά από επίσημη πρόσκληση από την Κίνα και τις άλλες 3 χώρες να ενταχθεί στην ομάδα. Έτσι η ομάδα μετονομάστηκε σε BRICS, προσθέτοντας το γράμμα "S" στο υπάρχον αρκτικόλεξο (από το South Africa).

Στη συνάντησή των BRICS στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής τον Μάρτιο του 2013, οι πέντε χώρες συζήτησαν την ίδρυση μιας «Αναπτυξιακή Τράπεζα» που θα χρηματοδοτεί κυρίως έργα υποδομής και θα έχει αρχικό κεφάλαιο 50 δισεκατομμύρια δολάρια, 10 δισεκατομμύρια από κάθε χώρα. Την συμφωνία χαιρέτησε η Παγκόσμια Τράπεζα, δηλώνοντας έτοιμη να συνεργαστεί στενά με τη νέα τράπεζα. Η συμφωνία για την ίδρυση της, ύστερα από την επίλυση διαφωνιών πάνω σε οργανωτικά θέματα, ευοδώθηκε τελικά το 2014, κατά την έκτη συνάντηση των BRICS στη Φορταλέζα της Βραζιλίας.

Το αρχικό κεφάλαιο της τράπεζας κυμαίνεται μεταξύ των 40 με 80 δισεκατομμυρίων ευρώ, με κεντρική θέση να κατέχει η Κίνα ως ο μεγαλύτερος κάτοχος συναλλαγματικών αποθεμάτων. Η έδρα της συμφωνήθηκε να βρίσκεται στη Σανγκάη, ενώ την προεδρία της για τα πρώτα 5 χρόνια ανέλαβε η Ινδία. Παράλληλα συμφωνήθηκε η δημιουργία ενός αποθεματικού ταμείου ασφαλείας, με διαθέσιμα 75 με 100 δισεκατομμύρια ευρώ, στο οποίο θα μπορούν να προσφύγουν οι 5 χώρες σε περίπτωση προβλημάτων με τους ισολογισμούς τους. Η τράπεζα θα επενδύει σε έργα ανάπτυξης στα κράτη-μέλη της ένωσης. Αυτά μέχρι πρόσφατα…

Τι είναι όμως αυτό που αναμένεται να συμβεί στις 22 Αυγούστου και θα είναι η απαρχή του τέλους της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που αναφέρουμε και στον τίτλο του άρθρου;

Μην περιμένατε πάντως, καμία ένοπλη επανάσταση, σαν αυτές που συνηθίσαμε τους προηγούμενους αιώνες!

Αναμένεται να παρθούν αποφάσεις, που σταδιακά και σε εύλογο χρονικό διάστημα, θα αλλάξουν τον συσχετισμό των δυνάμεων στη διεθνή σκακιέρα, θα σπάσουν το μονοπώλιο του παγκόσμιου οικονομικού και πολιτικού ελέγχου και κυριαρχίας που ασκούσε μέχρι τώρα η Δύση, και που τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται όλο και πιο προβληματικός!
Στη συνδιάσκεψη λοιπόν του Ντέρμπαν, όπως αναμένεται:

1)    Θα γίνει διεύρυνση της συμμαχίας με τις εν αναμονή αιτούσες χώρες, που θα εμπλουτίσουν ακόμη περισσότερο την ισχύ της,

2)    Θα θέσουν τις βάσεις για τη μελλοντική δημιουργία κοινού νομίσματος των BRICS, ως αντίπαλο δέος του δολαρίου, το οποίο θα έχει αντίκρισμα στις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών και όχι τον «αέρα», όπως διαμορφώθηκε το διεθνές δολαριοκεντρικό νομισματικό σύστημα μετά την αποσύνδεση του δολαρίου από τον χρυσό, το 1971. Αυτή η προοπτική βέβαια απαιτεί χρόνο, καθώς οι μισές περίπου παγκόσμιες συναλλαγές γίνονται σε δολάρια, ένα νόμισμα όμως, το οποίο φθίνει τόσο ως συναλλακτικό, όσο και ως αποθεματικό μέσο. Όμως υπάρχουν γεγονότα (όπως ο πόλεμος της Ουκρανίας που αναφέραμε παραπάνω), που λειτουργούν ως επιταχυντές των εξελίξεων!
Πάντως, άμεση πρόθεση φαίνεται να είναι, οι χώρες της συμμαχίας σε πρώτη φάση να χρησιμοποιούν στις μεταξύ τους συναλλαγές τα εθνικά τους νομίσματα, με την υποστήριξη της Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS, παρακάμπτοντας το διεθνές διατραπεζικό σύστημα Swift (Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication), καθώς και το δολάριο.

