Βρε τι έπαθα στα καλά καθούμενα!

 

Ήμουνα αραχτός στο δροσό και πλατσούριζα στην εσωτερική κλειστή πισίνα της μάνας μου. Είχα τις μάσες μου, τις ξάπλες μου και όλες τις βολές μου! Καμιά σκοτούρα δε βασάνιζε το κεφάλι μου, κι όλα μου τα προβλήματα τα έλυναν οι άλλοι για μένα! 

Άααααρχοντας κανονικός!

Και ξαφνικά, εκεί που ήταν απόλυτο σκοτάδι, ανοίγει μια χαραμάδα με τόσο δυνατό φως, που μου τύφλωσε τα μάτια! 

- «Αμάν, μας την πέσανε», σκέφτηκα, ένεκα που αι εποχαί ήτο πονηραί, καθότι μεσουρανούσε ακόμα η χούντα!

Ταυτόχρονα, ένας περίεργος τύπος με μάσκα και γάντια με αρπάζει από το κεφάλι κι άρχισε να με τραβάει βίαια! 

Με έπιασε εξ απήνης! 

Δεν ήξερα τι να κάνω! 

Από τη μιά άκουγα τη μάνα μου να ουρλιάζει, κι από την άλλη ο μασκοφόρος να της φωνάζει να σμπρώξει!

- «Σιγά ρε κύριε! Τι σου έφταιξα; Μια χαρά δεν καθόμουν στην ησυχία μου; Ενοχλάω κανένανε; Τι με τραβολογάς έτσι; Σε τραβάω εγώ; Κοίτα ρε φίλε μου κάτι περίεργοι τύποι που υπάρχουν στον κόσμο», διαμαρτυρήθηκα μάταια, αφού κανένας δε με καταλάβαινε...

Με είχε ήδη βγάλει απ' το τσαρδί μου, και διαπίστωσα ότι δεν ήταν μόνος του, αλλά ολόκληρη συμμορία με μασκοφόρους που εκτελούσαν τις εντολές του! Τρόμαξα! Άρχισα να κλαίω! Τότε ο τύπος είπε σε μια συνεργό του να του δώσει ένα ψαλίδι και... χραααατς(!), με αποσύνδεσε μια για πάντα από το τζάμπα φαΐ... 

Τέτοια περικοπή στα κεκτημένα δικαιώματα, ούτε ο Μητσοτάκης να ήτανε!

Μετά, με έδωσε σε μία συμμορίτισσα και με έβαλε πάνω σε ένα κρύο μεταλλικό ταψί! 

- «Τεσσεράμισι κιλά αγόραρος», αναφώνησε η συμμορίτισσα και χάιδεψε με τα δάκτυλά της τα καμπανέλια μου, η λυσσάρα!

- «Ωχ! Θα με πουλήσουν με το κιλό σαν σφαχτάρι», σκέφτηκα, και έμπηξα τα κλάματα ακόμη πιο δυνατά!

Τότε, με πήρε ο αρχηγός της συμμορίας, και με έδωσε στην αγκαλιά της μάνας μου, η οποία για να με παρηγορήσει μου έχωσε ένα βυζί στο στόμα, το οποίο άρχισα να ρουφάω λαίμαργα πίνοντας ζεστό γαλατάκι... Ηρέμησα!

Τελικά δεν είναι και τόσο άσχημα εδώ έξω...

Αυτά συνέβησαν φίλοι μου, ακριβώς πριν από 55 χρόνια, κι από τότε, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, μου παίρνουνε μια τούρτα, όπου προσθέτουν κάθε φορά και ένα επιπλέον κεράκι και η οποία τούρτα μοιάζει πια με μανουάλι!

ΥΓ.1 Τελικά εκείνον τον μπαγάσα τον μασκοφόρο δεν τον πέτυχα πουθενά, να του δείξω εγώ που μου χάλασε την ησυχία...

ΥΓ.2 Άδοξα έληξε και το ειδύλλιο που πήγε να ξεκινήσει με τη συμμορίτισσα, που μου την έπεσε στην ψύχρα! Μετά το πρώτο κουδούνισμα που έκανε στα καμπανέλια μου, εξαφανίστηκε και με άφησε στα κρύα του λουτρού!

Κορίτσια, τέτοια πονηρά πράματα, καλό είναι να μην τα κάνετε! Ή αν τα κάνετε, να μην τα παρατάτε στη μέση! Αυτή ήταν και η πρώτη ερωτική μου απογοήτευση...

Ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά για τον πραγματικό ρόλο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων.

 

Οι επιδοτήσεις που δίνει η Ε.Ε. στους αγρότες, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, δεν έχουν ως σκοπό την ενίσχυση της αγροτικής ανάπτυξης, αλλά την καταστροφή του αγροτικού μας τομέα!

Σας φαίνεται περίεργο; 

Εξηγούμαι:

Οι επιδοτήσεις δίδονται όχι με βάση την παραγωγικότητα ή την υλικοτεχνική αναβάθμιση της αγροτικής μονάδας! 

Δίδονται χρήματα με βάση τη δήλωση  στρεμμάτων, ακόμα κι αν αυτή η γη  παραμείνει εντελώς ακαλλιέργητη! 

Με δεδομένα λοιπόν: 

- τα πανάκριβα γεωργικά εφόδια (σπόρους, φυτοφάρμακα, λιπάσματα), 

- το πανάκριβο πετρέλαιο και ηλεκτρικό ρεύμα, 

- τη λειψυδρία λόγω απουσίας αρδευτικών υποδομών και εγγειοβελτιωτικών έργων, 

- την ανεπαρκέστατη ασφάλιση από τον ΕΛΓΑ, 

- την έλλειψη προστασίας των παραγωγών από τα καρτέλ των εμπόρων, που παίρνουν τη σοδειά τους σε εξευτελιστικές τιμές, 

- την προβληματική χρηματοδότηση από τις τράπεζες των αγροτικών επενδυτικών σχεδίων και τους ληστρικούς όρους δανεισμού, που στραγγαλίζουν πολλούς αγρότες και τους οδηγούν στην χρεοκοπία,

- την απουσία κινήτρων και επαρκούς νομοθεσίας για τη δημιουργία υγειών αγροτικών συνεταιρισμών και όχι άνδρα ακολασίας, ρεμούλας και πελατειακής εξυπηρέτησης των κομμάτων, όπως υπήρξαν οι συνεταιρισμοί μέχρι πρόσφατα και που μόνο τους αγρότες δεν εξυπηρετούσαν,

- και τέλος το μεγάλο ρίσκο, που έτσι κι αλλιώς έχουν οι αγροτικές καλλιέργειες, λόγω των αντίξοων καιρικών συνθηκών, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με τα έντονα φαινόμενα λόγω της κλιματικής αλλαγής...

... Εξ αιτίας λοιπόν, όλων αυτών των παραγόντων, οι αγρότες αποτρέπονται να ρισκάρουν  καλλιεργώντας απαιτητικές και καινοτόμες καλλιέργειες, εφόσον δεν υπάρχει καμία απολύτως στήριξη, και προτιμούν να  αφήνουν τα χωράφια τους ακαλλιέργητα ή να τα καλλιεργούν με απλές καλλιέργειες σιτηρών που δεν εχουν μεγάλο ρίσκο, και να επιβιώνουν συμπληρώνοντας τα πενιχρά εισοδήματά τους εισπράττοντας τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις!

Έτσι όμως καταστρέφεται ο αγροτικός τομέας, καθώς οι αγρότες μαθαίνουν σιγά-σιγά να μην εξελίσσουν και να μην αναπτύσσουν το επάγγελμά τους, αρκούμενοι στα εύκολα, αεριτζήδικα λεφτά των επιδοτήσεων, που σταδιακά οδηγεί στην ουσιαστική εγκατάλειψη του αγροτικού επαγγέλματος και την ερήμωση της υπαίθρου, αφού όλοι μαζεύονται στις πόλεις...

Με αυτόν τον ύπουλο τρόπο, η Ελλάδα χάνει έναν από τους βασικότερους πυλώνες της εθνικής της οικονομίας, την αγροτική παραγωγή, με κίνδυνο να συγκεντρωθούν οι αγροτικές εκτάσεις στα χέρια λίγων «νεοτσιφλικάδων», που μπορεί μάλιστα να είναι και ξένα funds, που θα ελέγχουν αυτά την παραγωγή, σύμφωνα με τα δικά τους και όχι τα εθνικά μας συμφέροντα, καταδικάζοντας τη χώρα μας στην έλλειψη αυτάρκειας στην παραγωγή διατροφικών προϊόντων, στην αύξηση των εισαγωγών κάνοντας πιο ελλειμματικό το ισοζύγιο πληρωμών μας ή μετατρέποντας τη χώρα σε "μπανανία " επιβάλλοντας την "μονοκαλλιεργεια" ηλεκτρικού ρεύματος, μεταβάλλοντας τα εύφορα εδάφη μας σε απέραντα φωτοβολταϊκά πάρκα, όπως ήδη βλέπουμε να συμβαίνει!

Αυτό είναι το μεγάλο σκάνδαλο του αγροτικού μας τομέα, που μπροστά του ωχριά το φαγοπότι που διαχρονικά έκαναν όλες οι κυβερνήσεις μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ και τη διαχείριση των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων, που η ίδια η ΕΕ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να ελέγξει σοβαρά για το που πάνε τα λεφτά που δίνει, ακριβώς γιατί αποσκοπούσε να κατασπαταληθούν, για τους λόγους που σας ανέλυσα πιο πάνω!

Θέλετε και μία πρόβλεψη; 

Από το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, παρά τον ντόρο που γίνεται τώρα, δεν πρόκειται να ανοίξει ρουθούνι, ούτε πρόκειται να τιμωρηθεί κανείς (εκτός ίσως από κανέναν φουκαρά αποδιοπομπαίο τράγο), όπως ακριβώς έγινε και με το τεράστιο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου επί Σημίτη! 