 

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με:

- την απόφαση πολλών πρώην αποικιών, κυρίως στην Αφρική, να ανατρέψουν, σθεναρά και συντονισμένα, τις σχέσεις εκμετάλλευσης που ασκούν ακόμη επάνω τους οι πρώην αποικιοκράτες,

- καθώς και οι κοσμογονικές εξελίξεις που δρομολογούνται στον τομέα της υψηλής τεχνολογίας που καλπάζει, αλλά και στον ενεργειακό τομέα, με τη μετάβαση σε νέες μορφές ενέργειας (ηλεκτροκίνηση, υδρογόνο, και ίσως κι άλλες, που ακόμα δεν ανακοινώνονται), θα ανατρέψουν τα πάντα έτσι όπως τα γνωρίζαμε μέχρι τώρα!

Δεν ξέρω αν όλες αυτές οι εξελίξεις, θα αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, αλλά το σίγουρο είναι ότι το υφιστάμενο σύστημα εξουσίας είναι προβληματικό και έχει φτάσει στα όριά του.
Επίσης δεν είναι ξεκάθαρο ποια είναι «η σωστή μεριά της ιστορίας» στην οποία θα πρέπει να βρεθούμε, καθώς μπορεί να λέγεται ότι «την ιστορία την γράφουν πάντα οι νικητές», αλλά η εθνική μας εμπειρία από τον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο, μας έχει αποδείξει ότι οι «ηττημένοι» (π.χ. Γερμανία), μπορεί τελικά να είναι πιο ευνοημένοι σε σχέση με ορισμένους «νικητές» (π.χ. Ελλάδα)…

Ας είμαστε επομένως προετοιμασμένοι για να διεκδικήσουμε τη θέση μας στο καινούριο σκηνικό που διαμορφώνεται, και ας πάψουμε να είμαστε τόσο «χατζηαβάτικα» θα έλεγα, δεδομένοι, διακηρύττοντας ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν» ή την Ανατολή ή οποιοδήποτε άλλο σημείο του ορίζοντα, γιατί ακόμα και η «πολιτική πολικότητα» της Γης είναι πιθανόν να αλλάξει!

Μας περιμένουν ή μεγάλες ελπίδες ή μεγάλες απογοητεύσεις! Το σίγουρο είναι πως δε θα πλήξουμε! Αναμένουμε λοιπόν… 

Για τις δύο Ωραίες Ελενίτσες μου!

 

Αν και ο Τρωικός Πόλεμος έγινε για την Ωραία Ελένη, ο προπάππος μας ο Όμηρος, πουθενά δεν αναφέρει στοιχεία για την ομορφιά της! 

Πουθενά δεν αναφέρει αν ήταν ξανθιά, μελαχρινή ή ρούσα...

Πουθενά δεν αναφέρει το χρώμα των ματιών της και το σχήμα του προσώπου της...

Πουθενά δεν αναφέρει αν ήταν ψηλή ή μικροκαμωμένη, ζουμερή ή αδύνατη...

Κι αυτό το έκανε συνειδητά επί τούτου, για να αφήσει ελεύθερη τη φαντασία του κάθε αναγνώστη, να πλάσει την Ωραία Ελένη σύμφωνα με τις νόρμες ομορφιάς που έχει ο καθένας!

Το ασύλληπτο μέγεθος της ομορφιάς της Ωραίας Ελένης αφήνει να εννοηθεί ο άγιος Όμηρος, μόνο σε ένα σημείο στην Ιλιάδα, όπου καθόντουσαν κάπου στην Τροία μια παρέα σοφών γερόντων  ένα δειλινό, και καθώς συζητούσαν, αναρωτιόντουσαν αν άξιζε να γίνεται τέτοιος πόλεμος και τέτοιος χαλασμός για μια γυναίκα. Άν άξιζε να σκοτώνονται για χάρη της τόσα και τόσα παλικάρια, όσο όμορφη κι αν ήταν αυτή...