Ο λόγος;

Είναι πολλά τα λεφτά που φαγώθηκαν και πάρα πολλοί αυτοί που εμπλέκονται, διακομματικά, και μάλιστα φρόντισαν να γεμίσουν με ενοχές και όλους τους αγρότες, όπως και στο Χρηματιστήριο, όπου αφού φούσκωσαν τα μυαλά των απλών πολιτών τάζοντάς τους εύκολα κέρδη, μετά τους κατηγόρησαν για ανευθυνότητα και απληστία! Κι έτσι σώπασαν όλοι με σκυμμένο το κεφάλι, ενώ τα λιγοστά μεγαλολαμόγια έφαγαν τον άμπακο εις υγείαν όλων ημών των κορόιδων!

Το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου, θα ακουστεί άλλη μια φορά, άσχετα αν κάποιοι ελάχιστοι έφαγαν ολόκληρο το βόδι, και τους περισσότερους τους άφησαν να γλείψουν λίγο την ουρά, έτσι για ξεκάρφωμα...

Με τις υγιές μας, για μία ακόμη φορά!

Ο ελληνικός λαός είναι πάντα με το δίκαιο και τους αδικημένους!

Και ξαφνικά, οι αρνητές του Ολοκαυτώματος των Εβραίων, οι φανατικοί αντισημίτες, που αποκαλούσαν τους Εβραίους "σαπούνια" και θαύμαζαν το σχέδιο της "Τελικής Λύσης" των ναζί, έγιναν ξαφνικά απολογητές των Σιωνιστών (που ανάθεμα αν ξέρουν τη διαφορά μεταξύ του αντισιωνισμού και του αντισημιτισμού)!

Υποστηρίζουν φανατικά τον εγκληματία Νετανιάχου, τον σιγοντάρουν στην απάνθρωπη εξόντωση των Παλαιστινίων, και αποζητούν συνεργασίες και κολεγιές με τους αιμοσταγείς δολοφόνους, δήθεν για το συμφέρον της Ελλάδας...

Ας μάθουν λοιπόν, ότι ο ελληνικός λαός δεν ήταν ποτέ άτιμος! Ο ελληνικός λαός είναι υπερήφανος και πάντα καταδίκαζε το άδικο, και ήταν πάντα με το μέρος των αδύναμων και των αδικημένων!

Έτσι όπως στην Κατοχή οι πραγματικοί Έλληνες πατριώτες  πολέμησαν λυσσαλέα τους ναζί, και προστάτεψαν, με κίνδυνο της ζωής τους, τους κατατρεγμένους Εβραίους, έτσι και μετά, στήριξαν τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων για την πατρίδα τους! 

Οι προδότες, που τότε γίναν ταγματασφαλίτες και σκότωναν  τους Ελληνοεβραίους και τους Έλληνες αντιστασιακούς, με περισσότερη λύσσα από τους κατακτητές, στη συνέχεια έχυναν το ρατσιστικό τους δηλητήριο στους Εβραίους, τους μαύρους, τους Ρομά, τους ομοφυλόφιλους, και κάθε μη "άρειο", ακριβώς όπως ο αγαπημένος τους Χίτλερ. Αυτοί τώρα βρήκαν καινούριο ίνδαλμα, τον Νετανιάχου, που στην πράξη δε διαφέρει και πολύ από την πρώτη τους αγάπη, την παντοτινή...

Ίσως γι αυτό δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει αυτός ο κεραυνοβόλος έρωτας!

Όμως, όπως δεν μας έπεισε το επιχείρημα των δοσιλόγων, ότι πρόδωσαν για το καλό της πατρίδας, έτσι κι αυτοί τώρα δε μας πείθουν, ότι ερωτοτροπούν με τον βαμμένο με παιδικό αίμα Νετανιάχου, για το καλό της Ελλαδας! Η Ελλάδα δεν εχει ανάγκη κανέναν εγκληματία! Η Ελλάδα δεν είναι απλή κρατική οντότητα. Είναι ο θεματοφύλακας του Πολιτισμού, της Αρετής, της Δημοκρατίας, του Δικαίου και όλων των ευγενικών ανθρωπίνων αξιών, που πρώτος ο ελληνισμός γέννησε και μεταλαμπαδευσε σε όλη την ανθρωπότητα! Οπότε οι Έλληνες δεν μπορούν να είναι άτιμοι! Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους!

Eurovision with a different... vision!

 

Κόντρα στα κουτσομπολίστικα σχόλια των πρωινάδικων για τα τεκτενόμενα στη Eurovision, θα ήθελα να δώσω μια διαφορετική οπτική.

Η πολύ καλή θέση (6η) της Κλαυδίας στην κατάταξη της βαθμολογίας, οι φωνητικές της ικανότητες και η καλά οργανωμένη σκηνική της παρουσία, η επιλογή ενός καλόγουστου τραγουδιού με παραδοσιακά στοιχεία, αλλά και βαθιά μηνύματα, και επιτέλους, η επιλογή της ελληνικής γλώσσας που τα τελευταία χρόνια κάποιοι τη θεωρούσαν απαγορευτική για να πάει καλά ένα τραγούδι στη Γιουροβίζιον, αποτελούν μια μεγάλη πολιτιστική νίκη, που έχει πολύ μεγαλύτερες προεκτάσεις, από μια απλή διάκριση σε έναν διεθνή διαγωνισμό. Και βέβαια, καταλυτικό ρόλο σ' αυτή την επιτυχία έπαιξε και το ήθος, η σεμνότητα και η αξιοπρέπεια της ταλαντούχου νεαρής κοπέλας, που φαίνεται ότι η οικογένειά της και ο στενός της κοινωνικός περίγυρος, έκανε πολύ καλή δουλειά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της.

Δε θα άξιζε τον κόπο να ασχοληθώ, αν η Eurovision ήταν ένα απλό πανηγυράκι, όπως κάποιοι θέλουν να το περάσουν στον κόσμο...

Δεν αναφέρομαι στην ποιότητα των τραγουδιών που ο καθένας μπορεί να τα κρίνει με τα δικά του κριτήρια... 

Εγώ για παράδειγμα, κάποια τα κρίνω ως εξαιρετικά, κάποια συμπαθητικά, και κάποια άλλα εντελώς αδιάφορα...

Εκείνο που με προβληματίζει είναι ο πολιτισμικός χυλός που προσπαθούν να φτιάξουν κάποια σκοτεινα κέντρα παγκόσμιου ελέγχου, και που αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο μέσα από το θεσμό της Eurovision!

Τι βλέπουμε λοιπόν, σ' αυτό το "πανηγυράκι";

Διάφοροι λαοί της Ευρώπης και όχι μόνο, ("εντάχθηκε" στην Ευρώπη μέχρι και... η Αυστραλία), απαρνιούνται τις εθνικές γλώσσες τους, τις πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες, τα ξεχωριστά εθνικά τους μουσικά ακούσματα, που για αιώνες ή και χιλιετηρίδες ολόκληρες σφυριλατήθηκαν, βασισμένα στα διαφορετικά ήθη κι έθιμα, τις διαφορετικές συνθήκες ζωής και τις διαφορετικές φιλοσοφικές αναζητήσεις που ανθίζουν σε καθε λαό...

Απαγορεύεται ακόμα και η πολιτική θέση σε κάποια τεράστιας σημασίας πολιτικά θέματα (όπως η γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα), λες και η ελεύθερη πολιτική έκφραση είναι κάτι κακό, που δεν αφορά και τις καλές τέχνες, ώστε να εκφράζεται μέσα από αυτές! Όμως οι καλές τέχνες από τη φύση τους είναι πολυμορφικά μέσα έκφρασης συναισθημάτων, αγωνιών, προβληματισμών, χαράς, πόνου, έρωτα, θυμού, και ό,τι αφορά την ανθρώπινη φύση! Άρα είναι από τη φύση τους πολιτικοποιημένες!

Πως απαιτούν, λοιπόν, οι "διοργανωτές", ώστε η εκδήλωση αυτή να είναι "αλά καρτ" apolitique απέναντι στις κτηνωδίες του Νετανιάχου, όταν οι ίδιοι π.χ. απέκλεισαν τη συμμετοχή της Ρωσίας, για πολιτικούς λόγους;;;

Και για ποιο σκοπό γίνονται όλα αυτά;

Για να μαϊμουδίσουν όλοι ένα κατασκευασμένο άχρωμο και άοσμο αγγλοαμερικάνικο μουσικό πρότυπο, στην επικρατούσα (αλλά πολύ φτωχή) αγγλική γλώσσα, με πανομοιότυπα μουσικά μοτίβα, που προσπαθούν εντατικά τις τελευταίες δεκαετίες να επιβάλλουν στους λαούς, ως μέρος ενος γενικότερου σχεδίου πολτοποίησης και ομογενοποίησης των διαφορετικών εθνικών πολιτισμών, για να είναι οι λαοί πολιτισμικά και πολιτικά ευνουχισμένοι και άρα ευκολότερα ελέγξιμοι! 

Αυτό το υποχθόνιο σχέδιο, απεικονίζεται περίτρανα με τη Eurovision! Αν ακούσεις ένα οποιοδήποτε τραγουδι δεν μπορείς να καταλαβεις από ποια χώρα προέρχεται, γιατί δεν κουβαλάει τίποτα από τα ιδιαίτερα πολιτισμικά της στοιχεία ...

Αυτό εκτός από άσχημο είναι και επικίνδυνο, γιατί εξυπηρετεί το σχέδιο της παγκόσμιας υποδούλωσής μας, που κάποιοι ονειρεύονται... Συνομωσιολογικά σενάρια θα σπεύσουν να πουν αμέσως κάποιοι...

Μήπως όμως δεν είναι;

Από αυτή την οπτική, η νικη της Κλαυδίας, λαμβάνει ιδιαίτερη, ουσιαστική σημασία!

Αρκετά όμως σας προβλημάτισα, (όσους προβλημάτισα), συνεχίστε να απολαμβάνετε τα μεθεόρτια από το χαζοχαρούμενο πανηγυράκι!

Τότε, που όλα ήταν αλλιώς...

Νοστάλγησα μια μάζωξη από κείνες  τις παλιές, τις αυθεντικές, τις ωραίες!

Από κείνες που μαζευόμασταν φίλοι αδερφικοί και οι καρδιές μας φτερούγιζαν από χαρά και λαχτάρα.