Ήταν σούρουπο, κι εκείνη τη στιγμή βγήκε για την απογευματινή της βόλτα στα τείχη η Ωραία Ελένη. Κάποια στιγμή κοντοστάθηκε για να αγναντεύσει τη θάλασσα, λουσμένη στο φως του δειλινού, καθώς το αεράκι ανέμιζε τον αραχνοΰφαντο χιτώνα της... 

Οι γέροντες έστρεψαν τα κεφάλια τους προς αυτήν κι αφέθηκαν να την κοιτάνε σα μαγεμένοι για ώρα, με μάτια υγρά από τη συγκίνηση... Όταν συνήλθαν, γύρισαν τα κεφάλια και συμφώνησαν ομόφωνα μεταξύ τους,  πως πράγματι αξίζει κάθε θυσία γι αυτή τη γυναίκα!

Στα χνάρια της συνονόματής σας, της Ωραίας Ελένης, βαδίζετε κι εσείς καρδούλες μου, κι αξίζετε κάθε θυσία που κάνω για την ομορφιά της μορφής σας και της ψυχούλας σας! 

Να ζήσετε αστέρια μου, να ευτυχήσετε και να σας καμαρώνω πάντα συγκινημένος, όπως οι σοφοί γέροντες της Τροίας!

Keep walking...

 Ο ιστορικός του μέλλοντος (αν υπάρξει μέλλον), δε θα κατακρίνει τόσο τους ανίκανους, ανεπαρκείς και ανάξιους πολιτικούς που έλαχε να μας κυβερνάνε αυτά τα δύσκολα χρόνια, αλλά το απαθές, βουβό, εγκληματικά ανεκτικό πλήθος, βολεμένων και ηθικά αλλοτριωμένων ή τρομοκρατημένων από τα ΜΜΕ και λουφαγμένων μοιρολατρών, που δεν έκαναν τίποτα για να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση...

Νιώθω να πνίγομαι ανάμεσα σ' αυτόν το σαθρό, σαρακιασμένο "δάσος" μαζανθρώπων, κι έχω κουραστεί να βαδίζω αντίθετα από τη φορά που τους καθοδηγεί το σύστημα σαν υπνωτισμένα ζόμπι, προσπαθώντας να βρω μια διέξοδο προς την αξιοπρέπεια, την προκοπή και την υπερηφάνεια...

Και ξέρω πολύ καλά ότι αν αφεθώ, θα με ποδοπατήσουν ή θα με συμπαρασύρουν μαζί τους κάνοντάς με ίδιο μ' αυτούς!

Αντί μνημοσύνου για τον αδικοχαμένο Άλκη Καμπανό

 Σας (ξανά)παρουσιάζω σε μια τριλογία το δικό μου δριμύ κατηγορώ, έτσι όπως το διατύπωσα την ημέρα που σκοτώσανε τον Άλκη Καμπανό, οι 12 χρήσιμοι ηλίθιοι, θύματα κι αυτοί του τερατώδους συστήματος που όλοι μας αφήσαμε να γιγαντωθεί και να μας πνίξει! Έτσι, σαν ένα δικό μου μνημόσυνο, μήπως και ταρακουνηθούν κάποιοι...

ΚΑΤΗΓΟΡΩ 1ο:

Γιατί κλαίτε κι οδύρεστε για τον χαμό του 19χρονου από ανεγκέφαλους χούλιγκανς;

Που ήσασταν όταν τις ομάδες τις αναλάμβαναν ναρκέμποροι, πιστολάδες, λαμόγια και αλητήριοι τύποι, και φτιάχνανε οπαδικούς στρατούς για να τους χρησιμοποιούν ως μοχλούς πίεσης για τα συμφέροντά τους;

Που ήσασταν όταν η νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία μετατρέπονταν σε ορντινάτσα των συμφερόντων τους;