Από κείνες τις γνήσια λαϊκές, που δεν τις κάναμε για την γκλαμουριά και το θεαθήναι...

Από κείνες, που όλοι συμμετείχαν ρεφενέ, κι όποιος δεν είχε, τον κάλυπταν οι άλλοι, χωρίς να τον κάνουν να αισθανθεί άσχημα...

Από κείνες, που καθώς το άγιο τσιπουράκι έρεε στα ποτήρια, δε θόλωνε το μυαλό, αλλά ελάφρυνε τις καρδιές και ξανοίγονταν...

Από κείνες που η μουσική και τα τραγούδια δεν προσπαθούσαν να επιβληθούν με τα ντεσιμπέλ τους στην βαβούρα των αδιάφορων θαμώνων, αλλά σιγοτραγουδιόταν με σεβασμό απ' όλη την παρέα...

Από κείνες τις εγκάρδιες μαζώξεις, που δε χρειαζόταν να φοράμε προσωπεία, γιατί το πνεύμα του Διονύσου έβγαζε τον πραγματικό μας εαυτό...

Ναι μια τέτοια μάζωξη ορέχτηκα κι έτσι θέλω να είναι όλες οι μαζώξεις μας όσο ακόμα χτυπά στα στήθια μου η παραπονιάρα, αλλά πάντα μποέμισσα καρδιά μου!

Ο Μαυρογιαλούρος ξαναχτυπά...

Όπως φαίνεται στον ορίζοντα, ο πόλεμος στην Ουκρανία βαίνει προς το τέλος του, ανεξάρτητα με το ποιοι τελικά είναι οι νικητές και ποιοι είναι οι χαμένοι...

Εμείς πάντως είμαστε σίγουρα χαμένοι:

- Πρώτον, είμαστε χαμένοι οικονομικά, λόγω των ευρωπαϊκών κυρώσεων που πήραμε υποτίθεται εναντίον της Ρωσίας, που όμως έβλαψαν τους δικούς μας αγρότες, τους δικούς μας γουναράδες, τον δικό μας τουρισμό και τελικά ολόκληρο τον λαό μας με την έκρηξη των τιμών στα καύσιμα και αλυσιδωτά σε όλα τα προϊόντα...

- Δεύτερον, είμαστε χαμένοι διπλωματικά, που με τη στάση μας θεωρούμαστε εχθροί μιας υπερδύναμης, που είναι μόνιμο μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ, που σίγουρα θα χρειαστούμε λόγω των ανοιχτών εθνικών θεμάτων με τους γείτονές μας...

- Και τρίτον, είμαστε χαμένοι στρατιωτικά, καθώς τα όπλα που στείλαμε στην Ουκρανία, ουσιαστικά αφόπλισαν τα νησιά μας....

Ο κ. Μητσοτάκης είπε ότι επιλέξαμε “τη σωστή πλευρά της ιστορίας", αλλά πολύ φοβάμαι πως σ' αυτή την ιστορία, δεν υπάρχει "σωστή πλευρά"!

Ή μάλλον, η "σωστή πλευρά" ήταν η διαμεσολαβητική, για την ειρήνευση, στάση, και όχι η εμπλοκή μας (έμμεση ή άμεση), με την πλευρά ενός εκ των δύο αντιπάλων. Γιατί οι δύο πραγματικοί αντίπαλοί είναι η Ρωσία και η Δύση. Η Ουκρανία είναι απλά το πεδίο μάχης πάνω στο οποίο λύνουν τις διαφορές τους Ρωσία και Δύση. Γι αυτό και ο πολύπαθος λαός της Ουκρανίας είναι το τραγικό θύμα, οι αναλώσιμοι, αυτής της τιτανομαχίας...

Σαν σήμερα λοιπόν, πριν 3 χρόνια, με αφορμή τον βομβαρδισμό ενός μαιευτηρίου στη σφύζουσα από ελληνισμό Μαριούπολη, ο κ.Μητσοτάκης, χάριν εντυπωσιασμού, υποσχέθηκε να χτίσει ένα καινούργιο μαιευτήριο στη θέση του κατεστραμμένου, μετά το τέλος του πολέμου.

Να θυμίσω ότι κι ο γνωστός κινηματογραφικός πολιτικάντης Μαυρογιαλούρος, μαιευτήριο ειχε χτίσει, στην ταινία "Υπάρχει και φιλότιμο" του παλιού, καλού, ελληνικού κινηματογράφου!

Όμως στην ουσία, τι έκανε το ελληνικό κράτος, όλα αυτά τα χρόνια, για τον ελληνισμό της Ουκρανίας;

Η Μητέρα Ελλάδα ενήργησε ως κακιά μητριά στα παιδιά της, τα οποία έσπειρε στην περιοχή από τα πανάρχαια χρόνια, εμπλουτίστηκαν με άλλα παιδιά της που κατέφυγαν εκεί για να γλιτώσουν από το λεπίδι των Τούρκων, αλλά κι από το λεπίδι των ίδιων των Ελλήνων αδερφών τους, κατά τον εμφύλιο πόλεμο...

Ξέχασε η Μητέρα Ελλάδα ότι τα παιδιά της αυτά οργάνωσαν την απελευθέρωσή της στην Οδησσό, με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, και για να ικανοποιήσει τον Γάλλο "εραστή" της, έστειλε στρατό το 1919 στην Κριμαία εναντίον του νεοσύστατου καθεστώτος, αδιαφορώντας για τις ολέθριες συνέπειες που θα είχε αυτή η κίνηση στα παιδιά της που ζούσαν εκεί...

Αλλά και όλα τα επόμενα χρόνια τα θεωρούσε αποπαίδια, καθώς τα αποκήρυξε ως κομμουνιστοσυμμορίτες, που χαλούσαν την εικόνα της στα σαλόνια της Δύσης, που διακήρυττε αυτάρεσκα ότι τάχα "ανήκομεν"!

Τη Δύση όμως τη ρώτησε;

Γιατί η Δύση ανέκαθεν θεωρεί ότι η Ελλάς της ανήκει ως δουλικό προσωπικό, κι όχι ως ισότιμο μέλος της! Η φτωχή συγγενής, που ήρθε από την επαρχία, και από οίκτο τη χρησιμοποιούνε σαν παραδουλεύτρα! Κι ας όφειλε η Δύση τα πάντα, στην ελληνική πολιτισμική κληρονομιά!

Και μετά έπεσε το καθεστώς της Σοβιετίας, και η Μητέρα Ελλάδα, αναγκάστηκε να υποδεχτεί με δυσφορία ορισμένα από τα κατατρεγμένα παιδιά της ως "ρωσοπόντιους", όπως το 1922 υποδέχτηκε τα τέκνα της από τη Μικρασία, ως "Τουρκόσπορους"! Αυτούς, που όπου πήγαν κι εγκαταστάθηκαν άγιασε ο τόπος από την εργατικότητά τους, την προκοπή τους, την κουλτούρα τους!

Θα φτιάξουμε τώρα από οίκτο κι από υποκριτικό "φιλότιμο", ένα μαιευτήριο!

Ένα ψωρομαιευτήριο (αν γίνει κι αυτό, και δεν είναι άλλη μία, προεκλογικού τύπου, κούφια υπόσχεση), για να εξοφλήσουμε το χρέος μας απέναντι στον Ελληνισμό της Ουκρανίας ως προς τι;

Ως προς τα τόσα χρόνια που τους έχουμε εγκαταλελειμμένους στη μοίρα τους;

Ένα ψωρομαιευτήριο για να ανταποδώσουμε τι;

Τα εκατοντάδες σπουδαία ευεργετήματα στη Μητέρα Ελλάδα, του Μαρασλή, του Βαρβάκη και τόσων άλλων ευεργετών που διέπρεψαν στην περιοχή;

Ένα ψωρομαιευτήριο ως αντιστάθμισμα στην ελευθερία μας που μας χάρισε η Φιλική Εταιρεία;

Λίγη ντροπή, δε βλάπτει...

Λάρισα - μια μελλοντική μητρόπολη του Θεάτρου και των Τεχνών

Από την αρχαιότητα ακόμη, η Λάρισα είχε τη φήμη της πόλης της διασκέδασης και της ψυχαγωγίας.

Αυτό καταμαρτυρούν και τα δύο αρχαία θέατρά της, που δεσπόζουν στο κέντρο της πόλης!

Το επιβλητικό Α' αρχαίο θέατρο μάλιστα, έγινε το έμβλημα του Δήμου Λαρισαίων, και με το τέλος των εργασιών αναστήλωσής του θα αποδοθεί ξανά, μετά από πολλούς αιώνες, στην ενεργό καλλιτεχνική δράση!

Όμως και στα νεότερα χρόνια η Λάρισα έχει να επιδείξει σπουδαίες πρωτοβουλίες στο χώρο του θεάτρου και των Καλών Τεχνών γενικότερα!

Ας μη ξεχνάμε ότι ο πολύ σπουδαίος θεσμός των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.), που έδωσε την ευκαιρία στους Έλληνες της επαρχίας να γνωρίσουν, να αγαπήσουν και να ασχοληθούν με το θέατρο, εδραιώθηκε στη Λάρισα με το Θεσσαλικό Θέατρο, που ανέβασε θρυλικές παραστάσεις που ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα.

Η Λάρισα έβγαλε και συνεχίζει να βγάζει πολλούς σπουδαίους ηθοποιούς, συγγραφείς και θεατρανθρώπους, αναφέροντας ενδεικτικά από τους παλαιότερους την Ελένη Ζαφειρίου και τον Μ. Καραγάτση, μέχρι τον σπουδαίο Κώστα Τσιάνο , την Άννα Βαγενά, τον Λάκη Λαζόπουλο, και από τη νεότερη γενιά ταλαντούχων ηθοποιών, ο Διαμαντής Καραναστάσης, ο Σταύρος Νικολαΐδης, ο Αλέξης Γεωργούλης και η Ζωή Μουκούλη . Τα ονόματα που ανέφερα είναι εντελώς ενδεικτικά, καθώς πολλοί ακόμα σπουδαίοι ηθοποιοί, Λαρισαίοι στην καταγωγή , έχουν διαπρέψει στο πανί και στο σανίδι. Ταυτόχρονα δεκάδες ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες, σκηνές και εργαστήρια, με πάθος και μεράκι ξεδιπλώνουν το ταλέντο τους, μελετούν και πειραματίζονται, προσφέροντας στο φιλοθεάμων κοινό της Λάρισας πολλές καλλιτεχνικές προτάσεις.