Που ήσασταν όταν ανεχόσασταν να βλέπετε τον νοικοκύρη, τον εργαζόμενο, τον επιστήμονα, τον καλό χριστιανό, τον έφηβο, να αφήνει έξω από τη θύρα του γηπέδου την ανθρώπινη ταυτότητά του, και μπαίνοντας μέσα να μετατρέπεται σε όχλο, αφηνιασμένο ζώο, που βρίζει χυδαία, σπάζει καθίσματα, πετάει αντικείμενα σε κεφάλια, αλληλοδέρνεται με τους ομοίους του για ένα σφύριγμα, για ένα φάουλ, για μία φανέλα, ενώ έξω από το γήπεδο κάθεται σαν κότα να τον "πηδάει" το αφεντικό του, η εξουσία, οι ξένοι δυνάστες μας, ο κάθε τυχάρπαστος, χωρίς να βγάζει κιχ και φιλώντας τους και τον πισινό για να τους ευχαριστήσει...

Όλοι εμείς σκοτώσαμε τον 19χρονο, γιατί επιτρέψαμε, ο καθένας μας με τον τρόπο του, να δημιουργηθούν οι δολοφόνοι του!

Φτάνει πια η υποκρισία...

Αηδίασα!!!

ΚΑΤΗΓΟΡΩ 2ο:

Να και ποιοί άλλοι ευθύνονται! Ο οπαδικός ( και όχι αθλητικός) Τύπος!

Με πηχαία γράμματα στα πρωτοσέλιδα, με χυδαίες εκφράσεις, σπερνουν το μίσος στα μυαλά των παιδιών, το φουντώνουν και στην ουσία οπλίζουν τα χέρια τους για αποτρόπαια εγκλήματα!

Που είναι η ΕΣΗΕΑ; Που είναι οι αρχές δεοντολογίας που επιτρεπουν σε όλες αυτές τις πολύχρωμες, σαν κουρελούδες, κωλοφυλλάδες, να μολύνουν τα μυαλά των ήδη τρελαμένων οπαδών; Τι θετικό προσφέρουν που να ισοσταθμίζει τη ζημιά που κάνουν, και δεν τις κλείνουν;

Ναι να τις κλείσουν, αφού δεν μπορούν να ενημερώσουν σωστά και να προάγουν το φίλαθλο πνεύμα!

ΚΑΤΗΓΟΡΩ 3ο:

Να! Καραγκιόζηδες σαν κι αυτόν, που οι πρόεδροι των ομάδων τους πληρώνουν και τα κανάλια τους υπερπροβάλλουν σε ολες τις εκπομπές, αυτοί είναι που φανατίζουν τους νέους και διαμορφώνουν τα ήθη!

Μην κολλάτε στο χρώμα της μπλούζας ή στη φάτσα που βλέπετε! Τσουκαλάδες υπάρχουν σε όλες τις ομάδες και χαίρουν και εκτιμήσεως!

Κι εσύ θλιβερέ τηλεθεατή κάτσε και χαζογέλα με τα καραγκιοζηλίκια που κάνει ο κάθε Τσουκαλάς, ενώ ο γιός σου τον έχει ως πρότυπο!

Άντε γειά!

Περί "Ελγινίων", "Μαρμάρων" και "Γλυπτών"...

Δεν είναι "Ελγίνια μάρμαρα"!

Ως πότε θα μνημονεύουμε το όνομα του βάνδαλου Βρετανού κλέφτη;

Δεν είναι ούτε σκέτα "Μάρμαρα του Παρθενώνα"! Είναι πολύ υποτιμητικό να αναφερόμαστε σ' αυτά, σα να ήταν απλές πέτρες...

Δεν είναι ούτε κάν "Γλυπτά του Παρθενώνα"! Δεν είναι σωστό να εξομοιώνονται με οποιαδήποτε έργα τέχνης!

Είναι τα απόλυτα  σύμβολα του Ελληνικού Πολιτισμού, το συμπύκνωμα του πολιτισμικού οργασμού που συνέβη στην Ελλάδα σ' εκείνον τον μακρυνό Χρυσό Αιώνα και των πέριξ αυτού ελάχιστων αιώνων, που έθεσαν τις βάσεις σε ότι ονομάζεται Πολιτισμός: φιλοσοφία, επιστήμες, τέχνες, και ότι άλλο εξευγενίζει την ανθρώπινη οντότητα, και την κάνει να ξεχωρίζει θετικά από τα υπόλοιπα έμβια όντα!

Είναι το απόλυτο σύμβολο του μεγαλείου του ανθρώπινου γένους, που μέσα από το Ελληνικό Πνεύμα απέδειξε για πόσο σπουδαία πράγματα είναι ικανό, αλλά ταυτόχρονα απέδειξε και πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει αν απομακρυνθεί από το Ήθος των Ελληνικών Αρετών!

Ναι, είναι σύμβολα του Παγκόσμιου Πολιτισμού, δηλαδή στην ουσία Σύμβολα του Ελληνικού Πολιτισμού, καθώς μόνο οι Έλληνες ήταν Πολίτες (απ' όπου προέρχεται και η λέξη "πολιτισμός") εφόσον δημιούργημα της Ελληνικής Σκέψης ήταν η Δημοκρατία, το μοναδικό πολίτευμα που έχει Πολίτες! Όλες οι άλλες κρατικές δομές που εφάρμοσαν οι άλλοι λαοί είχαν υπάκουους και άβουλους Υπηκόους!

Αν κατανοήσουμε σε βάθος αυτήν την αλήθεια, τότε θα συνειδητοποιήσουμε το βάρος της κληρονομιάς που φέρουμε, και θα προσπαθήσουμε με ολες μας τις δυνάμεις, ο καθένας από το μετερίζι του, να φανεί άξιος θεματοφύλακας, αλλά και άξιος συνεχιστής της!

Μεθεόρτια μελαγχολία...

 

Πέρασαν κι αυτά τα Χριστούγεννα, τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα μετά την πανδημία...

Όμως, πόσο πραγματικά ελεύθερα Χριστούγεννα ήταν;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από τη σκλαβιά του δήθεν, του ψεύτικου, του προσποιητού;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από την κακογουστιά της υπερβολης;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από τα εκατομμύρια λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, αλλά που δεν μπορούν να φωτίσουν το σκότος των μυαλών μας;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από τις ατέλειωτες πιατέλες των γλυκών και των γκουρμέ εδεσμάτων, που δεν είναι ικανά όμως να μας κάνουν να νιώσουμε την πραγματική γεύση της ζωής;

Ήταν πράγματι ελεύθερα από την εποχιακή και ενοχική "αγάπη" και φιλανθρωπία που ξαφνικά πλημμυρίζει τους πάντες, η οποία όμως θα σβήσει όταν σβήσουν και τα εορταστικά λαμπιόνια και θα πακεταριστεί μαζί με τα άλλα ψεύτικα στολίδια στο πατάρι, για να είναι έτοιμα προς χρήση την επόμενη χρονια;

Μ' αυτές τις μεθεόρτιες καταθλιπτικές σκέψεις, οδεύουμε προς την πρωτοχρονιά για να γιορτάσουμε (άραγε τι;), και να ανταλλάξουμε ουτοπικές ευχές, που τίποτα δεν προμηνύει ότι θα πραγματοποιηθούν, γιατί τίποτα δεν πάει καλά σ' αυτόν το τερατώδη κόσμο που φτιάξαμε!

Ευσεβείς πόθοι..

Βρε, βρε, βρε πως αλλάζουν οι καιροί!

Ήγγικεν γαρ το πλήρωμα του χρόνου, που οι θεωρίες των "ουτοπιστών", των "αθεράπευτα ρομαντικών" και των "αιθεροβαμόνων", αποδεικνύονται οι μόνες ρεαλιστικές λύσεις στο τέλμα που μας έριξε η επικρατούσα φρενίτιδα με τη συνεχή, ατέρμονη και με κάθε κόστος, ΑΝΑΠΤΥΞΗ, με σκοπό το εμμονικό κυνήγι της ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ!

Να παράγουμε όσο γίνεται περισσότερα, αδιαφορώντας για την αναγκαιότητα και τη χρησιμότητα των παραγόμενων προϊόντων, και αδιαφορώντας επίσης για το αν έχουμε επάρκεια φυσικών πόρων γι αυτή την ασταμάτητη παραγωγή των πάντων, χρήσιμων και μη!