Να μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και τον αξιόλογο δημοτικό κουκλοθίασο Τιριτόμπα, ψυχή του οποίου ήταν οι αείμνηστοι Κώστας Χατζηανδρέου και Σοφία Φουτζοπούλου και με πολλή αγάπη συνεχίζει να μαγεύει τα παιδιά, η υπέροχη Φωτεινή Καλούδη.

Αλλά και στο χώρο του κινηματογράφου, σπουδαία δουλειά γίνεται από την Κινηματογραφική Λέσχη Λάρισας, και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Λάρισας στο Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο, ψυχή των οποίων είναι ο Θάνος Μουκούλης. Επίσης, ο δροσερός θερινός κινηματογράφος στον Μύλο του Παππά, που φέρει το όνομα του αείμνηστου Μπαρμπή Βοζαλή, γεμίζει τα καλοκαίρια μας με ποιοτικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Οι υποδομές της Λάρισας στον τομέα της τέχνης θα μπορούσαν να είναι πολύ καλύτερες, καθώς η ενασχόληση των Λαρισαίων με το θέατρο και τον κινηματογράφο είναι μεγάλη και διαρκώς αυξανόμενη. Σίγουρα μας λείπει η χρήση του Θεάτρου του ΟΥΗΛ, ένα τεράστιο μισοτελειωμένο κτήριο που για χρόνια δεσπόζει στο κέντρο της πόλης αναξιοποίητο, σαν στοιχειωμένο, λόγω κακού χρηματοδοτικού σχεδιασμού, ενώ αν ολοκληρωνόταν θα μπορούσε να καλύψει πολλές από τις ανάγκες των θεατρόφιλων Λαρισαίων. Στα σχέδια έχει μείνει και το μεγαλόπνοο όραμα για τη δημιουργία μιας cinecita στις διαθέσιμες εκτάσεις και παλιές αποθήκες που υπάρχουν στην περιοχή του ΣΕΚΦΟ, όπου η Λάρισα θα μπορούσε να καταστεί κέντρο κινηματογραφικής παραγωγής.

Όλα αυτά τα στοιχεία συνηγορούν στην πρόταση που αρχίζει δειλά-δειλά να διαμορφώνεται για την ίδρυση Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας με έδρα τη Λάρισα, καθιστώντας την πόλη μητρόπολη πολιτισμικής δημιουργίας καθώς έχει όλα τα προσόντα και τις προοπτικές γι αυτή την τιμή!

Θα πρέπει όμως γύρω από αυτό τον στόχο να συ-στρατευτούν όλες οι πνευματικές, θεσμικές και πολιτικές δυνάμεις και όλοι μαζί, ως ενεργοί πολίτες να διεκδικήσουμε αυτό το μεγαλόπνοο όραμα για τον τόπο μας!

Η Ευρώπη στην νέα κοσμογονία!

 

Η έλλειψη ηγετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι απογοητευτική! Και μάλιστα αυτή την κρίσιμη ιστορική συγκυρία που ζούμε!

Σ' έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, η ΕΕ μοιάζει με «ένα ποντίκι που βρυχάται».

Μοιάζει περισσότερο με Μ.Κ.Ο. για την προστασία της χελώνας «καρέτα - καρέτα», παρά με ισχυρό κέντρο αποφάσεων και υπολογίσιμο παράγοντα στα τεκταινόμενα στην γειτονιά της, πόσω δε μάλλον, στα παγκόσμια φλέγοντα ζητήματα!

Έχει απωλέσει προ πολλού, το πλεονέκτημα της τεχνολογικής πρωτοπορίας, καθώς ότι προϊόν υποτίθεται ότι φέρει τη σήμανση made in E.U., στην ουσία είναι made in China, καθώς όλα τα εξαρτήματά του είναι κινέζικα!

Η προσωνυμία «Γηραιά Ήπειρος» της ταιριάζει πια απόλυτα, καθώς δημογραφικά ο πληθυσμός της είναι πολύ γηρασμένος, οι νεαρές και παραγωγικές ηλικιακές ομάδες όλο και συρρικνώνονται, ενώ η Ε.Ε. μοιάζει με ένα απέραντο γηροκομείο ξεπεσμένων (και ξιπασμένων) αποικιοκρατών, που κάθονται σκεπασμένοι με την κουβερτούλα τους σε αναπηρικά αμαξίδια και αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία τους...

Έχασαν το στοίχημα να δημιουργήσουν μια

συγκροτημένη κραταιά υπερδύναμη, μια ισχυρή συνομοσπονδία ή έστω ισχυρή συμμαχία προηγμένων κρατών, που θα αποτελούσε κυρίαρχο πόλο στην νέα παγκόσμια πολιτικοοικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς!