Και η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης, ή πιο σωστά της άμετρης, αλόγιστης υπερκατανάλωσης, για να δημιουργούνται χρηματικά υπερκέρδη, είχε αναχθεί σε αυτοσκοπό! Υπερκέρδη, τα οποία όμως δεν μοιράζονταν στην κοινωνία για τη βελτίωση του συλλογικού υλικού αλλά και ψυχοπνευματικού της επιπέδου, αλλά τα νέμονταν μια ελίτ, που δε χόρταινε ποτέ και με τίποτα!

Τυφλωμένοι όμως από τον πυρετό του κέρδους, κανείς δεν έβλεπε ότι αυτή η "λογική" δεν οδηγεί πουθενά! Ή μάλλον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή μας! Κανείς, εκτός από τους λίγους προαναφερόμενους "τρελούς" που μιλούσαν για ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ (Degrowth, décroissance).

Μην μπερδεύετε τον όρο με την "υπανάπτυξη", δηλαδή την τεχνολογική και κοινωνικοοικονομική υστέρηση που παρουσιάζουν οι χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου.

Η Αποανάπτυξη σημαίνει τη συνειδητοποίηση του ανθρώπου ότι είναι ένας απλός κρίκος της Φυσικής Αλυσίδας, αναγνωρίζει και σέβεται τους Φυσικούς Νόμους, αντιλαμβάνεται την ανεπάρκεια των Φυσικών Πόρων, και προσαρμόζει τη ζωή του με βάση αυτά τα δεδομένα. Και μάλιστα, αυτή την επιλογή δεν την κάνει μόνο από ανάγκη, αλλά ύστερα απο βαθιά φιλοσοφική αναζήτηση που τον οδηγεί στην αυτοσυνειδησία, την αναγνώριση της ομορφιάς της απλότητας, και την υιοθέτηση του φυσικού τρόπου ζωής, που είναι εναρμονισμένος με το περιβάλλον, και δίνει έμφαση στην ψυχοπνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου. Δίνει άλλη έννοια στην ποιότητα της ζωής, αποσυνδέοντάς την από την ποσότητα των υλικών αγαθών που έχουμε στην κατοχή μας, χτυπώντας έτσι τη ματαιοδοξία του ανθρώπου και το σύνδρομο έλλειψης κορεσμού. Με άλλα λόγια, δίνει έμφαση στον δείκτη "Κατά κεφαλήν ευτυχίας" και όχι στο "Κατά κεφαλήν εισόδημα"!

Δεν τρέφω αυταπάτες.

Η αλλαγή στάσης απέναντι στην "κατανάλωση" και την "ανάπτυξη" δεν την προκάλεσε ο ξαφνικός ασπασμός της Επικούρειας φιλοσοφίας, και η αίφνης συνειδητοποίηση του λάθους δρόμου που είχαμε τραβήξει ως ανθρωπότητα...

Αποτελεί μια αναγκαιότητα λόγω της οξείας ενεργειακής κρίσης που προέκυψε, και εντάθηκε με αφορμή τον Ρωσοουκρανικό πόλεμο. 

Δεν επιλέξαμε ξαφνικά να γίνουμε ενάρετοι και μετρημένοι...

Έστω κι έτσι όμως, είναι μια ευκαιρία να απεξαρτηθούμε από ένα σωρό περιττά πράγματα που μέχρι τώρα θεωρούμε "απαραίτητα" για τη ζωή μας, και να διαπιστώσουμε ότι τελικά μπορούμε να ζήσουμε, και μάλιστα πολύ καλύτερα, χωρίς αυτά! Να ξαναανακαλύψουμε το μέτρο, τον ορθολογισμό, την αυτάρκεια, την ολιγάρκεια, αρετές που είχαμε απολέσει, στο ξέφρενο κυνήγι του μάταιου!

Και που ξέρετε; Μπορεί να μας αρέσει αυτός ο τρόπος ζωής και να μη ξαναθελήσουμε να επιστρέψουμε στον δρόμο της αυτοκαταστροφής που είχαμε πάρει!