Οι χώρες που την συναποτελούν έγιναν δέσμιες των συμφερόντων του γαλλογερμανικού άξονα, (ουσιαστικά, δηλαδή, της Γερμανίας), ο εγωισμός και η υπεροψία της οποίας, κατέστρεψε τις πιο ευάλωτες οικονομίες της Ένωσης (βλ. P.I.G. ‘s).

Ταυτόχρονα, πολιτικά και αμυντικά η Ε.Ε. είναι εξαρτημένη από τις Η.Π.Α., ενεργειακά από τη Ρωσία, τεχνολογικά και εμπορικά από την Κίνα....

Το μόνο που της απέμεινε, είναι ότι ακόμα αποτελεί μια μεγάλη και πλούσια αγορά, που όμως κι αυτό το προνόμιο έχει ημερομηνία λήξης, καθώς τα αμύθητα πλούτη που απέκτησε λεηλατώντας τις πρώην αποικίες της, τελειώνουν, και δεν έχει πια την παραγωγική ικανότητα και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για να τα αναπληρώσει!

Τι μπορεί να γίνει;

Δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξος...

Τώρα που η Αμερική του Τραμπ αποσύρει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος της από την περιοχή και θέλει να επικεντρωθεί στον μεγαλύτερο αντίπαλό της την Κίνα, τώρα θυμήθηκε η Ευρώπη να κάνει ορισμένες απέλπιδες κινήσεις, που έπρεπε να τις είχε κάνει πριν από δεκαετίες, για να προλάβουν να λειτουργήσουν! Τώρα ομως, ούτε ο χρόνος φτάνει, ούτε η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Ε.Ε. είναι ευνοϊκή, για τέτοια σημαντικά βήματα! Αφήστε που ότι γίνεται, γίνεται άτσαλα, καθώς ούτε η Γερμανία, ούτε η Γαλλία απέβαλαν την ηγεμονική και πατερναλιστική νοοτροπία τους, που φρέναρε τόσα χρόνια την πρόοδο της Ευρωπαϊκής ενωτικής ιδέας! Αποτέλεσμα ήταν, ο δικαιολογημένος αυξημένος ευρωσκεπτικισμός και οι φυγόκεντρες τάσεις...

Όμως τώρα που η Αμερική φαίνεται να μετακινεί το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της από την περιοχή μας, στην Άπω Ανατολή, ίσως είναι η τελευταία  ευκαιρία της Ε.Ε. ώστε να δει την κατάσταση με άλλη οπτική. Να αναθεωρήσει τις αυτοκαταστροφικές, παλαιοαποικιοκρατικές της νοοτροπίες και να σχεδιάσει το μέλλον της με βάση τα σύγχρονα δεδομένα!

Να ξεπεράσουν τις ψυχροπολεμικές τους φοβίες και να μην βλέπουν τη Ρωσία ως εχθρό, αλλά ως έναν πολύ χρήσιμο σύμμαχο! Έτσι κι αλλιώς είναι ενεργειακά (και όχι μόνο) εξαρτημένη από αυτή! Ένα διπλωματικό ρητό λέει ότι, «τον εχθρό που δεν μπορείς να τον νικήσεις, να τον κάνεις φίλο σου»!

Αν και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί οι Ευρωπαίοι θεωρούν την Ρωσία εχθρό... Η Γερμανία, η Γαλλία και η Αγγλία (όταν ανήκε στην Ε.Ε.), ναι το καταλαβαίνω! Έχουν τη μωροφιλοδοξία να ηγεμονεύουν στην Ευρώπη, και η Ρωσία τους παίρνει τα πρωτεία! Οι υπόλοιπες όμως, χώρες της Ευρώπης γιατί; Η Ρωσία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ευρώπης και γεωγραφικά και πολιτισμικά, κι ας εκτείνεται ως τον Ειρηνικό ωκεανό. Η ενέργειά της, ο ορυκτός της πλούτος, το πολεμικό της οπλοστάσιο, το επιστημονικό και ερευνητικό της δυναμικό, η τεράστια έκτασή της και η μεγάλη ακόρεστη ακόμα αγορά της, είναι ότι λείπει από την Ε.Ε. για να γίνει η μεγαλύτερη υπερδύναμη του πλανήτη, όπως ονειρεύονταν! Μαζί με τη Ρωσία θα μπορούσε να εξασφαλίσει την αυτάρκεια και να ευημερούν όλοι οι λαοί της! Και μαζί με τους ευρωπαϊκούς λαούς και οι λαοί όλου του κόσμου! Είναι πλέον τεχνολογικά εφικτό όσο κι αν ακούγεται παράξενο!

Η ιδέα αυτή αν και είναι απόλυτα εφικτή, δεν φαίνεται να καθίσταται όμως ρεαλιστική, γιατί προσκρούει στις εθνικιστικές ονειρώξεις της Γερμανίας τύπου «Deutschland über alles» που μας οδήγησαν σε δύο παγκόσμιους πολέμους και στα αποικιοκρατικά σύνδρομα κατωτερότητας των Άγγλων και των Γάλλων!

Γι’ αυτούς τους λόγους δεν αισιοδοξώ και πολύ για το μέλλον της Ευρώπης, και μακάρι να κάνω λάθος...